Kabanata 4.1

"Iha, kakain na tayo," Mahinahong tawag sa'kin ng Mama ni Sebastian nang magtagal pa ako sa kwarto.

Napatayo ako at hindi na mapigilang murahin ang sarili. Hindi ko namalayan na sa pagtatagal ko roon ay ang iniisip ko lang ay ang bagong buhay ko. Ang bagong buhay ko na hindi ko halos na-imagine sa buong buhay ko. 

Wake up, Zariah! You need to accept the fact na ito na ang buhay mo.

Kinuha ko ang phone ko na nasa Kama at inilagay sa maliit na bulsa ng dress ko.

"Yes po, lalabas na po ako," sambit ko at tinignan muna ang sarili sa salamin.

I force myself to smile bago ako tuluyang lumabas.

Nang makarating ay kita kong hindi pa nahahati ang cake. Pwede naman na kasi ni