HABANG tumatakbo ang limousine car na kanilang sinasakyan patungo sa mansion nila Kayden ay hindi maiwasan ni Raven ang tumanaw sa labas lalo pa at nasa tabi lamang ng kinauupuan niya ang bintana.
Napakalaki na ng pinagbago ng Maynila sa loob ng isang dekadang lumipas.
Para bang may kung ano sa kaniyang dibdib, her heart was beating so fast and she couldn’t stop crying silently.
How is everyone doing? Ang lahat ng mga taong importante sa buhay niya. Her parents, her relatives, her best friend, Loraine. How are they doing?
Sa mga taong lumipas, she always wondered in the silent late night...do the important persons in her life still remember her?
Hinanap pa rin kaya siya ng mga ito at ninanais na muling makita gaya ng pagnanais niyang makauwi sa piling ng mga ito?
She remains looking out of the car. Nasa ganiyang ayos siya habang si Kayden ay nakaupo sa tabi niya at matamang nakatitig sa kaniya.
Kayden could see the tears streaming down her cheeks, at kung nakaharap lamang siya rito ay makikita niya ang guilt na nakadungaw sa mga mata nito.
Nalihis ang kaniyang isip nang marinig niyang hilingin ni Kayne kay Kayden na gumamit ito na restroom. Hindi na makatiis ang bata kaya nang mapadaan sila sa isang mall ay huminto sila roon at kasama siyang bumaba, sila ni Shanna.
PAGKARAAN ng medyo mahaba pang sandali ay sumapit ang sinasakyan nila sa tapat ng napa-kataas at napa-kalawak na gate.
Hindi niya alam kung saang lugar na sila naroroon, basta napansin lamang niya ay parang lumabas na sila sa city, sapagkat ang kalsadang tinugpa nila patungo roon ay napapaligiran ng matatayog na mga punong-kahoy.
Pumasok ang sasakyan nila sa awtomatikong tarangkahan kung saan nakasulat sa arko noon ang El Casa Residencia De Alcaraz.
Ang dalawang unipormadong guwardiya doon ay kapwa ngumiti at sabay pang yumukod ng bahagya habang pumapasok ang sinasakyan nila.
Tumakbo ang sasakyan sa mahabang driveway at pagkaraan ng ilan pang sandali ay muling pumasok sa pangalawang tarangkahan na higit na mas maliit kaysa sa nauna.
Bahagya pang umikot ang sasakyan sa malaking water fountain bago huminto sa malawak na garahe na nasa harap ng napaka-rangyang mansiyon.
Napagala ang kaniyang tingin.
Higit na malaki ito sa mansion ni Kayden doon sa Isla Alcaraz.
Hindi niya sukat-akalain, wala siyang ideya na higit pa pala sa inaakala niya ang karangyaan na mayroon si Kayden at ng pamilya nito.
Unang bumaba ang kanilang mga bodyguards kasabay ang driver na nagmamadaling ipinagbukas sila ng car door.
Sandali lamang ay inaakyat na nila ang ilang baitang ng malawak at marmol na hagdanan bago sila pumasok sa malaking entryway.
Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lamang ay sumama ang kaniyang pakiramdam. Marahil ay sobrang napagod na siya sa biyahe nila.
Napaakbay siya kay Kayne, nanlalata ang mga tuhod niya at gusto niyang makabawi ng lakas ang mga iyon sa pamamagitan ng kaniyang anak.
“Are you alright, Raven?” Puna sa kaniya ni Kayden. “You’re pale.”
Hindi niya ito tinugon.
Hinagod siya nito ng tingin bago nagpatiuna sa paglakad sa galleried hall.
Nakakailang hakbang pa lamang sila nang sa dulo noon ay sumulpot ang pamilyar na mukha ng matangkad at matikas na lalaki kasunod ang dalawang lalaki na sa tingin niya ay mga bodyguards nito.
Kaagad na tumuon sa kaniya ang mga mata ng lalaking ito.
Minsan lamang niya itong nakita. Sa loob ng isang dekadang pamamalagi niya sa Isla Alcaraz ay nabibilang sa mga daliri sa kamay ang pagkakataon na bumisita ito roon. Ito ang ama ni Kayden, si Karl.
