Hindi ako makapagsalita at makagalaw sa sobrang gulat dahil sa hindi ko inaasahang panauhin. Parang biglang tumigil ang tibok ng puso ko at umurong na lang ang dila ko nang magtama ang mga paningin namin.
She look so very happy seeing me again after years of being separated while I feel the opposite and looks very constipated.
Nandito na siya.
Nandito na ang tunay na nagmamay-ari sa kaniya. Ang totoong may karapatan sa kaniya. Ang natatanging babaeng nararapat sa kaniya. Ang babaeng ihaharap niya sa altar. Ang babaeng magiging ina ng mga anak nila at ang natatanging babaeng may karapatan na mambakod sa kaniya.
Ang ate ko.
At ngayong nandito na siya ay wala na akong karapatan pa sa kaniya. Wala na akong karapatan na bigyan niya ng oras at atensyon. Wala na akong karapatan pa na alagaan siya. At mas lalong wala na akong karapatan pa na mahalin niya. Dahil simula't sapul, alam kong hanggang dito lang ako. Hanggang kama lang ang tanging silbi ko
Isa akong makasalanang babae. Oo, inaamin kong nagkamali ako. Inaamin ko na mali ang ginawa kong pagtolerate kay Tristyn na gawin ang mga bagay na dapat ay hindi namin ginagawa. Lalong lalo na't hindi kami magkarelasyon. We're just friends for Pete's sake! Siguro nga, ito na at nagsisimula na ang pagbabayad ko sa mga kasalanang nagawa ko.At kahit na gusto kong magsisi sa lahat ng iyon ay hindi ko gagawin.Nangyari na ang mga nangyari, at kahit buong buhay akong magsisi sa lahat ay wala nang maibabalik pa. Wala nang maayos pa. Everything is already ruined. At ang tanging magagawa ko na lang ngayon ay ang pagbayaran lahat ng pagkakamaling iyon at harapin ang mga posibleng mangyari kapag dumating ang araw na malalaman ni ate ang lahat.But for now, I should at least be strong enough to handle my emotions tuwing kaharap ko silang dalawa. Lalo na't lagi ko na silang makikitang magkasama.It'
Ang mag give way para lang maging masaya ang mga taong Mahal mo sa buhay ay isang napakalaki at napakahirap na desisyong gagawin ko. Ngunit kailangan para sa mga taong minamahal ko.And if leaving Tristyn is the only way to make my sister happy ay gagawin ko. Makita ko lang siyang maging masaya. She doesn't deserve to get hurt and suffer in pain. Ako ang may kasalanan kung bakit nangyayari ang mga bagay na ito sa akin, kung bakit ako nasasaktan ng ganito, dahil kung hindi ko lang sana hinayaan si Tristyn na mahulog sa akin at kung sana ay napigilan ko ang sarili ko na mahalin siya ay hindi mangyayari ang mga ito."Tanginang itigil yan, Keishana! Hindi pa ba sapat ang mga ginawa ko para lang maramdaman mo kung gaano kita kamahal? Hindi pa ba ako sapat para ipaglaban mo? Am I not good enough to keep?" mas lalo akong napahagulhol sa iyak nang lumuhod siya sa harapan ko."Ano ba, Tris! Tumayo ka riyan!" hinila ko ang magkabila niyang braso para pat
"Aalis ka?" tanong agad ni Ann nang sabihin ko agad sa kaniya pagkarating ko na siya na muna ang bahala sa shop habang wala ako."Kailangan kong umalis, Ann. Mababaliw ako kapag hindi ako nakaalis agad," sagot ko naman habang pinipirmahan ang iba pang dapat pirmahan bago ako makaalis.Kailangan ko munang tapusin ang trabaho ko bago ako aalis ng bansa. Ayokong matambakan si Ann sa mga gawaing ako naman dapat ang gagawa."Saan ka naman pupunta?" tanong niya ulit na ikinabuntong hininga ko bago ko siya tiningnan sa mga mata."Hindi ko pa alam, pero kailangan kong umalis. Kailangan ko, Ann." Hindi ko na mapigilan ang sarili kong maiyak muli dahilan upang lapitan niya ako sa kinauupuan ko at niyakap. "Ang sakit sakit na, Ann. Hindi ko na alam ang gagawin ko," hikbi ko habang hinahagod niya naman ang likod ko para patahanin ako."Hay naku, Keish. Ako ang nasasaktan para sa
