Chapter 5: THE MAN SHE DOESN'T WANT TO REMEMBER

"Girl, ayos lang naman kung ayaw mo, eh. Sinubukan ko lang baka may pumasa sa taste mo," si Levy na sumunod sa akin dito sa kusina.

Nakanguso kong binuksan ang dala nilang pizza. Si Megan naman ay hindi kombinsido sa plano ni Levy dahil panay daldal ito. I am still afraid to date but I just thought that it's just an online talk. I can always say no to them. Tumayo ako at kumuha ng baso. I opened my fridge and get my favorite apple juice. I closed my fridge and sat on the chair. Sinalin ko sa aking baso ang juice at ininom ito. Sakto namang pumasok si Megan sa kusina.

"Want some?" aya ko.

Umiling naman siya at tumabi kay Levy na ngayon ay hawak pa rin ang kanyang cellphone.

"Levy, huwag na lang. Uninstall mo na 'yan. Huwag mo na pilitin si Melly baka wala talagang lalaki na para sa kanya," pabirong sabi ni Megan.

Sumimangot ako. "Grabe ka! Siguro naman meron pa . . ."

Levy put her phone down. Humalukipkip siya at sumandal sa upuan. "I am still wondering, Mel. Paano kong hindi siya umalis? Matagal ka na sigurong may asawa, 'no?"

Natigilan ako sa pagkain. I sighed before answering her question

"I don't know . . . maybe?" I chuckled. "I am always avoiding this topic because the truth is, I am still trapped. Hindi ako makausad sa nakaraan ko. Every night, I am always praying to God that if He would give me someone whom I can lean on for the rest of my life, and I prayed that it would be him. But then . . . it's been 16 years. Labing anim na taon akong naghintay sa kanya na sana hindi pa huli ang lahat sa amin."

Megan cleared her throat. "Paano kung . . . may asawa't anak na nga siya?"

I smiled bitterly. "Then he didn't fulfill his promise for me. You know me well; I trust actions more than words. But when he said those things to me, I trust his words more than his actions before and up until now even if it's uncertain."

Tumitig ako sa baso at pinaikot ikot ang aking daliri sa bibig nito. "It may sound unrealistic that for over sixteen years he's the only guy I truly love but that's what I feel. Maybe a lot of people would laugh at me because I am still in love with him even though I don't see him for a long time, and we don't have communication at all. But trust me, I do love him. Ganoon siguro kapag sobrang mahal mo 'yong isang tao. Kahit walang kasiguraduhan na babalik siya at tutuparin niya ang sinabi niya sa 'yo, pipiliin mo pa rin ang maghintay."

Naagaw ni Levy ang atensyon ko dahil sa sunod sunod nitong paghikbi. My lips parted because she's now crying! Si Megan naman ay mamula-mula ang mga mata. Halatang naiiyak pero pinipigilan niya lang.

"H-hey, you guys, are you okay?"

Levy wiped her tears. "Naiyak lang ako. Hindi ko alam na ang isang Melody Rackelle Magallanes ay ganyan pala magmahal. Kung ako ang nasa posisyon mo baka naghanap na 'ko ng iba."

"Ikaw na ang Most Loyal of the century, Mel!" si Megan.

Hindi ko napigilan ang hindi matawa. I stood up and hugged them both.

"Iyakin ka pa rin, Leveria." tukso ko sa kanya.

Pabiro niya 'kong kinurot. She may be the weirdest of the group but she has the softest heart among us. Ganoon din si Megan. Kunwaring matapang pero iyakin din naman.

Noong gabing iyon, naisip ko kung kaya ko bang bitawan ang pagmamahal ko sa kanya ngayon. Sa totoo lang, napapagod na rin akong maghintay. Napapagod na rin akong umasa kung babalik pa ba siya at tutuparin ang pangako niya sa akin. I am losing my hope and faith if he will come back to me. I sighed.

Maybe I will wait a little longer.

The day went on. Hindi na rin ako pinilit ni Levy na magsign up sa application na 'yon. Isa pa, I am really busy in the university. I don't have much time to do those teenagers stuff dahil malapit na ang schedule for their midterms. Kailangan ko na ring gumawa ng questionnaires para sa mga estudyante ko.

