Chapter 21

“Ang ganda rito.” masayang sabi ko habang nakamasid ako sa ibaba ng lighthouse.

Napapikit ako nang maramdaman ang hangin na humahaplos sa aking pisngi. Bata pa lamang ako ay pinangarap ko nang makarating dito, ang kaso, kahit anong pakiusap ko kina Daddy na bumisita kami rito ay hindi nila ako mapagbigyan. Noon, masama ang loob ko sa kanila tuwing sasabihin nilang “next time na lang” hanggang sa nasanay nalang ako. I understand that they’re busy people. Kahit din naman ang mga kuya ko ay hindi napagbibigyan ng mga magulang namin sa mga bagay na gusto namin. All they gave us was money and not their time. I sighed heavily when the thought of it came into my mind again but I shake my head immediately to remove that thought. Wala rin namang mangyayari kung babalikan ko ang bad memories na mayroon ako noong bata.

Nang imulat ko ang aking mga mata muli kong itinutok ang aking atensiyon sa mga maliliit na liwanag na aking natataw sa