HUWAG kang OA, gigil na sabi ni Jornaliza sa kanyang sarili. Pakiramdam niya kasi'y nilapirot ng husto ang kanyang puso ng sabihin ni Luigi na, ayaw nitong mabastos siya dahil para na silang magkapatid.
Hindi tayo magkadugo, gusto sana niyang ipaalala rito pero alam niyang magmumukha lang siyang tanga kapag ginawa niya iyon. Talaga naman kasing hindi sila magkadugo at pinakadiinan din nito sa kanya ang katagang parang. Ibig sabihin, alam din nitong wala silang kaugnayan sa isa't isa. Gayunman, hindi sapat na dahilan iyon para maisip nito na maaaring mag-level up ang kanilang relasyon.
Gusto mo ba? Tanong niya sa sarili.
No way! mariing sabi niya. Umiiling-iling pa siya dahil talagang tumatanggi ang isip niya. Hindi niya dapat magbago ang tingin nila sa isa't isa. Ngunit, bakit parang dinudurog ngayon ang kanyang puso?
"Ehem….ehem…." Narinig niyang wika ng isang boses.
Kahit na gustung-gusto na niyang malaman kung sino ang tumabi sa kanya, hindi niya magawang iwanan ng tingin si Luigi hanggang hindi ito nawawala sa kanyang paningin. Ngunit, kay Luigi nga lang ba siya nakatingin? Hindi nga ba't nakatuon din ang tingin niya sa babaeng dinaig pa ang anaconda kung makapulupot sa braso ni Luigi.
Kung may kapangyarihan lamang niya ay siguradong kanina pa nagmistulang uling ang kamay ng babaeng iyon. Para kasing gusto niyang sunugin iyon sa pamamagitan ng kanyang pagtitig.
Why? Tanong niya sa sarili pagkaraan.
"Hindi ako nagseselos," wala sa loob niyang sabi. Talaga naman kasing hindi niya dapat isipin na nagseselos siya dahil hindi naman talaga.
Ngunit, bakit parang gusto niyang ngumawa? Ang sakit-sakit kaya ng dibdib niya ng mga oras na iyon. Bigla'y nag-flashback sa kanyang isipan ang mga pinagsamahan nila ni Luigi.
"Really?"
Noon siya biglang natauhan kaya agad niyang nilingon ang may-ari ng boses sa kanyang tabi. Awtomatiko tuloy na tumaas ang kanyang kilay. Hindi lang dahil sa pagkapahiya kundi sa inis. Hindi naman kasi niya ito kilala para magkomento ito sa kanyang sinabi. Saka, hindi niya hinihingi ang opinyon nito kaya walang dahilan para may lumabas na anumang kataga sa labi nito.
"Mind your own business," pasinghal niyang sabi rito pero alam niyang hindi naman kalakasan ang kanyang pagsasalita. Kahit naman kasi naiinis siya ay ayaw niyang mamahiya ng tao. Hindi siya ganoon kasama.
Bahagyang tawa ang pinawalan nito.
Gusto sana niya itong tarayan pero hindi na niya nagawa nang harapin niya ito. Abot tenga kasi ang pagkakangiti nito sa kanya. Parang bituin na nagniningning ang mga mata kaya parang natulala siya.
Para kasing may guwapong anghel na bumaba sa langit para i-meet siya.
Lumapad tuloy ang ngiti niya nang mga sandaling iyon. Bigla kasi niyang naalala na ang tipo ng lalaking kaharap niya ang tipo ng lalaking gustung-gusto niyang maging boyfriend.
"Yael. Yael Gomez," wika nito sabay lahad ng kamay.
Kung kanina'y gusto niya itong tarayan sa pagiging pakialamero. Ngayon ang lapad-lapad nang ngiti niya rito. Kaya, kung kasama lang niya si Luigi, baka binatukan na siya nito.
Go away, wika niya sa sarili. Nang mga oras na iyon, mariin niyang sinabi sa kanyang sarili na dapat muna niyang kalimutan ang matalik na kaibigan.
Kaya, agad niyang tinanggap ang kamay nito. "Jorna, short for Jornaliza. Smith naman ang apelyido ko," wika niya pagkaraan.
Gosh, bakit ba siya natataranta? Nagtataka niyang tanong sa kanyang sarili.
Kasi type mo siya, wika ng puso niyang parang gustong kiligin.
"Ang kamay ko," wika niya pagkaraan ng ilang sandali.