"For your midterm project you are going to do a vlog about inclusive education and you are going to upload it on your F******k accounts. Don't forget to tagged me and put a caption on your video about inclusive education. The purpose of your video or vlog is to spread awareness what is inclusive education is all about. Since my subject has a relation to the community, it is your duty, as a future educator, to educate and to spread awareness in the community. Do you get me, students?"

Ang iba ay tumango at may iba namang halatang hindi nagustohan ang gusto kong ipagawa sa kanila. I know that some of them here are camera shy but they would never get out of their comfort zone if they would not face their fears. Binigyan ko sila ng kaunting ngiti nang magpaalam silang lalabas na. I glance on my watch at sakto namang alas 3 na ng hapon. Pumasok na rin ang mga estudyante na Mathematics major. Bumalik ako sa aking lamesa at uminom saglit ng tubig. They greeted me. I greet them back and after that Joyce uttered a prayer. Pagkatapos niyon ay inutusan ko silang kumuha ng one fourth size of paper.

"Hala, Ma'am, may quiz tayo ngayon?"

"Just a recapped."

"Kaloka, wala naman siyang sinabi na mag-q-quiz tayo ngayon, 'di ba?" dinig kong reklamo ng isang estudyante.

Binuksan ko ang librong hawak at tumayo. "No one did a review among all of you, didn't you?"

Pinatong ko ang libro sa book stand at nilagay ang dalawang kamay sa likod. I paced back and forth and watch their worried and some horrified faces.

"In college, instructors would no longer remind you to review your lessons because it is your obligation to review and study in advance. That's the reason why we are giving you syllabus as your guide for the subject. Huwag niyo nang hintayin na mag-announced pa ang instructors niyo na magreview kayo kasi responsibilidad niyong mga estudyante na mag-aral. Reading in advance and reviewing is your weapon before coming inside my classroom. Parang gyera lang 'yan, eh. Kailangan niyong mag-ensayo at maghanda, may iba pa ngang nagsusuot ng shield para hindi sila masugatan sa gyerang mangyayari. Their weapos are their shields and swords while yours are knowledge, understanding, and perseverance. Tulad ngayon, you are going to take a short quiz just a recapped for the previous lessons pero hindi kayo nagreview. Ano'ng isasagot niyo? Wala. That's the reason why on the first day I already told all of you that you have to stay focus on your studies."

Huminto ako at inayos ang suot na salamin. "We are no longer doing spoon feeding here. Kung ang nakasanayan ninyo ay ibibigay lang lahat sa teachers ang sagot, pwes ngayon hindi na. Student-centered learning na tayo ngayon. Where in instructors will serve as facilitators and mentors only. Now, get yourselves one fourth size of paper. Number 1."

Agad naman silang tumalima. Nasa likod pa rin ang kamay ko at naglakad papunta sa book stand kung saan naroon ang aking libro. I roamed my eyes around. Tumaas ang dalawa kong kilay nang makita ang isang estudyante sa pinakalikod na may hawak na bata. I think the baby is around 5-6 months? Nang mahuli niyang nakatingin ako sa kanya ay agad akong napansin ang pangamba sa kanyang mukha.

"M-ma'am, pasensya na po. W-wala kasi akong mapag-iwanan sa bahay," aniya.

Ngumuso ako. "Paano ka magte-take ng quiz kung may hawak kang bata?"

"Tulog naman po siya, Ma'am, kaya ayos lang."

I sighed. She's just a freshman pero may anak na siya. Wala ako sa posisyon na husgahan siya kung bakit may anak na siya sa murang edad pero nag-aalala lang ako sa kalagayan niya. The baby started to cry. Gising na ito. Pinapatahan niya ang bata dahil nagsisimulang lumakas ang iyak nito. Napansin niya siguro na nakatingin kaming lahat sa kanya kaya namula ang kanyang mukha. She pursed her lips. Halatang nahihiya.

I sighed. Naglakad ako papunta sa gawi niya. The baby is still crying and she's doing her best to silence the baby.

"Tahan na, Kate, magagalit si Ma'am Magallanes kapag di ka tumahan. Sige," bulong niya.

"She's beautiful," wika ko nang makalapit sa kanya.

"Thank you po, Ma'am."

"Akin na muna siya para makapagtake ka ng quiz."

