“Talaga po, Mrs. Enriquez?” tuwang-tuwang tanong ni Liana sa may-edad na babae ng payagan siya nitong dalawin si Lester.Apat na araw na rin ang nakalipas mula ng dalhin ito sa ospital at maiuwi sa mansyon. Maayos na ang pakiramdam nito at bumalik ng muli ang dati nitong sigla, kaya sinubukan niyang magpaalam dito.“That’s given, Liana. You need to visit your brother. Alam kong nami-miss mo na siya.” Nakangiting wika nito sa kanya.“Maraming salamat po talaga... Hindi ko na po alam kung paano pa kayo pasasalamatan sa mga ginagawa ninyong ito sa akin,” aniya kasabay ng isang buntong-hininga.Kapag nalaman na naman ito ni Henry, sigurado siyang magagalit iyon at aayaw niyang pagmulan pa ito ng away ng mag-ina.Marahang tinapik ni Mrs. Enriquez ang kamay niya. “Huwag mong isipin si Henry. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya kapag nagkataon,” anito ng mabasa ang nilalaman ng isip niya.Isang nag-aalangang ngiti ang iginanti niya dito. “Huwag din po kayong mag-alala… hindi naman po a
Liana woke up early. Marami siyang gagawin sa araw na iyon. Nasa bakasyon si Mrs. Enriquez kasama ang mga amiga nito at binilinan siya nitong linisan ang kwarto nito.Sinadya talaga niyang gumising ng maaga para madaling matapos ang trabaho niya at para madalaw niya si Lester sa ospital. Hindi naman siguro masama kung gagawin niya iyon dahil si Mrs. Enriquez mismo ang nagsabi sa kanya na bisitahin ang kapatid. Hindi niya rin kailangang problemahin si Henry dahil sa penthouse ito maglalagi habang wala sa mansyon ang ina.Pakanta-kanta pa si Liana habang naglilinis ng silid ng ginang. Sisiguraduhin niyang wala ni isang alikabok itong dadatnan doon. Dito man lang ay makabawi siya sa mga naitulong nito sa kanya.Nang nasa dressing room na siya, isa-isa niyang binuklat ang mga drawer doon. At namamangha siya sa nakikita ng kanyang mga mata. Hindi lang iba’t ibang mamahaling bag, sapatos, damit, at sunglasses ang naroroon.What catches her attention were the jewelries. Mula sa iba’t ibang k
Hindi sila sa mismong penthouse tumuloy, kundi sa isang restaurant na nasa loob mismo ng hotel nito.Nakahanda na ang isang table doon na ipina-reserved talaga ni Henry para sa kanila. At hindi mapigilan ni Liana ang sarili na kiligin.Somehow, Henry seemed so different that night. Hindi ito nakaangil, hindi ito nakakunot-noo at lalong hindi niya nababakas sa mukha nito ang pang-uuyam na lagi niyang nakikita dito.The Henry she knew before was gone like a thin air. Parang bigla ay nasaniban ito ng masamang espiritu. And how she wish na ganoon na lang sana ito palagi. Siguro mas magiging maayos ang lahat sa pagitan nila.But, she knew why Henry was doing all of this. Hindi ito favor. Ang tawag sa ginagawa nito ay paniningil. Paniningil ng utang na dapat niyang bayaran. At hindi niya alam kung hanggang kailan iyon. Wala pa silang napapag-usapan nito.“Eat Liana.” Utos nito ng makitang hindi naman niya ginagalaw ang pagkaing nasa harapan. “Don’t think of anything tonight,” makahulugang w
But Liana was taking her time. Para bang sinasadya nitong patakamin siya ng husto. Bukod sa manaka-nakang mga halik nito sa iba’t ibang parte ng katawan niya, wala na itong ibang ginawa. At naiinip na siya.Pero lingid sa kaalaman niya, wala naman talagang karanasan ang dalaga pagdating sa ganoong bagay. And she was just trying her best para hindi niya iyon mahalata.Then, naramdaman niyang bumaba ang mga halik nito sa may binti niya palapit ng palapit sa kanyang pagkalalaki. And then, she stops.For a while, he thinks na may kakaibang nakita ito doon na ikinatigil nito. Magmumulat na sana siya ng mga mata ng maramdaman ang mainit nitong hininga na tumatama sa pagkalalaki niya.The next thing he knew, Liana owned him. Wala itong tigil sa pagtikim noon and he knew anytime now that he was going to explode.Hindi niya mapigilang kumawala ang mga malalakas na ungol sa kanyang mga labi. He never knew that Liana was this good.No… She’s the best!Liana did everything what she wants on his b
