ALIYAH'S POV
Panay ang tingin ko sa calling card na binigay sa 'kin ni Reid kagabi. Ilang beses ko ding inirapan 'yon, pilit tinatago ang interes na tawagan siya at yayaing mag-lunch.
If I call him now, that would only show that I am just one of the girls who can't resist him. Baka isipin pa ng walang hiyang iyon na mabilis lumipas ang galit ko. Well, lipas na talaga ang galit ko. The fact that he visited me here last night and apologized to me, that's an enough reason for me to forgive him. I just didn't like it when he speaks with full of arrogance.
I sighed heavily. Hinawakan ko ang sintido ko at bahagyang hinilot 'yon. I am just twenty-two, but this fixed marriage and my soon-to-be husband are both giving me headaches!
Ni wala pa ngang detalye na binibigay sa akin ang mga magulang ko. Kung kailan ang official announcement ng engagement. Kung kailan ang kasal. Kung tuloy ba ang kasal na 'yon, o umatras na ba si Reid dahil nakapagtanto niyang hindi kami bagay?
I cringed at my last thought. Noong una ay medyo interesado pa ako ng lubos sa kanya dahil challenging ang dating niya sa 'kin, ngayon naman ay interesado ako sa kanya dahil gusto ko siyang matauhan sa pagiging arogante niya. He's full of himself. Pakirandam niya ay isa siyang hari na hahabul-habulin ko. I'd like to see him being humbled because that's all he can do. Kung paano ay hindi ko pa alam.
* * *
Humagalpak ng tawa si Sydney nang ikwento ko sa kanya ang nangyari sa amin ni Reid kahapon sa office niya. My face heated in shame. I was telling her what happened so I can get her sympathy but she ended up laughing at my story.
Sumimangot ako at nagsisi. I didn't like it when she's making fun of me. Kapag naaalala ko ang nangyari kahapon. Ang pagkapahiya at galit ko, sumasama pa din ang loob ko.
She sipped on her coffee and tried to control her amusement. Tumikhim ito at pilit na pinigil ang pagtawa.
"Walang nakakatawa, Sydney." inirapan ko ito at ininuman ang aking frappe.
"Sorry, Ali!" ngumisi siya at umiling. "Hindi lang ako makapaniwala na nangyari 'yon. I mean, I would understand if his secretary doesn't know the situation. Pero pati si Reid, hindi alam na may fiancée siya? That's weird! Baka sinadya niya 'yon!"
That's exactly what I've been thinking about. Pakirandam ko tuloy, hindi ako importante at isa lang laruan na magpapalago ng negosyo ng pamilya ni Reid. Pero, nag-sorry siya kagabi... He admitted that he forgot...
I don't even know if he's really telling the truth.
I shook my head. "Mukhang sasakit lang ang ulo ko sa lalaking 'yon. He isn't really nice like what I thought."
Sydney looked at me as if she's trying to read through my head. Naningkit ang mga mata niya habang pinag-aaralan ang emosyon sa mukha ko.
"Hindi naman lahat ng lalaki, makukuha mo agad ang ugali sa isang titig lang, Ali. He may be handsome and has an angelic face but you'll know his attitude once you see him twice or multiple times. Kung ako sa'yo, tatawagan ko siya at makikipag-date, just to test if he's just enough to be my husband. Alam mo 'yon? Kahit walang pagmamahal basta pareho kayo ng iniisip o nagkakasundo sa mga bagay, pwede na 'yon para matagalan niyo ang isa't-isa bilang mag-asawa."
Syd is probably right. Kinuha ko sa wallet ko ang calling card na binigay sa akin ni Reid.
I'm giving him the benefit of the doubt. What if he's just really arrogant because he doesn't know me yet? What if he's really a kind-hearted guy if I just get to know him more? Baka naman mabuti talaga siya at bunga lang ng sawing pag-ibig kaya gano'n kabastos ang ugali niya pagdating sa 'kin.
"Call him!" utos ni Sydney sa 'kin.
"Don't you think it's too fast if I'd call him now? Wala pang bente-kwatro oras nang mag-away kami, Syd..." I told her.
I just want to at least lie-low for forty-eight hours. Para lang hindi niya isiping naghahabol ako sa kanya. Ang hambog na 'yon, baka tumaas na naman ang pagiging proud sa sarili kapag tinawagan ko agad!
"You shouldn't be wasting time, Ali. Sa bawat oras na pinapalipas mo, nakakapag-isip si Reid. Hindi ka ba natatakot na baka magbago ang isip niya?"
Umiling ako. That's his decision to make. Basta ako, mahal ko ang pride ko!
Naningkit na naman ang mga mata ni Syd. "E, ang parents mo? Do you think they would accept it if Reid refuse to marry you?"