Gulat siyang tumingin sa akin at ilang beses na umiling. "Naku, Ma'am, huwag na po."

"It's okay. The time is running, Villanueva. Tsaka ikaw ang magre-report ngayon, 'di ba?"

Nahihiya naman siyang tumango. The baby is still crying when she gave it to me. I hushed the baby. Hindi ko napigilan ang hindi mapangiti nang tumahan ito. Her innocent eyes twinkle when it met mine. I touched her nose and she laughed. Karga ko siyang bumalik ako sa harap at nagsimula silang magtanong.

"Please pass your papers by column and pass it all to the center. Villanueva, ready na ba ang visual aids mo?"

Tumango ito. Inutusan ko naman ang isang estudyante na nasa harap na kunin ang libro at ang mga papel nila na ilagay sa lamesa kong nasa likod. Hawak ko pa rin ang bata na ngayon at pilit na inaabot ang aking salamin. I chuckled and let her get it. Naupo ako sa upuan at nilingon saglit si Villanueva na inaayos ang PPT niya gamit ang laptop ko.

"Hello, baby girl," I whispered.

She chuckled and touched my cheeks. I felt something inside me when I am holding her. Hindi ko alam pero kusa na lang pumasok sa isip ko na gusto kong magka-anak.

"Gaga ka, gusto mo ng anak pero wala ka namang jowa. Paano ka mabubuntis niyan?" si Megan.

Nagbuntong hininga ako at tumigil sa pagche-check ng papel. "Di ko alam. Pwede bang i-inject na lang 'yong sperm?"

"That's . . . that's weird, Melly." si Callie na may hawak na gitara.

"Girl! Alam ko na!" sigaw naman ni Levy.

Nagvi-video call kaming apat ngayon at bigla kong nasabi sa kanila ang iniisip ko kanina. Noong hawak ko ang anak ng isa sa mga estudyante ko.

"Ano na naman 'yang naisip mo ha, Leveria?" si Callie.

"Humanap tayo ng sperm donor!" aniya.

"Gaga, katulad lang din sa suggestion ni Melly kanina." si Megan.

"No, what I mean is humanap tayo ng sperm donor niya. Huwag 'yong itu-turok lang. Doon tayo sa natural way para naman maranasan mo ang langit!" aniya at humagalpak ng tawa.

Naibaba ko ang ballpen at napahawak sa aking noo. That's so weird! Natawa na rin ang dalawa kong kaibigan. Megan agreed para maranasan ko nga raw. Ngumuso ako. Kung alam lang nila . . . napapikit ako at umiling nang maalala ko na naman ang ginawa ko.

Fuck! It will never gonna happen again. Never.

"Okay, listen! I have a plan, Melody. Tomorrow is Friday, right? Pupunta tayo sa BGC at doon tayo maghahanap ng magiging sperm donor mo," si Levy na may hawak pang ballpen at papel.

"What? So you're saying that we will choose some random guys, Levy? Paano kong may sakit 'yon?" reklamo ni Megan.

"Ay Te! Wala akong sinabing magse-sex sila agad. Nasa plano pa lang tayo. Ano ka ba?!"

"That's absurd, Lev. Isa pa, baka mapuntahan na lang natin ang lahat ng bar sa BGC, wala pa rin siyang matipuhan," si Callie.

"Alam niyo, huwag na lang kaya tayo magplano? Punta na lang tayo roon tapos hayaan na lang natin si Melody na magdecide? Kung wala siyang matipuhan, edi i-push na natin 'yong ituturok na lang," si Megan.

After my class on a Friday afternoon, I don't know why but I am looking forward to go to the bar. I have this burning feeling inside that I want a baby. Kahit wala ng asawa basta may anak lang ako. Total kaya ko naman ibigay lahat sa kanya kasi may trabaho ako.

Pagdating ko sa condo ay agad akong naligo. Mamayang alas diez pa naman kami pupunta roon. Sasamahan lang nila ako. Sinabi ko na sa kanila na huwag na huwag nilang isasama ang mga asawa nila dahil ma-o-op lang ako. Pagkatapos kong maligo ay kinuha ko ang cellphone at nagdesisyon na o-order na lang ako online. I am craving for jolly spaghetti and fries. Pagkatapos kong ma-confirm ang order ay kinuha ko naman ang laptop ko at naupo sa center table para ipagpatuloy ang paggawa ng questionnaire.

