Chapter Seven

Kanina pa ako sa harap ng salamin, kanina pa ako nakaayos. Pero, ang sarili ko ay hindi pa rin handa. Magkikita na naman kami, ngayong gabi ang plano nilang pag set kung kailan ang kasal na magaganap.

Nakatingin lamang ako sa sarili, walang emosyon, pero pagod na pagod ang pakiramdam. Nagising ang diwa ko sa katok na nagmumula sa labas ng kwarto ko. Hindi ko na pinansin ito at hindi na rin nag abala pang buksan ito.

Mommy....

Naglakad ito nang mabagal papunta sa kinauupuan ko. Pinanood ko lamang siya sa salamin, gano'n din naman ang kan'yang ginawa. Pumwesto ito sa likod ko habang hindi kami nag-aalis nang tingin sa isa't isa.

“I hope, you wouldn't hate us for doing this, Czes.”

“You want me to marry that guy who really hates me to death, and you expecting me not to hate you? Mom, this is torture. Is that how Dad really hates me?” Nagyuko ito ng kaniyang ulo, ako naman ay nagsisimula na naman manubig ang mga mata.

“I'm sorry, no. He didn't hate you,” my Mom said.

“He didn't? I doubt.