“What would you like to order, Ma’am?” tanong agad ng waiter pagkaupo ko sa malambot na upuan ng café na pinasukan ko.
Inilapag ko ang aking bag sa lamesa at saka inabot ang hawak nitong menu.
“Three shots of espresso please.” sabi ko sa waiter at saka inabot pabalik sa kaniya ang menu. Mataman itong nakatitig sa akin at mukha siyang naguguluhan base sa kaniyang ekspresyon.
“What? Did I say something wrong? May mali?” I asked. I feel so clueless about his reaction.
Umayos naman siya sa pagkakatayo saka ngumiti sa akin nang pilit.
“Sigurado po ba kayo na three espresso shots?”
Wait, what? Is he really asking me that? What’s that supposed to mean?
“Yes, can you make it three long shots?” saad ko sa waiter na mas lalong nagpabago ng kaniyang hitsura.
“Ma’am sorry po ha. But espresso long shots are way bitter than the normal esp
Matagal siyang napatitig sa akin at saka umiling.“I’m not joking nor kidding or whatever you call it.”And I’m pretty sure I wasn’t nervous at all a while ago. Pero ngayon, hindi ko na alam. My heart just suddenly beats faster than normal. Dahil hindi ko alam ang sasabihin ko ay napatitig nalang ako sa kaniya.“So, you not remember me at all? We’re classmates in St. Joseph Parish Kindergarten & High School.”In the back of my mind, iniisip ko kung kilala ko ba siya o kung nagkaroon man lang ba kami ng interaction noong mga bata pa kami. When I was studying kindergarten, wala akong gaanong kaibigan dahil ang sabi ni Mommy, hindi ko naman daw kailangan ng kaibigan kapag lumaki na ako. All I need is myself so I don’t have to make an effort to befriend my classmates. I used to be aloof with other people. But then there’s a little boy who has the same as my age that time, used to si
“Hindi nga kami, Kuya.” pag-uulit ko sa kapatid ko.I told him everything about it but he won’t believe me. Lalo na at mayroon pang second article na sumunod. He even read the content of it out loud. Halos patayan ko na nga siya ng tawag dahil sa ginawa niya. Pasalamat nalang siya dahil mataas ang respeto ko sa kaniya bilang nakatatandang kapatid ko. But I didn’t like what he did. Para siyang isang high school na nambu-bully ng kaklase.“Okay? How am I going to believe what you’re saying right now? Just give me one reason that will make me believe in you.”Humugot ako ng malalim na hininga saka napaupo sa kama.“You know how I hate people.”“At paano naman iyon naging konektado sa ipinaglalaban mo ngayon?”Sandali akong natigilan nang marinig ang kaniyang tanong. Bata palang ako, nasanay na akong mag-isa. Just like what I’ve said, wala akong gaanong kaibiga
Nagising ako nang mabigat ang aking ulo. Halos mapahawak ako rito dahil sa kirot na gumuguhit sa aking sintido. Sumandal ako sa headboard ng aking kama saka dahan-dahang napabaling sa bedside table ko.Agad kong napansin ang gamot na nakalagay sa table at ang isang basong tubig na may takip na platito. There’s a note written on a piece of paper on the side of it. Umusod ako palapit sa table para kunin iyon.Nakakunot ang noo ko nang binasa iyon sa isipan ko.Have a goodnight sleep, Ira.Don’t forget to drink the meds once you wake up.-SandroAfter I read it, bigla namang dumaloy sa aking alaala ang mga nangyari kagabi. Ang naaalala ko lang ay magmula noong pinapasok ko siya sa loob ng unit ko hanggang sa tanungin ko siya kung gusto niyang magkape. After that, wala na. Kung tama ang hinala ko, posibleng nag-pass out ako kagabi dahil sa kalasingan ko. Nang bumaling ako sa orasan ay nakita k
Napalunok ako nang marinig ang kaniyang sinabi. Sa totoo lang, hindi ko inaasahan ang pagdating niya ngayon. Ang akala ko ay nasa Ilocos na siya dahil na rin sa balitang sinabi ni Leona kanina. Hindi ako makapaniwala na narito siya para saklolohan ako.“Sorry kasi dahil sa akin, kaya nararanasan mo ito.”Umiwas ako ng tingin sa kaniya at saka sinubukang tumayo nang mag-isa.“Ayos lang. Salamat din sa pagdating mo. Paniguradong hindi maganda ang nagawa ko kung hindi ka dumating ngayon.”Tipid akong ngumiti sa kaniya bago nauna nang naglakad palabas. Nakita ko agad ang mga guwardiyang nakabantay sa pinto ng building. Yung guwardiya na naka-standby sa mismong lobby ay nakatayo na lamang sa isang tabi. Mukhang maski ito ay nagulat sa nangyari.“Attorney, ayos lang ho ba kayo?” nag-aalalang tanong nito.Ngumiti ako sa guwardiya at marahang tumango rito.“Ayos na ho.”Ngum
