Nakaka-inis dahil nakuha ni Cosmo ang first kiss ko nang ganun-ganon lang!
Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isip ko ang malambot niyang labi. Sa tuwing ipinipikit ko ang mga mata ko ay nararamdaman ko uli ang pag dampi noon.
I must be crazy!
Inis na sinabunutan ko ang sarili ko. Kung hindi sana ako nag restroom ay hindi sana mangyayari iyon.
The humans who interrupted our dinner last night was the current secretary of kuya.
The old lady says that she wants to retire already at may nahanap na siya na papalit sa posisyon niya at pumayag naman si kuya.
Today is Saturday, walang pasok sa trabaho si Kuya kaya ngayon ay ginugupitan nya ako ng kuko.
He is the only one that I'm letting to touch my nails. Never pa akong nag pa-manicure and pedicure dahil ayoko na may ibang humahawak sa kamay at paa ko lalo na sa mga kuko ko.
"Ouch kuya! Binabali mo ata ang buto ng daliri ko!" Pag reklamo ko. Natutuwa namang naka-masid lamang si manang sa amin.
Manang is my mother figure through out the years, dahil nga inabandona kami ng mga magulang namin.
"Shut up! Hindi ko pa naitatanong kung bakit mo sinampal ng libro ang kaklase mo kahapon," Pang babalewala niya sa reklamo ko at seryoso ang tingin sa nail cutter.
Admit it or not, Cosmo saved me that day. Kung hindi siya dumating ay baka mas nag tagal pa ang away namin ni Felicity.
Lumapit sa amin si manang na may hawak na baso na may lamang orange juice at inilapag iyon sa coffee table sa sala.
"Nako ikaw na bata ka! Bakit ka naman nanakit ng kapwa mo? Aba'y masama iyon!" Nananakot na saad ni manang.
Tsk, Felicity's family is no match on me, she thought that I will beg for her forgiveness? That's not happening in this lifetime.
They know that I wouldn't hurt someone without a valid reason, and they are waiting for that reason. Hindi ko naman masabi dahil nahihiya ako.
Umirap ako at tinignan ang kuko na maiksi na ang kuko. My perfect nails.
"Nakaka-inis kasi siya, manang!" Pag tatanggol ko sa sarili, I pouted and drank the juice.
Baka isipin nila na ang tanga ko dahil wala na ngang pakielam sa amin ang nanay namin pero heto ako at nais siyang ipag tanggol sa iba na nag sasabi ng masama sa kanya.
"And why is she annoying?" Tanong ni kuya Azarius habang ginugupit ang kuko sa hinliliit ko.
My lips are still pouted, still not wanting to answer. Mariin akong tinignan ni kuya.
"Iha, iho. Doon muna ako sa kusina," Pag paalam ni manang at mabilis naming pinaunlakan iyon.
She must have sensed that I'm not confortable sharing it with others, although, kasama ko na siya simula bata pa lamang, ay hindi pa rin ako komoportable na pag usapan ito sa hindi parte ng pamilya.
"I've heard her talking shits about mom." Napabuntong hininga ako at napa-yuko. Kuya put my hand on my lap when he's done cutting my nails.
"And you're hurt?" Tanong ni Kuya.
Mabait akong tumango, I still couldn't look at him. Nasaktan ako dahil ang mga sinabi ni Felicity ay totoo.
Hera, the woman who abandoned us was being insulted by one of my schoolmates.
I mean, hindi naman ako ang ininsulto kaya bakit ako ang nasaktan? Pero kasi kahit bali-baliktarin ko man ang mundo, hindi man nya ginampanan ang responsibilidad nya sa amin, ay siya pa rin ang ina namin.
"Kuya kasi, ang hirap. Alam ko naman na wala---" Pinutol ni kuya ang akmang sasabihin ko nang yakapin ako ni kuya.
"Shh, I understand. Alam ko ang pakiramdam noon, Devyn." I sobbed and cried like a child.
"Bakit ang dali sa kanila na iwan tayo? Galit ako sa kanya pero bakit ako nasasaktan sa mga sinasabi nila kay Hera, kuya?" Umiiyak na tanong ko. Alam ko na hirap na hirap na din si kuya.
Mula bata ay wala syang ibang ginawa kundi ang isipin ang kapakanan ko. Ang alagaan ako kesa na gawin ang gusto niya. Kuya loves playing basketball, pero hindi niya na iyon nagagawa mula noong namatay si lolo.
"Because deep inside, you still love Hera. Pilit mong tinatabunan ng galit ang pagmamahal na nararandaman mo sa ina natin. And don't blame yourself for that." Inilayo ni kuya ang sarili niya sa akin at hinawakan ako sa balikat.
