CHAPTER 1

''Pangarap ko talaga ang maging isang fashion designer,'' saad ni Daphne habang nakatingala siya sa kalawakan. Kasama at katabi niya ang dalawa niyang bestfriend na sina Gilbert Ono at Rhodly James Smith.

Napagitnaan siya ng dalawang lalaki na magmula pa noong elementary sila ay kasama na niya. Kasalukuyan silang nasa isang tabi ng dagat at parehong nakaupo sa may buhangin.

Pareho pa silang nakasuot ng school uniforme dahil kalalabas pa lamang nilang tatlo sa kanilang school at napag-isipan nilang dumaan muna at tumambay kahit saglit sa tabi ng dagat. Magpapalamig.

''Ako, gusto kong maging isang sikat na businessman sa buong bansa,'' nakangiti namang saad ni Rhodly. Parehong business personalities ang mga magulang ni Rhodly kaya hindi na nakapagtataka kung nanaisin nitong magiging businessman balang-araw. Sa kanya rin naman mapupunta ang ibang maiiwang ari-arian ng mga magulang nito lalo na ang kompanya dahil ang kapatid niyang babae ay wala namang kahilig-hilig sa ganu'ng bagay.

Nasa high school na sila ng mga sandaling ýon kaya ganu'n na lamang ang mga pangarap nila para sa kanilang kinabukasan.

Simula pa noong elementary sila ay magkakaibigan na silang tatlo pero sina Daphne at Rhodly ay magkaibigan na ang kanilang mga magulang kahit noong hindi pa sila naipapanganak sa mundong ibabaw.

Simpleng babae lamang si Daphne ngunit nagisnan nito ang mundong pinapangarap ng karamihan, ang mamuhay na parang prinsesa dahil sa maykaya naman ang kanyang mga magulang at nag-iisang anak siya kaya inaasahan talaga ng lahat na ang buong oras at atensiyon ng mga magulang niya ay sa kanya nakatuon.

Si Rhodly James naman ay mayaman din ang naging mga magulang at kahit na dalawa silang magkakapatid ay talagang walang kahirap-hirap para sa kanilang mga magulang ang ibigay ang lahat ng pangangailangan at luho nilang magkakapatid. Ngunit, hindi naman nagkulang ang kanilang mga magulang sa pagpapaalala sa kanila kung gaano kamahalaga ang bigyan ng pansin ang mga maliliit na mga bagay na nasa kapaligiran at kahit na mayaman ay kailangan pa rin nilang magkakapatid na matutunan ang alagaan ang bawat sarili nang hindi na umaasa pa sa iba.

Ang pagiging mapagkumababa at mapagpasensyoso ay naging aral din ng mga ito sa kanila kaya kahit na lumaki silang mayaman ay nasa puso pa rin nila ang pagiging palakaibigan at mabait na kapitbahay.

Si Gilbert Ono naman ay nakilala lamang nilang dalawa nang nagkaklase silang tatlo noong nasa 4th grade na sila at dahil ilang bahay lang ang naging pagitan ng bahay nito sa bahay nina Daphne ay napabilis ang pagkakalapit nito sa kanila.

Maykaya rin ang pamilyang mayroon si Gilbert kaya kahit papaano ay nakapag-aral din ito sa isang mamahaling paaralan.

''Ikaw, anong pangarap mo?'' baling ni Daphne kay Gilbert na tahimik lamang nakaupo sa kanyang tabi sa bandang kanan niya.

''Ang mahalin mo,'' bulong ng isipan ni Gilbert habang nakatitig siya sa mga mata ng kanyang kaibigang si Daphne. Kung alam lang sana nito na ýon na talaga ang kanyang pangarap magmula pa noon, magmula nang natutunan niya itong mahalin ng palihim. Sana nga, masabi niya rito kung ano ba talaga ang kanyang nararamdaman para rito at kung sakali mang malaman nito, hiling niya na sana ay tatanggapin siya nito at mamahalin din kagaya ng kanyang pagmamahal rito.

''Gusto kong maging isang doktor para naman kung magkasakit kayong dalawa, may gagamot sa inyo.'' 

Agad siyang binatukan ni Daphne sa kanyang ulo dahil sa kanyang tinuran na siyang dahilan para makapa niya ang sarili niyang ulo dahil sa sakit na nararamdaman.

