Chapter 2

Sa gitna ng aming pagkain ay napatikhim ako kaya lahat sila ay nalipat ang mata sa akin.

"May gusto ka ba sabihin?" tanong sa akin ni Ate.

Uminom muna ako ng tubig bago magsalita.

"Sa susunod na linggo ko malalaman kung pasok ba ako o hindi. Na-interview ako kanina," wika ko.

Natahimik naman sila sa aking sinabi.

"Sana sinabi mo kanina nang mas maaga, e 'di sana hindi na ako nagsayang pa ng laway," pagpapagalit sa akin ni Mama.

Napasimangot naman ako sa kaniyang sinabi.

"E, pinutol mo ang aking sasabihin kanina," saad ko.

"At sumasagot ka pa?" pagbabanta sa akin ni Mama habang nanlalaki ang mga mata kaya mas lalo akong napasimangot.

Ayaw na lang aminin na nagkamali rin siya, e! Sobrang taas naman kasi ng pride ni Mama.

Natigil lang sa pagsigaw sa akin si Mama nang sawayin siya ni Ate gamit ang mga mata at tinuro ang bata na tahimik na kumakain sa tabi ni Ate.

Napabuntong hininga naman ako.

Sana naman hindi mamana ni Seya ang pagiging rapper ni Mama paglaki niya.

Nanlaki ang aking mga mata nang bigla na lang lumitaw si Shi no Tenshi mula sa kung saan at sa tabi pa mismo ni Seya niya napili na umupo!

Pinandilatan ko siya ng mga mata ngunit isang inosenteng tingin lang ang binigay sa akin nito.

Sinubukan niya pagmasdan ang bata kaya habang kumakain kaya hindi naalis ang tingin ko sa kaniya at halos hindi na rin ako mabusog-busog.

Nang mahalata ko na tila hindi na komportable sa pagkain si Seya ay konti na lang ay itapon ko na 'tong tinidor na hawak ko kay Tenshi.

Jusko! Humanda ka talaga sa akin mamaya. Hihintayin talaga kita.

"T-Tita Vivi, bakit po kayo ganiyan makatingin sa akin? May problema po ba?" Natatakot na tanong ng bata kaya natigilan naman ako.

Sunod-sunod akong umiling.

"Wala. Walang problema, Seya. Kumain ka na lang diyan." Ngiting wika ko at pasimpleng pinanlakihan ng mata ang katabi niya na hindi naman niya nakikita.

Siniko naman ako ni Kuya para sawayin na natatakot ang bata sa akin.

Grabe naman! Hindi naman ako mukhang multo, ah? Mas nagmumukha pa nga akong anghel, e...

Nang matapos kumain ay agad akong nagtungo sa lababo upang maghugas. 

Sa kalagitnaan ng aking paghuhugas ay napapikit ako.

Heto na naman po sila! Nagsisimula na naman makipaglaro kahit na ayaw ko naman.

Wini-wish ko na sana dumating na si Shi no Tenshi ngunit walang dumating. Marahil ay umalis na pagkatapos namin kumain dahil alam niyang hihimayin ko na naman siya.

Hindi ko naman kayang pitikin ang aking mga daliri dahil puno ito ng sabon.

"Huwag mo na lang pansinin, Avi," pakanta-kantang wika ko pero deep inside ay gusto ko nang ihambalos ang mga batang multo na nasa likuran ko.

Jusko! Kung wala lang talaga si Seya sa sala ay kanina ko pa pinagsabihan ang mga batang 'to.

Ang ingay nila at saka ang kulit!

Napatalon ako sa gulat at muntik pang mabasag ang baso, mabuti na lang at nahawakan ko kaagad dahil may isang lumitaw na bata mula sa platong nasa lababo.

"Hahahahaha," rinig kong tawanan nilang tatlo.

Napakapit na lang ako sa lababo at napapikit.

