“Ano, may asawa ka na ba?”
“Ilan na ang anak mo?”
“Kailan ka mag-aasawa?”
“Huh?! Lampas ka na sa kalendaryo pero wala ka pa ring jowa?”
“Kaya ka siguro NBSB kasi choosy ka pagdating sa mga lalaki, ‘no! Hay naku!”
“Bakit ayaw mong magkaboyfriend? Babae ba gusto mo?”
“Naku! Tatanda ka talagang dalaga niyan, hija! Kapag may dumating, sunggaban mo na para mabigyan mo na ng apo ang mga magulang mo!”
Sumasakit na ang ulo ko dahil sa kabi-kabilang tanong at sinasabi ng mga pinsan at Tita ko sa akin. Ni hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin dahil halos sabay sabay pa sila sa pagtatanong at lahat ng iyon isa lang ang bagsak.
Bakit wala pa ‘kong asawa sa edad kong trenta’y dos?
At ang sagot ko.
“I’m still not ready po.” then I will give them a small smile.
Mapa-family reunion, Christmas parties, family gatherings o kahit ano’ng okasyon pa ‘yan hindi talaga nawawala ang mga ganoong tanong sa akin. Nagsimula iyon noong tumungtong ako ng bente-otso, mga panahon na kung saan halos lahat ng mga kaibigan at pinsan ko ay na-engaged o nagpakasal na. Dati, tinatawanan ko lang iyon kasi sa isip ko masyado pa ‘kong bata para lumagay sa tahimik – where in fact marriage doesn’t mean settling down, it’s a new door opening for either a heavenly or hellish beginning.
Sino ba ang nagsabi na ang pag-aasawa ay masaya? I’ve seen so many Korean dramas who got married then later on filed a divorce because her husband cheated on her or they are not just compatible because of their differences. They just give me another reason not to date men. Kasi ‘yong iba, sa umpisa ka lang naman gusto tapos kapag tumagal na kayo biglang magbabago.
Consistency nowadays is nowhere to be found.
Mas lalong lumala ang pressure na binibigay nila sa akin noong tumungtong ako ng trenta at wala pa ring nagiging boyfriend o kahit kalandian na lang. For the past 30 years of my life, I was so busy and focus in achieving my goals and dreams in life.
“Siguro mapili ka kaya hindi ka pa rin nagkakaboyfriend, ‘no?”
“Naku! You’re too focus with your dreams, hija. Take a break! Get a life, magboyfriend ka naman.”
“Gusto mo i-reto kita? Iyong kaibigan ko may anak, Engineer daw iyon, baka gusto mo?”
“O hindi kaya iyong anak ng Ninang mo. Balita ko’y Manager na iyon ng isang sikat na hotel sa Bahrain. Give it a try, Melly!”
Hilong hilo na talaga ko sa paulit ulit nilang sinasabi o tinatanong sa akin. As usual my answer would be. . .
“I am fine without a boyfriend naman po. I’ll just patiently wait for the right one. Because if we’re meant for each other, destiny will always find a way,” marahan kong sagot.
But I guess no matter how hard I explained to them my reasons, they would always think that it’s so petty. Katulad na lamang noong sinabi ng Tita ko na walang ibang ginawa kung hindi ang mang-usisa nang buhay ng ibang tao.
“Destiny? Fate? Naniniwala ka pa rin doon? Ano ka, teenager? If I were you, I would rather go out, go to the bar, have fun! Sa ganoong paraan makakahanap ka. Hindi ‘yong mananatili ka lang sa study room mo at walang ibang ginawa kung hindi ang mag-compute ng grades. Life isn’t a fairytale, hija. You’re not Aurora nor Cinderella. Kung patuloy kang maghihintay, baka wala nang dumating para sa ‘yo.”
I rolled my eyes remembering those times when they bombarded me with a lot of questions. Kaya minsan ayaw ko na ring dumalo sa mga family gatherings namin dahil ako palagi ang sentro ng topic. They would always compare my life to others. Mabuti na lang at hindi gan’on sina Mama at Papa. They truly understand why I am still single.
I sighed and sipped on my cup of coffee. Tumingin ako sa labas at kitang kita ko mula rito ang mga tao. Some of them came here to unwind, to date their loved ones, and alone. . . just like me. Binaba ko ang kape, humilig sa aking inu-upuan at humalukipkip. Nakita ko ang isang lalaki na nakangiti habang kinukuhanan ng picture ang kanyang girlfriend. Tumaas ang kilay ko nang may tinawag siyang isang random stranger para kunan sila ng litrato. Umikot ang mga mata ko dahil sa pose nilang dalawa.
