Nanlulumo si Astrid habang hila-hila ang maleta. Wala siyang nagawa kung hindi ang umalis sa apartment na tinutuluyan. Mahigit dalawang taon na rin siyang nangungupahan sa apartment na iyon at wala naman s’yang naging problema kaya hindi niya maintindihan kung bakit s’ya bigla pinalilipat ng may-a*i. Oo nga't paminsan-minsan ay na-la-late siya sa pagbabayad pero hindi pa*in sapat na dahilan iyon para bigla na lamang siya nito paalisin in short notice.
Naalala pa niya ang sinabi nito, uuwi raw ang balikbayang pamangkin nito at doon na manunuluyan sa apartment niya. Like she cared if balikbayan o kahit sa'ng planeta pa ito nanggaling. Pero ang unfair naman na paalisin siya. Nang magreklamo siya ay ibinalik nito ang one-month advance maging ang deposito para sa buwan na ito. Tapos ay humingi ng pasensya sa kanya. Pero nang pumayag siya ay kaagad-agad siyang pinag-empake dahil nagmamadali raw na makalipat doon ang pamangkin. Nang muling magreklamo ay dinagdagan nito ang pera na ibinalik sa kanya umalis lang daw s’ya nang mabilis doon. Wala siyang nagawa kung hindi ang tumango na lamang at umalis na roon. Ayaw na rin niyang makipagtalo pa.
Muli siyang napabuntong hininga ng wala siyang maisip kung saan pansamantalang tutuloy. Mabuti na lamang at weekend ngayon at wala siyang pasok sa private school kung saan siya nagtuturo. Sinubukan naman niyang maghanap ng paupahan pero lahat nang puntahan niya kundi puno ay may nauna na sa kanya. Inabot na siya ng ala-una ng hapon kakahanap ng malilipatan. Mahigit sampo na ang napupuntahan niyang paupahan ngunit bigo siyang makakuha ng apartment o kahit pa nga kuwarto lamang. Gaya ng karamihan ay kung hindi puno ay may nauna na sa kanya na lilipat.
Hinigit niya ang kanyang maleta papunta sa isang waiting shed. Naiinis na umupo siya sa isa sa mga bench sa loob. Sinubukan niyang tawagan si Ayesha ngunit nakapatay ang cellphone ng kaibigan.
Napapikit siya sa sunod-sunod na kamalasan na nangyayari sa kanya nitong mga nakalipas na araw. Pangalawang beses na siyang bumabagsak sa Licensure Exam for Teachers. Last week naman ay may nagreklamo sa kanyang magulang ng estudyante niya tungkol sa grade nito. Tapos na-delay pa ang sahod nila. At ngayon, wala siyang tutuluyan. Alam niyang kaunti nalang ang natitira sa ipon niya.
Narinig niya ang pagrereklamo ng kanyang tiyan. Hindi pa nga pa pala siya kumakain. Kung sana... Kung nandito lang sana si Nich tiyak na...
She immediately shook her head to stop herself from thinking about that asshole na kung sa tutuusin ay kasalanan nito ang mga nangyayaring kamalasan sa kanya. Tatlong taon na ang nakalipas at kailangan na niya talagang mag-move on mula sa bangungot na dinala ng lalaki sa kanyang buhay.
Nahihiyang tumungo siya at kunwari’y kinalikot ang cellphone na naghihingalo na ang battery kapag may napatitingin sa pwesto niya. Huminga siya ng malalim nang muling sumagi sa isipan niya ang mukha ng dating asawa.
Hindi na dapat niya iniisip pa ito. Alam niyang kung na saan man ito ngayon ay nagpapakasaya ito sa buhay mayaman nito. And yes, he's already a successful businessman right now. Nagbubuhay binata ang lalaki na hindi nya alam kung anong nangyari sa dalawa ni Tina at kung bakit nagkahiwalay ang mga ito. Wala naman na kasi siyang pakealam sa lalaki at kung ano mang nangyayari sa buhay nito.
Nang muling kumulo ang tiyan niya ay tumayo na siya para maghanap ng makakainan. She was about to walk away when a black Lamborghini car stopped in front of her. Napamaang siya sa magarang kotse na nasa harapan. May lumabas na isang makisig at guwapong lalaki sa kotse at lumapit sa kinaroronan niya. Kaagad siya nakaramdam ng pagkailang. Nag-init ang pisngi niya nang tumingin ang lalaki sa gawi niya. Pinagpapawisan siya habang kunwari pinipindot ang cellphone. Kung ano-ano na lang ang pinipindot niya sa screen ng cellphone. Hindi na siya sanay na makiharap sa mga taong hindi niya ka-close kaya na-co-concious siya o kaya ay na-uutal.
