Ang isa pa niyang kamay ay nakayakap sa akin habang nasa ilalim ng kumot kaya hindi ko na rin naramdaman ang lamig ng umaga.
Babalik na lang sana ako sa tulog at hahayaan ito nang marinig ang sigaw ni Seya."Ahh!" sigaw niya kaya dali-dali akong napabangon dahil na rin sa gulat at pag-aalala.Nagtataka naman akong napatingin sa kaniya dahil sa akin pala siya nakatingin.
Dali-dali naman siyang pinuntahan nila Kuya, Ate, at Mama habang ako ay nanatili lang sa aking kama.
Napatingin naman ako kay Silas na hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagtulog."Anong nangyari?" agad na tanong ni Kuya Elias sa kaniya.Nanginginig naman akong tinuro ng bata na pinagtaka ko. Sinamaan naman ako ng tingin ni Mama na mas lalo kong pinagtaka habang nagtataka rin na tumingin sa akin sina Ate at Kuya."Bakit?" naguguluhan na tanong ko kay Seya."Tita Vivi, nakita ko po kanina na parang may katabi ka sa ilalim ng kumot mo tapos parang nakayakap pa sa iyo tapos parang nakaunan ka pa sa kaniya," hinihingal na kwento ni Seya.Agad naman akong natigilan dahil doon.Dali-dali naman na lumapit si Mama sa akin at agad na tinanggal ang aking kumot sa katawan."Wala naman, Seya," wika ni Kuya sa kaniya."Pero sigurado po ako sa nakita ko," pagpupumilit pa ng bata.Hinawakan ni Ate si Seya sa braso at saka hinarap sa kaniya."Baka namamalikmata ka lang, okay? Imposible naman kasi na may pumasok na tao rito sa kwarto ni Tita Vivi mo," paliwanag ni Ate sa kaniya.Dali-dali naman tumango ang bata at saka inaya na siya nila Kuya para bumaba."Aray!" nagulat naman ako sa biglaang pagkurot ni Mama sa aking baywang."Ikaw talaga! Tinatakot mo pa ang bata," wika niya sa akin."Pero natutulog lang naman ako, Ma," naiiyak na paliwanag ko."Ay, sus! Tigilan mo 'ko sa mga kalokohan mo na 'yan, Averill," sabi pa sa akin ni Mama."Pero nagsasabi ako ng totoo, Ma..." bulong ko.Imbes na makinig ay malakas na lang nitong sinara ang aking pinto.Agad ko iyong ni-lock at saka naupo at doon na nga sunod-sunod na tumulo ang aking mga luha.Bakit ba ayaw ako paniwalaan ni Mama? Ganoon ba kahirap bumuo ng tiwala para sa akin?Natigilan ako sa pag-iyak nang makita ang mga paa sa aking harapan. Pag-angat ko ng aking ulo ay nagsalubong na naman ang aming mga paningin... Silas.Umupo rin siya at saka nag-Indian sit sa harapan ko upang magpantay ang aming mga mukha."Matulog ka pa roon kung gusto mo," sabi ko habang patuloy ang paghikbi.Nagulat ako nang bigla niyang idampi ang kaniyang mga kamay sa aking mukha para tanggalin ang aking mga luha kaya napapikit ako dahil sa init ng haplos nito."Sorry..." saad niya.Agad akong napatingin sa kaniya matapos iyong sabihin.Sarkastiko akong tumawa. "Bakit ka nagso-sorry? Ano ka ba?! Hindi mo 'yon kasalanan, 'no. Nakalimutan ko lang kasi talaga na i-lock ang pinto.""Pero kung hindi dahil sa akin ay hindi matatakot ang bata at hindi ka pa makukurot ng Nanay mo," paliwanag niya.So, nakita at narinig niya pala..."Ayos lang. Sanay naman na ako," ngiting sabi ko sa kaniya.Bumuntong hininga siya na aking pinagtaka."Hindi ba't sabi ko sa iyo na huwag kang ngingiti sa akin kung hindi naman ito