Chapter 22

Chapter 22

Nagising ako nang maramdaman kong may marahang tumatapik sa pisngi ko.

''Wifey, wake up. We're here already,'' bulong niya pa sa 'kin.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. ''Anong oras na ba?'' tanong ko nang mapansing medyo madilim na sa labas.

''It's almost 6pm. Tara na?'' he said.

Tumango ako bago humikab. Akmang bubuksan ko na 'yong pinto ng bigla niya kong pinigilan.

''Wait.'' Mabilis siyang lumabas at umikot papunta sa puwesto ko para pagbuksan ako ng pinto.

Napakurap ako. Why so sweet?

Inilahad niya pa ang kanang kamay sa 'kin. Nakangiti ko naman itong tinanggap, bago niya ko inalalayan palabas.

Hindi ko maiwasan ang mapatitig sa kanya. Ganito ba talaga ang epekto kapag nananalo sa basketball? Mas nagiging sweet?

Pero unti-unting nawala ang ngiti at antok ko nang ilibot ko ang tingin sa paligid.

Napalunok ako. Anong gagawin namin dito sa hotel?