“I’m glad you got here safely. I’ve been waiting, lalong higit ang Lola mo, Kayden!” masiglang sabi nito habang patuloy sa paglakad upang salubungin sila.
Kaagad nitong niyakap si Kayden at tinapik sa likod nang makalapit. Tapos ay kumalas dito at inilahad nito ang dalawang palad kay Kayne habang nakabukas ng malawak ang mga bisig.
“Come to hug your Lolo aking guwapong apo!” masayang sabi nito kay Kayne.
Malawak ang ngiti ng anak niya at pasugod itong dumulog sa dibdib ng Lolo nito.
Napahalakhak ang biyenan niya sabay yakap ng mahigpit kay Kayne.
“You’ve grown so fast, it’s like you’ve only just been a kid,” tumatawang sabi pa nito kay Kayne.
Matangkad at malaki si Kayne sa edad na siyam na taon, manang-mana ito sa ama nito.
Napalunok siya at pasimpleng sinulyapan ang mga kasama nilang tahimik lamang na nakamasid sa kanila, partikular si Shanna.
“Raven. . .” tawag sa kaniya ng ama ni Kayden pero dahil sa masamang pakiramdam ay hindi niya ito narinig.
“Raven. . .” boses ni Kayden na siyang pumukaw sa atensyon niya.
Parang wala sa sarili na napatingin siya rito.
“Tinatawag ka ni Daddy,” sabi ni Kayden sa kaniya.
Napakurap siya at napatitig sa mga mata ng asawa niya na titig na titig sa kaniya habang nakaakbay kay Kayne.
Tumingin siya sa biyenan niya na noon ay nakangiti sa kaniya na agad ding napalis kasunod ang pagkunot ng noo dahil sa nakitang ayos niya.
Gayunpaman ay humakbang siya palapit dito habang tinitiis ang masamang pakiramdam.
“Are you alright, Raven?” tanong nito sa kaniya ngunit hindi niya nagawang sagutin pa dahil sa biglaang pag-ikot ng paligid niya.
Napasinghap siya sabay sapo sa kaniyang noo. Pakiwari niya ay nauupos siya sa kaniyang kinatatayuan at kailangan niya ng mahahawakan.
Ang ama ni Kayden ang pinakamalapit sa kaniya pero hindi niya nais na makabawi ng balanse niya sa pamamagitan nito.
“Raven!?” boses ni Kayden na para bang napakalayo sa kaniyang pandinig.
Hindi niya ito tinugon. Pumihit siya upang humakbang palapit kay Kayne ngunit napasuray siya.
“Are you okay, Raven!?” nag-aalalang tanong ng biyenan niya na naging malayo na rin sa kaniyang pandinig.
Nasapo niya muli ang noo at napa-kurap-kurap dahil sa unti-unti niyang pagkahulog sa karimlan.
Naramdaman niya ang kaniyang paghilig, ngunit bago pa man siya bumagsak ng tuluyan ay nadama niya ang matitigas na mga bisig na maagang sumalo sa nanlalata niyang katawan.
“Raven, hija!” nag-aalalang tawag ng biyenan sa kaniya habang salo siya sa mga bisig nito. “Sa tingin ko, kailangan natin siyang dalahin sa ospital!”
