Averill's POVIt's been 5 years since then... Life is life until now, but thankfully because of everyone's hard work, it's now paid off. It's been a while since Am-Am trusted one of his hotels to me. It's because of him that I've been living a good life, I also owe him a lot. Back then, as a student, I dreamt of having a house that my home can live in... and now, it's finally not only a dream because we currently live in a first class residential subdivision still here in Biñan, Laguna. It's really a dream come true. Vince is the one who recommended it to me and that's the reason why we're neighbors now... or so I thought? "Vince..." Halos hindi na ako nagulat nang pagbaba ko ng second floor ay nakita kong prenteng nakaupo sa sofa sa living room itong si Vince. Hindi man lang niya ako binigyan ng pansin at tinaas lang ang tasa na hawak-hawak niya na animo'y nagyayaya na magkape rin ako. "Kapal talaga ng mukha mo, ‘no?" ani ko sa kaniya habang patungong kusina para magkape. "Siy
Hindi lahat ng tao ay nabibigyan ng espesyal na kakayahan.Nabibilang lang sa mundo ang nagtataglay nito.Nasa sa iyo na nakadepende kung gagamitin mo ito sa kasamaan o kabutihan ngunit... bakit ako pa?Bakit ako pa ang napili na magkaroon ng isang pambihirang kakahayaan?"Number 056. Ikaw na ang sunod!" sigaw ng babae.Agad akong tumayo at ngumiti. Inayos ko ang aking damit at postura sa pagtayo bago pumasok sa loob."Good day, sir," bati ko rito nang makapasok.Dali-dali akong umupo at saka hinintay siyang magsalita."Pangalan?" tanong nito."You're." Ngiting wika ko.Kinakabahan ako ngunit pangiti-ngiti lang ako.Hindi ko alam kung bakit ko naisipan ang ganitong bagay kung kailan seryoso dapat ang lahat!"Apilyido?" Ngun
Sa gitna ng aming pagkain ay napatikhim ako kaya lahat sila ay nalipat ang mata sa akin."May gusto ka ba sabihin?" tanong sa akin ni Ate.Uminom muna ako ng tubig bago magsalita."Sa susunod na linggo ko malalaman kung pasok ba ako o hindi. Na-interview ako kanina," wika ko.Natahimik naman sila sa aking sinabi."Sana sinabi mo kanina nang mas maaga, e 'di sana hindi na ako nagsayang pa ng laway," pagpapagalit sa akin ni Mama.Napasimangot naman ako sa kaniyang sinabi."E, pinutol mo ang aking sasabihin kanina," saad ko."At sumasagot ka pa?" pagbabanta sa akin ni Mama habang nanlalaki ang mga mata kaya mas lalo akong napasimangot.Ayaw na lang aminin na nagkamali rin siya, e! Sobrang taas naman kasi ng pride ni Mama.Natigil lang sa pagsigaw sa akin si Mama nang sawayin siya
Nagising ako dahil sa rap ng aking mahal na Nanay."Tanghali na, Averill Mae Fuentes! Pero ikaw ay nakahilata pa rin. Ano? Mayaman?! Gumising ka na riyan," wika nito.Napatakip na lang ako nang mata nang buksan niya ang kurtina.Agad akong nagtaklob ng kumot para makatulog ulit."Wah!" sigaw ko nang hilahin niya pababa ang kumot."Gumising ka na, señorita. Tanghali na. Gumising ka na kung ayaw mong buhusan kita ng malamig na tubig," sarkastikong wika niya sa akin."Ma!" sigaw ko sa kaniya."Alas diyes na ng umaga, Mae!" sigaw nito.Wala na akong nagawa pa kun'di tumayo kahit na labag sa loob ko dahil kapag tinawag niya ako sa pangalawang pangalan ko ay alam kong galit na talaga siya.Halos hindi nga yata ako nakatulog dahil sa bwisit na multo na nanggulo sa akin kagabi, e!
