Malamig ang hangin at medyo madilim din dahil sa kapal ng mga puno. Aside from that, nakakapraning din ang katahimikan dito. Kung hindi dahil sa mga yabag namin na nagbibigay ng kunting ingay, ay matagal na siguro akong nabaliw.
Napahinto kaming lahat nang marinig namin ang isang kaluskos. Isang ingay na hindi namin aakalain na maririnig namin. Knowing that this forest was deserted, the only thing that could make that noise was something unworldly. Napaluhod ako at saka ginamit ang endar ko.
Endar or energy detecting and ranging, is like a radar. Pero imbis na radio waves, energy signature ang nilalabas ko para ma-locate ang isang bagay o tao. Everything had their own potential energy kaya nai-intercept at nade-detect iyon ng endar ko.
As my energy spread throughout the vast majority o
***AlexHindi pa rin mawala-wala sa isip ko ang pagtataka. Those wolves are definitely not an earthly wolves, pero bakit hindi sila na-detect ni Dao?"Alex?" tawag sa akin ni Dao sa earbuds."Yes?""You need to get out of there as soon as possible. The monster is moving towards the center of the glade!" bigay-alam niya dahilan para magkatinginan kami ni Sky."Roger that," tugon ko at saka muling hinarap si Carlo. "The monsters are on their way here, kailangan na nating umalis,” anunsiyo ko na agad niyang tinanguan."What is
"No," tugon ko habang napapailing ang ulo. "Their eyes were glowing red. At hindi naman nagliliwanag ng pula ang mga mata ng mga ordinaryong lobo," katwiran ko."They were controlled," Sky interfered na siyang kumuha sa atensiyon namin. "Every time the mother wolf's eyes glowed, umaatake ang mga maliliit.""Mother?" Dao questioned then Sky answered with a nod. "Fenrir,” bulalas niya."Fenrir? You mean the Mother of the Wolves?" General asked na inakala kong makikinig lang sa usapan namin. Dao nodded. "I thought she's just a myth?""I already told you, General. These monsters are mythical creatures — those who existed only in fiction stories and myths,” paalala ko sa kanya.
***TrishaWe were on our way toward the General's office right now kasama si Alex, Sky, and Dao. Alex asked me to come na hindi ko alam kung bakit. I tried asking Sky and Dao about what was going on, pero kahit sila ay hindi alam. All we knew was Alex had this stern look as if he wanted to discuss something serious. And when I said "serious", I meant really serious.We reached the office at gulat kami nang buksan ito nang marahas ni Alex with his telekinesis. Gulat ang lahat ng tao sa loob nito, na abala palang nagme-meeting ng kung anong agenda."Excuse me, Alex?" tawag sa kanya ni General na nakakunot ang noo at bahagyang gulat sa biglang pagpasok namin.
***AlexNasa cafeteria kami, nagme-meryenda. The confrontation with General earlier made me hungry. It was productive — I'm glad —, and Trisha said that he's telling the truth kaya nakakahinga na ako nang maluwag. Hindi katulad kagabi na halos hindi ako makatulog kakaisip sa pagkakakilanlan ng nasa kabilang linya na kausap ng General. Oras na siguro para matutunan ko ang advance clairaudience — hearing phone calls."Alex!" tawag sa akin ng isang pamilyar na boses. Nilibot ko ang tingin ko hanggang sa makuha ng dalawang mata ko ang lalaking kakapasok lang sa cafeteria. Nakangiti siya at bakas sa mukha niya ang sobrang saya. How can he smile in times like this?"Who's that?" takang ta
MaicaAbala pa rin ang mga magulang ni Trevor na gumawa ng plano. Pangatlong araw na nila ngayon dito pero hindi pa rin sila tapos. Doon ko napagtanto na hindi pala ganoon kadali mag-strategize ng plan."No, that'll not do. Masyadong risky at mababa ang escape rate," puna ni Mr. Galeo na sinang-ayunan naman ng asawa niya. "Any suggestions?" tanong niya na siyang muling ikinatahimik ng buong kwarto.Dahil wala naman akong maitulong kasi hindi naman ako magaling sa mga plano-plano na ‘yan, lumabas na lang ako para magpahangin. Their silence made the air heavy na nagpapahirap sa akin na huminga. Pagkalabas ko, saktong dumating ang apat, este tatlo lang pala."Nasaan si Alex?" tanong ko kay Sky pero nilagpasan niya lang ako. I looked at Trisha at saka niya ako sinenyasan na lumapit. She dragged me away from the quarter hanggang sa marating namin itong isang puno. "Ano ba kasi iyon?" kunot-noong tanong ko."Nag-away
I heard one of them called for the General, reporting my sudden and unlawful act. Hindi ko na sila pinansin at nagpatuloy na lang. Nang marating ko ang pasukan ng infirmary, napatigil ako nang may tumawag sa pangalan ko. Nilingon ko ito and I saw General, along with some armed soldiers behind him."What are you doing, Alex?" mahinahon niyang tanong. "Bakit mo pinasok ang isang unregistered civilian sa loob ng kampo. Haven't you forgotten the protocol?""I'm totally aware of the protocol,General," tugon ko at saka napatingin sa nakalutang at nanghihinang katawan ni Melissa. "Pero hindi ko hahayaang mamatay ang babaeng 'to. She's a mother and her child needs her," paliwanag ko."I have given you what you wanted, Alex." General slipped his hand into his pant’s pocket. "I gave them shelter and food. And that's already... too much,” he claimed."Hiningi ko ang mga iyon hindi para ma-satisfy ang gusto ko sa sarili ko. I asked those because the
AlexGusto mo pa ba?" tanong ko kay Alissa matapos niyang ubusin ang pagkain sa plato niya. She shook her head telling that she already had enough. "Dito ka lang at kukuha lang ako ng tubig,” paalam ko sa kanya at saka siya tumango bilang tugon.I was about to stand nang biglang may humarang sa labas ng tent. Two bottles of water were offered to me na siyang ikinataka ko. I raised my vision and saw Sky's face."Take it," walang emosyon niyang sabi. Defeated, I received the bottles at saka nagpasalamat sa kanya. I thought he's going to leave but he sat on the soil and watched me and Alissa. Dinedma ko lang siya at agad binuksan ang isang bote. I handed it over to Alissa na agad naman niyang tinanggap. She took big gulps of water hanggang sa kalahati na lang ang naiwan sa bote."Dito ka muna, ha? Mag-uusap lang kami ni Kuya Sky mo," paalam ko sa kanya na agad niyang tinanguan. I flashed a smile at her at saka ginulo ang
"AJ?" tawag ko at saka nilibot ang paningin. I saw no one, not even his shadow. "Hello?" I called once again pero walang sumagot.Nagulat na lang ako nang bigla mag-iba ang paligid. Ang puting kwarto kanina ay naging isang malawak na kapatagan. But it's not the kinda of plane na gugustuhin ng sinoman na puntahan. The sky was being filled with dark and dense cloud na anomang oras ay pwedeng magbuhos ng ulan. Maputik din ang lupa at bakas ang mga craters na nagkakaiba sa laki. Pansin ko din ang ilang mga patay na puno. Everything here was dead and lifeless."Hello, Alex!" bati sa akin ni AJ. I traveled my gaze throughout the vastness of the plane pero wala akong nakitang bata. "You can't see me,” bigay-alam niya kaya tumigil na ako."Ano ‘to?" tanong ko sa kanya."This is a simulation generated by yours truly," hindi ko maintindihang sambit niya."Simulation?" I furrowed my brows."You want to become stronger, right?" he asked na s