"You are Ashtrid Wayne, right?" the man asked her. Nahihiya man ay kunot noong binalingan niya ang lalaki nang banggitin nito ang pangalan niya.
She avoided his eyes. "I-I … A-Ashtrid ang n-name ko but m-my last name is Reyes not Wayne."
"I see. I am Jakob Ladesma, Mrs. Elise Wayne's lawyer. Ring the bell?" he asked while taking off his sunglass. Lakas loob na sinalubong niya ang mga mata nito. And she was mesmerized with his aristocrat eyes. It's beautiful but Nich's grey eyes is the best for her. Mabilis na tumungo siya saka ipinilig ang ulo nang pumasok sa isip ang dating asawa.
"G-Granny Elise Wayne? T-The grandmother of N-Nich?"
"Yeah. I'm here to settle things with you."
"S-Sorry but Nicholas and I broke up three years ago. A-Ano pa ang kailangan mo sa akin?" she confusingly asked.
She remembered Granny Elise, malapit sila sa isa’t isa. Sa pamilya ni Nich ay ito lamang ang nakakaalam ng kasal nila ni Nich. Nakakalungkot lang at hindi na niya muli ito nakita pa nang maghiwalay sila ng dating asawa. Kamusta na kaya ito? Nami-miss na niya ang kabaitan ni Granny Elise.
Naputol ang iniisip niya nang muling magsalita ang abogado. "I'll explain it later. But first let us find a place to talk." suhestiyon ng attorney habang pasimpleng tinapunan ng tingin ang kanyang maleta at backpack. Humigpit ang hawak niya sa handle ng maleta saka namumulang sinundan ang abogado.
***
Nanatili ang atensyon ni Ashtrid sa magandang plating at garnish ng pagkain na sa harapan niya. Ang isip niya ay lumulutang pa rin habang nagpapaliwanag si Att. Jakob. Ni hindi siya ganahan sa pagkain kahit na sobrang sarap ng inihain sa kanila. Maganda at classy ang restaurant na napili ng abogado para makapag-usap sila. Hindi rin niya kailangang mailing sa mga tao dahil sa dulo at sa tagong bahagi sila ng restaurant umupo. Marahil napansin ng abogado ang pagkailang niya nang pumasok sila sa kainan na iyon.According to Att. Ladesma, Granny Elise is currently at the hospital. Halos hindi siya makagalaw sa pag-aalala para kay Granny.
Ipinatong ni Att. Jakob ang isang card key sa lamesa na ikina-kunot ng noo niya bago tumingin sa mukha ng lalaki.
“A-Ano ‘yan?”
“Card key. Granny Elise gave you a condo unit. Matagal na dapat iyan naibigay sa iyo kaso naging magulo ang lahat at ngayon lang ulit naasikaso dahil na rin sa kalagayan ni Granma.”
She was confused. Tinitigan lang niya ang susi. Bilin din daw ni granny na dapat siyang tumira sa unit na iyon kahit na anong mangyari. At gaga siya kung hindi siya magtataka sa mga nangyayari.
"Other than the said unit she also giving you some of her remaining properties. But I can't disclose those things right now. For now, iyon lang muna ang maibibigay ko." Jakob calmly explained.
Halos masamid siya sa mga narinig...some of her remaining properties?
Kaagad naman nag-explain ang kaharap na attorney who is by the way the cousin of her jerk ex-husband. Pero kahit na anong explain sa kanya ng maayos ni Jakob ay punong-puno pa rin siya ng katanungan.
“Are you listening?”
Nakayuko siya. She’s unconsciously biting her lips. Ramdam niya ang titig ng lalaki sa kanya. Ayaw niyang salubungin ang mga mata nito. Natatakot siya sa kung saan. Hindi niya ma-explain basta hindi siya komportable na kausap ito.
“And? Do you understand what I’d said?” Tango lamang ang isinagot niya habang lumilipad parin ang isip.
“Do you have any question?” Pansin niya ang pagtaas ng boses ng lalaking kaharap kaya napa-angat ang mukha niya. Sinalubong siya ng iritadong mukha nito.
“H-Huh?” She didn’t know how to start. Para siyang na-bobo bigla. "U-Uhm. K-Kasi matagal na kaming hiwalay ng kanyang apo kaya b-bakit ako?" she finally asked.
