Meganne's Point of View
"FINE! I'm sorry, okay? I'm sorry. Nainis lang talaga ako. Uso namang i-manifest ang magandang pag-uugali ngayong taon."
Sa kinahaba-haba ng prosisyon nina Boss Lennux at Ate Prim ay sa simbahan pa rin ang bagsak nilang dalawa. After ilang years na naging sila ay nagpakasal din silang dalawa. Isang church wedding at h-in-eld ang reception sa isa sa pinakamahal na five star hotel sa lugar namin. Nakahawak si Alex sa bewang ko habang naglalakad kami papunta sa table kung nasaan si Mommy Shin.
"Mom, si Meg muna ang sasama sa 'yo rito. Kausapin lang namin nina Kuya Hjyin at Kuya Lennux 'yong mga bisita," sambit ni Alex bago n'ya ako paghilahan ng upuan at ipaupo katabi ng mommy n'ya.
"Sure, anak," sagot naman ng mommy n'ya at hinaplos pa ang likuran ko.
"Kumain ka na ba, anak? Sabayan mo ako," paanyaya ni Mommy Shin sa kin na agad ko namang tinanguan. Tahimik sana kaming kumakain na dalawa sa table
Alex’s Point of View After 5 years… IT’S THE D-DATE. I was walking back and forth in the room with trembling hands and a pounding heart. “Alex, kumalma ka nga,” mom said. She was sitting comfortably on the white couch with white roses in her hands. “Nasaan na po ba sila kuya?” I asked. “Your Kuya Lennux is with Prim, so, and maybe they’ll be here soon,” mom explained. “How about Kuya Hyjin and his family?” I miss my niece, Melea Ferminelle. “Speaking,” mom said pertaining to Kuya Hyjin na nakatayo na sa may pintuan. “Hi, mom and bunso!” He gives me a peak in my cheek and my niece was running towards me, so I lowered my body para mabuhat ko siya. “Mimay, I saw Tita Meme awhile ago. She was beautiful!” Melea is telling with a smile. “Really? How beautiful is she? Is she l
NINAIS mo rin bang makawala sa buhay na hindi mo naman pinili pero kailangan?Ninais mo rin bang angkinin ang sarili mong buhay?Ninais mo rin bang makawala sa lilim ng punong hindi naman para sa ‘yo at nakisampid ka lang?Ninais mo rin bang mabuhay hindi bilang isang anak? Hindi rin bilang kapatid? Pinsan? Tiyahin? O kamag-anak ng kung sino man? ‘Yong nabubuhay ka para sa sarili mo lang?Ninais mo rin ba?Sampung taon! 10 fuckin’ years! After 10 years! Sa wakas! Makakalaya na rin ako sa utang, makakawala na rin ako sa responsabilidad, makakapag-isip na rin ako ng pangarap na para naman sa akin.Pagkatapos ng sampung taon na pagtitiis, sa wakas, masasabi kong hawak ko na rin ang sarili kong buhay.Akin na rin ang buhay ko.“Bunso, hindi mo ba sasagutin ‘yan? Kanina pa ‘yan tunog nang tunog!” sigaw ni ate mula sa labas.Sinuot ko nang maayos ang heels ko bago kinuha ang hand
“SINUSUMBAT mo ba sa akin ‘yan, Meganne? Baka nakalilimutan mong ako ang nagbu—” Hindi ko na hinayaang matapos pa n’ya ang dapat n’yang sasabihin dahil memoryadong–memoryado ko na ang linyahan n’yang ‘yan.“Na ano, kuya? Na ikaw ang bumuhay sa akin noong nagkasakit ako, na ikaw ang tumayong tatay sa akin noong bata pa ako? Ilang taon ‘yon, kuya? Isang taon? Dalawa o ‘di naman kaya tatlo? Bilangin mo! Kasi ako! Sampung taon, kuya! Sampung taon akong nagpakaalipin sa ‘yo! Kung dati takot na takot akong mawalan ng silbi sa ‘yo, ngayon, tapos na tapos na ako, kuya! Kaya kong hindi mo ako magawang suportahan sa gusto ko, bahala ka! Pagod na akong maghanap ng papel sa buhay mo, kuya! Kung isusumbat mo sa akin habang buhay ‘yang ginawa mong sakripisyo dati sana pinatay mo na lang ako! Sana pinabayaan mo na lang ako!” Humihikbi akong naglakad papasok ng k’warto ko.“Utot
