Chapter Sixteen

CHAPTER 16

HANDS

Hindi ako ‘yong tipong bastang magpapabitag ng ganun na lamang. Ang kagustuhan kong manatili sa Manila para sa pang sariling interes, alam ko maraming pang unawa ang ginawa ng aking pamilya. Hindi ako perpektong tao. I do lot of mistakes too, alam ko. Oo, nung una talaga napagtanto kung masyado akong nagpatangay na naman sa pang sariling interes.

Sa nangyari sa aming dalawa ni Rezoir. Sa tipong nagawa kong takbuhan lahat, siya na ama ng aking dinadala at ang aking…pamilya. Pamilya na walang ginawa kundi ako ay suportahan lagi, age doesn’t matter between younger and older lover. I know.

Sa estadong meron kami, lahat ng mga taong nagtangkang kunin ang loob ko. Sa huli, hindi rin sila nagtagumpay. Dahil alam ko na, alam kong sa huli gusto lang nila akong gamitin.

Nang matagpuan ko si Rezoir sa lugar na hindi ko inaasahan, pangyayaring hindi ko lubos maisip na aking gagawing kalaunan.

Hindi na ako bata.

Hindi niya kasalanan at hindi ko rin kasalanan.

Hindi dahil hi