Hello again, I kind of busy with my acads. But here is my short update, have a nice reading :)
Chapter 34 FAMILY "It's okay sweetheart, I understand. It just my gift the trip to Palawan for the both of you, but as you said. Hindi mo nga kayang iwan ulit ang apo ko, well, the decision were all yours. It's not a problem to me. In fact, mas natutuwa akong malaman na nabighani ka rin pala ng hacienda Hillarca." "Hacienda Hillarca is beautiful Mama, but alike Hacienda Tacata. A place where I live in my entire life, mas gamay ko ang pasikot sikot pero dito sa lawak ng lupain niyo," na ngiti ako. "Natatakot akong maligaw." "Oh really! I never thought that you have that thought, why not familiarize the place sweetheart? What do you think about Israel?" nilingon ko si Rezoir. He places his hands on my shoulder and gives a kiss on my head. "Hmm, I think it was a good plan. Isa pa, hindi ko pa siya na ipapasyal sa hacienda." tumango tango si Mama Serena. "You can use your horse Israel, Rayver will accompany the two of you." matamis siyang ngumiti sa amin. Tumango naman ako, at iy
A/N: Hello, thank you for being with me until the end. This is not my first series installment, but this is my first series that reach the last page of the paper. This is the last chapter of the story of Chaldene and Rezoir, thank you for being with them :) the next chapter will be posted are the point of view of our male lead and a special chapter about their son. Thank you. EPILOGUE Sounds of the crashing waves of the ocean. Were now in hacienda Tacata, it was still early. Before, I'm waking up like this, at same the time as now. Suddenly the warmest blanket was been covered at my shoulder. "You're up early." my husband in his white pajama, and a white tight v-neck shirt. I smiled at him. Agad akong sumandal sa kanya, mas niyakap naman niya ako. "Hindi na kasi ako dinalaw ng antok, that's why I decided to go here." "How’s the talk with your grandfather?" upon opening that topic. The sudden deep talk with my grandfather crossed my mind. "I'm planning to give the company in the h
Rezoir Israel Hillarca Point of View I will never forget the day I mostly hated her. “Ayos lang ‘yan Rezoir. Ang mahalaga ay narito ako hindi ba?” ngiti sa akin ni Nana habang tinatapik ang aking likod. Sa kamay nito ay ang aking medalya. Napako ang mata ko sa main gate ng university. Hindi ko alam kung bakit pa ako umasa, hindi naman ito ang unang pagkakataong wala sila sa mga ganitong event. Na kahit pa ilang reward pa ang makuha ko, wala sila sa tabi ko. “Saang restaurant niyo gustong kumain, Nana?” umiling iling si Nana sa akin at natawa. “Anong restaurant, hindi na. Ang mas mabuti pa ay umuwi na lang tayo, pagluluto na lang kita. Ayos ba?” “But still.” “Sawa ka na ba sa luto ko?” nagtatampo niyang saad. Inakbayan ko siya at nagsimula na kaming maglakad pa punta sa parking lot. “Syempre hindi! Kailan ba ako tumanggi sa luto mo?” “Ihahain ko lahat ng mga putaheng paborito mo!” magiliw na aniya. Natawa na lamang ako at nailing…kahit papaano ay napawi ang sakit sa dibdib ko.
Rayver Chadrel Hillarca Point of ViewThey say reasons can change people.I thought it was just prose…but though…maybe they are right.Reasons why she changed her decision.“A-Ayoko na, Chad,” shaking her head. “h-hindi ko na kayang magpanggap pa.”“W-What are you talking about?” my forehead creases. “a-are we still faking it?” I step forward…just one step.“G-Gaile…” calling her name…desperately.“T-This is just game right? L-Laro lang ang lahat ng ‘to hindi ba…Chad?” naluluha niyang aniya. Sa pagkakataong ‘ito ay ako ang umiling. I hold her firmly. Cursing out inside my head.“B-Baby…listen to me, hmm.” Resting my head at her forehead. “tang*na naman Gaile, bakit naman ganito?” she’s trying to step backward but I hold his waist firmly. Collapsing into my body.“C-Chad…”“B-Baby…please don’t do this to me…enlighten me please.” wiping her tears.“I-I’m sorry…but I can’t.” she croaked. “I can’t lie anymore.”“But we’re not lying right? Mahal na kita Gaile, mahal mo naman ako hindi ba?”