(12 Hours Ago) “KUYA, sa tabi na lang po,” sambit ko sa driver ng taxi pagkarating namin sa tapat ng kilaki-laking gate ng Mansiyon ni bossing.“Ge.”Binitbit ko muna ng maayos ang mga dadala-dala ko atsaka inaayos ang sarili ko sabay spray ng pabango at mouth spray. Mahirap na maging mabaho baka ma-bash na naman tayo ng boss kong no doubt, no. 1 basher spotted talaga. All set! Kaya nagsimula akong maglakad papasok ng Mansiyon ni boss bit-bit ang mga papel na kailangan kong papermahan at ang bouquet na para naman sa jowa n’ya.To be honest, ang pagiging secretary ko sa kan’ya requires strength, literal na walang kapaguran bhie, also you need to be creative, kung kailangan mong maging kasing creative ng mga bakla gogora ka kasi pati surprise n’ya sa girl
NAKITA ko kung paano lumabas si boss para salabungin ang jowa niyang halos suotin na ang laman ng Bangko Sentral ng Pilipinas sa kinang ng mga alahas niya sa katawan. Agaran ang pagligkis ni Ma’am Prim kay boss sabay halik pa, ito namang si boss pokmaru, ahay. Pinagbuksan sila ng dalawang security papasok ng Dining Area, pinaghila pa nga siya ni boss ng upuan bago ito tumungo sa sarili niyang upuan at agad na ibinigay ang bouquet na binili ko.“This is beautiful, babe! I love it! Kaya I super love you talaga eh.”Nyeyeyeye, Reyna talaga ng kartehan.“I love you too, babe. All I want is the best for my best girlfriend.”Cringe!Tumayo si Ghurlalu atsaka kumandong kay boss kaya nauwi ‘yon sa paghahalikan nilang dalawa, imaginin n’yo, mga mami! Sa araw–araw na ginawa ng Diyos lagi kong tinitiis ‘tong ka-cheesyhan nila sa isa’t isa. Hustisya sa walang jowa! Hustiya sa aking single!Mata
“YES, SIR. You need to look for my replacement dahil I resign po.”Malaki ang ngiti ko habang direktang nakatingin sa kan’ya. Inayos niya ang tie niya bago ako talikuran.“We’ll talk about this later, Secretary Laxa. Let’s go to my lunch meeting,” matigas niyang sambit.“Yes, sir.” Nagpatuloy siya sa paglalakad kaya sumunod ako, nakangiti ako kasi kahit papaano nagawa ko na rin ang matagal ko nang gustong gawin. Makakahinga na ako ng maluwag.Finally!10 minutes early ay naglalakad na kami patungo sa Conference Hall at mukhang nasa loob na si Mr. Fernandez dahil may mga body guards na sa labas.Binilisin ko ang lakad at inunahan si boss para pagbuksan siya ng pinto, pagkapasok niya ay agad akong sumunod sa likod niya at nandoon na nga si Mr. Fernandez nakaupo habang kaharap ang mga pagkaing nakahanda.“Mr. Fernandez, I’m sorry for keeping you wait,” panimula ni bo
“ASA! May jowa na ‘yang si boss!” sagot kong nagpagitla sa kan’ya. Hindi nila alam?“Ay true ba? Eh whysung naman gano’n ang reaction niya? Very fishy naman!”Nga naman? Pero baka wala lang talaga siya sa mood, tinignan ko ang oras at napakabilis lumipas ng oras, 2:45 pm na.Napagdesisyunan kong mag-ayos na lang ng mga gamit ko at mamaya ko na tatapusin ‘tong Minutes of the meeting.“Ay naku, bakla! Hayaan mo na ‘yan, eemail ko na lang sainyo mamaya ang comments niya, aawra na ako baka buminggo ako sa kan’ya pagna-late ako.”Hindi ko na pinag-aksayahan ng pansin ang kung anong kalandiaan ang sinasabi nitong si Marquez at nag-umpisa na lang maglakad paalis.“Gesi, bakla! Umawra kana, kita-kits sa gedli.” Hindi na rin ako sumagot sa kan’ya at dire-diretso nang pumunta sa conference hall. 2:50 pm pa lang n’ong nakarating na ako sa harap
NAIS ko namang hanapin ‘yong sarili kong kasiyahan.Nais ko namang pangarap ko naman ang manaig ngayon.Nais ko namang makawala sa anino ng ibang tao.Nais ko namang tumigil nang maging selfless, nais ko ring i-try maging selfish.P’wede naman na siguro, hindi ba?Matatapos kong maging emoterang frog sa banyo ay nagbihis ako at umupo na sa kama ko. Habang nagpapatuyo ako ng buhok ko ay hawak ko rin ang phone ko sa kabilang kamay at nagscro-scroll lang ako hanggang sa nakatanggap ako ng text galing kay Alex.Nakauwi na kaya ‘tong best friend ko?Binuksan ko ang text niya at binasa.Bantot, labas ka. Nasa garden ako ng Condominium n’yo.Hindi pa siya nakauwi? Kaya nagtipa ako ng reply ko.Sandali. Hindi ka pa nakauwi? Matapos kong na-send ay kumuha ako ng cardigan sa cabinet para medyo maayos naman pagmumukha ko