Hindi ko alam kung tama pa ba itong ginagawa ko. I am using a person just to get rid of this fucking feelings towards Tristyn. And not just a person dahil napakabuting tao ni Lander. A perfect catch I guess. And here I am, just taking him for granted.But this is the only choice I have. I need him, I need his help. At alam ko na matutulungan niya ako dahil alam ko na siya lang ang makakatulong sa akin na makalimutan ang pagmamahal ko para kay Tristyn. And maybe this will be the only choice I have to give him a chance. A chance to own my heart, because I know for sure that he deserves it.Tama si Daddy, bakit hindi ko bigyan ng pagkakataong i-date si Lander? Maybe if I try, there's a big chance we'll work out.There's nothing impossible. It's a win win situation after all.Dapat kong isipin na hindi lang si Tristyn ang lalaki sa mundo. Hindi lang siya.I must move forward. And learn to let
Hindi magkandaugaga sa bilis ng tibok ng puso ko habang nakatitig ngayon sa kaniyang mga mata. Para akong nahihipnotismo sa kaniyang mga titig na kailanman ay hindi ko nakita sa iba.But even if how much I wanted to lost on his stares, I can't. Hindi pwede. Hindi ko na kayang magpakamartir pa. Tama na ang lahat ng nangyari sa amin, tama na ang lahat ng pagtataksil na ginawa namin. Tama na ang lahat ng ito. Kailangan kong magpakatatag. Kailangan ko nang umiwas at dumistansya mula sa kaniya hindi dahil hindi ko na siya mahal kundi dahil yun ang nararapat.Sobra na akong nasasaktan, at sobra-sobra na rin ang konsensyang dinadala ko dahil sa kasalanang nagawa ko, nagawa namin.Kailangan ko nang gawin ang tama, at ang iwasan at dumistansya sa kaniya ang alam kong tama na dapat kong gawin."Keishana—" hindi niya naituloy ang dapat niya sanang sasabihin nang buong pwersa ko siyang tinuklod palayo sa akin dahilan upang manlaki ang mga mata
Kaba, takot at panlalamig ang nararamdaman ko habang namumuo ang matinding tensyon sa pagitan naming apat sa mga oras na ito. Ang punong-puno ng tanong at pagtataka na mga mata ng kapatid ko ay palipat-lipat sa aming tatlo na ngayon ay natigilan at hindi maapuhap kung ano ang dapat sabihin at gawin.Naramdaman ko rin ang biglang pananakit ng tiyan ko at balakang na siguro ay dahilan ng malakas na pagkakabagsak ko sa sahig kanina pero ipinagsawalang bahala ko na lang at hindi ko na ito binigyang pansin dahil ang aming buong atensyon sa mga oras na ito ay nasa kapatid ko, na ngayon ay nababalot na ng mga katanungan at pagtataka.My heart beat fast in pace.Ito na ang oras na kinakatakutan ko.Ang confrontation.But on the other hand, it has to be now. Dapat niya nang malaman ang totoo kahit alam kong ako ang sisisihin ng lahat. I must face the consequences that I have done, ayaw ko man na kamuhian niya, wala na akong magagawa. Kasalanan k
Being the other woman was never on the list of things I wanted for myself. I’m far from being the only one who made this choice. I had promised I would always be proud of the person I was. However, the months I spent with him were the only ones when I hated who I was. I looked radiant and happy, but deep inside, I felt so guilty and so much disappointed in myself.True, that people might judge you, but the worst judge is often you.Nagising ako na puting kisame ang agad na bumungad sa akin.Nasaan ba ako?I was about to move when I felt something on my nose.Oxygen.Teka, ano ba ang nangyari?Wait, nasa ospital ba ako?Pero... Bakit? Bakit ako nandito? Anong nangyari?"Keish?" napalingon ako sa nagsalita na nagmumula sa bukana ng pinto."L-Lander&mdas
It is very confusing. All of these happened so fast that I don't think I ever really processed any of it – being pregnant and losing a baby at the same time.My doctor said, I was three weeks pregnant, and my pregnancy was ectopic. It is a pregnancy that happens outside of the uterus. This happens when a fertilized egg implants in a structure that can't support its growth. He said that ectopic pregnancy is common but the pregnancy never survives.Mostly 4th - 12th weeks pa dapat bago ko maramdaman ang symptoms ng ectopic pregnancy. Kaso mas napaaga dahil sa mga nangyari. Dahil sa depression, anxiety at weak immune system at sa ilang beses kong pagbagsak paupo ang naging dahilan upang mas matriggered ang pagkahulog ng bata sa sinapupunan ko.Sabi nila, wala akong kasalanan sa nangyaring miscarriage. But I couldn't help but to blame myself for being so careless, stupid and a bitch. At ang hirap tanggapin na dahil sa kapabayaan ko ay nawala sa akin ang anak k