SPECIAL CHAPTER IPANIBAGONG araw sa hacienda Tacata. Aligaga ang lahat dahil ngayong araw ay ipinagdirawang ang kaarawan ni Don Vicente. Kumpleto ang angkan ng mga Tacata, ang mga kamag-anak na nasa Spain, Tokyo, at Amerika ay talagang umuwi para lamang samahan si Don Vicente sa kaniyang kaarawan. Kasalukuyang busy si Roda sa kusina, ang mayordoma sa hacienda. Walang tunog ang mga hakbang na dahan dahang lumapit si Theo sa matanda. “NANA!” sigaw nito. Nabitawan ni Roda ang sandok na hawak, sapo ang dibdib. “Maryosep Thaddeus!” aniya. “kita mong nagluluto akong bata ka! Paano kung matalsikan ako ng mantika ha? Sa tingin mo ba hindi masakit ang matalsika?!” “Woah! Easy Nana, easy,” tawa naman ni Theo at pangisi ngisi. Agad nitong pinulot ang sandok na nasa sahig, at agad na inilagay sa lababo at kumuha nga ng bago. “Parang may pinaghuhugutan ah Nana. Ano? Sinago—” “Theo!” bago pa man siya bigkasan ni Roda ay panibagong timik ang tumawag sa pangalan niya. “Patay! Si Azeria!” “Ano
SPECIAL CHAPTER I.2INIS na napakamot si Theo sa kanyang ulo. Hindi niya alam kung bakit pa siya pumunta rito. Oo, alam niyang kailangan ng mga ito ang kanyang suporta. Pero ang isampal sa kanya ng tadhana na hindi siya nakasali sa taong ‘to, nanghihina siya. Huling taon na nga niya ‘to sa high school, hindi pa siya makakasali sa kanyang paboritong laro. “Tigilan mo nga ako pula! Nandidilim ang paningin ko sa’yo tanga!”“E’ ikaw naman kasi. Bakit kasi hindi ka na lang humingi ng tawad kay Tammy, e’ di kung ginawa mo sana. Sakaling nasama ka pa sa laro di ba?” “Syota mo na ba ha? Para maging demanding ‘yang si Tamara, wala naman akong ginagawang masama ah!” giit naman ni Theo. Totoo naman talagang wala siyang kasalanan, kung buntis sana si Tamara talagang pagkakamalan niyang siya ang pinaglilihian nito. Palaging pinupuna kasi ang kanyang ka guwapuhan. “Ewan ko sa’yo Theo. Kahit anong sabihin ko hindi ka rin naman makikinig sa aking gago!” badtrip na rin na sagot ni Red sa kanya. Tum
MAHABA ang pila kaya reklamo ng reklamo si Theo sa gilid ni Red. Kahit pa pinagbantaan ni Red si Theo na wag nga siyang sundan sa papasukan niyang unibersidad. Kailan pa ba siya naging masunuring tao? Siyempre, sa huli magkakasama rin silang tatlo. “Tang*na, masusuka ‘ata ako.” Hawak pa nito sa kanyang tiyan. Agad isinampal ni Red ang hawak niyang panyo sa pisngi ni Theo. “Tanga mo naman kasi, sabing mag-almusal ka!” sermon ni Red kay Theo. Sila ang nasa pinakahuling pila. Tanaw mula sa kanilang kinatatayuan kung sino ang nasa pinakaunang pila, walang iba kundi ang pinsan nilang si Lucas. Of course, sa kanilang tatlo. Si Lucas ang early person, kita pa ni Red kaninang umaga ang miss call ni Lucas na aabot sa sampu. Kaya lang kasalanan ng taong nagrereklamo sa gilid nito kung bakit nasa pinakahuli silang pila. Malas ‘ata ang surname merong taglay si Theo, nagsisi tuloy siyang pumayag na kasabahayan nga ito. Heto at umaga pa lang ay minalas na, huwag sanang silang ma reject sa kursong
IISANG sasakyan ang ginamit nila Red. Ang sasakyan ni Theo ang gamit ng mga ito, alas tres ang usapan nila. Nag-exchange sila ng mga contacts, on the way sila sa venue kung saan gaganapin ang kanilang picnic. Malapit lang naman ang lugar pero patigil tigil sila sa daan, bumibili ng mga puwedeng dalhin. Kahit may isa ng sagot sa inumin ay bumili pa rin ang tatlo ng beer-in-can. “Ayos na ba ‘to?” tanong ni Red kay Lucas. Tumango naman si Lucas. “Oo, ayos naman na siguro ‘yan.” “Tara na, tayo na pala ang hinihintay nila e’.” pakita ni Theo sa phone nitong may mensahe. Tumango ang dalawa. Sa oras na ito ay si Lucas naman ang may hawak ng manibela. Mabuti at may malapit na villa rin ang pupuntahin nilang lugar. Kaya ang plano, dahil si Lucas ang mas matanda sa kanila. Sa malamang na hindi siya maglalasing ng todo, kung sakali ring malasing ng tuluyan ang dalawa. Pero si Red naman ay control naman nito ang pag inom ng alak. Magiging tipsy lang siya pero hinidi tuluyang hindi malalasing.