Sumakay ako ng taxi papuntang mall, habang nasa taxi ay pinunasan ko ang aking mukha. Pagkarating ko ay pumasok ako sa loob at naghanap ng coffee shop. Hindi naman ako nahirapan maghanap, umorder agad ako at tinawagan ang aking kaibigan.“Amirah...” Basag na boses kong tawag sa pangalan niya. Nagsisimula na naman manubig ang aking mga mata.[B! Hey... Are you crying? Where are you? Are you okay? Please tell me where are you, I'm coming.]Napangiti naman ako sa sunod-sunod nitong tanong sa'kin. Pangalan pa lamang niya ang sinasabi ko, sobrang nagaalala na s'ya.“A-Are you free today?” Tanong ko habang nagpipigil na maiyak dahil ibinaba na ang order kong coffee at bread.[I'm always free for you B, you know that...] Oo, ni minsan hindi niya ko tinanggihan. We're best friends since ten years old kami. Bagong lipat sila sa subdivision namin noon dahil friends pala ang mga parents namin. “Can you pick me up?”[Of course! Where?] Mabilis nitong sagot.“Mall, I'll text you where exactly I
Ilang araw na akong namamalagi sa rest house ni Amirah. Pareho naming pinatay ang mga phone namin para walang istorbo. So far, I feel relax because of the ambiance and because of the sea. Pero, hindi naman ako gano'n kasama para hindi isipin kung nagaalala ba sila sa'kin. Lalo na si Mommy, baka nai-istress na. Pero kay Daddy? Alam ko namang hahanapin n'ya lamang ako dahil sa pag merge ng company nila ni Mr. Harrison.“Girl! Halika rito dali!!!” Sigaw ni Amirah mula sa baba, dahil nakatambay ako sa veranda ay nakatingala ito sa'kin.“Bakit?” “Basta! Ngalay na batok ko pisti ka! Bumaba ka na lang!!” Tinawanan ko naman ito bago napag pasyahan na bumaba.Pagkababa ko ay may mga kasama na ito. “Come here B, I want you to meet this beautiful family!” Masiglang sabi ni Amirah at hinila ako palapit sa pamilyang tinutukoy nito.“A... Baka mamaya maisumbong tayo n'yan kina Daddy...” Bulong ko rito.“Gaga! Hindi nila kilala 'yon!” Nakangiti na ang mga ito sa'min, mag-asawa ito na may dalawan
Kanina pa ako sa harap ng salamin, kanina pa ako nakaayos. Pero, ang sarili ko ay hindi pa rin handa. Magkikita na naman kami, ngayong gabi ang plano nilang pag set kung kailan ang kasal na magaganap.Nakatingin lamang ako sa sarili, walang emosyon, pero pagod na pagod ang pakiramdam. Nagising ang diwa ko sa katok na nagmumula sa labas ng kwarto ko. Hindi ko na pinansin ito at hindi na rin nag abala pang buksan ito.Mommy....Naglakad ito nang mabagal papunta sa kinauupuan ko. Pinanood ko lamang siya sa salamin, gano'n din naman ang kan'yang ginawa. Pumwesto ito sa likod ko habang hindi kami nag-aalis nang tingin sa isa't isa.“I hope, you wouldn't hate us for doing this, Czes.” “You want me to marry that guy who really hates me to death, and you expecting me not to hate you? Mom, this is torture. Is that how Dad really hates me?” Nagyuko ito ng kaniyang ulo, ako naman ay nagsisimula na naman manubig ang mga mata.“I'm sorry, no. He didn't hate you,” my Mom said.“He didn't? I doubt.
