Chapter 77

Mabagal akong pumikit matapos marinig ang tinanong ni Vincent. Sinapo ko ang aking dibdib at humingang malalim.

Mga anak... ang ama n'yo ngayon ay nahihirapan.

Bilang isang ina n'yo—ano nga ba ang dapat kong gawin?

Mabagal akong dumilat at nilapitan si Vincent. Kinapa ko ang kan'yang balikat at unti-unting dumausdos ang kamay ko patungo sa kan'yang braso. Ramdam ko ang maskulaso niyang braso na batid kong nagdadala ng kakaibang lakas.

"Vincent..." usal ko at niyakap siya. Madilim akong ngumiti at sinandal ang aking ulo sa ibabaw ng kan'yang balikat. "Ikaw lamang ang makakasagot sa tanong na iyan. You are yourself."

Tumigil sa pagluha ang ama ng mga anak ko at natahimik. Samantala, nanatili akong nakangiti nang madilim habang patuloy siyang niyayakap.

Vincent... nasasaktan akong nakikita kitang ganito. Pero nakakapagtaka... bakit parang natutuwa rin ako?

A man so strong just had a breakdown... at sa harapan ko pa.

Maaaring seryoso nga talaga si Vincent na makipag-ayos sa akin.

Lumayo a