His eyes says a lot of words that he couldn't said.
"Don't ever blame yourself for feeling that." Pag halik at pag gulo nito sa aking buhok.
"T-Thank you, kuya." I hugged him tight kagaya ng ginagawa ko kapag nag lalambing ako o may nagawang kasalanan.
"Tsk, hindi mo dapat ipinagpapasalamat sa akin iyan, Devyn. Masaya ako na ikaw ang kapatid ko." Pag ganti nito sa yakap ko.
Sana ay maka-bawi ako sa lahat ng kabutihang nagawa sa akin ni kuya Azarius.
It's 6 AM in the morning nang mapagpasyahan kong bumangon mula sa kama.
I'm still wearing my beige night gown. Hanggang pulso ang haba nito at hanggang sa talampakan ko. I did not bother to brush my hair, nag hilamos lamang ako at nag sipilyo tsaka lumabas sa kwarto.
Naka-salubong ko si manang at halatang aligaga siya. Nagtataka kong kinalabit si manang.
"Ano pong mayroon? Nasaan si Kuya?" Pinasadahan muna ako ng tingin ni manang mula ulo hanggang paa bago sagutin.
"Na--"
"Manang, can you wake Devyn for me?" Magalang na pag hingi ng pabor ni kuya mula sa sala.
"Tinatawag ka na pala, tara na." Pag-aya ni manang, she's holding my arm.
Bumaba kami sa sala at gulat na gulat sa nasaksihan.
It was Cosmo and his family!
Why are they here?! Hindi ko alam na magka-kilala ang pamilya namin.
Oh my god! Wala pa akong ligo at kaka-gising ko lamang! Pinagsisihan ko ang hindi pag suklay ng buhok dahil baka mukhang pugad ito ng ibon.
"Yeah, Tito Gregory. Ako na ang bahala sa mga investors nat--"
Akmang tatakas ako nang makita ang tingin nila sa akin.
"Devyn, honey!" Pag bati ni Mrs. Buenaventura. Lakad takbo itong pumunta sa akin. Namumukhaan ko siya.
Si Cosmo ay walang emosyong naka-tingin sa namumula kong mukha at pinasadahan ako ng tingin.
"Wow, it's been 8 years since we had met! Ang laki at ang ganda mo na!" Pag beso nito sa akin. M-Maganda daw? Hindi pa ho ako ligo at hindi pa nag susuklay. Gusto kong pabulaanan ang sinabi niya ngunit minaigi kong ngumiti na lamang.
"Good morning din po, Mrs. Buena---"
"Tita Delilah! Or better yet, mama nalang! Hindi ba babe?!" Umagang-umaga ay ang hyper na ni Mrs. Buenaventura.
It seems like they're not expecting what I've said. Nagka-tinginan si tita Delilah at tito Gregory. Hanggang sa narinig ko ang malalim na buntong hininga ni kuya Azarius. What is happening? Bakit parang hindi sila sang-ayon sa sinabi ko? I thought everything's fine between us? Naguguluhan akong tumingin kay Cosmo, instead, he gave me a small encouraging smile. "I know masyado pang maaga, but kuya Azarius, mom, dad. I just want to prove myself to Devyn and to everybody that I'm serious with her, and I'm willing to marry her with all my heart." With that my heart melt. I didn't know that words could put you into cloud-9, until Cosmo said these words today. Nagulat ako at ang lahat nang biglang tumawa ng malakas si kuya Azarius na may kasama pang palakpak. As if what Cosmo just said entertained him.Seriously, what the heck is happening?"What a joke, Cosmo Buenaventura. Nasabi mo na rin ba yan sa ibang babae? Shut the fuck up and get out of my property, walang engagement at kasa
Nanatili ang tingin namin ni Cosmo sa isa't-isa. I saw how his jaw violently moved and his sharp eyes went on Akiro and mine's arms.Nakita ko pa ang pag tingala ni Amanda kay Cosmo pero hindi nya iyon pinansin.I almost shiver with Cosmo's gaze.The girl who was with our PE teacher clapped her hands to get our attention.Doon ko lang iniwas ang tingin mula kay Cosmo at inilipat iyon sa harapan."Since gahol na gahol na tayo sa oras, and the prom is about to come, napag desisyonan namin na pag sabayin na lang ang ABM-A at STEM-A." My classmates nodded, acknowledging the presence of the other students here. "Let's start." Anunsyo ng instructor. She didn't bother to introduce herself to us, she just commanded us to spread our arms to have a distance.Tahimik si Akiro sa aking tabi. Pasimple akong sumulyap sa banda nila Cosmo at nakita ko na naka-tingin rin sya sa akin.Agad akong nag iwas ng tingin at tumingin na lang sa harapan.We were commanded that,we should follow sir Paul and o