Mala-Prince Charming man ang anyo ng kanyang kaharap pero parang hindi tumigil ang pag-inog ng kanyang mundo tulad ng nababasa niyang sinusulat ng ibang manunulat. Ngayon tuloy ay parang napatotohanan niya na kasinungalingan lang iyon parang nakukuryente….
Hindi na niya nagawang ituloy ang kanyang iniisip dahil parang tuksong ipinaalala sa kanya ng utak niya na naramdaman naman niya iyon itilang araw na ang nakakalipas. Kay Luigi nga lang.
Magtigil ka! Singhal niya sa kanyang sarili. Kailangan na kasi talaga niyang makalimutan ang naramdaman niya sa kanyang matalik na kaibigan. Kung palagi pa kasi niya iyong aalalahanin, malaki ang posibilidad na maging dahilan lang iyon para masira ang kanilang pagkakaibigan.
May sakit na nga siyang naramdaman nu'ng iwasan siya ni Luigi na para bang nandidiri sa kanya. Well, hindi naman kataka-taka na makaramdam ito ng pandidiri dahil gusto niyang magpaturo rito ng kamanyakan.
Malalim na buntunghininga ang kanyang pinawalan. Wala naman kasing tumatakbo sa isipan niya ng mga sandaling iyon kundi ang makapagsulat ng maganda para may nobela na siyang pumasa. Kung mangyayari iyon ay hindi na siya pipilitin pa ng kanyang ama na masteral.
Dahil wala siyang boyfriend, alam niyang si Luigi lang ang makakapagturo sa kanya ng mga gusto niyang malaman.
"Pasensiya ka na, hindi ko lang kasi napigilan," wika ng lalaki.
Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. Hindi niya kasi na-gets kung ano ba ang ibig nitong sabihin.
Tiyak niyang nakalarawan sa kanyang mukha ang kanyang pagkalito kaya naman lumapad ang ngiti nito sa kanya na para bang nasiyahan sa kanyang ekspresyon.
"Ang ganda mo kasi," anitong matamis na matamis ang ngiti sa kanya.
Dati kapag may lalaking nagsasabi ng ganoon sa kanya ay agad siyang nagri-react. Hindi niya maiwasan ang makaramdam ng galit. Hindi naman kasi siya nakasisiguro kung bukal nga ba talaga sa loob nito ang sinasabi. Kaya, sa inis niya ay napapamura pa siya.
Ngunit, sa pagkakataong ito ay wala siyang galit na naramdaman. Para ngang biglang nag-init ang kanyang pakiramdam. At kahit hindi siya nakaharap sa salamin ay alam niyang ang pula-pula ng kanyang mukha.
"Pare-pareho talaga kayong mga lalaki, ang galing ninyong mambola," wika niya pagkaraan ng ilang sandali. Ayaw naman kasi niyang isipin ng kanyang kaharap na masyado siyang naapektuhan sa sinabi nito.
Hindi nga ba? Tanong niya sa sarili.
"Wala bang salamin sa inyo?" Nagtatakang tanong sa kanya ni Yael.
"Ha?"
"Harap ka sa salamin," turo nito sa kanyang likuran.
Ayaw sana niyang maakusahan na siya'y uto-uto pero nag-about face pa rin siya para sundin ang sinasabi nito. At ngayon ngang nakatitig na siya sa kanyang sarili, hindi niya naiwasan ang mapalunok. Masyado kasing daring ang kanyang hitsura.
Oh, para tuloy gusto niyang magsisi na nagsuot pa ng ganoong outfit. Hindi naman kasi siya nagtagumpay na makuha ng todo ang atensyon ni Luigi dahil nasa piling ito ng ibang babae ngayon.
"Siguro naman ngayon ay nakikita mo na kung gaano ka kaganda at kaakit-akit kaya hindi mo na maiisip pang nagsisinungaling ako. Kahit kailangan naman kasi, hindi pambobola ang pagsasabi ng totoo," wika nitong ang lapad-lapad ng ngiti kaya maging ang mga mata nito ay parang kumikinang din.
Bigla tuloy naisip niya, ang lalaking ito na ba ang magbibigay sa kanya ng inspirasyon para sa kanyang pagsusulat?