But Jakob didn't give her a clear answer na mukhang kanina pa naman walang malinaw na kasagutan na ibinibigay sa kanya. Idinadaan siya nito sa technical at mga batas na hindi naman niya maintindihan. He let a deep breath bago muling nagsalita."Look Ashtrid alam kong pinalayas ka ng landlady mo at wala ka ring matutuluyan ngayon. You can't possibly afford an apartment right now. It's better kung tanggapin mo nalang ang unit. And don't worry because no one’s against to this." Kinabahan siya sa sinabi nito. Paano nito iyon nalaman? Mas updated pa ito sa buhay niya kaysa sa kaibigan niya.
"P-Paano mo nalaman ang tungkol dyan?" hindi makapaniwalang tanong niya sa lalaking kaharap.
"I'm not a lawyer for nothing, Ashtrid." Ngisi nito.
Jakob cleared his throat. "Anyway. It's getting late already. And I think wala ka talagang matutuluyan sa ngayon. Kaya better if you accept the unit."
What’s wrong with his attitude? Hindi ba nito maintindihan na ayaw niya na tanggapin iyon. Naiinis naman n’yang tiningnan ito. Hinding-hindi niya tatanggapin ang unit na iyon. Hinding-hindi s’ya tatanggap ng kahit na ano mula sa pamilya ng dating asawa.
"Who told you na wala akong matutuluyan. I-I have my my –"
"Oh! Believe me your friend can’t help you right now."
Umahon ang pag-aalala niya para sa kaibigan. "A-Anong nangyari sa kanya?" utal na tanong niya sa lalaking tumayo na at naglakad papa-alis pagkatapos mag-iwan ng cash sa lamesa. Wala siyang nagawa kung hindi sundan ang abogado.
“J-Jakob.”
Nang na sa parking lot na sila ay saka ito tumigil upang lingunin siya. "You don't have to worry about your friend you should worry more about yourself.” anito saka muling humarap sa magarang sasakyan nito."H-Hinding-hindi ko tatanggapin ang unit na iyon." matigas na pahayag niya.
Tumigil ang lalaki at nawawalang pasensya na humarap sa kanya. "Fine. But, in case you need it. Call me." Matapos maibigay nito ang isang calling card sa kanya ay iniwan na rin siya ng antipatikong lalaki. Kinabahan siya nang mapansin ang ilang tao na nakatingin sa kanya at sa maletang dala kaya dali-dali na rin siyang umalis sa puwesto niya.
Makalipas ang ilang minuto ay nagsimula na ulit siya maghanap ng matutuluyan. Dumiretso siya sa isang mumurahing hotel para magpa-book ng kuwarto. Dalawang hotel na ang pinuntahan niya at pare-pareho ang sinasabi ng mga ito— walang bakante.
Kaya naman napipikon na siya nang kausapin ang ikatlong receptionist ng ikatlong hotel na pinuntahan niya. At tulad ng kanina ay kung ano-ano ang pinagtatanong sa kanya ng receptionist.
"What's your name again, ma'am?" She frowned when a lady in lobby asked her name.
"A-Ashtrid Reyes. Just a standard room, Ms." Napipikon na siya sa babae na kinakausap siya habang hawak ang telepono at tila may kausap na customer rin doon. Nawawala ang pagkamahiyain niya dahil sa inis na nararamdaman. Hindi rin nakatulong ang kaba niya dahil sa mga tao na nasa paligid.
Ibinaba nito ang telepono at nakangiting humarap sa kanya. "I'm so sorry, Ma'am. But we're already fully booked. There is no available room right now." Fully booked? Matalim na tinitigan niya ito.
"E-Eh, bakit may patanong-tanong ka pa ng pangalan ko kung wala na pala!?" asik niya sa babae na bahagyang natakot sa taas ng boses ko. May mga katabi rin siyang customer na napatingin sa kanya kaya huminga siya ng malalim bago nai-ilang na binalingan muli ang eceptionist.
"I'm really sorry, ma'am. But it's a requirement of the hotel, for a security purpose."
"Security purposes? Mukha pa akong threat—" Hindi na niya itinuloy ang sasabihin imbis ay muli siyang huminga ng malalim. Breathe in. Breath out.
"I'm really sorry, ma'am." nakatungo na paumanhin nito. Hindi na siya muling nagsalita pa. Tinalikuran na niya ang babae. This was the third freaking time na mabilis na na-fully booked ang tatlong hotel na pinuntahan niya and it was really pissing her off. It’s already eight in the evening at pagod na siya kakahanap ng tutuluyan. She sighed as she looked at the calling card on her hand. It seemed that she doesn't have any choice now but to accept the unit. Nanginginig pa ang mga kamay bago kagat-labi niyang tinawagan ang lalaki.