tunay. Minsan, ayos lang din magpakita ng kalungkutan mo dahil hindi naman ibig sabihin noon ay mahina ka," mahabang paliwanag niya sa akin.Dahil sa kaniyang sinabi ay mas lalo lang nagtuloy-tuloy ang aking mga luha sa pagtulo pero halos impit pa rin ang aking paghikbi dahil ayaw kong marinig nila Ate iyon.Sa hindi malamang dahilan ay agad ko siyang niyakap at saka umiyak sa balikat niya. Mas lalo lang akong nagkaroon ng lakas na ibuhos ang aking lungkot nang tapik-tapikin niya ang aking likuran.This is the first time that I cried on someone's shoulder and this is the first time that someone has let me lean on him.Ganito pala ang pakiramdam kapag may nakaantabay sa iyo na handa kang samahan sa pag-iyak mo.Mabuti na lang at kaya kong hawakan si Silas kaya ko nagagawa ang ganitong mga bagay pero mas maganda sana kung mahahawakan ko siya habambuhay...Natigil lang ako sa pag-iyak nang kumalma na ako. Agad kong pinunasan ang aking mga luha at sipon na kanina pa patulo-tulo."Maraming salamat," saad ko sa kaniya."Masaya akong nakatulong," wika rin nito sa akin.Tumango ako at pagkatapos ay nagtungo sa banyo upang naghilamos.Pinagmasdan ko ang sarili sa salamin at halos ilang beses kong lunurin ang sarili sa kakahilamos dahil halatang umiyak ako gawa nang namumula ang aking ilong gano'n na rin ang aking mga mata.Hindi pwedeng bababa ako ng ganito ang itsura dahil alam kong magtatanong na naman si Mama at baka mag-alala na naman si Ate.Malakas akong bumuntong hininga at saka ngumiti nang pagkalawak-lawak kahit na peke ito.Paglabas ko ng banyo ay nagtaka ako nang hindi na maramdaman ang presensya ni Silas."Saan siya nagpunta?" tanong ko sa sarili.Napakibit-balikat na lang ako bago ko mapagpasiyahan na linisin ang aming pinaghigaan.Pagkatapos maglinis ay nagtaka ako dahil hindi pa rin siya bumabalik."Nasaan na kaya siya?" tanong ko sa sarili."Sino ang tinutukoy mo?" Nagulat ako dahil sa biglaang paglitaw ni Shi no Tenshi pagharap ko para sana buksan ang aking pinto."Lagi mo na lang ba akong gugulatin?!" inis na tanong ko rito."Sino ang tinutukoy mo sa sinabi mo?" Taas-noo na tanong niya.Napalunok na lang ako ng sarili kong laway dahil sa kaba.Hindi ko pwede na sabihin kay Tenshi kung sino ang tinutukoy ko dahil alam kong kukuhanin niya si Silas at kapag nangyari iyon ay hindi ko na matutupad ang pinangako sa kaniya.Pinangako ko rin na ibibigay ko lang siya kay Tenshi kapag nahanap na namin ang katawan niya."Si Seya ang tinutukoy ko." Kamot-batok na wika ko.Seryosong tumingin siya sa akin. "Huwag kang magsinulang sa akin, Vivi. Kilala na kita."Agad na nanginig kalamnan ko dahil sa pagiging seryoso niya."N-nagsasabi naman ako ng totoo..." bulong ko, sapat na para marinig niya.Nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang mga balikat ko at ngumiti sa akin."Nagbibiro lang naman ako," sabi nito.Napahinga naman ako nang maluwag dahil sa kaniyang sinabi.Alam kong mahirap magsinungaling sa tulad niya dahil talo niya pa ang Nanay ko dahil bawat detalye sa pagkatao ko ay alam na alam niya."Sige na. Bumaba ka na roon para makakakain," wika niya sa akin.Tumango naman ako at mabilis na lumabas ng kwarto. Bawat pagdaan ko sa pagbaba ng hagdan ay sinisilip ko ang bawat sulok para mahanap si Silas.Natigilan lang ako nang makita si Seya na nasa baba ng hagdan at nakangiti sa akin.Ngumiti rin ako sa kaniya at dali-daling bumaba."Seya," tawag ko sa kaniya at niyakap siya. Niyakap din naman niya ako pabalik kaya gumaan ang aking pakiramdam.Pagharap ko rito a