Natauhan ako sa sinabi ni Sydney. Umayos ako ng upo. Isipin ko palang ang pagkabigo sa mga mukha ng mga magulang ko ay nababarag na ang puso ko.
"See? Alam ko namang gusto mo talaga silang sundin. Ikaw na din ang nagsabi sa 'kin dati na alam mo na ang kapalarang binigay sa'yo ng parents mo. We both know how much they want this marriage to push through. And they would be disappointed if Reid will refuse just because you love your pride that much," she added.
"So, are you saying that I have to make a fast move on him? Hindi ba ako magmumukhang desperada non?" I asked her.
She smirked at me, crossing her arms against her chest.
"Ali, ang mga magulang mo ang desperada. Hindi ikaw. 'Yon lang ang isipin mo..." makahulugan niyang sabi.
My forehead creased. Minsan talaga, masakit din magsalita 'tong kaibigan ko. She's right, though. I am not that desperate. Ang mga magulang ko lang talaga...
* * *
Nag-dadrive na ako pabalik ng bahay. After meeting Sydney at our usual place, kahit papaano ay gumaan ang loob ko.
She's totally right. I should not waste my time spoiling my pride. Kailangan kong gumawa ng aksyon para maging maayos kami ni Reid. That's the least thing I can do so that even without love, our marriage will still last.
Iniisip ko lang kung anong mga aksyon ang dapat kong gawin. I was consumed by the thoughts of chasing Reid Alvedo discreetly and making him chase me desperately, when I accidently bumped into the car in front of me.
My lips ran dry. Biglang nanglamig ang buong katawan ko sa bilis ng pangyayari. Magkadikit na ang harap at likod ng mga kotse namin. Mula sa kinauupuan ko ay kita ko kung paano umusok ang likuran ng kotse sa harap ko.
Lumabas ang isang lalaking bigotilyo sa kotseng nabangga ko. Kita ko ang galit sa mukha niya habang palapit siya sa kotse ko.
Nanginginig ang mga kamay ko. Halos mapapitlag ako nang katukin nito ang bintana ng kotse ko.
"Lumabas ka! Tang-ina! Labas diyan!" sabi ng galit niyang boses sa maliit na tono dahil siguro nasa loob ako ng kotse.
Sa sobrang takot, ayokong lumabas. May mga taong tumitingin sa nangyari at may mga kotse ding walang tigil sa pag-iingay dahil nakakaabala na kami sa daan.
Shit.
What should I do?
My parents will kill me if I'd tell them what happened and make them come here to save me! I shook my head. Takot akong malagay sa kahihiyan ang parents ko!
Nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko sa purse at ang calling card ni Reid sa wallet. Without even thinking a single second, I dialed his phone number immediately hoping that he would answer and save me from this mess.
"Please answer my call..." bulong ko, habang nakatingin sa malaking kamay na paulit ulit na kinakatok ang bintana ng kotse ko.
"Hello?" a baritone answered.
Finally!
"R-reid... This is A-Aliyah..." panimula ko sa nanginginig na boses. "I... I n-need help..." hindi ko napigilan ang pag-iyak. "P-please..."
"What happened, Aliyah?" his tone was cold and curious.
"N-na... nakabangga ako... p-please... help me..." hindi ko na napigilan ang paghagulgol lalo na nang mamataan ang mga pulis na palapit sa amin.
"Where are you?" now his tone sounded aggressive.
Sinabi ko sa kanya kung saang highway ako naroon. Naririnig ko ang malalalim na paghinga niya sa kabilang linya. Pakirandam ko ay mali ang ginawa kong pagtawag sa kanya. But I have no choice! My parents will kill me if they know about this!
Reid can just kill me after cleaning this mess!
"Stay inside your car. I'll be there in fifteen minutes." Utos niya sa akin.
"Reid, galit na galit 'yong may-ari ng nabangga ko. Natatakot ako..." humikbi ako. "Mababasag na 'ata ang bintana ng kotse ko... M-may mga pulis na din!"
Nagpakawala siya ng malutong na mura.
"Huwag kang lalabas ng kotse. Ako na ang bahala. I'm on my way," aniya.
"O-okay..."
He ended the call. Probably he's really on his way to save me.
"Lumabas ka diyan! Walang hiya!" galit na galit na sabi ng lalaking may-ari ng kotse at ngayo'y inawat na ng mga pulis.
Isang pulis ang kumatok sa bintana ng kotse ko. I am totally in fear when he asked me to go out and show myself to them. Umiling ako at yumuko. I am crying endlessly because of this mess I created.
Wala pang sampung minuto ay tumigil ang mga pagkatok. Nang mag-angat ako ng tingin ay nakita ko si Reid na nakikipag-usap sa mga pulis at sa lalaking nakabanggaan ko.
Nakahinga ako ng maluwag. Nanginginig ang labi ko habang pinapanood ang pakikipag-usap niya sa mga pulis. He remained calm even when the owner of the car I bumped into is throwing a fit.
