Kabanata 22 - Slowly

"Pwede na ba ako matulog rito? Or sa labas pa rin ako?" I couldn't help but smile when I saw how shyly he asked those questions. How can he be so Gwapo? Damn!

Nakahiga na ako habang siya ay nakatayo lang. I'm smiling, but deep inside, I don't know how to say yes. Hindi ko alam kung paano sasabihin na matulog na siya rito sa kwarto kasama ko.

Paano ko nga ba sasabihin? Kinagat ko ang labi at lumunok.

"Uhmm. Ano-- Ikaw." Napanguso ako. Grabe, Zariah, ang ganda ng sagot mo.

"Ako?" Kunot noong tanong niya.

Nag-iwas ako nang tingin at tumalikod na lang sa kanya. "Ikaw kung gusto mo rito matulog roon o matulog rito.... rito sa tabi ko," sambit ko habang nakapikit na.

Damn! Why I am smiling? Mukha kang baliw, Zariah. Umayos ka!

Ilang segusdo ay naramdaman ko na ang paghiga niya sa tabi ko. Mas lalo kong idiniin ang pagpikit at halos hindi na huminga. Ang bilis nang tibok ng puso ko, and I don't know why. Napakapit na lang ako sa unan ko nang maramdaman ang kamay niyang dahan dahang dumausdo