****************
Hello! I been so busy this past few weeks, Hindi ko inaasahan na meron magbabasa sa story nina Aze at Rezoir, but thank you so much for reading this books. This is not an update, however, I will try my best to update...but not for now. Because I'm still busy with acads. Thank you so much for patiently waiting, I will really try my best if I have the time or space to write. I hope you miss the update about Aze and Rezoir's, I miss writing too huhuhu, but I have plenty on my plate for now, but anyway still were in a pandemic. Be safe everyone, goodnight :)
TALK "Now that I learn that today is his birthdate, I feel so sorry for not being great him early." naghihinayang Kung saad. "And the fact he was not in the mood right now," ngiwi ko. Natawa naman si Ravier. "Nah, don't be so sorry about it. It's his fault for making you found out, kahit alam naman niyang ganito ang outcome. He knows it Azeria, believe me." napabuntong hininga ako. "I'll go ahead then, I will talk to your cousin." "Sure, see you later." "See you later." tumango siya kaya naman lumakad na ako para batiin na nga si Rezoir. Napapatigil nga lang dahil sa mga bisitang ka kilala. Palingon lingon ako at hinahanap ang bulto niya pero hindi ko makita. Saan ba siya nagpunta? Iniwan ko naman siya kanina sa sala! Natanaw k
DAY “Why does he want to talk to me?” gulat kong tanong sa kanya. Nagkibit balikat siya, tinitigan ko siya na ani mo’y pinagloloko niya lang ako. Hindi ko alam, knowing his cousins and his brothers. Na nakukuha pang pag tripan ako, malay ko kung ngayon lang sinapian si Rezoir at pag tripan rin ako. “Iyong totoo?” nguso ko. “What?” natatawa siyang bahagya. “I’m not joking baby, his really looking for you.” matagal ko pa siyang tinitigan. Sa huli, naniwala na rin ako. Hindi ko maiwasang hindi matawa dahil isang salita lang naman niya okay na ako, siguro nito lang na ma trust issue na ako dahil na rin sa mga pasaway niyang mga pinsan at kapatid. Ang seryoso nga nilang tignan, pero tama pala ang sinasabi nila na mahirap na kung ang mga seryosong tao ang laging nagpra-prank sa’yo. Pagdating ko sa bandang sala, ayon abala pa rin sila. May mga ilang gamit pa rin silang nililigpit, sa isang kasambahay ako nagtanong kung nasaan nga si Don Sebastian. Sinabi namang nasa garden kaya doon nga ak
AT NIGHT Pinagmasdan ko siyang umupo sa gilid ng fountain, ni hindi inalintana kung natatalsikan man siya ng tubig. Agad niya akong sinulyapan, at bahagyang tinatapik ang hita niya. Lumakad na ako pa punta sa kanya, at ayon na rin sa gusto nito...ngayon ay kandong na niya ako. Agad niyang pinagpahinga ang kaniyang mukha sa aking balikat. Out of nowhere ay naitanong niya bigla ang ganito. "What do you prefer the serious type of me or the sweet of me?" "What?" natatawa kong aniya. "Seriously? What's going on with you?" hindi ko mapigilang hindi matawa dahil sa mga inaasal niya. Well, we are together in a few seconds, minutes, weeks, and months. Pero never ko pang narinig ang ganitong boses niyang sobrang lambing. Oo, naiisip ko rin na sana maging ganito siya. Pero ngayong ganito na nga siya, hindi ko maiwasang hindi matawa! Hindi ako sanay. At kung patuloy man siyang magiging ganito, hindi talaga ako magiging sanay! Ramdam ko ang pagkibit balikat niya. "Just asking, I heard
MRS.HILLARCA Simple pero elegante. Iyan ang aking masasabi, lahat ng nangyayari at nakikita ko para bang nasa panaginip ko ang lahat ng mga ito. But the thing is, lahat ay totoo. Totoong nangyayari. Grabe, sa tuwa hindi magkamayaw ang puso ko. Hindi ko rin mapigilan ang mga luha, sobrang saya ko...na kahit hindi man sa simbahan. Tinupad niya iyong pangarap ko...pangarap kong ikasal kami sa gabi. Bata pa lang...may gusto na ako sa kanya. Na kahit pala nakalimutan ko siya sa isip, iyong puso ko...kilala pa rin kung sino ang nagmamay-ari nito. Walang iba kundi si Rezoir, akala ko matagal pa...matagal pa bago ko maranasan ang mga ganitong pangyayari sa buhay. Hindi ako perpektong tao, masungit ako. Mapili ako...pero ang bait niya dahil sa kabila ng marka na maaring makita sa akin. May isang tao siyang binigay sa akin, na tatanggap sa akin ng buong buo, sobrang emosyonal ko. Kasi sa totoo lang, ramdam ko pa rin ang kulang. Na masaya sana kung narito pa si Mama, nasasaksihan sana n
FAMILY "It's okay sweetheart, I understand. It just my gift the trip to Palawan for the both of you, but as you said. Hindi mo nga kayang iwan ulit ang apo ko, well, the decision were all yours. It's not a problem to me. In fact, mas natutuwa akong malaman na nabighani ka rin pala ng hacienda Hillarca." "Hacienda Hillarca is beautiful Mama, but alike Hacienda Tacata. A place where I live in my entire life, mas gamay ko ang pasikot sikot pero dito sa lawak ng lupain niyo," nangiti ako. "Natatakot akong maligaw." "Oh really! I never thought that you have that thought, why not familiarize the place sweetheart? What do you think Israel?" nilingon ko si Rezoir. He places his hands on my shoulder and gives a kiss on my head. "Hmm, I think it was a good plan. Isa pa, hindi ko pa siya naipapasyal sa hacienda." tumango tango si Mama Serena. "You can use your horse Israel, Rayver will accompany the two of you." matamis siyang ngumiti sa amin. Tumango naman ako, at iyon nga ang ginawa na