Okay, I won’t deny that sometimes I am bitter. Aminado naman ako na masarap din naman talaga magkaroon ng boyfriend. Someone who will loves you, cares for you, give you flowers or chocolates every anniversary, but I would always think that I can finance myself. I can buy myself a lot of chocolates if I want to. I can buy myself a bouquet of flowers if I want to.
Hell! I can book a flight to Maldives to date myself if I want to.
Isa pa, kung pagmamahal at pag-aalaga na lang din ang pag-uusapan hindi magpapahuli ang mga magulang ko riyan. Since then, they showered me with love and care. Hindi sila nagkulang. So I guess I don’t need a man in my life? O baka naman kailangan ko pang e-extend ang paghihintay ko?
O baka naman you are still stuck? There’s a voice at the back of my mind said. Umiling ako. Of course not.
“This is insane,” bulong ko at kinuha ang tasa ng kape at uminom. Nang matapos ay agad kong kinuha ang sling bag ko at umalis ng café na iyon. Nilagay ko ang aking kamay sa loob ng aking cardigan dahil ramdam ko ang lamig. Hindi mapirmi ang mga mata ko dahil sa ganda ng lugar na ito. I’m just walking alone here in Seoul. Isa sa mga dream destinations ko talaga nag makapunta rito at makapagpapicture sa mga lugar kung saan nagtaping ang mga paborito kong Korean dramas.
It’s fun to travel alone pero nakaka-inggit din iyong mga nakikita kong magbabarkada na magkakasamang nagta-travel. I wished that my friends were here, too. Kaso busy na rin sila sa kani-kanilang mga buhay.
Megan is with her husband and son, Silver Matthew. Kakapanganak niya lang three months ago and I am so happy for her. I missed her loudness. Siya ang pinaka-maingay sa aming magkakaibigan.
Callie is with her fiancé, Tungsten Vargas. Naghahanda na rin siya para sa kasal nila na magaganap next month at kailangang present ako roon. Paniguradong hindi ‘yon papayag kapag wala ako. Kung gaano kaingay si Megan, kabaliktaran niyon si Callie. Hindi ko nga alam kung papaano kami naging magkaibigan noon, eh. Sobrang tahimik.
Lastly, Levy is with her husband and her very beautiful daughter, Kianna. Natigilan ako nang maalala kong malapit na pala ang first birthday ni Kia. Ninang ako n’on kaya dito na rin siguro ako bibili ng i-re-regalo ko sa kanya. Kahit weird ‘yon, namimiss ko rin naman ang pagiging weird niya. Hindi ko nga alam kung paano siya napag-titiisan ni Argon, eh.
May malapit na mall akong nakita kaya agad akong pumasok doon at namili. Nang matapos ay agad akong bumalik sa hotel kung saan ako nagcheck-in. Nilagay ko sa gilid ng kama ang mga pinamili at nahiga dahil sa pagod.
Nagising ako na madilim na sa labas. I sighed and went outside. I shivered because it was so cold pero tiniis ko ‘yon dahil isa ito sa gusto kong balik balikan sa Korea. City lights is my therapy. Pumasok ako sa loob at binuksan ang paborito kong wine. Nagpahome service na lang ako ng bibimbap at bulgogi kasi tinatamad akong bumaba.
Kinuha ko ang cellphone at nagpatugog ng kanta. Habang hinihintay ang pagkain ay lumabas ako at tumambay sa balkonahe. I sipped on my wine and roamed my eyes around. Biglang pumasok sa isip ko ang nangyari three weeks ago when I heard a familiar song.
Napapikit ako at inis na pinatay ang tugtog. Damn it! I will never go back to that place ever again! Uminit ang pisngi ko nang mas luminaw ang kalokohan na ginawa ko noon. Dali dali kong inubos ang wine at nagsalin pa ulit. My phone rang. Kinuha ko iyon at nakita na gustong makipag-facetime ni Callie.
I combed my hair using my fingers before answering her. Unang bumungad sa akin ang mukha ni Levy na may hawak na pagkain. My forehead creased. Wait, are they together?
“Hello, best friend naming single pa rin hanggang ngayon!”
I rolled my eyes. “Nasa bahay ka ba nina Callie?”
“Yes! Actually, Megan is here too—Megan, come here!”
The girl with a brown wavy hair sat beside her. May hawak pa siyang isang slice ng pizza. She waved her hand at me. Tumaas lang ang kilay ko.
“Kumusta?” aniya habang ngumunguya.
My eyed widened a bit. “Omg! Himala at hindi ka sumisigaw ngayon.”
Tumawa ng malakas si Levy. Siniko naman siya ni Megan at inirapan. “Paos ako.”