Nang dumating ang order ay agad akong kumain. When I noticed that it was already 9 in the evening, I closed my laptop and went inside my room to fixed myself. I put on a light make up just to enhance my features. I wore a maroon baddie two piece dress and let my hair down. I stared on my reflection. I sighed.

"Do I really have to do this?" I whispered.

Parang gusto ko na atang umatras at huwag na lang ituloy. Tumayo ako at lumabas ng kwarto. I roamed my eyes around the empty unit. May mga gamit din naman ako rito pero sobrang tahimik. Nagsimula akong bumukod noong 20 ako. Magkakasama kaming tatlo noon pero noong nag-asawa sila ay ako na lang mag-isa. I thought that living alone is fun not until I realize na napag-iiwanan na pala ako ng lahat.

Maybe I was at fault too because I chained myself with my past and hope that my love life would end up like a fairytale. Tama nga siguro sila, masyado akong nag-expect na magkakaroon ng perfect love story kahit ang totoo'y wala naman talagang ganoon.

Lumabas ako at nagpunta sa balkonahe. I shivered while watching the city lights along Taguig and Makati. I combed my hair using my fingers. Kahit nasa malayo ako ay kitang kita ko pa rin mula rito ang mga taong malayang naglalakad sa kalsada. They are free and enjoying the night sky while here I am, asking myself if I should let go the love I kept for so long.

Do we really have a chance together?

Naisip ko rin ang gusto kong mangyari. Ang magka-anak. Sure, I can give everything what my child needs, but I would always think that my child needs a father. Ano na lang ang isasagot ko sa kanya kapag nagsimula siyang magtanong? The people around me? Sigurado akong marami silang sasabihin sa akin at sa anak ko.

"Damn it!" inis kong bulong at hinampas ang railings ng aking balkonahe.

Dumating ang aking mga kaibigan at sa iisang kotse lang kami nakasakay. Umikot ang mga mata ko nang pagpasok ko'y naroon sina Argon, Tungsten at Silver. Si Argon ang nagda-drive kaya nasa shot gun seat si Levy.

"Omg! I'm so excited for tonight! Sino kaya ang swerteng lalaki na mabibingwit mo ngayong gabi?" si Levy.

Nasa gitna ako nina Callie at Megan at nasa likod ang kanilang mga asawa.

"I have no idea how would I do this shit," bulong ko.

"I told you this plan is so absurd," bulong sa akin ni Callie.

Huminga ako ng malalim at pinaandar na ni Argon ang kotse papunta sa BGC.

"Mel, saktong sakto may pinsan akong single rin. Pakilala kita?" si Silver na nasa likod.

"Talaga? Baka hindi 'yon pumasa sa taste ni Melody," si Megan.

"Well, let's see if we get there. Nasabi niya kasi sa akin na nandoon din siya sa bar kasama ang iba niyang mga kaibigan at pinsan. Galing kasi siya sa ibang bansa at ngayon lang nakauwi ulit."

Nang makarating kami sa bar ay kumabog na ang puso ko sa kaba. Hell! Nasa labas pa lang kami ay dinig na dinig ko na ang tugtog mula sa loob. Magkakasama kaming apat na babae habang ang tatlong lalaki naman ay nasa likod lang namin. Nang tuloyan nang makapasok ay nakakabinging musika na agad ang bumungad sa amin. Naghalo halo na rin ang amoy ng mga tao rito kahit maaga pa.

"Let's go upstairs. Nandon sila!" sigaw ni Silver.

Pumanhik kami sa second floor nitong bar. Hindi na rin ganoon kaingay katulad ng nasa baba. Naunang maglakad si Silver at Megan papunta sa isang couch na mayroong dalawang lalaki at tatlong babae. Agad na nagmanly hug si Silver at iyong lalaking nakasuot ng kulay puting polo. Nakipagkamay naman siya sa isang lalaking nakalong sleeve at nakipagbeso siya sa tatlong babae. Ganoon din ang ginawa ni Megan. Tinawag niya kami.

"By the way this is Zinc, my cousin at ang girlfriend niyang si Kelsey."

"And this is Lead, a friend of mine and his fiancé Zam. That girl right here is my prettiest girl cousin, Vanna."