''Ito talaga, ang hilig-hilig mambatok,'' aniya habang hinimas-himas niya ang kanyang sariling ulo.

''Sira ka kasi. Sa dinami-dami ng magiging rason mo, ýon pa talaga?'' saad nito habang nakatingin sa kanya.

''Bakit may masama ba du'n?'' inosente niyang tanong.

''Para mo na rin kasing sinasabing gusto mo kaming magkasakit ni Rhodly,'' nakasimangot nitong sabi sabay turo pa kay Rhodly na natutuwa naman habang nakikinig sa kanilang dalawa.

''Bakit, gaano ba kalakas ýang immune system mo para kahit ubo hindi ka tatablan?''

''Mas mabuti nga kung magiging doktor ka kasi nababagay naman talaga saýo,'' singit ni Rhodly.

''oh, di ba? Bagay na sa akin, makakatulong pa ako,'' nakangiting saad ng binata.

''At kapag magkasakit kami pati na ang pamilya namin, sa hospital mo kami magpapa-admit tapos lalabas kaming zero balance. Walang babayaran kahit isang sentimo,'' dagdag pa ni Rhodly na siya namang dali-daling kumuha sa ngiti ni Gilbert sa gilid ng mga labi nito.

''Grabe naman! Wala na akong kikitain niyan. Mamumulubi ako niyan,'' pagrereklamo niya.

''Bestfriends mo kami kaya hindi ka dapat tatanggi,'' saad naman ni Daphne.

''Eh, kung ganyan lang naman pala. Mas mabuti pang huwag na lang akong mag-doktor baka kasi ýon pa ang ikakalubog ko sa kahirapan.'''

Natawa ang dalawa sa kanyang tinuran kasi alam naman nilang lahat na biro lang ang mga iyon. Tumayo si Rhodly mula sa pagkakaupo nito sa tabi ni Daphne saka niya pinagpagan ang kanyang likuran.

''Matagal pa mangyayari ýon kaya itigil niyo na ýan. Let's go home dahil kumukulimlim na ang kalangitan.''

Nagsitayuan na rin sina Gilbert at Daphne at halos magkasabay pang nagpagpag ng bandang puwetan dahil sa buhanging dumikit sa kanilang school uniform.

Sabay na silang naglakad pauwi. Humiwalay  si Rhodly sa dalawa dahil iba ang rutang dadaanan niya papunta sa kanialng bahay habang ang dalawa naman ay magkasabay dahil iisang daan lang ang lalakbayin nilang dalawa papunta sa kani-kanilang bahay. Nasa unahan lamang ng konti bahay nina Daphne ang tinirikan ng bahay nina Gilbert kaya silang dalawa ang laging magkasabay, papunta man ng school o pauwi na.

"Dito na ako,'' baling ni Daphne kay Gilbert nang tumapat na silang dalawa sa labas ng bahay ng dalaga. Mapait namang napatango ang binata dahil alam naman niyang bukas na naman ng umaga niya muling makikita ang babaeng matagal na niyang itinatangi.

"Sige, pasok ka na,'' sabi niya at agad naman itong tumalima.

Nang nawala na si Daphne sa kanyang paningin ay napabuntong-hininga na lamang siya sak niya dahan-dahan na inihakbang ang kanyang mga paa paalis, pauwi na sa kanila bago pa man siya aabutan ng malakas na ulan sa daan.

Matagal na niyang gusto si Daphne, simula pa noong nasa first year high school pa sila hanggang sa mga sandali kung saan ay pareho na silang ga-graduate ng high school.

Matagal na talaga niyang binabalak ang magtapat ngunit, wala siyang lakas ng loob dahil na rin sa takot na baka iba-busted lamang siya nito. Isinaalang-alang din kasi niya ang kanilang pagkakaibigan. Ayaw niyang masira iyon at magkalamat kaya mas pinili na lamang niya ang itago ito at patuloy na mahalin ito.

Kahit papaano ay nagkaroon din siya ng lakas ng loob para aminin ang kanyang nararamdaman para rito pero nasira lamang ang lahat nang malaman niyang may isang lalaki na rin pala itong iniibig.'

''May problema ba?'' nag-aalala niyang tanong kay Daphne noong nadatnan niya itong nag-iisa at mukhang ang lalim ng iniisip.