“Why?”
“Nagconcert kasi siya kagabi!” singit ni Levy.
Nagtagpo ang dalawa kong kilay. Megan is a good singer. Myembro siya ng banda noong college kami at doon sila nagkakilala ni Silver Andres na asawa na niya ngayon.
“Concert? Saan? Sinong kasama?”
Humagalpak ng tawa si Levy. Si Megan naman ay umiling lang habang natatawa rin.
“Edi sa banyo! Gamit ‘yong microphone ni Silver.”
“Leveria!” sigaw ni Megan na natatawa.
Nagulohan ako. “Bakit naman sila magco-concert sa banyo?”
Biglang tumahimik. Akala ko nga ay may dumaang anghel o kung anuman dahil literal na tumahimik ang dalawa kong maiingay na kaibigan.
“Perks of having a best friend who’s NBSB, huh?” I heard Callie’s voice on the line.
“I didn’t know what—oh my god, Megan! Are you for real?!” sigaw ko nang marealize kong ano ang pinag-uusapan nila.
Nagtawanan silang tatlo. Callie was behind them. Nakataas ang kilay at nakahalukipkip. The two girls were laughing out loud habang ako’y umiiling lang.
“Girl, you should try it! Magjowa ka na kasi!”
“No, thank you.”
“Alam mo ikaw, try mo kayang makipagdate. Life is short! Better go out and date every man,” wika ni Levy at binuntotan pa ng tawa.
“O baka sa darating na kasal ni Callie! I’m sure maraming dadalo na kamag-anak at kaibigan ni Tungsten, marami kang mapagpipilian.” si Megan.
Hindi ako sumagot. I sipped on my wine and shook my shoulders.
“You’re not interested, huh? Are you still waiting for him, Melody?” seryosong tanong ni Callie.
Nakaramdam ako ng inis. She’s bringing it up again! Pumikit ako nang bigla siyang pumasok sa isip ko.
“I told you, nakamove on na ‘ko sa kanya. It’s just that, I’m not in the mood to date someone. Alam niyo naman ang mga lalaki ngayon, bilang na lang ang matitino.”
It’s better to date a fictional character than guys in reality. Sa una lang sila magaling pero sa huli, mang-iiwan lang din ‘yan sila sa ere.
After a week of staying in Korea, umuwi na rin ako sa Manila. The plane has landed pero nanatili muna akong nakaupo. Ayaw kong makipagsiksikan. Kinuha ko sa bag ang cellphone ko dahil tumutunog ito, and there. . . Levy was calling me. Siguro’y nasa labas na sila kasi ang sabi nila kahapon ay susunduin nila ako ngayon.“Ano? Nakaupo ka pa rin d’yan?” bungad niya sa akin.I rolled my eyes and chuckled. “Alam mo namang ayaw kong makipagsiksikan, eh.”“Tama ‘yan, friend. Huwag kang makipagsiksikan sa mga taong ayaw naman sa ‘yo.”Kumunot ang noo ko at napangiwi. Napansin kong kaunti na lang sila kaya tumayo na ‘ko at kinuha ang handbag na nasa overhead locker. Nahirapan pa ‘kong kunin ‘yon kaya inipit ko sa tenga ang cellphone tsaka iyon binuksan.“Ako na, Miss.” a baritone voice spoke.“Oh, thanks.” I stepped back and let him get my travel bag.