NANINGKIT bigla ang mga mata ni Luigi sa eksenang kanyang naabutan. Si Jornaliza ay mayroong kausap na lalaki. Hindi lang basta kausap. Nakikipagtawanan pa ito sa lalaking parang isinubsob sa arina.Hindi tuloy niya napigilan ang mapamura. Paano ba naman kasi, naalala niyang ang ganoong klaseng lalaki nga pala ang tipo ni Jornaliza.Maputi lang pero hindi naman Mala-Prince Charming ang dating, inis niyang sabi sa sarili. Unang tingin pa lang niya kasi ay masasabi niyang hindi naman ito mayaman dahil simpleng t-shirt at short lang ang suot nito samantalang siya, puro signature ang suot mula ulo hanggang paa. Naka-Armani outfit siya.Ibig niya kasing ipakita sa lahat na nakakaangat siya. Hindi naman iyon isang kayabangan dahil can afford naman siyang bumili ng mamahaling kagamitan at kasuotan. Hindi dahil sa mayaman ang pamilya niya kundi dahil sa pinaghirapan niya ang mga iyon. Nagawa niyang makapagpatayo ng gym hindi dahil sa tulong ng kanyang
"ANO bang problema mo?" Naiinis na tanong ni Jornaliza kay Luigi.Alam niyang badtrip si Luigi pero hindi niya akalain na dahil sa masama ang timpla nito ay magagawa nitong manuntok. Kung hindi nga lang ito ng mga tauhan nito ay baka gusto pa nitong sugurin si Yael.Siya naman ng mga oras na iyon ay natulala, hindi niya kasi alam kung ano ba ang dapat niyang gawin. Gusto sana niyang puntahan si Yael dahil ito ang nadehado ng mga sandaling iyon kaya lang alam niyang mas ikagagalit iyon ni Luigi.Hindi man sila okay ni Luigi tulad ng dati dahil na rin sa kagagawan niya pero mas minabuti niyang piliin ang matalik na kaibigan. Kaya ng bahagya itong mahimasmasan ay niyaya na niya itong umalis. Ngunit, hindi ibig sabihin nu'n ay hindi niya ito kukomprontahin."Hinawakan niya ang kamay mo. Sapat na iyon para suntukin ko siya," mainit pa rin ang ulong sabi nito sa kanya."And so?" Nakuha niyang itanong dito pagkaraan. Mas maig
AGAD hinagilap ni Luigi ang gitara at nagtipa. Baka sa pamamagitan nu'n ay tuluyan na mapawi ang inis na kanyang nararamdaman. Kahit kasi nag-sorry siya kay Jornaliza ng paulit-ulit ay parang hindi pa rin siya nito napapatawad. Napabuntunghininga siya. Ang rason naman kasi kaya humingi siya ng tawad ay dahil sa pagpreno niya ng biglaan. Hindi siya nag-sorry dito dahil sinuntok niya ang lalaki na iyon. Kung maaari nga lang ay gusto niya itong bugbugin. Ayaw na niyang uminit pa ng husto ang kanyang ulo kaya minabuti na lamang niyang kumanta na lang Through the years. Para kasi sa kanya, iyon ang kantang swak na swak sa samahan nila ni Jornaliza. Sa isipan niya ay bumalik ang mga alaala ng pagkakaibigan nila ni Jornaliza kaya nasa unang stanza pa lang siya'y napahinto na siya dahil bumigat ang kanyang dibdib. Lalaki siya pero nagiging emosyonal. Hindi kasi niya magawang itangginna
HINDI naman talaga sanay si Jornaliza na mayroon silang tampuhan ni Luigi pero parang hindi pa siya handang harapin ito ulit at ibalik sa dati ang lahat. Dama kasi niyang mayroong nabago at ito ay dahil na rin sa kanyang kagagawan.Kung maibabalik lamang niya ang nakaraan, hindi na niya sasabihin dito na magpapaturo siya ng kamanyakan. Para kasi sa kanya, si Luigi ang perpektong taong makapagtuturo sa kanya ng mga dapat niyang malaman sa pakikipagrelasyon o pakikipagtalik.Malalim na buntunghininga tuloy ang pinawalan niya habang nakatitig siya sa screen ng kanyang computer. Nadagdagan lang ang problema niya. Kung noon, paggawa lang ng erotic scenes, ngayon, pati na rin si Luigi.Importante sa kanya si Luigi kaya ayaw niyang magbago ang kanilang relasyon. Kaya ngayon, sobra siyang kinakabahan, dahil alam niyang may nabago na. Damang-dam