Nagising ako nang may dumampi sa aking mukha na kung ano. Pagtingin ko ay isang nahulog na dahon.Nakatulog pala ako...Pagtingin ko ng oras ay nanlaki ang aking mga mata.Alas dos na ng hapon?!"Nalintikan na, oh," bulong ko sa sarili.Napakamot na lang ako sa aking buhok.Sigurado kasi ako na bunganga na naman ni Mama ang bubungad sa akin!Dali-dali akong nagpara ng tricycle para makauwi agad.Lagot talaga sa akin mamaya si Tenshi! Ni hindi man lang ako ginising at hinayaan pa ako matulog."Saan, miss?" tanong ng driver."Sa kanto lang," wika ko rito."Ay, may aksidenteng nangyari roon pero may iba pa namang daan," saad niya.Nangunot ang noo ko. "Hindi na. Ayos lang, ide-deretso mo na lang."Utot mo! Akala sigur
Isang linggo na ang nakalipas at ngayon na ang araw para makita kung nakapasa ba ako sa interview. Katabi ko sina Mama at Ate at sabay-sabay na humihiling na sana ay nakapasa ako. Gusto ko man tumawa dahil sa sitwasyon ni Mama ngunit hindi ko magawa dahil mas pinangungunahan ako ng kaba. Paano ba naman kasi ay dala-dalawa ang hawak niyang rosaryo tapos tuloy-tuloy pa ang pagdadasal kaya mas lalo akong kinakabahan dahil sa kaniya. "Ayan na!" sigaw ko nang lumabas ang isang notification sa aking laptop. Isa-isa kong tinignan ang mga pangalan ngunit ganoon na lang ang pagkadismaya ko nang hindi makita ang aking pangalan na nakalagay roon. Niyakap ako ni Mama. "Ayos lang 'yan, 'nak." Tumango-tango na lang ako at sinubukan pa rin ngumiti kahit na sobrang lungkot ko ngayon. Nagtaka ako dahil may lumabas ulit
"Anong kailangan mo?" tanong ko sa gwapong nilalang este multong ito."Nakikita mo 'ko?!" gulat na tanong niya.Napa-roll eyes na lang ako at pagkatapos ay napabuntong hininga."Hindi ba halata?" tanong ko rin sa kaniya.Hindi ko alam kung bakit iyon mismo ang laging tinatanong sa akin ng mga multo sa tuwing kakausapin ko sila. Like, hindi ba obvious na nakikita ko kayo? Hindi ko naman kayo kakausapin at papansinin kung hindi ko kayo nakikita.Nang hindi siya tumugon ay napaunat-unat na lang ako ng aking katawan."Alam mo, umuwi ka na. Bago pa magbago ang isip ko na ibigay ka kay Tenshi," bored na wika ko at nagsimulang maglakad ulit."Sino si Tenshi?" Agad akong natigilan sa paglalakad nang marinig iyon mula sa kaniya.Napatingin ako rito at pagkatapos nangunot ang aking noo. Pinakatitigan ko pa siya mula ulo hanggang paa."Multo ka ba talaga?!" nagtatakang tanong ko sa kaniya.Impos
Gaya ng inaasahan ay madaling araw na naman ako nakauwi. At habang naglalakad sa tahimik na kalsada ay hindi ko maiwasan na mapaisip sa lalaking multo na lumapit sa akin kahapon."Nandito pa kaya siya?" tanong ko sa sarili.Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa aming bahay.Napabuntong hininga naman ako."Mabuti naman at hindi na nangulit pa ang multong 'yon," bulong ko sa sarili."Ah!" sigaw ko nang bigla na lang lumitaw sa kung saan si Shi no Tenshi."Sinong multo?" tanong niya.Napukpok ko ulit siya sa kaniyang ulo dahil sa panggugulat sa akin."Aray!" sigaw rin nito."Alam mo, dahil sa iyo nawawala antok ko," sarkastikong sabi ko sa kaniya pagkatapos ay binuksan ko na ang pinto ng bahay.Napapikit na lang ako nang harangin niya ang ak