Nakipagkamay kami sa kanila at nagpakilala. They are all friendly. Nakiupo na rin kami sa couch nila. The girl named Vanna looked at me. Nakakunot ang kanyang noo nang mapansin niya sigurong nag-iisa lang ako at walang kapartner.

Silver cleared his throat. "Where's Xenon, Van?"

Nilingon ni Vanna si Silver. "Nagpunta ng banyo, Kuya, pero babalik din 'yon."

Tumango naman si Silver. Agad silang nag-order ng drinks habang ako naman ay tahimik lang. My three girls looked at me. Most especially Levy who's signing me whatever it is. Umirap ako. Callie gave me a shot of tequila. Umiling ako dahil ako sa mood uminom. Nagulat ako nang biglang tumabi sa akin iyong Vanna.

"Hi!"

I smiled. "Hello."

Ngumuso siya. "So, I guess you're the only single in the group. Parehas pala tayo," aniya habang hawak ang kanyang shot glass at nakatingin sa ibang kasama namin.

"What are you doing here, anyway? Pwede ka namang pumunta sa dance floor para may makilala ka."

Nilingon niya ako. Nagulat pa 'ko sa bigla niyang pagsigaw. I was taken a back when she held my hand. "That's a good idea! Pumunta tayo sa dance floor since tayo lang naman ang single rito."

Kumunot ang noo ko. "Bakit kasama ako?"

"It's your chance, Mel! Baka may matipuhan ka roon," singit ni Levy.

Kahit ayaw ko ay napilit nila akong bumaba. I sighed and a familiar scene crept into my mind when I saw the neon lights dancing and the crowd. Pumikit ako at umiling. That was just a mistake. A night of mistake. And a night that shouldn't be remembered.

Hinila niya 'ko papunta sa gitna at nagsimulang magsayaw. Para siyang isang hayop na ngayon lang nakawala dahil sa sobrang wild niyang sumayaw. She's insisting me to dance but I don't know how! Pumasok ulit sa isip ko ang nangyari noong gabing iyon. Napapikit ako.

I was freaking swaying my hips and my hands were rested on his broad shoulders. Ang kanyang mga kamay naman ay humahaplos sa gilid ng aking bewang.

"Kuya! Kuya, stop it!"

Napamulat ako at nagulat nang makita si Vanna na may inaawat na lalaki.

"Walang hiya ka! Bakit mo binastos ang kapatid ko?!" galit na sigaw noong lalaki.

Silver and Zinc came para awatin iyong lalaking may sinusuntok. Akmang susuntok din pabalik iyong lalaking nakapolo shirt nang awatin ni Argon. Doon ko lang napansin na umiiyak na si Vanna habang yakap yakap ito ni Megan. Si Callie at Levy naman ay nasa magkabila kong gilid.

"Xe, stop it already." si Silver.

Mukhang natauhan din iyong lalaking nanuntok. Naging kalmado na rin ito pero nakakuyom pa rin ang kamao. The people around us looks horrified but the others didn't care. Dumating ang bouncers at hinila palabas iyong nambastos kay Vanna.

"Girl, ayos ka lang? Para kang tanga kanina. Nakatayo lang habang nakapikit," bulong sa akin ni Levy.

Muling bumalik sa isip ko ang rason kung bakit nakatayo lang ako kanina. Ramdam ko ang init sa aking pisngi. Damn it! I shouldn't be thinking about what happened 3 weeks ago!

"Sinabi ko na sa 'yo kanina na huwag kang bababa rito nang wala ako, Vanna," his brother said firmly.

"I got so bored, Kuya! Kasama ko naman si Ate Melody, eh!"

Kumunot ang noo kong nang mapansin ang pamilyar na side profile noong lalaki. From his Olympian god features and defined jaw to his well built body. Muling pumasok sa isip ko ang pamilyar na mukha noong gabing iyon. And when he looked at me, my whole fucking world stops.

His lips parted and his eyes widened a fraction. Pero nagulat ako nang bigla siyang ngumisi at lumapit sa akin. I gulped the lump on my throat when he extended his hand for me. Nakatitig lang ako sa kanyang mukha. The man that looks like the young Tom Cruise and the man that I don't want to be remembered is in front of me!

"Nice to see you again, Miss . . ."