"THE PRECIOUS MEMORY OF CASSIDY"WATCHING THE sun setting behind the thick group of Cumulonimbus clouds; the shaft of lights also called the crepuscular rays were now radiating in every part of the peaceful sky but inside Zandro's chest, there is no peace left. It's always the void that's growing wider and wider each day, the loneliness is a foe which is always there for him to fight but what keeps on hurting him is the memories that never left his head despite how busy, how sleepy or drunk he was. Matapos niyang pirmahan ang huling mga papeles na naka-imbak sa kaniyang mesa ay padarag na ihinulog ni Zandro ang kaniyang likuran sa sandalan ng kaniyang swivel chair, mariin ang pagkaka-pikit ng mga mata niya habang pinasasayaw niya ang mahahaba niyang daliri sa kaniyang sentido. It's been quite a long and tiring day yet he doesn't feel like going home yet. Mas mapapagod lamang siya sa kaniyang mansion, dealing with his thoughts and loneliness and also faking his niceness towards that s
"ILLEGAL DOG DOMESTICATION""ZANDRO, m-masakit," ani Blythe habang nangangatal ang dalaga sa mga kamay niya. She is trying to get rid of his grip but his anger is not the type to subside fast. "W-wala naman akong g-ginagawang masama." "Señorito," maski si Val ay uma-awat na rin sa kanila. "She's hurting, señorito." Nangislap ang mga mata ng dalaga dala ng mga luhang namuo sa magagadang mata nito, nang umapaw iyon at umagos sa kamay ni Zandro ay para bang nagising siya sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan ay namulatan niya ang puno ng takot na mga mata ni Blythe, nangangatal ito habang sinisikap na kalagin ang kaniyang mga daliri sa leeg nito. Nanigas pang lalo ang panga niya at dahan-dahan ay bumitaw siya sa leeg ng dalaga, dala ng panghihina ay muntikan nang tumumba si Blythe kung hindi lamang ito sinalo ni Val sa kanilang gilid. In gritting teeth, Blythe was trying to keep her sobs in her mouth but it's been too strong and powerful to keep. Mariin niyang ipinikit ang kaniyang mga ma
"CAN YOU PLEASE, CLOSE HER CHAPTER"NAGSIMULA ANG araw ni Zandro kinabukasan sa mga pag-iyak at pagmamakaawa ng isa sa mga serbidora ng mansion niyang si Larah. Nagkakape siya sa loob ng kaniyang opisina habang naka-tanaw sa malawak niyang hacienda nang pumasok doon si Mrs. Cooper dala ang salarin sa pananabotaheng naganap kagabi. Tinitimpla ng binata sa kaniyang dila ang pait na dala ng kaniyang kape habang ang naka-luhod na dalaga'y walang humpay sa pagmamakawa sa kaniyang harapan. Marahan niyang pinunasan ang bakas ng kape sa gilid ng kaniyang labi bago tumayo, pinagapang niya sa bulsa ang pareho niyang mga kamay. "Señorito, maaawa po kayo sa akin," palahaw nito habang nangangatal pa. "Wala po akong alam tungkol sa pagkaing iyon." "At wala rin sa job description mong magluto, hindi ba? Isa kang labandera, tiga-laba ng mga damit na marurumi ngunit bakit ka nasa kusina?" Nahigit nito ang kaniyang hininga nang maka-lapit nang tuluyan dito si Zandro. "K-kasi po iyon ang n-nais ni Se
"SOMETIMES OUR ACTIONS CAN FAKE WHAT WE TRULY FEEL""HUWAG!" Pawisan at humahangos na napa-bangon si Blythe sa kaniyang kama habang mabilis na tumatahip ang kaniyang dibdib, mariin siyang naka-salu sa naninikip niyang dibdib habang hinahagilap niya ang bawat hanging kailangan niya para kumalma mula sa rumaragasang emosyong iniwan sa kaniya ng muli niyang bangungot. Dinalaw na naman siya ng masamang panaginip at gaya ng madalas ay tungkol na naman ito sa madugong patayan kung saan marami ang binawian ng buhay, ang mga nagkalat na bangkay sa isang lugar na hindi pamilyar sa kaniya... Since the traumatic night that happened in the orphanage years ago, a series of nightmares about some type of terrifying tragedy used to flash at the back of her head and Blythe doesn't really know what to do anymore. They were already taking a toll on her now...Umahon siya mula sa kaniyang kama nang makarinig ng kaunting ingay mula sa labas, sa likod ng kurtina ng malaking bintana ay sumilip siya. Naroon
