"Sigurado ka ba talagang ayos ka lang dito nang mag-isa?" tanong sa akin ni Callie pagkaparada niya ng kotse sa parking area nitong condo ko.
I heaved a deep breath and looked at her. Bahagya akong tumango sa kanya at binigyan siya ng tipid na ngiti. Her eyes were a bit puffy because she cried when she read the result. Habang ako ay parang nakalutang at hindi alam ang gagawin dahil sa nalaman. After I spent a hot and steamy night with a stranger, inside my womb, is the fruit of my incontinence. But I would never consider this baby as a mistake. It was my fault. I was drown by my own desires and the worldy things.
"Melly . . ."
I bit my lower lip and sighed. "I will be okay, Cal. Thank you for being here with me today."
"Do you want coffee?" Tanong ko sa kanya pagkapasok ko sa kusina. Kabadong kabado ako dahil ito ang unang beses na may inimbita akong lalaki rito sa loob ng condo unit ko. Napanganga ako nang mapansin na wala pala akong kape rito dahil hindi pa 'ko nakakapag-grocery. Today is a Sunday, and instead of buying goods yesterday I end up at the hospital.Napatampal ako sa noo ko. What the hell. Inaya ko pa siyang magkape, eh, wala naman pala akong kape rito.Nahihiya ko siyang nilingon na ngayon ay tumitingin sa interior design ng aking kusina. I made a few renovations last year. Megan is an interior designer and I told her that I want to keep my kitchen as minimal as possible.Tumango siya atsaka tiningnan ako. "Your kitchen is beautiful."
"Was that the reason why you were so weird when Xenon was around?" tanong niya sa akin.Napapikit ako at sinapo ang aking noo. Oh my god! I slipped! Wala pa sana akong balak na sabihin sa kanya pero dahil nadulas ako ay nalaman na niya kung sino ang ama ng anak ko. I don't have a choice but to tell her what happened few weeks ago. Hinilot ko ang ulo atsaka tumango sa kanya."Y-yes. Isa pa, nahihiya rin ako kasi hindi ko kinain 'yong pagkain na binigay niya sa akin.""Kaya ba bumawi ka sa kanya ngayon?" aniya habang nililigpit ang mga plastic bag.Napatingin ako sa kanya. "W-what?"Nilingon niya naman ako at binigyan ng kaunting ngiti. "I noticed that you were w
"I dated Neon "the jerk" Vladimir."Ngumisi siya at kalaunan ay natawa. But his laugh was somehow sarcastic. Ang kamay niyang nakahawak sa aking likod ay kanyang inalis pati na rin ang paghawak niya sa kamay ko. My forehead cressed. Ano'ng problema nito?"When did you met him?"Tumaas ang kilay ko. "Why are you asking?""Masama ba?"I pouted my lips and rolled my eyes. Nilingon ko ang isang babae. I think she's around 20 years old. I squinted my eyes because the girl looks familiar. Parang nakita ko na siya dati pero hindi ko lang alam kung saan. Nilingon ko si Xenon na ngayon ay nakatitig sa akin. Hinihintay ang sagot ko.