Lumapit si Reid sa kotse ko at kinatok ang bintana. Binaba ko 'yon para makausap niya ako ng maayos. I am still crying when he looked at me.
"We'll fix this mess but we should come with them at a police station." ani Reid sa kalmadong tono.
I shook my head. "Ayokong makulong..."
"Ofcourse, I won't let it happen, Aliyah. Trust me. Halika." hinawakan niya ang pinto at hinihintay akong bumaba.
I am really hesitant to go out knowing there are three policemen waiting for me...
"Aliyah, don't worry. I won't let you get jailed. You have my word."
Should I really trust Reid Alvedo?
ALIYAH'S POV Hindi ako matahan nang lumabas kami ng police station. Pakirandam ko ay binagsakan ako ng malas ngayong araw na 'to. Natatakot din ako na baka malaman ng mga magulang ko ang nangyari. They will definitely punish me for this mess. "You're still crying," anang boses sa likod ko. Hindi ko siya nilingon. I don't even have the guts to face him right now. I just want to evacuate to Mars and kill myself there. Bumaba ako ng hagdan at patuloy ang pag-iyak. Randam ko ang pagkabasa ng panyo ko dahil sa walang katapusang pagluha. Narandaman ko ang pagsunod sa akin ni Reid. Mabuti na lang at nandyan siya para makipag-areglo sa naperwisyo ko. Baka tuluyan na akong hinuli ng mga pulis kung hindi siya dumating at hinayaan akong damputin na lang sa highway na 'yon. "Mag-ingat ka na sa susunod. Hindi ka na menor de edad. Reckless driving is punishable by law. That's a minimum of one year imprisonment, Aliyah." Reid added using his ruthless and cold tone. Tumigil ako sa paglalakad. K
ALIYAH'S POV"This is such a disgrace to our family, Aliyah! How did you become so reckless? Mabuti na lang at nariyan si Reid para tulungan ka! Ano na lang ang sasabihin ng pamilya nila? I can't believe you just caused an accident!" galit na galit na sabi ni Papa.Kinagat ko ang labi ko habang nakayuko. Pakiramdam ko ay kakainin ako ng kaba sa dibdib ko dahil sa galit ng mga magulang ko. Nalaman nila ang nangyari kaninang tanghali.Reid is just simply an asshole. He can't shut his mouth at all! Talagang sinabi niya sa mga magulang ko ang nangyari. I understand that he wanted to be honest with my parents but at least he should've let me handled them instead."I'm really sorry, Papa..." tanging nasabi ko.I don't have the right to defend myself because I admit that it was clearly my fault. I've never been into such a big mess like this. Ito ang una. Pinapangako ko sa sarili ko na ito na din ang huli.Why did I end up having that car accident, anyway? It was all because I let Reid Alved
ALIYAH'S POVHindi ko alam kung paano ko natagalan ang nakakailang na paninitig sa akin ni Reid. Ang tanging alam ko lang ay mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa sobrang kaba. He's too close and intense. My body can't seem to function well while he's holding me firmly. Ang mga tuhod ko ay nanghihina. Kaunti na lang ay mabubuwal na ako sa panghihina at takot..."I am here because my parents ordered me to apologize to you..." mariin ang naging boses ko at pagkatapos ay lakas loob siyang tinulak.Sa isang iglap ay nakawala ako sa kanya. Nag-init ang pakiramdam ko doon ah! Galit ko siyang tinitigan samantalang ngumisi ito na para bang basang basa niya ang mga galaw ko."As if you're really going to apologize, Aliyah." He said in a mocking way. "I am surprised to see you here though. You look good."My forehead creased. Is that a compliment or an insult? I pouted my lips and just looked away.That's okay, Aliyah. Ang mahalaga ay nagpunta ka dito kagaya na nga lang ng gustong mangyari ng m
ALIYAH'S POVHinatid ako ni Reid sa labas ng kanilang mansyon. Hapon na at nagpasya na akong umuwi dahil baka may gagawin pang ibang bagay ang lalaking ito.Agad kong nakita si Riley na nakatayo sa gilid ng aming kotse. Nilingon ko si Reid at tipid itong nginitian."I gotta go," sabi ko.Tumango ito at nagpamulsa. "Thanks for visiting.""I needed to.""Alam ko," he smiled playfully.I rolled my eyes. Naglakad ako palapit sa aming kotse habang ramdam ko naman ang pagsunod niya. Binuksan ni Riley ang passenger's seat para sa akin.I turned to face Reid once again. Hindi pa din nawawala ang mapaglarong ngiti sa labi niya. Kunot noo ko itong pinagmasdan."I hope you enjoyed your visit." aniya.Tumaas ang kilay ko. Enjoy? Tinulugan niya ako pagkatapos naming mag-lunch! Halos mamatay ako sa pagkabored sa kwarto niya. Nang magising siya, ito na ang sunod na nangyari. Hindi naman din ako nag-eexpect ng kung ano.I had to come here, as per my parent's request and that's all what I needed to do