GUMALAW ang talukap ng mga mata ni Raven hanggang sa tuluyan niya iyong buksan. Kakaiba ang kisame na sumalubong sa paningin niya kaya naman kaagad siyang napabalikwas ng bangon habang iginagala ang mga mata sa kabuuan ng malawak na silid. She was there alone on the wider bed in the middle of that luxurious bedroom. Everywhere she took her gaze there was nothing her eyes could see but flashy. The interior design of this room was manly, naaamoy rin niya sa hangin na hinahatid ng air conditioner sa ilong niya ang pamilyar na amoy ng pabango so she instantly had an idea of where she was. Naroon siya sa bedroom suite ni Kayden. Napatingin siya sa glass-wall window at doon ay nakita niya ang madilim nang kalangitan, gabi na. Kumilos siya at umibis sa kama. Namimigat ang puson niya kaya hinanap niya ang pintuan ng bathroom doon. Maraming pintuan sa silid na iyon pero hindi siya nahirapang hanapin kung alin sa mga iyon ang kaniyang hinahanap. Bumulaga sa paningin niya ang mala-five
“TINAPAT na ako ng doktor.” Basag ng ama ni Kayden sa namamayaning katahimikan sa pagitan nila sa harap ng mahabang dining table. Naroon sila at sabay-sabay na kumakain ng dinner. “He said that Mama wouldn’t last very long. She was too weak and could barely move in her bed.” Malungkot nitong tinitigan si Kayden. “She’ll be sad if even in these moments you haven’t even introduced her to your wife personally.” Tapos ay tiningnan nito si Raven. Naramdaman niya ang pagtingin nito sa kaniya kaya dinala niya sa kinauupuan nito ang kaniyang tingin. Sa kabisera ito nakaupo habang nasa kanan nito ang asawa na si Amanda, katabi si Athena. Nasa kaliwa nito si Kayden at magkatabi sila, habang nasa tabi naman niya si Kayne. Sa paligid ay naroon nakabantay ang dalawa sa mga housemaids na nakatalaga sa komedor. Naramdaman niya ang pagtingin ng lahat sa kaniya maliban kay Kayne na abala sa pagkain. Tiningnan niya si Kayden sa kaniyang tabi. “Pagkatapos ng hapunan ay dadalhin ko ang aking asa
HINDI nakakibo si Raven nang kumilos ang ama ni Kayden at humakbang palapit sa kaniya."Medyo mainit ang ulo ng asawa mo, Raven, subukan mong palamigin," manipis ang ngiting bulong nito.Napalunok siya bago manipis ding napangiti habang lampas ang tingin patungo kay Kayden na ng sandaling iyan ay sagad sa boto niya ang matiim na titig. "Opo, Dad," maiksing wika lang niya.Tinapik siya nito ng marahan sa balikat bago nagpatuloy sa paglakad at tuluyang nilisan ang silid nila ni Kayden.Nang ganap silang maiwan ni Kayden ay nagtitigan sila, kapwa may hinahagilap sa mga mata ng isa't isa."Kalimutan mo na lang kung ano ang tumatakbo sa isip mo ngayon, Raven." Sinabayan nito ng paghakbang palapit sa kaniya ang sinabi.Pasimple siyang napalunok."M-Mayroon ba akong dapat isipin, Kayden?" Pinilit niyang patatagin ang boses upang hindi nito mahalata na kinakabahan siya lalo pa at ganap na itong nakalapit sa kaniya.Imbes na tumugon sa tanong niya ay pumulupot ang braso nito sa baywang niya a
NATIGILAN si Raven nang sumapit sila sa resort spa na sinasabi ni Athena. Pamilyar ito sa kaniya pero dahil nga isang dekada na ang nakaraan at marami na rin marahil ang nabago rito ay hindi na niya matiyak kung ito nga ba talaga ang resort spa na madalas nilang puntahan noon ng kaniyang Mommy kasama si Loraine."My friend and I recently discovered this resort spa and enjoyed it so much that we decided to visit here oftentimes," malawak ang ngiting sabi ni Athena saka umakbay kay Kayne at iginiya ito patungo sa isang direksyon.Napatitig siya sa pagkakalapat ng kamay nito sa balikat ni Kayne bago inihakbang ang mga paa para sa pagsunod sa mga ito."While we wait for my friend, let's have a body-to-body massage; she's on her way here anyway," narinig niyang sabi ni Athena habang patuloy sa paglakad patungo sa direksyon ng massage studio habang akbay si Kayne.NATATABINGAN ng makapal at puting tuwalya ang hubad na katawan ni Raven na padapang nakalatag sa ibabaw ng massage table. Haba