"You don't know how much I missed you, Z. I waited for you to come back," bulong ko habang nakayakap pa rin sa kanya.Hindi ko inalintana ang ibang tao na nanonood. All I want is to hug him right now. Seeing him again makes my heart went wild. I never thought that time will come I'm going to see him again. May narinig akong mahinang pag-ubo. That's when I realize that Xenon is with me! Nasa harap niya kami habang magkayakap kaming dalawa ni Zircon. Agad akong napabitaw at nilingon siya.His face was serious or more likely, no emotions at all.Is he mad?"Do you want to go home . . . or do you want to stay here?" marahan niyang sabi.I wiped my tears away. Hindi
I can't say a thing. I still can't believe it! Even my friends we're shock and speechless."Shit! Kaya ka ba niya nilalapitan ngayon kasi naghihiganti siya sa ginawa mo sa kanya noon?" Nag-aalalang sabi ni Megan.Kumunot ang noo ko. "What?"Leveria snapped her fingers and look at me with eyes wide open. "Kaya ba ganoon na lamang ang reaction niya noong una kayong nagkita sa bar? It seems like he really knew you, but he got bewilthered when you said that you don't know him. Just like Meg said, what if he's back to get his revenge?"Nakanganga ako dahil hindi ako makapaniwala sa sinabi ng aking dalawang kaibigan. What the hell? Nilalapitan niya 'ko para makapaghiganti sa ginawa ko sa kanya noong nasa kolehiyo pa lang
I laughed awkwardly. I gulped the lump in my throat and rub my hands together. Pinaypayan ko ang sarili kahit na centralized naman ang aircon ko rito sa loob. Umiwas ako ng tingin habang si Xenon naman ay nakatitig lang sa akin.Maybe he was observing me.I sighed heavily and looked at him while pacing back and forth. He was patiently waiting for me to say something. Nakaupo siya ngayon sa aking couch, nakatingin pa rin sa akin. His eyes dropped on the bouquet of flowers and food. Tumikhim ako kaya bumaling sa akin ang kanyang atensyon.“Uhm. . . I-ikaw ba ‘yong nagpadeliver ng mga iyan?”Tumaas ang kanyang kilay na tila ba naguguluhan sa akin. Huwag kang mag-alala kasi pati rin ako hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kanina lang may paiyak-iyak pa ‘ko dahil namimiss ko siya tapos noong dumating siya pinaupo ko lang sa couch at ayaw ko nang lumapit sa kanya. Damn it! I just want to see him!Normal pa ba ‘ko sa lagay n
"Ma'am, hindi pa ba kayo uuwi?"Napatalon ako sa gulat nang magsalita si Dr. Rhona Santos, co-teacher ko. Nakatayo siya sa hamba ng aking pintuan. Ang kanyang buhok na hanggang bewang ay kanyang sinuklay at tiningnan ang aking klasrum na wala nang laman.Tumikhim ako at umayos ng upo. "Ah, may tatapusin lang."Tumango siya at nagpaalam na mauuna na. I smiled and noded my head. Nang makaalis na siya ay muli akong napasandal sa aking upuan at huminga ng malalim. Alam kong bawal dalhin sa loob ng eskwelahan ang personal problems ko pero hindi talaga maalis sa isip ko ang nalaman ko kagabi. Imbes na gawin ko ang paper works ko kagabi ay iba ang aking pinagkaabahalan. Hinanap ko nang hinanap ang patunay na nagpunta nga ako sa Tagaytay.Dumapo ang aking tingin sa isang papel kung saan nakasulat doon ang iilang rides na aking sinakyan. Naalala kong tinanggal ko iyon at nilagay sa loob ng bag na ngayon ko lang din tiningnan. Kanina ko pa iniisip kung bakit sa osp
Humikab ako atsaka humalukipkip habang hinihintay na bumubukas ang elevator. Medyo nahuhulog na rin ang talukap ng aking mga mata pero pinipigilan ko. Sinipat ko ang aking relo at tahimik na pumasok sa loob nang bumukas ang elevator. Si Xenon ang nagpindot sa button kung saang floor kami."Inaantok—""Excuse me," putol ko sa kanyang sasabihin nang magring ang aking cellphone."Oh. Sorry," he whispered.Kinuha ko sa loob ng aking bag ang cellphone. Tumaas ang aking kilay dahil hindi ko kilala ang numerong iyon. Tinitigan ko lang iyon hanggang sa mamatay ang tawag. Nang sulyapan ko ang repleksyon ko sa pinto ng elevator ay napansin kong nakadungaw sa cellphone ko ang katabi ko. Nang mapansin niya 'ko ay agad siyang umiwas ng tingin at tumikhim."Good thing that you don't answer unknown numbers," he said."Yeah. . . I want to protect myself from people. Mahirap na baka maloko pa 'ko."Tumango siya at nilingon ako. Tinago ko naman sa loob ng bag ang aking cellphone. Malapit na kami sa ami