Lakasan na siguro iyon ng loob kaysa naman matulog siya sa kalye. "H-Hello?"
"I'd been expecting your call, Ash. Where are you? I'll pick you up." mabilis na pahayag ng abogado.
"N-Nasa…” Iniikot muna niya ang mga mata sa paligid bago muling nagsalita. “Makati ako. Uhm, W-Wag mo na akong sunduin ako nalang ang pupunta d’yan."
"No. Ayaw kong dagdagan ang pasa ko. Malapit na ako dyan. Wait for me." ma-awtoridad na wika nito bago ibinaba ang tawag.
Nanghihinang napaupo siya sa bakanteng upuan ng isang kainan bago bumulong, “Para namang may choice ako.”
///
Hila-hila ni Ashtrid ang may kalakihan na maleta papunta sa entrance lobby ng Elite Condominium Building. Sa bungad pa lamang ay sumisigaw na ang karangyaan ng condominium na iyon. Napalilibutan iyon ng makapal na salamin at sa bawat kanto ay kapansin-pansin ang naglalakihang Ionic pillar kaparehas ng sa mga Greek. Nangingibabaw din ang gold, silver at white na mga palamuti at mga kagamitan sa loob, mula sa naglalakihang mga banga hanggang sa iba’t ibang uri ng mga bulaklak na palamuti. Maging ang nilalakarang puting marmol na may kulay abo na mga batik ay agaw pansin din. Kaagad sila binati ng nakangiti’t magandang receptionist. Matapos pumirma ng ilang dokumento ay dumiretso na sila sa elevator. Kasunod niya ang abogado na hindi siya tinutulungan sa dala. Busy ito sa pag-tetext kung kanino man. Pawis na pawis s’ya nang makarating sa harap ng unit na sinasabi ng lalaki. Tumigil muna siya sa harapan ng pi
Masakit ang ilong at humahapdi ang magkabilang pisngi ni Nich nang imulat ang mga mata. Nanlalabo pa ang paningin niya habang pinipilit na maupo sa sofa. Napapiksi siya nang kumirot ang pisngi na hinawakan niya. ‘Fucking shit! What happened?!’ aniya sa isip habang pilit binabalikan ang mga nangyari. Pabalikwas siyang tumayo when he remembered what happened. His wife. Ashtrid. Back pack. The punched. Shit! Bumungad sa kanya ang mukha ni Jakob nang iginala niya ang mga mata. "Are you okay?" tanong nito. Sa tanong ng kaibigan ay naramdaman niya ang sakita sa panga. "I felt like hell! Why are you here anyway?" he asked while touching his nose as he felt the pain. Ang huli niyang na-a-alaala ay dalawa lamang sila ni Ashtird sa loob ng unit. "Saving your ass,"
Madilim pa nang magising si Ashtrid mula sa mahimbing na tulog. Kung tutuusin wala na siyang ma-irereklamo sa kuwarto na iyon— malawak at kompleto sa mga kagamitan— kaso hindi maipagkakaila na hindi siya komportable na makasama si NIch sa unit na iyon. Masusumbatan lamang niya ito dahil sa nakaraan nila. Pino ang mga kilos niya habang naghahanda sa pag-alis. Sinulyapan niya ang maleta at back pack sa tabi ng queen size bed bago tuluyang tumayo’t hinigit ang maleta papalabas ng kuwarto. Palabas na sana siya ng unit nang maramdaman ang paghapdi ng sikmura. Hindi pa nga pala siya kumakain. Feeling her hunger, she halted from walking, went in the kitchen instead, and immediately inspected the refrigerator. Nanubig ang bagang niya nang makita ang blueberry cheesecake sa ref. Pwede ana siguro iyon. Maingat at walang tunog na nagsalin siya ng brewed coffee sa tasa saka walang pag-aalinlangan na umupo at nagmamadaling kumain. Habang kumakain ay na
Ala-syete na ng umaga nang makarating si Ashtrid sa apartment ni Ayesha. Sinalubong siya ng dalaga na nakapang-opisina na. Manager ng isang Chinese restaurant ang kaibigan niya. 5’5 lamang ang height nito, singkit ang mga mata, maganda at maputi dahil na rin siguro sa Chinese blood nito sa father side. College classmate niya ang dalaga sa nilipatang unbersidad. Nang mangyari kasi ang paghihiwalay nila ni Nich ay kinailangan niyang lumipat ng unibersidad dahil sa mga pang-bu-bully sa kanya. Nakilala niya sa nilipatan si Ayesha, mabait ito kaya madali niyang nakasundo, ito rin lang ang pinagkakatiwalaan niyang kaibigan maliban kay Apolinario na sa Mindanao ngayon naka-destino. “Ashtrid. I’m so sorry now ko lang kasi na-check ang mga messenges sa phone ko. Anong nangyari? Are you okay?” maagap na kinuha nito ang maleta niya saka siya iginaya papasok sa bahay nito. Isang palapag lamang ang bahay at sakto ang laki para sa