AKALA ni Jornaliza, nagbibiro lang si Yael ng sabihin nitong liligawan siya pero kinagabihan lang, bisita na niya ito. Kasalukuyan niyang sinusubukang magtipa ng istorya ng kanilang katulong na si Janiz na may bisita siyang kamukha ni Jack sa Titanic. Siyempre, ang unang papasok sa isip niya'y si Yael dahil ito lang naman ang kilala niyang kamukha talaga ni Leonardo DiCaprio. May pag-aalala siyang naramdaman ng sabihin ng mala-Maritess nilang kasambahay na ini-interview ito ng kanyang ama. Palibhasa walang ibang gusto ang kanyang Daddy para sa kanya kundi si Luigi, masungit ang pagtrato nito sa mga nanliligaw sa kanya kaya't hindi kataka-taka na i-bully din nito si Yael. Gusto sana niyang magmistulan ng Darna para mapuntahan si Yael at nang mailigtas sa mala-machine gun na salita ng ama pero hindi niya magawa dahil hindi pa siya nakakapaligo't nakakapag-ayos man lang. Ang computer niya kasi ang agad niyang pinupuntahan kapag nagigising siya. Ayon
NAISIP ni Jornaliza, kung ayos lang sila ni Luigi ngayon, siguradong nandito na ito sa bahay nila at i-interview-hin siya tungkol sa bago niyang manliligaw. Napabuntunghininga lang siya dahil tiyak din niyang hindi rin nito nagustuhan na nililigawan siya ng lalaking sinuntok nito.Naging masigasig si Yael na ipakita sa kanyang seryoso ito sa kanya. Gabi-gabi ay nasa kanila ito. Sa tingin niya'y wala talagang tutok ang ama niya kay Yael kung ito ang magiging first boyfriend niys. Ngunit, bakit parang ayaw ng puso niya?Anong problema? Nalilito pa niyang tanong sa sarili. Si Yael Gomez ang kabuuan ng lalaking pinapangarap niya. Mala-prinsepe ang hitsura at tindig. Ngunit, bakit wala man lang siyang kilig na nararamdaman kapag nakikita niya ito? Sa halip, nabu-bored siya.Ang pumapasok sa isip niya palagi ay si Luigi. Miss na miss na niya ito. Mag-iisang buwan na silang hindi nagpapansinan. Ngunit, kapag nagtatama naman ang tingin nila ni Luigi, hindi n
ANG sabi ng utak ni Jornaliza, kailangan niyang itulak si Luigi. Hindi naman kasi niya ito boyfriend para pagkalooban niya ng halik. Ng kanyang first kiss. Ngunit parang may diprensiya ang cerebellum niya dahil ayaw kumilos ng kamay niya para itulak ito. Sa halip, umangat pa ang kamay niya para yumapos sa batok nito."Jornaliza…" wika ni Luigi na naghiwalay ang kanilang mga labi.Palagi naman siyang tinatawag ni Luigi sa kanyang pangalan pero ngayon lang niya naramdaman na para siyang idinuduyan sa alapaap. Ang sarap sa pakiramdam. Parang may nag-aawitang anghel sa kanyang paligid."Luigi?" Tanging naibulalas naman niya pagkaraan. Maaari nga madaldal siya kapag kasama ang matalik niyang kaibigan pero ng mga oras na iyon, nawalan siya ng sasabihin. Basta nanatili lang siyang nakatitig sa mga
GRADE 5 pa lang si Luigi, nagkaroon na siya ng girlfriend. Hindi na nga niya alam kung ilang babae ang dumaan sa kanyang buhay kaya alam na alam niya kapag ang babae ay may gusto sa kanya o wala.Ibig niyang isipin na kaya tumugon si Jornaliza sa kanyang halik ay dahil may nararamdaman iti sa kanya kaya't para siyang ibinagsak buhat sa kalangitan ng sabihin nitong malaki ang tiwala nito sa kanya, sa halip na mahal kita.Bata pa lang sila ay hilig na talaga ni Jornaliza ang pagsusulat. Madalas nga siyang kasali sa kuwentong binubuo nito. Siyempre, siya palagi ang bestfriend ng bida."Hindi ba pwedeng ako naman ang bida sa kuwentong binubuo mo?" Nagrereklamong tanong niya kay Jornaliza matapos niyang basahin ang draft ng sinulat nito.Tinaasan siya nito ng kilay. "Hindi pwede dahil ako ang bida at mag-bestfriends lang tayo kaya hindi hindi kita pwede gawing hero saka hindi ko type maging hero ang tulad mo," nakasimangot pa nitong sabi.&nbs