Bro, bigyan mo 'ko ng mahabang pasensya, parang awa mo na! Bata 'yan, Avi, tandaan mo. Bata 'yan...

Pagmulat ko ng aking mga mata ay hindi na ako na sorpresa nang bumungad sa akin ang tatlong bata na nasa harapan ko habang hawak-hawak ang mga ulo, ganoon na rin ang mga kamay.

"Ay, hindi siya natakot," malungkot na wika ng batang babae.

"Sayang," wika naman ng isang lalaki.

"Okay na 'yan. Ang mahalaga ay nagulat natin siya," masayang wika ng lalaki na nanggulat sa akin kanina.

"Ako? Matatakot? Sa rami-rami ng multo na nakasalamuha ko ay may mas nakakatakot pa sa inyo, 'no!" Gusto ko isigaw sa kanila ang mga katagang 'yan ngunit baka matakot na naman si Seya sa aking inaakto.

"Sa bata na lang kaya tayo makipaglaro?" tanong ng batang babae at tinuro si Seya.

Nanlaki naman ang aking mga mata.

"Sige!" sigaw ng dalawang batang lalaki.

Dali-dali kong pinunasan ang aking kamay at pinitik ang mga daliri. Wala pang isang segundo ay dumating na agad si Shi no Tenshi.

"Miss me—" Natigilan siya nang makita ang tatlong bata.

Napukpok ko naman ang kaniyang ulo dahil doon. Sa wakas ay nakaganti na rin ako!

Balak pa sana ako nitong gantihan ngunit agad kong nginuso ang tatlong bata na nagbabalak na tumakas.

"At saan kayo pupunta?" tanong niya sa kanila.

"Please, po! Huwag niyo muna kami kuhanin," pagmamakaawa ng babae.

"Pasensya na, bata, pero dapat ay matagal na kayong nasa lugar kung saan dapat kayo nababagay," seryosong wika ni Tenshi at nilabas ang isang pinto.

Paglabas niya noon ay agad na nabakas sa mga mukha ng bata ang takot.

Hindi na nagsayang pa ng oras si Tenshi at agad na binuksan ito.

"Ahh!" sigaw nila.

"Huwag po!" sigaw ulit nito.

"Argh!" sigaw ng batang lalaki na nanggulat sa akin.

Agad silang hinigop nito at mabilis din naman itong nagsara.

Gulat akong napatingin sa kaniya.

"Sa dagat ng apoy?" gulat na tanong ko sa kaniya.

Ano bang mabigat na kasalanan ang ginawa ng tatlong batang iyon para mapunta sila sa dagat ng apoy?

Hindi ba't masyado pa yata silang bata...?

Tumango naman si Shi no Tenshi. "Noong nabubuhay pa sila ay ni-r*pe nila ang walang awang batang babae na pipe. Nagnakaw din sila na hindi baba sa 100,000 peso. Ilang beses nilang pinaglaruan na tila laruan ang mga pusa hanggang sa mamata—"

Agad kong tinakpan ang kaniyang bibig dahil tila hindi ko na kaya sikmurain ang lahat.

Napahawak ako sa aking bibig at hindi na naiwasan na maiyak dahil sa lungkot at pagkadismaya.

"Paano magagawa ng mga bata 'yang sinasabi mo?" tanong ko sa kaniya habang pinipigilan ang paghikbi dahil baka mahalata nila Mama na nasa sala.

"Dahil sa impluwensiya rin ng nasa paligid nila," paliwanag niya sa akin.

"They're too young and yet they did so many crimes..." I whispered.

Hinawakan niya ang aking balikat. "Huwag kang mag-alala. Habambuhay nilang pagbabayaran ang kanilang mga ginawa sa dagat ng apoy."

"Nadidismaya ako at nanghihinayang, Tenshi..." I whispered to him.

He hummed. "Ganoon talaga. Wala ka ng magagawa pa. Kung ano ang mga masasamang bagay na ginawa mo sa lupa, ay kailangan mong pagbayaran sa dagat ng apoy."