Hindi ko alam kung tama itong nararamdaman ko ngayon. Ilang araw ko palang simula nang makilala ko siya pero bakit ganito na agad ang pakiramdam ko sa kaniya. Hindi naman ako ganito dati. Masyado akong maingat at mapili sa mga taong nagugustuhan ko. Pero bakit pagdating sa kaniya…Marahan akong pumikit at marahang umiling. Alam kong hindi niya iyon napansin dahil sa ibang bahagi ng helicopter siya nakabaling. Humugot ako ng malalim na hininga at marahang bumitaw sa kaniyang kamay. Napansin niya naman ito kaya napatingin siya sa akin. Pagbitaw ko ay agad akong umiwas nang tingin sa kaniya.Napansin ko ang bahagyang pagkunot ng kaniyang noo pero binalewala ko na iyon. Kinakabahan man, mas pinili ko nalang ibaling ang atensiyon ko sa mga importanteng bagay. Kailangan kong isipin na hindi makabubuti sa akin kung ipagpapatuloy ko ang paghanga sa kaniya. Kabilang sa mga batas ko sa buhay na kung magkakagusto man ako sa isang tao, sisiguraduhin kong hindi
Nang makarating kami sa loob ng bahay ay agad hinanap ng aking paningin si Dad.“Nasa study area pa ang Daddy mo. Mamaya pa iyon lalabas kapag kakain na.”Bumaling ako kay Mommy at bahagyang ngumuso.“Hindi niya yata ako namiss, Ma.”Tumawa si Mommy at saka mariing umiling.“That’s not true. Kung may sobrang nakakamiss sa’yo rito sa bahay na ito, iyon ay walang iba kundi ang ama mo. Naku kung alam mo lang kung ilang beses pa niyang pinagalitan ang mga kapatid mo dahil ang babagal ng mga iyan kumilos. Ang gusto kasi niya ay masundo ka sa tamang oras.”Lumapit naman sa akin si Ismael at inakbayan ako.“Totoo ang sinasabi ni Mommy. Kaya kung ako sa’yo, huwag ka nang sumimangot. Pumunta ka na ng kuwarto mo para makapagbihis ka na. Pinaghahanda na ni Kuya Isaac ang mga helper sa kusina. Nagluto si Mommy ng paborito mo.”My eyes widened when I heard what
Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ni Mommy kung bakit niya ginawa iyon. Kung kailan naman nasa isip ko na ang pag-iwas kay Sandro, saka naman biglang sisingit sa eksena ang nanay ko.Inis na tumagilid ako sa pagkakahiga. Kanina pa ako paikot-ikot sa kama pero hindi pa rin ako makahanap ng kumportableng posisyon sa pagtulog. Hindi maalis sa isipan ko ang sinabi sa akin kanina ni Mommy. Bakit naman kasi sa dinami-rami ng puwede niyang pakiusapan, si Sandro pa talaga.Napabalikwas ako nang bangon at saka nagdesisyong lumabas ng kuwarto. Walang gana akong naglakad patungo sa kusina para sana uminom ng tubig nang makita ko si Kuya Ivan na nakaupo sa dining table at abala sa pagbabasa.Nang makita niya ako ay ngumiti naman siya sa akin.“Gabi na ah, bakit narito ka pa?”Itinaas niya naman ang kaniyang hawak na libro.“Mas nakaka-focus kasi ako rito kaya dito ako nagbabasa. Ikaw, bakit gising ka
At this very moment, wala akong ibang gusto kundi bumaba nalang ng sasakyan niya. But I can’t do it because my mom will know for sure.“Just kidding. It was your mom who planned this not me.”“What a good prank!” inis na sambit ko sabay irap sa kaniya.Muntik na akong maniwala na gusto niya akong maka-date. Sa pagkakataong ito ay gusto ko nalang sapakin ang sarili ko. Why do I have to think that way?“Pero bakit hindi nalang nating isipin na date talaga ito?”Naniningkit ang aking mga mata na bumaling ako sa kaniya.“Are you flirting with me?” taas-kilay kong tanong.Wala na talaga ako sa mood ngayong araw. Ang aga-aga pero sinira niya agad. I thought he’s likeable. Pero bakit imbes na magustuhan ko siya ay naiirita lang ako?“I’m not flirting with you. And I don’t plan to. Let’s think of this as friendly date.”