Narinig ko ang pag hagulgol ni Amanda at napaka-lakas noon.Parang naestatwa ako sa kinatatayuan ko. I couldn't move as I hear Amanda's cry.Pakiramdam ko ay marami pa akong kailangan malaman tungkol kay Cosmo.Halos lahat ng mga nag dadaanang estudyante sa storage room ay napapa-tingin kung saan nangagaling ang tunog."Oh, my god! Is that a ghost?!" Takot na saad ng isang babaeng freshman na dumaan at tumakbo playo sa storage room.Tila wala na rin sa akin kung sila lang ni Amanda ang nasa loob ng storage room.Besides, I couldn't get mad because I understand how Amanda feels, and I feel like mt energy was drained.Napa-tingin na lang ako sa aking kamay kung nasaan ang engagement ring.He already proposed, but why do I feel like he still doesn't belong to me?"Cosmo, ako na lang, wag na si Devyn. Please. Sa akin ka naman nangako noon, alam ko, kahit kaunti, mahal mo pa rin naman ako diba?"That was my cue t
In the middle of the pouring rain, I poured my heart and soul to him..... to Cosmo.Cosmo immediately pulled me into a hug. "This love...... happens just once in a lifetime, and I want to spend my lifetime with you." He whispered to my ear.Thaddeus and Graziel's lovestory was famous in La Oreña. Kung buhay pa sana si Graziel, malamang may anak na sila ng bokalistang si Thaddeus. Pero noong dapat mag pproppose na si Thaddeus, na-aksidente ito at namatay.I was an avid fan of the band Catastrophe, kaya alam ko ang mga ito.They are the perfect example of 'the one that got away'. Ayokong maging kagaya nila that's why I grab this oppurtunity.Hindi ko rin kakayanin kung mawawala sa akin si Cosmo. Ginawa ko ang lahat para hindi mahulog, pero tila may sariling isip ang puso ko at si Cosmo ang napili nito.Basang-basa kami ng ulan nang umuwi, unlike other boys, walang pakialam si Cosmo kung nababasa ang leather ng upuan niya dahil basa ang
"Tss, why would she be needing you? I'm here, I'm more than enough to her." Malamig na saad ni Cosmo, at nakipag sukatan siya ng tingin kay Akiro.Hindi ko napansin ang pag lapit niya sa amin dahil akala ko ay nag babasa pa rin siya ng libro.Akiro smirked, "You never know."Nakita ko ang pag-irap ni Cosmo. Kinuha ni Cosmo ang shoulder bag ko na nasa lamesa at isinukbit iyon sa kaniyang malapad na balikat."Let's go." Kinuha ni Cosmo ang aking kamay at marahang hinatak patayo.Cosmo put his arm on my tiny waist. "Magpa-alam ka na sa kaniya." Cosmo mocked Akiro and raised his brows playfully.They are teasing each other but I know that Cosmo really cares for Akiro. He wouldn't spend so much money if he wouldn't."Bye, Akiro!" Paalam ko at kumaway.Tumango si Akiro at tumawa. I turn my back on him and lean on Cosmo's body. Siniko ko ang kaniyang tyan pero ako pa ang nasaktan.Damn those abs."Why are you
I can't straightly look at Akiro's eyes. Damn Cosmo. How dare him say that we're currently making out yesterday at the phone to Akiro?!"Uh, why did you want to see me?" Tanong ko, at ibinaling nag tingin sa maliit na vase na may lamang bulaklak sa harap ko.We are at a quiet yet aesthetical restaurant. Sinulyapan ko ng tingin si Cosmo na nasa pangalawang lamesa mula sa amin at tahimik na nag babasa ng libro.Napa-ngiwi na lang ako. He did not let me go here without him.Narinig ko ang pag-buntong hininga ni Akiro."Gusto ko lang mag-pasalamat ulit. Sobrang natuwa si Lola dahil sa uh pag-dating mo." Nag-alangan pa si Akiro na sabihin ang nasa dulo.Those words touched my heart and made me look at him. I smiled widely."Natuwa rin ako sa mga ginawa ko and I had fun spending some time with you, no need to thank me like I did something so heroic." Saad ko at ikinawag ang kamay para balewalain ang sinabi ni Akiro.Ang isa rin