”By the power vested in me, I now declare you, husband and wife. You may now kiss the bride,” the priest announced.I can’t help not to shed a tear because one of my best friends is now married. Tungsten unveil her and the most beautiful bride smile. I can see that Callie is really happy to tie a knot with Tungsten. He held her face and slowly kissed her on the lips. Nagpalakpakan kaming lahat. Megan and Levy cheered for our best friend. Umiling lang ako at dumako ang mga mata sa lalaking naging ka-partner ko kanina. He waved a bit and smirked. Tumango lang ako atsaka tinuon ang pansin sa kaibigan.Marahan naman akong siniko ni Levy na nasa kanan ko. “Mukhang may magde-date na pagkatapos nito, ah.”Hindi ako umimik. I don’t want to jump on a situation that I am not certain. Noong naglalakad kami sa aisle ay kinausap niya lang ako sandali kung magkaka-ano-ano kami ni Callie since ngayon niya lang daw ako nakita. So I answered h
“Calixta Gomez-Vargas!” Sigaw ko habang nagmamadaling pumasok sa loob ng aking sasakyan.“What the hell, Melly? Why are—““That Neon fucking Vladimir has a girlfriend?!”“What? Girlfriend? Tungsten, may girlfriend si Neon?” tanong niya sa asawa sa kabilang linya.I cursed and struck the steering wheel. I uttered some curses again and heaved a deep breath. I rested my head at the back of my seat and closed my eyes. I remember his girlfriend’s angry face. Tangina? Bakit hindi ko man lang tinanong kung may girlfriend ba ‘yong taong ‘yon? That was the first time I got humiliated big time! Marami ang nakakita roon at baka sabihin nilang kabit ako noong lalaking ‘yon where in fact I don’t even know that he has a girlfriend!“I don’t know, babe. He told me weeks ago that he and Shyna Aguilar broke up already,” dinig kong sabi ni Tungsten.Callie ut
"Girl, ayos lang naman kung ayaw mo, eh. Sinubukan ko lang baka may pumasa sa taste mo," si Levy na sumunod sa akin dito sa kusina.Nakanguso kong binuksan ang dala nilang pizza. Si Megan naman ay hindi kombinsido sa plano ni Levy dahil panay daldal ito. I am still afraid to date but I just thought that it's just an online talk. I can always say no to them. Tumayo ako at kumuha ng baso. I opened my fridge and get my favorite apple juice. I closed my fridge and sat on the chair. Sinalin ko sa aking baso ang juice at ininom ito. Sakto namang pumasok si Megan sa kusina."Want some?" aya ko.Umiling naman siya at tumabi kay Levy na ngayon ay hawak pa rin ang kanyang cellphone."Levy, huwag na lang. Uninstall mo na 'yan.
Para akong binagsakan ng mundo dahil sa pagkikita namin ulit. He's still smirking and extending his hand for a handshake, as if we're friends who didn't see each other for so long! We are not one! Iyong nangyari sa Switzerland three weeks ago ay isa lamang pagkakamali.Naging hilaw ang aking ngiti at nag-aalangan kung tatanggapin ko ba ang kamay niya. I could feel Callie's eyes on me as well as my other friends and his friends. I gulped the lumped in my throat. I am fucking nervous most especially that Levy's eyes laid on me. Even though she's weird, she's smart as well. Probably by now, there's a theory playing in her head. Even Callie, her eyes were squinted and I am pretty sure that she has a hunch right now.I cleared my throat. "H-hi! Uh, have we met before?"I trie
I had a hard time sleeping last night because I kept on thinking about what happened three weeks ago. Ngayon lang sumagi sa isip ko ang nangyari. Ngayon ko lang din naisip na hindi pala kami gumamit ng proteksyon. I want to punched and slapped myself right now because I was too reckless. Umagang umaga ay pakiramdam ko pagod na pagod ako dahil sa aking mga iniisip. Hinilot ko ang aking sintido at huminga ng malalim. My eyes dropped on my stomach and caressed it gently.Napalunok ako at umiling. "No, no, no, it can't be!" I whispered and closed my eyes.Nang muli kong minulat ang aking mga mata ay hindi ko napigilan na hindi maiyak! Paano kung . . . paano kung may sakit pala ang lalaking iyon?! Ano nang mangyayari sa akin?! I cannot bear a child because of my recklessness. Pinahid ko ang luhang tumulo galing sa aking mga mata a
"Sigurado ka ba talagang ayos ka lang dito nang mag-isa?" tanong sa akin ni Callie pagkaparada niya ng kotse sa parking area nitong condo ko.I heaved a deep breath and looked at her. Bahagya akong tumango sa kanya at binigyan siya ng tipid na ngiti. Her eyes were a bit puffy because she cried when she read the result. Habang ako ay parang nakalutang at hindi alam ang gagawin dahil sa nalaman. After I spent a hot and steamy night with a stranger, inside my womb, is the fruit of my incontinence. But I would never consider this baby as a mistake. It was my fault. I was drown by my own desires and the worldy things."Melly . . ."I bit my lower lip and sighed. "I will be okay, Cal. Thank you for being here with me today."
"Do you want coffee?" Tanong ko sa kanya pagkapasok ko sa kusina. Kabadong kabado ako dahil ito ang unang beses na may inimbita akong lalaki rito sa loob ng condo unit ko. Napanganga ako nang mapansin na wala pala akong kape rito dahil hindi pa 'ko nakakapag-grocery. Today is a Sunday, and instead of buying goods yesterday I end up at the hospital.Napatampal ako sa noo ko. What the hell. Inaya ko pa siyang magkape, eh, wala naman pala akong kape rito.Nahihiya ko siyang nilingon na ngayon ay tumitingin sa interior design ng aking kusina. I made a few renovations last year. Megan is an interior designer and I told her that I want to keep my kitchen as minimal as possible.Tumango siya atsaka tiningnan ako. "Your kitchen is beautiful."