Hindi bumaba ang lagnat ni Ashtrid kinagabihan. Pabalik-balik si Nich sa bathroom para palitan ang towel na binabad sa malamig na tubig na nakapatong sa noo ng dalaga para pababain ang temperatura nito. Nag-aalala niyang tinitigan ang mukha ni Ashtrid nang umungol ang babae. She looked so fragile yet beautiful. Bumuntong hininga muna siya bago maingat na dinampian ng bimpo ang mga braso nito maging ang maamong mukha nito pababa sa makinis nitong leeg. He gulped when he reached her neck. Pinagpawisan siya ng hindi sinasadyang mailapat ang daliri sa mapang-akit na leeg nito. At nang akmang pupunasan na niya ang panga nito ay biglang nabuhay ang hindi dapat mabuhay sa ibaba niya nang bahagyang umungol ang babae. Fucking shit! Mabilis niyang ibinaba ang bimpo sa plangganita at sinabunutan ang sarili. ‘Shit! Calm down man.’ This is not the right time. Ipagpatuloy na lamang
Ashtrid was having her lunch at school cafeteria when one of her students told her that someone was looking at her. How she wished na hindi ito isa sa mga magulang ng estudyante niya na nag-rereklamo sa mababang marka ng anak nito. As if naman may magagawa siya kung iyon ang lumabas sa computer system kahit anong gawin niyang adjustment sa score ng mga ito ay may babagsak at babagsak talaga. Hindi naman siya nagkulang sa pagtuturo at pabibigay ng mga key points para sa exam pero sadyang may mga tamad lang talaga. At sadyang may mga magulang talaga na akala mo ikamamatay ng mga anak nila ang mababang marka. Kung alam lang nila na hindi naman talaga sa grades na nasusukat ang lahat o magdidikta ng kapalaran ng mga anak nila. Maliit lamang ang Santa Catalina Academy, may tatlong building lamang doon na may tig-li-limang floor pero kompleto ito sa facilities. Kaunti lang din ang enrollees nila pero karamihan sa mga ito ay anak ng mayayaman sa lugar
Nich had an early flight to Seattle. He needed to visit their company site there and met some of the investors. Matagal na dapat siyang nakaalis kaso ay hindi niya kayang iwanan si Ashtrid na halatang iniiwasan siya. He wanted to have some serious discussion with her but she kept on avoiding his presence. Paano naman niya kakausapin ito kung maaga itong umaalis sa unit at kapag umuuwi naman siya ay naka-locked na ang kuwarto nito. He didn't want to lose her again. Natatakot siya na baka pag-uwi niya ay wala na ito sa unit at kailangan na naman niyan bulabugin si Torrence para ipa-locate ang babae. And he's fucking worried na baka muling mawala sa kanya ang babae, so he needed to monitor her as much as possible. Ngayon nga ay pinilit niya ang sarili na gumising ng mas maaga para maabutan ang dalaga na alam niya na nagluluto at nag-aalmusal sa kusina nila ng mga ganitong oras. "Give me your number," he
Nich's jaw tightened when he saw the picture of Ash inside the bar. The picture was sent by Torrence who he asked to look for Ash. Nitong mga nakaraang araw kasi ay hindi niya magawang tawagan at i-message ang babae dahil tinatapos niyang pag-aralan ang mga reports ng kompanya sa Settle. Masyadong marami siyang kailangan na gawin lalo pa at magkakaroon sila ng extension.They were planning to extend the company in Singapore. Actually, it would take a month to study the extension of their company in Singapore. Pero nilalagari niya ang mga schedule n’ya para makauwi kaagad sa Pilipinas. Hanggang ngayon kasi ay inaayos pa rin niya ang gulo na ginawa ng mga magulang niya dati.He missed Ash. Gusto na niyang yakapin ang babae hindi na niya kakayanin ang isang buwan. Kaya ang dapat na isang buwan ay ginawa niyang two weeks. Kahit na halos wala siyang pahinga these past few days. Mabuti na lamang ay nakakuha siya n