"Averill, tapos ka na ba riyan sa hugasin mo?" Natigilan kami sa pag-uusap nang magtanong si Mama.

Dali-dali kong pinunasan ang aking mga luha.

"Hindi pa, Ma!" sigaw ko upang marinig niya.

"Ay, jusmiyo! Ano namang ginagawa mo riyan? Nagsasayang ka pa ba riyan ng sabon at tubig, ha? Kanina pa riyan, ah?" sunod-sunod na rap na naman sa akin ni Mama.

Napakamot na lang ako sa aking ulo at saka tinuloy na lang ulit ang paghuhugas.

Masyado na naman akong nadala ng aking emosyon at nakalimutan ang aking kailangan gawin.

Matapos kong maghugas ng pinggan ay dali-dali akong umakyat papunta sa aking kwarto.

Pagsara ko ng pinto ay agad kong nakita si Shi no Tenshi na prenteng nakahiga sa kama ko.

"Hindi ka ba maghahanap ng mga kaluluwa?!" Inis na tanong ko sa kaniya.

"Hindi," wika nito at saka nilagay pa ang paa sa aking kama na animo'y nang-aasar.

"Wala ka naman pa lang ambag," wika ko sa kaniya.

"At least, nangunguna pa rin sa listahan ng mga grim reaper," mayabang ba sabi nito.

"Ay, sus! Pasalamat sa akin, 'no," proud ko rin na saad.

"Sino naman nagsabi na dahil sa iyo? May pakalat-kalat din akong clone ko na kung saan ay sila ang kumukuha ng mga kaluluwang ligaw," wika nito.

Napasimangot naman ako dahil sa kaniyang sinabi.

"E 'di, ikaw na!" sigaw ko sa kaniya at saka nagtungong veranda.

Ang ganda ng buwan... 

Agad akong napaharap sa kaniya nang maramdaman na lumapit siya sa akin.

"Lagi mo ba suot-suot ang kwintas na binigay ko sa iyo?" tanong niya sa akin.

I hummed and nodded.

Napangiti ako nang hanginin ng hangin ang aking buhok kaya ang iba kong buhok ay napunta sa aking mukha.

Dali-dali ko namang tinanggal ang mga ito ngunit nagulat ako nang iipit niya ang iilang buhok na nasa aking mukha papunta sa likod ng aking tainga.

"Better," he whispered.

Tinapik ko naman siya dahil doon. "Ikaw, ha! Type mo talaga ako," biro ko sa kaniya.

Natawa ako sa sarili kong biro ngunit natigilan at nagtataka akong napatingin sa kaniya nang hindi man lang ito tumawa imbes ay pinagmasdan lang ako.

"Gano'n ba ka-boring joke ko," bulong ko. 

Muli akong humarap sa kabahayan at doon ay unti-unti ko nang napapansin ang mga naglalakad na tao este multo.

"Bakit hindi mo sila kuhanin?" tanong ko sa kaniya habang nakatuon pa rin sa mga multong pakalat-kalat.

"Ang mga clone ko na ang bahala sa kanila," wika nito sa akin.

Nahampas ko naman siya dahil doon.

"Iuutos mo pa sa iba kung pwede naman na ikaw na? 'Tsaka nasa tapat mo naman na, duh!" sigaw ko sa kaniya.

"Hindi naman 'yon iba. Clone ko nga, e," saad pa nito.

"Parehas lang 'yon. Kaya gawin mo na!" utos ko rito.

Napabuntong hininga na lang siya at wala nang nagawa pa. 

Sa isang pikit ko lang ay agad siyang nakapag-teleport sa gitna ng kalsada at kinuha sila isa-isa.

May iilan pa na sinubukan tumakas ngunit hindi sila nakawala sa paningin ko kaya agad din silang nahuli ni Tenshi.

Pagbalik niya rito sa tabi ko ay ramdam kong hinihingal siya. 