Napa-roll eyes na lang ako. Napaka-baduy talaga kausap! Imbes na sagutin ang tanong ay tatanungin din ng isa pang tanong."Malamang. Kung gusto mo na hanapin natin ang katawan mo ay dapat alam ko kung saan ka nagpupunta para naman mahanap kita agad kapag nahanap ko na ang katawan mo," mahabang paliwanag ko sa kaniya at saka naupo sa sofa na hindi kalayuan sa pwesto niya."Nagpunta lang ako sa kusina niyo kanina. Balak ko lang sana takutin ang Mama mo kaso nga lang ay hindi pala siya nakakakita ng multo," tila malungkot pa na wika niya.Nanlaki naman ang mga mata ko at mabilis na lumapit sa kaniya at saka piningot ang tainga."Aray! Aray!" sigaw niya.Mabilis ko rin naman na tinigil ang pagpingot dahil naaawa rin naman ako rito.Kaluluwa na nga, sasaktan ko pa? Ayaw ko nang madagdagan pa ang sakit na naramdaman nila noong pagkamatay nila."Bakit mo 'yon ginawa?" nagtatakang tanong ko habang dinuro-duro siya.Ngumuso pa ito. "Gusto ko lang
Pagpasok ko sa kumpaniya ay nagtaka ako dahil walang leader na sumalubong sa akin gaya ng nakasanayan ko.Pagpasok ko sa elevator ay agad lumaki ang aking tainga nang marinig ang bulungan ng iba."Absent daw ba si team leader ngayon?" tanong ng isang babae."Sinong leader?" tanong ng kasama niya."Iyong nasa AB department," sagot nito."Ah, nabalitaan kahapon na may nakakita raw na magkasama sila ng may-ari ng kumpaniya noong uwian na natin, ah?" wika naman ng kasama niya.Nagtaka ako dahil tila natigil sila sa pag-uusap kaya hindi na naiwasan na mapatingin ako sa kanila.Silang dalawa ay pareho na nakatungo at animo'y nahihiya.Tinignan ko ang kanilang ID at mukhang kabilang sila sa C department.Siguro ay nakita nila ang ID ko kaya bigla silang natigilan sa pag-uusap.Humarap ulit ako sa pinto ng elevator at nag-iwan ng mga salita bago ito tuluyang magbukas."Huwag kayong mag-alala.
"Babae ba ang may-ari ng kumpaniya?" agad kong tanong sa kanila at doon ay tuluyan na ngang nawarak ang plato at lumabas na ang kunot sa noo ni Jelle.Sinasabi ko na nga ba... nagseselos siya.Napatakip ako ng aking mga bibig nang biglaan siyang mag-walk out."Pasensya na, Averill, sa naging akto ni Jelle," paghingi ng tawad ni Kaycee."Ayos lang," ngiting tugon ko sa kaniya."Sundan ko lang siya, ha?" pagpapaalam nito.Tumango na lang ako bilang tugon.Matapos nilang mawala sa aking paningin ay agad akong napatingin sa kanilang pagkain.Napalunok na lang ako sa aking nginunguya at muntik pa akong mabulunan, mabuti na lang ay may tubig akong nabili.Paano ba naman kasi ay halos hindi ginalaw ni Kaycee ang kaniyang pagkain at kabaliktaran naman noon ang kay Jelle na parang ni-torture pa ang mga ito.Matapos kumain ay dali-dali kong niligpit ang mga kalat namin. Ganoon na rin ang basag na plato.
