Mabilsi akong tumayo, habang siya ay unti-unti nang umupo. Hindi ko alam anong dapat sabihin o dapat sabihin. Subrang gulat ako sa biglaan niyang paghila sa'kin at mas lalo akong nagulat sa naging posisyon namin.
Damn! I even touched his chest, and I'm not sure why he's not wearing anything.
"Ano bang problema mo! Bigla bigla ka na lang gumagalaw alam mong iisang upuan ang kinatatayuan na'tin," nakasimangot na sambit niya.
I exhaled a sigh. Is he blaming me? Wait a minute, I'm not at fault! Is he going insane? Nababaliw na nga siguro ito.
"Eh bakit kasi bigla bigla kang sumusulpot sa likuran ko!" Inis na ring sambit ko.
Kahit sino naman ay magugulat sa nangyare. Nailayo ko ang kamay niya dahil promoseso ang nangyare sa isip ko at kahit sino magugulat doon.
"She's pretty naman na, Ma, so I think light make up is better," sambit ni Sindy habang pinapanood ang pagmamake up sa'kin ng mama niya.Pagkatapos nang nangyare kanina ay hindi na ako lumabas, tutal ay patapos na rin naman sila, saka ayokong makita ang lalakeng iyon. Naiinis ako sa pagmumukha niya.Tinignan ko si Sindy na ngayon ay tinitignan ang mga make up. Hindi naman gaanong bata si Sindy, I think nasa 13 years old na siya."Shut up, Sindy. I know what I am doing," seryosong sambit ni Mama Lani habang seryoso ring inaayos ang eyelashes ko.Marunong naman akong mag make up, pero nagpumilit si Mama Lani na siya na raw. Mama? Mabuti pa nga siya gusto niya akong taw
Isang palakpak ang narinig ko, hanggang sa sinundan pa ng ilang palakpak pagkatapos lumayo si Sebastian sa'kin."Congrats, Mr. and Mrs. Sarmiento." Inilahad ng nagkasal sa'min ni Sebastian ang kamay niya.Bilang pagrespeto ay ngumiti ako at tinanggap ang kamay nito.Mr. and Mrs Sarmiento. Mrs. Sarmiento na ako. Kasal na ako. May asawa na ako. Para lamang akong nananaginip sa subrang bilis.Pagkatapos na pagkatapos ng kasal ay nagpaalam muna ako.Mababait sila at alam ko na ramdam nila na hindi ako okay. Oo nga, mainit at maayos ang pakikitungo nila, pero hindi ko pa rin kayang maging masaya. Kaya kong ngumiti sa harap nila, pero sinong niloloko ko? Hindi sila tanga para hindi mapansin ang mata ko."Balik ka rito, Iha, at kumain t
"Iha, kakain na tayo," Mahinahong tawag sa'kin ng Mama ni Sebastian nang magtagal pa ako sa kwarto. Napatayo ako at hindi na mapigilang murahin ang sarili. Hindi ko namalayan na sa pagtatagal ko roon ay ang iniisip ko lang ay ang bagong buhay ko. Ang bagong buhay ko na hindi ko halos na-imagine sa buong buhay ko. Wake up, Zariah! You need to accept the fact na ito na ang buhay mo. Kinuha ko ang phone ko na nasa Kama at inilagay sa maliit na bulsa ng dress ko. "Yes po, lalabas na po ako," sambit ko at tinignan muna ang sarili sa salamin. I force myself to smile bago ako tuluyang lumabas. Nang makarating ay kita kong hindi pa nahahati ang cake. Pwede naman na kasi ni
"Hey! Can you stop crying? Baka sabihin ng pamilya ko na pinapaiyak kita." Hindi ko pinansin si Sebastian na nasa tabi ko pa rin. Patuloy lang ako sa pag-iyak habang binabasa ang mga masasayang komento sa post ni Trixie. May mga nagulat na gaya ko, ngunit karamihan ay masaya. Pati nga mga kaibigan ni Miguel na alam ang relasyon namin ay nag cocongrats. Seryoso ba sila? Alam naman nila na naging kami ni Miguel! "Ano ba 'yan?" Rinig kong tanong ni Sebastian. Muli ay hindi ko siya napansin. Ewan ko ba. I'm already in pain, and my eyes are welling up with tears, but I keep reading the comments, as if expecting someone to say something along the lines of "it's just a joke," "it's just a prank."
Zariah's POV Naitakip ko ang unan sa ulo ko nang makarinig nang kalambog ng isang kaldero. Ano ba ang aga aga! Hating gabi na nang makapagpahinga kami. Ang pamilya naman ni Sebastian ay umuwi rin, ewan ko ba at hindi na lang nagpalipas ng gabi rito, pero sa bagay maliit ang bahay na 'to, wala silang matutulugan. "Gising!" Muli ay mas ibinaon ko ang ulo sa unan. Ang aga aga at halos kakatulog ko lang. Ano bang problema niya? "Gigising ka o ihuhulog kita
Zariah's POV Hindi ako mapakali nang makitang papalapit na si Sebastian habang may nakalagay sa balikat niyang lambat. Nandito na siya. Napasulyap ako sa nitulo kong hotdog at itlog. 'Yung itlog ay durog-durog na at medyo may itim na, habang ang hatdog naman ay itim na rin. Nakakainis kasi magluto sa kahoy, hindi ko makontrol ang apoy, nilagyan ko lang naman ng isa pang kahoy biglang lumakas na lumakas na 'yung apoy. Ang ending hindi ko agad nailagay sa pinggan ang hotdog kaya nasunog. 'Yung itlog naman, well pwede naman pagtiyagahan, isipin na lang niya na scrambled egg iyon, huwag lang pansinin yung ilang itim. "Nakaluto ka na?" Tanong ni Sebastian. Tinignan ko siya at pinanood ko siyang binab
"Noong mayaman kayo hindi niyo na pinaganda man lang 'tong bangka mo?" Tanong ko habang nakaupo na at nakaharap na sa kanyaBored niya akong sinulyapan."Kung wala kang matinong sasabihin bumaba ka na at huwag nang sumama," masungit na sambit nita habang tinutulak na ang bangka.Naitikom ko na lang ang labi. Ayoko namang maiwan rito no, wala akong gagawin saka kung paglulutuin niya nanaman ako habang nasa bahay ako at nasa laot siya baka masunog na 'tong bahay.Mas ayos nang sumama na ako sa kanya.Hindi ko maiwasang ilibot ang paningin ko nang lumalayo na kami sa dalampasigan. Mula rito ay kitang kita na ang mga bahay ng mga kapitbahay. Hindi naman pala
Mas nagulat ako sa tanong niya. Kung ganoon ay alam niya.Napatitig ako sa kamay ko."You're right. Tama ka dahil hindi naman talaga ako ang dapat nandito. Daddy doesn't really have any plans for me. Para sa ama ko, si Trixie lang ang anak niya. It's been a long time since this agreement, hasn't it? When you were still rich. It's okay for dad to marry his dearest child to the person he knows will be good for her, and for the company, but now that your company is bankrup,ayaw na ni dad na ipakasal sayo si Trixie."Hindi ko maiwasang matawa bago ma