CHAPTER 35

I found myself lying in a bed, nanlalabo ang paningin kong kinuskos ang mata. I gulped in nervousness.

Nasaan ako?

Mariin akong napapikit nang tumama ang maliwanag na sinag ng ilaw sa paningin ko. Marahan akong napaupo, hindi ko maikubli ang pag-ikot ng paningin ko. I felt strange!

“H-hospital...”

Ito ang unang salita na lumabas sa bibig ko nang makita ang mga kagamitan rito sa loob ng kwarto. May mga aparato.

I sighed. “Anong nangyayari?”

Bumilis ang tibok ng puso ko matapos kilatisin ang kwarto. Nanunuyot ang lalamunan, hindi ako makapag ng maayos.

“S-si Zeke, nasaan?” Ani ko sa isipan.

Tila naglakbay sa kalawakan ang isipan ko na kahit anong gawin ay hindi ko maibalik. Hindi ko alam kung bakit ako naririto. Ang alam ko lang ay may kausap kaming mga designers.

Naibalik ako sa wisyo ng maramdaman ang unti-unting pagbukas ng pintuan, iniluwa nito ang isang doktor na ngayo'y lumapit sa akin.

“Kumusta ang pakiramdam mo, hija?” He smiled. Napakunot ako ng noo sa pagtataka.