"Ganito kasi," pagpapatuloy pa niya, "bago ang araw na dumating ang Lola ko, niyaya ako nila Kaycee at Jelle na sa hagdan na lang daw dumaan. Pumayag naman ako dahil malaki ang tiwala ko sa kanila ngunit pagdating namin sa mismong fifth floor ay agad nila akong tinulak sa hagdan. Muntik pa akong malaglag hanggang sa ground floor, mabuti na lang at nakakapit ako kaya hindi ako namatay pero hindi ko makakalimutan ang mga ngisi nilang dalawa noong araw na iyon."Agad na nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan, kasama na ang balahibo ko sa batok."Sa tingin ko ay iyon ang dahilan kung bakit nila ako nilipat sa ibang department. Natatakot sila na mademanda ang kumpaniya nila," paliwanag nito."Kailan nangyari ang paghulog nila sa iyo?" tanong ko sa kaniya."Isang linggo matapos ang anibersaryo nila," paliwanag niya.Nang mag-ring ang bell ay bababa na sana ako nang pigilan niya ako."Mag-skip ka muna. Kailangan ko masabi sa iy
Halos patakbo naming pinuntahan ang elevator habang magkahawak pa rin ang mga kamay.Pagkapasok namin sa elevator ay halos mapasigaw ako dahil hindi ko inaasahan na sila Kaycee at Jelle ang bubungad pagtalikod namin.Dali-daling sinara ng babaeng kasama ko ang elevator at bago pa ito tuluyan na sumara ay sunod-sunod kong narinig ang napakalakas nilang mga sigaw na halos magpabingi sa akin.Agad din akong napabitaw sa babaeng kasama ko dahil hindi ko na nakayanan ang ingay kaya tinakpan ko ang aking mga tainga.Nilibot ko ang aking paningin at saka napatingin sa ilaw nang magpatay sindi na naman ito.Susubukan ko sana hawakan ang babaeng kasama ko kaso nanlaki ang mga mata ko at nagtataka akong nilibot ang buong elevator dahil bigla siyang nawala at ako na lang ang mag-isa rito.Nang tuluyan nang mamatay ang ilaw sa elevator ay napahawak ako sa railings ngunit hindi ko pinikit ang aking mga mata. Ramdam ko pa rin ang pagbaba ng el
Nagising ako nang maramdaman ang init ng araw sa aking balat. Hindi lang iyon ang nagpagising sa akin, kun'di ang umagang rap din ni Mama."Bakit hindi pa umuuwi ngayon si, Mae? Naku! Malilintikan talaga siya sa akin," rinig kong wika ni Mama mula sa baba.Umagang-umaga, ang ingay-ingay ni Mama. Mabuti na lang at hindi nagrereklamo mga kapitbahay namin.Agad na nilibot ng aking mga mata ang buo kong kwarto at napangiti nang makita si Silas na nakaupo sa aking mini sofa ngunit nakapikit ang kaniyang mga mata.Dahan-dahan akong bumangon sa kama at saka nilapitan siya. Nang makaharap ko siya ay yumuko ako para maitapat ang aking mukha sa kaniya.I smiled. Gano'n pa rin ang kaniyang mukha kahit na siya ay natutulog. Maamong-maamo pa rin ang kaniyang itsura.Napakagat na lang ako sa aking labi nang makita kung gaano kahaba ang kaniyang mga pilik mata.Sinubukan kong iangat ang aking isang daliri at saka hinawakan kung gaano kahaba ang kaniyang pilik mata."Uh—" Agad kong tinakpan ang akin
"Una ko siyang nakita na nakayakap sa iyo habang tulog ka," nakanguso niyang paliwanag kaya agad akong napaiwas ng paningin dahil sa kahihiyan.Wait... if she can see ghost too, then what if she tries to hold him? I just want to know if people can really touch ghost."Can I have a request?" I asked to her.She nodded. "What is it?"I gulped because of nervousness."Can you touch him? You can see him right?" I asked.Tumango ulit siya at nang susubukan na niyang hawakan si Silas ay agad kaming natigilan nang marinig ang sigaw ni Ate."Seya, let's eat. Go downstairs now," aniya."I'll go downstairs first, Tita Vivi. I'll wait for you," she said and waved at me.I waved at her too. "Let's talk again later, okay?" I asked and she nodded as response.After that, she ran out of the room.Matapos umalis ng bata ay agad kong tinignan si Silas."What?" nagtatakang tanong niya sa akin."Alam mo ba na nakakakita rin si Seya kaya niyakap mo ako no'ng nakaraan?" Taas-kilay na tanong ko sa kaniya.