''Anong gagawin mo kapag isang araw, mararamdaman mo na lang na mahal mo na pala ang isang taong hindi mo naman pwedeng mahalin dahil malapit kayo sa isa't-isa?'' makabuluhan nitong tanong sa kanya noon.

''Ipagtapat mo para naman malaman mo kung pwede mo nga ba siyang mamahalin o hindi,'' sagot naman niya sa dalaga na para bang para na rin ýon sa kanyang sarili. Sagot na bagay na bagay sa kanya. 

''Ayaw kong masira ang anumang ugnayan na mayroon kaming dalawa ngayon.''

Natahimik pa siya saglit sa kanyang mga narinig dahil pakiramdam niya malapit sa kanyang nararamdaman ang mga sinasabi ng kanyang kaibigan. Pakiramdam niya ay pareho silang nasa isang sitwasyon na kapwa nila hindi inaasahang mapasukan ng mga sandaling ýon.

''Mahal ko siya. Tama ba ang nararamdaman ko para sa kanya?'' naaalala niyang tanong sa kanya noon ni Daphne nang ipagtapat nito sa kanya ang tungkol sa nararamdaman nito sa kanilang kaibigang si Rhodly.

''Wala namang masama kung magmahal ka. Ang mahalaga du'n nagpakatotoo ka lamang sa nararamdaman mo,'' sabi pa niya sa dalaga ng mga sandaling ýon kahit na ang totoo, kahit sa sarili niya ay hindi niya magawa ang kanyang mga sinasabi. 

Oo, nagmahal siya pero ýong sinabi niyang magpakakatotoo sa nararamdaman ay hindi niya magawa dahil hanggang sa mga sandaling ýon ay nanatili pa ring lihim para sa lahat lalo na kay Daphne ang tungkol sa tunay niyang nararamdaman para rito.

''Anong dapat kong gagawin?'' desparada nitong tanong sa kanya at kahit na masakit para sa kanya dahil sa katotohanan na ang babaeng mahal niya ay may mahal na palang iba at ang tanging hiling lamang niya ngayon ay sana, siya ay lalaking tinutukoy nito at wala ng iba pa.

''Magtapat ka sa kanya,'' payo pa niya.

"Paano kapag hindi rin niya ako gusto?"

"Dapat mo ring ihanda ang sarili mo sa posibilidad na maaaring iba ang gusto niya dahil hindi lahat ng taong minamahal natin ay mahal din tayo. Ang mahalaga du'n, sinubukan mo."

"Sa tingin mo, pareho kaya kami ng nararamdaman ni Rhodly?"

Pakiramdam ni Gilbert ay parang huminto sa pag-inog ang kanyang mundo nang marinig niya ang pangalang binanggit ng kanyang kaibigan, ang babaeng pinangarap niyang magmamay-ari ng kanyang puso habang-buhay.

"S-si R-Rhodly?" hindi niya makpaniwalang tanong habang ang kanyang puso ay lihim na tumatambol hindi dahil sa kilig kundi dahil sa sakit na kanyang nararamdaman ng mga sandaling ýon.

"Matagal ko na siyang mahal. Matagal na akong may gusto sa kanya pero wala akong lakas ng loob para aminin sa kanya ang nararamdaman ko para sa kanya dahil natatakot ako na baka iyon ang magiging dahilan para magkasiraan kaming dalawa.''

Pasimpleng nag-iwas ng tingin ang binata habang ang dalaga naman ng mga sandaling ýon ay nakatanaw sa gandang taglay ng paligid kahit na ang puso nito ay puno ng takot at pangamba na baka ang kanyang nararamdaman ang siyang dahilan upang masisira ang anumang pagkakaibigan na mayroon silang dalawa ni Rhodly.

''Anong gagawin ko? Magtapat ako sa kanya? Hindi kaya siya magagalit sa akin?" tanong nito sa kanya at dahil sa kanyang nararamdamang sakit ay hindi kaagad siya nakasagot sa naging tanong nito sa kanya.

Hindi talaga niya maiintindihan ang kanyang sarili dahil sa pagkabigo niya. Hindi pa nga niya nasasabi ang tunay niyang nararamdaman para rito ay labis na siyang nasasaktan, nabigo na siya. Papaano na lamang kaya kung ipinagtapat na niya ang kanyang lihim na paghanga para rito.