ALIYAH'S POVDinala ako ni Reid sa isang lugar kung saan kita ang kalakihan ng syudad— ang mga naggagandahang city lights ay kita mula dito, ang mga nangniningning na bituin at ang bilog at maliwanag na buwan. Umiihip ang malamig na hangin na hinihipan ang aking buhok. I gathered the strands of my hair and tucked it behind my ear.Nilingon ko si Reid na lumabas sa kotse dala ang plastik na may lamang beer . Binuksan niya ang isa at binigay 'yon sa akin."Thanks," I said and stared at the city view once again. Ininuman ko ang bote ng beer. Nagdala iyon ng init sa lalamunan ko pababa sa aking tyan. Kahit papaano ay naibsan ang lamig na nararamdaman ko."Is something bothering you?"I shook my head and smiled bitterly. Wala namang bumabagabag sa akin. Sa tingin ko'y napagod lang talaga ako sa trabaho."I am just tired from the case we've handled today," I shrugged and sighed in defeat. I looked at Reid who's also staring at me. "Legal Stenographer lang ako pero hindi ko maiwasang maapekt
ALIYAH'S POVBanayad na hampas ng mga alon sa naglalakihang mga bato, sariwa't malamig na ihip ng hanging dala ang amoy tubig alat na halimuyak na halos yumayakap sa buo kong katawan, ang mga naglalakihang kulay berdeng burol at mga bahay na gawa sa purong mga brickstone. Mga naunang halimbawa na nagpamangha sa akin nang makarating ako rito sa Batanes.Nilingon ko ang agaw atensyong Tayid Lighthouse mula sa burol kung saan ako nakatayo. Purong puti ito na nadagdagan ng kulay pula sa bandang tuktok. Bumaling ako sa kulay asul na karagatan sa harapan ko. Pakiramdam ko ay dinuduyan ako sa pagiging komportable ko sa lugar na ito.I arrived here yesterday but I didn't have a chance to roam around because my heart was filled with sorrow. I cried endlessly in my hotel room as my issues in life finally made me breakdown.No one knows that I escaped and traveled all the way from Manila to Batanes. I made sure that no one will be able to find me. Masyadong masakit para sa akin ang mga nagiging
ALIYAH'S POVSa sumunod na araw ay excited akong gumising. Mabilis akong naligo at nagbihis ng isang itim na wrap dress at itim na sandals. Dahil wala naman akong gagawin ngayong araw dito sa hotel ay napagkasunduan namin ni Bea na tutulong ako sa paggawa ng mga paso.Kumain muna ako ng breakfast sa buffet diner ng hotel at pagkatapos ay umalis na roon.Mabuti na lang at kaya namang lakarin ang village nila Bea mula sa hotel na tinutuluyan ko. Hindi gaanong maaraw ang umaga pero kahit ganoon ay nagsuot pa din ako ng puting hat."Good morning!" pagbati ko kay Bea nang makarating ako sa tindahan nila.Busy na ito sa pag-aayos ng mga paso samantalang ang Mama naman niya ay may inaasikasong mga customers."Magandang umaga po!" bati ko sa Mama ni Bea.Natutuwa itong lumapit sa akin nang makaalis ang customers niya at binati din ako."Naku, hija! Sigurado ka bang kaya mong maghulma ng clay? Ang ganda ng mga kamay mo! Madudumihan ka!" anang Mama ni Bea."Ma, marunong na 'yan si ate Ali!""Oo
ALIYAH'S POVHindi ako matigil sa pag-iyak nang makarating kami sa hotel room ko. Reid followed me all the way here in my room. Parang sa isang iglap ay nagkamalay tao ako't napag-isip ang mga nangyari kanina lang.I heard him locking the door. Kung normal na gabi lang siguro ito ay naghuramentado na ang puso ko dahil magkasama kami sa iisang kwarto pero dahil kinakain pa din ako ng trauma sa ginawa sa akin ng kasama niya kanina ay mas pinangunahan ako ng galit at pag-iyak."Sino ba 'yon?! Bakit hinayaan mo siyang takutin ako ng gano'n?! Muntik na akong atakehin sa puso sa ginawa niya!" galit kong bulyaw sa kanya nang harapin ko siya.He titled his head while looking at me. Tila hindi natitinag ang pagkarahas ng aura niya kahit na nakikita niyang umiiyak ako dahil sa nangyari! I hate him so much! Subukan niyang kampihan ang lalaking kasama niya't talagang makikita niya ang hinahanap niya sa akin!"It's Vash. I apologize if he scared you that way," simpleng wika niya.Vash? Iyon ba 'yo