Pambihira! Pwede rin pala mapagod ang mga grim reaper.

"For your information, hindi ako napagod. Sadyang nawalan lang ako ng lakas sa sunod-sunod na pagbukas ng pinto papunta sa kabilang mundo," paliwanag niya.

"Ikaw, ha! Iyan ka na naman. Binabasa mo na naman isip ko." Nagpapadyak na sabi ko sa kaniya.

"Hindi ko rin 'yon maiwasan dahil sakop ka ng kapangyarihan ko," saad niya.

"Ha?" Nagtatakang tanong ko.

"Wala..." bulong niya.

"Ano nga?!" Inis na tanong ko sa kaniya. Baka hindi pa ako patulugin ng kursyudad ko, 'no.

"Matulog ka na lang," wika niya.

"Hoy—" Natigilan ako nang agad siyang naglaho.

Iyon ang pinaka ayaw ko sa kaniya, e! Dadating ng walang pasabi, aalis ng walang paalam...

Napabuntong hininga na lang ako at napasimangot.

Saglit ko pang pinagmasdan ang kalangitan bago nagpasiya na matulog. 

Ni-lock ko muna ang veranda at saka binaba na ang kurtina para magsilbing harang.

Binuksan ko lang ang aking mini lamp dahil hindi ako sanay na matutulog ng sobrang dilim ang kwarto. 

Sa kalagitnaan ng mahimbing na pagtulog ay nabulabog iyon nang may naramdaman akong sunod-sunod na yabag ng paa.

Hindi ko iyon pinansin ngunit napabuntong hininga na lang ako nang sunod nang narinig ang mga tawanan.

"Hindi ba kayo titigil?!" inis na tanong ko sa mga aninong nasa pader.

Kainis naman, oh! Kung kailan ang sarap ng tulog ko 'tsaka naman sila manggugulo.

"Yay! Gising ka na," masayang wika pa nito.

Pinikit ko ang aking mata at sinubukan na pahabain pa ang aking pasensya.

Hindi ko ba alam kung bakit sobrang ikli ng pasensya ko pagdating sa mga multong ito!

"Pansinin mo ko," wika pa niya at saka nag-ikot-ikot ulit.

Pipitikin ko na sana ang aking mga daliri upang tawagin si Shi no Tenshi ngunit agad siyang sumigaw.

"Huwag!"

Tumingin ako sa kaniya at napa-poker face.

"Matapos mong istorbohin ang magandang tulog ko, sa tingin mo ba madadaan mo ako sa 'huwag' mong 'yan, ha?" sarkastikong tanong ko sa kaniya.

"Parang awa mo na!" sigaw pa nito.

Napatakip na lang ako ng sariling tainga.

"Sige. Bibigyan kita ng pagkakataon para makatakas. Pagbilang ko ng tatlo at nandiyan ka pa riyan, wala na akong magagawa pa..." bulong ko.

Pumikit ako.

"Isa..." pagsisimula ko sa pagbilang.

"Dalawa." Agad akong napamulat ng mata nang maramdaman na wala na ang presensya niya sa loob ng aking kwarto.

Agad kong pinitik ang aking kamay at agad ding dumating si Tenshi.

"May nangugulo na naman ba sa iyo?" Natatawang tanong nito.

Binigyan ko lang siya ng blankong ekspresiyon.

Alam na alam na niya kasi kapag tinatawag ko siya ng madaling araw.

Isa lang ang ibig sabihin noon, may multong mambubulabog sa akin.

"Nandito pa siya sa bahay, naglilibot-libot. Kuhanin mo na bago pa makatakas," bored na saad ko rito.

"Salamat," wika niya at saka agad na nawala sa paningin ko.

Dali-dali akong humiga at napangiti nang unti-unting naramdaman ulit ang antok.

Bago pa man ako tuluyan kuhanin ng dilim ay naramdaman ko ang pag-angat ng aking kumot at pagbulong ng kung sino.

"Sleep tight."