"WATER REFILLER"CLAUDIA HAS once again checked herself from the washroom's large vanity mirror in front of her. Through her clean palm, she gently flatten the crumpled part of her white long sleeves as she also ran her fingers up to the cute bow tie on her neck. Ang blonde niyang buhok ay maayos na ring naka-bun gaya sa mga kasama niya at ganoon din ang make up niyang ilang minuto lamang niyang ginawa kanina. Hindi naman iyon dramatic but she made sure that she would highlight her gorgeousness to the point of people would doubt that she's just a poor server.Well, she assumed that her abuela would send her to this freaking event as one of the Villalobos' representatives. She actually prepared a nice ball gown to wear for the said event but to her humor, her lola's personal assistant gave her this pair of... Well, a cute set of black and white uniforms with a bow in its neck. The long sleeves fit very nicely in her seductive body cut while the dark skirt reveals so much of her long leg
"GENIE DOESN'T ALWAYS FULFILL WISHES"SA MAHABA at eleganteng lamesang puno ng mga gintong dekorasyon ay ang hilera ng mga tanyag na personalidad saan mang dako ng mundo. Naroon ang mga representatives ng kilalang mga lider sa bawat bansa, tanyag na mga pulitiko at lahat ng kasapi ng alta Sociedad ngunit higit sa mga makikinang nilang bato at mamahaling mga kasuota'y natuon ang mga mata ni Claudia sa ilang miyembro ng Monroe na dumalo para sa pagtitipon. Kumpara sa inaasahan ay mas bata ang mga naroon, say the late twenties or early thirties. They don't look familiar to Claudia, she was just told of their appearance and their outfits by Jeremiah earlier. As everybody said, they are really people with class and elegance. It's screaming in their auras and every movement. Habang pinanonood niya ang mga ito ay hindi niya ma-iwasang mas magngitngit sa pagkamuhi sa lahing ito, tila pa napupugto ang kaniyang isip at gustong kumawala ng halimaw sa kaniyang loob. These people are nothing but
"YOU ARE BETTER THAN THIS, ZETA!""MAGKAKILALA kayong dalawa?" the innocent Zack asked."No, but we have things to settle," sagot ni Zandro habang hindi iniilag ang kaniyang matatalas na berdeng mata sa noo'y babaeng ilang taon na rin niyang pinaghahanap. "You go to Antonette and tell her to ready the car."It was as if their gazes were brushed with the strongest adhesive that they can't lift their eyes away from each other, they can't even blink in fear that one of them might start an attack.But Zandro knows better, his father was just around and he won't risk his precious image just for the sake of his molten anger towards this thief. But of course, he has another way."Are you leaving now? Maaga pa, Z. Miss mo na naman si Bly—""Just f*cking tell it to Antonette," he growled under gritting teeth. "Now..."Zack knows him pretty well when he's serious and when he's much more serious, this time it's beyond the two. Naguguluhan ito sa nangyayari ngunit sumunod na lang ito kalaunan."Fi
"PART OF THE CONTRACT"BLYTHE FURRED like a contented cat when the sweet and refreshing morning came into a view from her half-opened eyes. This morning is kind of giving her this sort of feeling far different from the other mornings she had in her whole life of existence; she's not sure why but her chest felt lighter right now. Iminulat pa niyang lalo ang kaniyang mga mata para mabungaran ang isang kulay abuhin at makintab na kisame, ibang-iba sa kapayapaang dala ng kulay kremang kisame sa silid na tinutuluyan niya nitong mga nakaraang linggo. Itinikom ni Blythe ang humihikab niyang bibig para pagmasdang maigi ang kabuuan ng silid. Ang kulay itim na couch, ang makinang na salaming humahati sa labas at loob na parte ng silid, ang malapad at abuhing kama at ang mabigat na bagay sa kaniyang gawing sikmura. Isama pa ang init na nararamdaman niya sa kaniyang gawing likuran. Hindi pa nakakapagbaba si Blythe ng mata sa bagay na iyon ngunit bigla na lamang siya nitong hinila patungo sa kung