CHAPTER 30

It's been three days magmula nang dalhin nila ako sa hospital, hindi naman kasi ganoon kalala ang tinamo ko. Isa pa, si Zeke lang ang nagpumilit na mag-stay muna ako rito.

I was just traumatized.

Natigil ako sa pag-i-impake ng mga gamit nang biglaang tumunog ang telepono kaya't kaagad ko itong kinuha mula sa lamesa. 

Nang makitang tumatawag si Zeke ay kaagad ko itong sinagot. Siya lang rin naman ang nakaaalam ng number ko.

“Hello?” bungad ko, mula sa kabilang linya ay naririnig ko ang pag-hinga niya. “Are you ready? I'm on my way there.” 

Napatango ako. Estrikto pa rin siya magsalita, iyon lang siguro ang hindi nagbago sa kaniya.

“Ang akala ko ba marami kang gagawin? Pwede mo naman akong ipasundo na lang sa mga tauhan mo, Zeke.” I sighed heavily.

Hindi ko maiisip na siya ‘yung susundo sa akin ngayong araw, ayoko ring maistorbo siya sa mga schedule niya ngayong araw.

“Wha