Imbes na maglibang para sa natitira kong araw bilang malaya, eto ako at nagmumukmok sa kwarto ko. Walang lakas na lumabas o mamasyal para malibang. Kahit anong gawin ko, nasa isip ko pa rin ang mga nangyayari.Paano ako maglilibang, kung ang bigat-bigat ng pakiramdam ko dahil sa sama ng loob?Nakasandal lamang ako sa headboard ng kama habang naka earphones. Kung pwede lang na hindi na lang ako lumabas, ginawa ko na. Pero, sabi ni Daddy ay darating ang may dala ng gown ko para isukat sa'kin. Bumili raw sila ng yare na, ire-repair na lang daw kung may problema. Tss.Before, I'm dreaming about wearing a beautiful white gown walking down the aisle. But now, I'm hoping it won't happen... Not like this...Nang marinig ko na ang katok mula sa labas ng kwarto ko ay tumayo na ako. Inilapag ko muna ang phone at earphones ko sa kama bago pumunta sa pinto para buksan.Magandang ngiti ng dalawang bakla ang bumungad sa'kin, kasama ng mga ito si Mommy na seryoso lamang ang mukha.“Good morning ma'a
Dumating na ang araw na pinakahihintay ng magulang ko. Pero hindi ako, kung kailan hindi ko hinihintay ang araw ay s'ya namang bilis nitong dumating.Suot ang napakagandang gown, naka make-up at nakaayos ng maganda ang buhok. Walang emosyon kong tinitignan ang aking sarili sa harapan ng salamin. Ilang minuto na lamang at aalis na kami papuntang simbahan. Wala manlang akong maramdamang excitement, pakiramdam ko lamay ang pupuntahan ko. Gano'n kabigat ang pakiramdam ko sa mga oras na 'to.Napabalik ako sa sarili dahil sa katok ng nasa labas."Czes! Come out now, we're heading to church!" Sigaw ni Daddy mula sa labas.Isang malalim na buntong hininga muna ang aking pinakawalan bago tumayo at tumungo sa pinto. Pagbukas ko ay nag-aabang na si Daddy, suot ang kan'yang black tuxedo. Gwapong-gwapo itong matikas na nakatayo at naghihintay sa'kin.Kung totoong kasal ko lang 'to, sa taong mahal ko at mahal ako, pupurihin ko sana si Daddy, kaya lang... Parang lamay ko 'tong magaganap na kasal.In
Nakatayo kami ngayon sa tapat ng isang malaking bahay sa subdivision na pagmamay-ari nina Steve. Ang bahay na ito ay regalo sa'min ng mga parents niya. Meron sana kaming dalawang maids pero tinanggihan ni Steve. Ang dahilan niya sa mga magulang namin ay para raw matuto kami. Pero, alam ko naman talaga ang totoo kaya ayaw niya.Pumasok kami sa loob ng bahay, malinis ito at kumpleto na rin ang gamit.“Dalawa ang kwarto rito, kaya tig-isa tayo. Ayoko ng may kasama sa kwarto.” Sabi ni Steve at iniwan na ako. Umakyat na ito sa kwarto niya dala ang gamit niya.Napatingin ako sa maleta ko, tapos ay sa hagdan na aakyatan ko dala ang maleta. Napabuntong hininga na lamang ako sa kawalan ng choice. Iaakyat ko mag-isa ang maleta ko.Nahirapan man, at natagalan ay na i-akyat ko pa rin ang mga gamit ko. Pagkapasok ko sa kwarto ko ay ibinagsak ko ang sarili sa kama dahil sa pagod. Muntik na akong makatulog kung hindi lamang kumatok si Steve.“Hoy! Magluto ka na ng tanghalian! Gutom na ko!” Sigaw nit
WARNING!! RATED SPG!_______________________Napapansin ko na ilang araw na umaalis si Steve. Hindi s'ya rito kumakain, kaya naman mag-isa palagi akong kumakain.Hindi ko alam kung saan ba s'ya napunta, pero umuuwi s'ya na nakainom. Hindi man lasing na lasing dahil nakakapag maneho pa ito pauwi. Madalas akong nasisigawan nito sa tuwing may inom s'ya. Pero lahat 'yon ay binalewala ko kahit na nasasaktan ako. Inintindi ko na lamang.At ngayon nga ay naghihintay na naman ako sa kaniyang pag-uwi. Kahit ilang beses niya akong ipagtabuyan, wala akong pakialam. Hindi ko alam kung kailan nagsimula, pero...'yong crush ko lang sa kaniya noon ay biglang lumala. Bigla na lamang akong nagising na gusto ko s'yang alagaan, na gusto kong matanggap n'ya rin ako.Gusto ko rin tuparin ang hiniling ni Nicole na h'wag kong sukuan si Steve. Dahil gusto kong maniwala na, matututuhan din ako nitong mahalin.Agad akong tumayo sa pagbukas ng pinto. Hindi ako magtataka kung isang araw ay sira na ang aming pint
Ang balak kong gigising ng maaga para hindi maabutan ni Steve ang nangyari, ay hindi ko nagawa. Dahil nagising ako na wala na sa tabi ko si Steve. Hindi ko tuloy alam kung ano ang naging reaction niya na nalamang ako ang ka-siping niya kagabi. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama, binalot ang sarili sa comforter ni Steve. Napapikit ako sa isiping baka nandidiri na sa'kin ngayon si Steve dahil hindi si Nicole ang katabi niya.Napamulat ako dahil sa pagbukas ng pinto ng banyo. Doon, lumabas ang hinahanap ko. Nakatabing lamang ito ng towel sa pambaba at walang saplot pang itaas. Itinaas ko naman lalo ang comforter habang napapalunok sa kaba.Walang emosyon ako nitong tinignan habang nagtutuyo ito ng kan'yang buhok.“Ano pang ginagawa mo d'yan? Bakit hindi ka pa magbihis at bumalik sa kwarto mo?” Malamig nitong tanong bago pumasok sa loob ng kaniyang walk-in-closet.Nanlulumo naman akong nagbihis habang nasa loob pa s'ya. Pagkatapos ko magbihis ay lumingon pa ako sa pinasukan niya