CHAPTER 33

Zoe Colette's POV

Narinig ko ang mahinang pagsara ng pinto. Kumawala naman sa pagkakahalik sakin si Atlas ng marinig iyon. Dahan-dahan kong imunulat ang mata at ganun na lang ang gulat ko ng makita ko itong umiiyak.

"De-devil, bakit ka umiiyak?" Natataranta kong tanong dito. Hindi ito sumagot bagkus hinawakan niya ng mahigpit ang aking kamay. "Devil?"

"Hindi mo ba alam kung gaano ako natakot ng makita kang sumuka ng dugo kagabi. Tapos sasabihin mong okay lang sayo ang mamatay." Kahit na umiiyak ito at nagaalala may galit pa din sa tono ng boses nito ng sabihin iyon sakin. "Sabihin mo ano na lang gagawin ko kapag nawala ka ulit sakin? Baka hindi ko na kayanin, naiintindihan mo ba, huh?!" Tuloy-tuloy ang pagag