"KAYDEN!" tawag sa kaniya ni Athena na noon pala ay sumunod pa sa kaniya kasama si Myrtle.Huminto siya sa gagawing pagsakay sa kaniyang sasakyan at nilingon ang dalaga."Gusto ko lang siyang maaliw," napapaluha na sabi nito sa kaniya.Pumihit siya at humarap dito ng tuwid kasabay ang pagngisi. "Hindi kita kailangan para aliwin ang asawa ko. She's not permitted to leave the property. Ngayong alam mo na, leave my wife alone!" paasik at mariing sabi niya kay Athena bago tiningnan si Myrtle na niyan ay namumula ang mga mata dahil sa pinipigil na luha. Kumilos siya upang sumakay na ng tuluyan sa sasakyan."Kayden!" tawag sa kaniya ni Myrtle na siyang nagpahinto sa pagkilos niya. "Naging masaya ka naman ba, ha!?" mapait na tanong nito sa kaniya.Tiningnan lang niya ito pero hindi siya nagsalita bagkus ay sumakay ng kotse at pabalabag na isinarado ang car door.Kinalampag ni Myrtle ang car window."Alam kong hindi ka masaya, Kayden, and you deserve what you're going through!" umiiyak nito
MALAKAS na suntok sa mukha ang sumalubong kay Kayden pagsapit pa lamang niya sa study room ng kaniyang ama.Pasandal siyang bumagsak sa kakalapat lamang na dahon ng pintuan.Napangiwi siya sabay sapo sa kaniyang panga, akala niya ay nabasag na iyon dahil sa sobrang lakas ng pagkakasuntok nito sa kaniya."Kayden, you're overdoing it!" nanginginig ang pigil nitong boses dahil sa galit."It's your fault, Dad. I've talked to you about Athena, but you don't seem to have done anything. Inilabas niya si Raven dito. What do you want me to do? Hintayin ang susunod na mangyayari hanggang sa mapunta na lang ako sa sulok at magmukmok dahil ang mga pagsisikap ko sa loob ng maraming taong lumipas manatili lang sa piling ko si Raven will all come to nothing. Iyon ba ang gusto mo?!" pabulyaw at dire-diretsong wika niya sa ama.Nagsaltik ang mga bagang nito habang matalim ang titig sa kaniya."Ibang usapan na ito, Kayden. It's about between you and Athena. Can't you even afford to give me considerati
"I'M serious, Loraine...nakita ko s'ya," giit ni Raven sa kaibigan na kausap niya sa kabilang linya.Nagpatuloy siya sa paglakad palayo sa seafood restaurant na iyon kung saan ay nakita niya si Asher."So anong ginawa mo?" tanong naman nito na bakas sa tinig na hindi pa din naniniwala sa kanyang ibinalita. "Nilapitan mo ba s'ya? Kinausap?""Umalis ako sa restaurant, hindi ko alam pero parang hindi sapat 'yong three years na lumipas to face him again," wika niya bilang tugon sa tanong nito.Narinig niya ang pag buntong hininga nito, siya naman ay napasapo sa kanyang dibdib."Alam mo 'yon, 'yong naramdaman ko nang makita ko s'ya ulit? As I watched him, sa bawat pagngiti niya, sa bawat pagsasalita, at sa bawat pagkilos niya…pakiwari ko huminto sa pag-spin ang mundo!" maluha-luha na wika niya.Hindi niya maintindihan o malaman kung paano ba ipapaintindi dito ang eksaktong nararamdaman niya sa mga sandaling iyan."In love pa rin ako sa kaniya Loraine, at natatakot ako." Nakagat niya ang ib
ASHER let go of her hand at the intensity impact as they fell into the sea water.She felt as if her heart had stopped beating as she continued to plunge under the sea water.Parang namamanhid ang buo niyang katawan at hindi niya magawang igalaw ang kaniyang mga paa't kamay."Raven!" narinig niya ang tawag sa kaniya ng binata pero parang napakalayo ng kinaroroonan nito.She tried to open her eyes that were still closed at that moment. The shady surroundings under the sea opened before her eyes.Natakot siya.Ibinuka niya ang kaniyang bibig upang tawagin si Asher pero pumasok ang tubig dagat sa bibig niya na siyang tila umagaw sa natitira pang oxygen sa kaniyang dibdib.'Asher!' sigaw niya sa pangalan ng binata sa pamamagitan ng kaniyang isip—ah mali, ng kaniyang puso. Oo, sinisigaw ng kaniyang puso ang pangalan nito habang naroon ang matinding takot, ang matinding takot na baka hindi na niya muling makita ang mukha nito, na hindi na niya muling marinig ang boses at mga pagtawa nito.