INNOCENTLY DANGEROUS 4

"Sasama ka na ba sa amin pabalik sa Pilipinas?" tanong ni Kei sa akin.

"Hindi muna. Magpapagaling muna ako dito."

Hindi pa ako masyado makalakad ng maayos. Buti na lang na nandito sila Kei at Van para alalayan ako.

"So, hintayin ka na lang namin," saad naman ni Van.

"No! Okay lang ako dito. Mauna na lang kayo, baka after two months, susunod ako," saad ko sa dalawa.

Actually hindi naman masyadonh injured ang dalawang paa ko. Nakakalad na ako ng konti pero need ko pa rin ng medication. At dito na lang din ako sa Germany na mag-daily check up.

"Okay. Hihintayin ka namin. Si Kei pupunta pa siya sa Britain at bibisatahin ang kan'yang hospital," saad ni Van.

Yes. Sobrang yaman din ni Kei. Kami ni Van, pareho naka-private ang yaman namin. Mas maigi na ganito lang kami. Ayaw ko rin ng exposure.

Nauna ng umalis si Kei, kahapunan. Si Van naman umalis na rin ito. Wala akong katulong dito sa aking bahay. Kahit nag-iisa lang ako, kinaya ko naman. Buti kamo, walang hagdanan ang bahay ko. Simple per