Liana has been very obedient to Henry gaya ng napag-usapan nila. And most of the times, she filled his desires on his penthouse where she gave herself to him for the first time.Pero minsan, nahihirapan na rin siyang magdahilan kay Mrs. Enriquez. And she didn’t know na ganito pala kahirap kapag may isang bagay kang pinakatatago.Gaya ng araw na iyon, Henry called her three in the afternoon. And again he wanted to ‘see’ her in his penthouse that night.Walang nagawa si Liana kundi ang muling magdahilan sa nanay nito. Alinman sa dadalawin niya si Lester o sisilipin ang inang si Cely. At para mabawasan ang konsensyang dinadala niya, dumadaan talaga siya sa ospital para dalawin si Lester. Ngunit, hindi ang ina niya.Nang huli niya itong makausap sa telepono, ang sabi nito ay may kinakasama na itong muli. Tutal naman daw ay hindi siya umuuwi sa kanila at si Lester naman ay nasa ospital, nagdesisyon ito na doon patirahin ang bago nitong boyfriend sa kanila. Ang sabi pa nito mas maigi na daw
“Here…” ani Henry sabay abot ng dalawang paper bag kay Liana. Nasa penthouse sila at kakatapos lang niyang paluguran ang binata.“Ano ito?” takang tanong niya at sinilip ang laman noon. Isang dress at sapatos ang nakita niya doon. “Para saan ‘to?” tanong niya sabay sulyap kay Henry na abala ng mga sandaling iyon sa pagsamyo ng buhok niya.“You’ll be my date tomorrow,” namumungay ang mga matang tugon nito at ipinagpatuloy ang ginagawa na sinabayan pa ng mapinong paghaplos sa kanyang may braso.“Date? Saan? Bakit?” magkakasunod na tanong niya na hindi ito pinansin kahit pa nga nararamdaman na niya ang unti-unting paninigas ng kanyang mga n*ppl*s. Ganoon katindi ang epekto ng lalaki sa kanya madikit lang sa bahagya sa balat nito.“Can we talked about that later?” anas nito and cupped her breast.Napasinghap siya sa ginawa nito.“H-Henry…” mabuway na saway niya kasabay ng pagpiksi.“Hmmm?” anito at bahagya pang bumangon at pinaulanan siya ng mumunting halik sa kanyang balikat papunta sa m
“Where have you been Liana?” dumadagundong ang tinig na tanong ni Henry sa kanya ng puntahan niya ito sa penthouse. “I waited four hours on our meeting place but you didn’t came!” galit na galit na wika pa nito. Balisa ito at paikot-ikot ng pasukin niya doon. May hawak itong canned beer at napansin niyang ilang lata na rin ang naubos nito. His loosen tie was hanging around his neck unproperly. Marahan ang mga hakbang na lumapit siya dito and stares at him for a long while. Natigil naman si Henry sa pagpapauli-uli nito at sinalubong ang mga titig niya. Napansin niyang nagbago din ang anyo nito nang makitang suot niya ang damit na ibinigay nito. “You dressed up for nothing,” malamig ang tonong wika nito sabay inom ng alak. Hindi siya sumagot. Inagaw niya ang beer na hawak nito at ininom iyon. Nagtatakang nilingon siya nito. Right there and then, she grabbed the zipper of her dress and unzipped it. Bumagsak iyon sa sahig at tanging underwear na lang niya ang natira. Natigilan si He
Nai-transfer na sa ward ang kapatid niya. Pagkatapos ng napakahaba at maselang operasyon ni Lester, sa wakas ay nakita na niya itong muli.“Ate…” anito sa mahinang tinig ng magmulat ng mga mata. Lumingon ito sa kanya.“O bakit?” masuyong tanong niya dito habang hawak ito sa kamay.“Hindi na sakit ulo ko, Ate.” Tugon nito at ngumiti.Ginantihan naman niya iyon.Nawala lahat ng agam-agam sa puso ni Liana ng makitang nakakangiti na ang kapatid.Tagumpay ang operasyon nito. Kaya’t bukod sa wala na ang tumor sa ulo nito, nailigtas din ito sa nakaambang pagkabulag.“Di ba sabi ko naman sa ‘yo gagawa ng paraan si Ate para mawala ang sakit ng ulo mo?”Tumango si Lester. “’Lamat Ate…” tugon nito at muling ipinikit ang mga mata.Hindi pa nawawala ng tuluyan ang epekto ng anesthesia, kaya hindi pa ito ganoon kalakas.Nang maramdaman niyang nakatulog itong muli, lumabas siya saglit. Bumili siya ng ilang mga gamit na kakailanganin pa ng kapatid.Nasa may pasilyo na siya pabalik sa silid ni Lester