Chap 2

Katulad ng inaasahan, nang tanungin ang mga babaeng naging biktima ng mga pulisya kung ano ba ang nangyari sa kanila ay iisa lamang ang kanilang sagot; wala silang maalala.

 

‘’Ito na ho iyong kwintas na hinahanap niyo”, wika ko sa matanda. Ngumiti naman ito sa akin at ibinigay na ang pera na tulad ng pinag-usapan.

 

‘’Mabuti’t hindi ka nagalaw ng mga multo sa mansion iha”, dugtong niya. Tanging ngiti lang ang isinagot ko sa kaniya at umalis na.

 

Indeed. There’s no ghost in that haunted mansion but an evil soul reaper!

 

Matapos ang pangyayari sa haunted mansion ay kaagad kong hinanap ang kwintas dahil una sa lahat, iyon naman talaga ang pakay ko.

 

Now, it’s time to execute my original goal. And that is, to find my grandmother’s killer. She was killed when I was 8 years old. Napatitig ako sa hawak kong papel.

 

Anika Sanzes, 38 years old. Blk 4 Lot 2 Kavis Street.

 

She will might be a great help to me. Back then, when I was eight, she used to be a seller of accessories.

 

Madalas siyang nagbabahay-bahay para mang-alok ng paninda niya. Tuwing alas-kwatro ng hapon siya kung mang-alok sa amin ni granny ng paninda niya.

 

Unfortunately, granny died around 4:30 pm.

 

Nagbabakasali ako na may malaman sa kaniyang impormasyon.

 

I knocked three times before a woman opened it for me. 

 

Napakunot-noo siya. ‘’Sino ka? Anong kailangan mo?”, tanong nito.

 

Binigyan ko siya ng matamis na ngiti. ‘’Ako po si Saxira. Ikaw po iyong nagtitinda nung mga accessories noong bata pa ako. Gusto ko lang magtanong kung natatandaan niyo pa ba si Ellena Fullwolxin?”

 

Bahagya siyang napaisip at pagkatapos ay tumingin sa akin. ‘’Hindi ko siya kilala”, sagot nito ngunit alam kong nagsisinungaling lamang siya.

 

‘’Please, I need to find my granny’s killer. I know that you knew about it.''

 

‘’Wala nga akong alam sa sinasabi mo. Ayoko nang magulo ang buhay ko. Namatay na ang anak ko dahil sa impormasyong hinahanap niyo sa akin!”, sigaw nito at ramdam ko ang galit at kalungkutan sa boses niya.

 

Bahagya akong nagulat. ‘’So, may alam po kayo? Nakita niyo po ba ang taong pumatay kay granny?”

 

Napaiwas siya ng tingin at bahagyang pinahid ang luha sa kaniyang mga mata.

 

‘’Meron man o wala. Hindi na iyon importante. Wala na ang anak ko. Pinatay nila ang anak ko!” 

 

Napalunok ako. ‘’S-Sino po ang pumatay sa anak niyo?”

 

‘’Hindi ko alam ngunit malakas ang kutob ko na may kinalaman iyon sa nakita ko nang hapong iyon sa bahay ninyo. Makaaalis ka na”.

 

Akma niyang isasara ang pinto ngunit mabilis ko iyon napigilan. Kailangan ko pa ang impormasyong mayroon siya.

 

‘’Ano po ba ang nakita niyo? Pakiusap, Sabihin niyo po sa akin kung sino ang pumatay sa aking granny. Katulad po ninyo ay naghahanap rin ako ng hustisya. Ipinangangako ko na hindi lamang hustisya ng aking lola ang nakasalalay rito ngunit ang hustisya rin ng inyong anak!”

 

Nakita ko ang paglambot ng ekspresyon niya. Umiwas siya sa akin ng tingin ngunit nagsimula na siyang magsalita. ‘’Isang keychain ang ebidensya at nasa akin iyon.”

 

‘’Pwede niyo bang ibigay sa akin? Kailangan kong makita iyong keychain”, pakiusap ko.

 

May kutob na ako kung ano ang itsura niyon ngunit gusto kong makita iyon mula sa kaniya. ‘’Hindi pwede!” ‘’Pakiusap po. Gusto kong makita iyon nang sa gayon may mapanghawakan akong matibay na ebidensya sa taong pumatay kay granny!”

 

She heaved a deep sigh.

 

‘’Hintayin mo ako, kukunin ko lang” Napatango ako at hinintay siya. Pagkabalik niya ay ibinigay na nga niya sa akin ang isang keychain. 

 

Hindi maaari...

 

‘’Itong keychain na ito ang ebidensya. Nakita ko siyang may hawak ng kutsilyo at duguan. Naihulog niya ito sa pagmamadali”

 

Tila nanlambot ako sa aking mga narinig. Hindi maaari.

 

I trusted him. I halted when she said the last words.

 

''Yes. The one who killed your grandmother was your former best friend''.

 

 

Tulala akong tumalikod kay Ms. Anika at naglakad papaalis. Nang lumiko ako sa kanto nila ay may nakita akong isang mamang pulubi na nakaupo sa gilid. May lata ring nakalatag sa kaniyang harapan. Napansin ko na may hawak itong isang patpat na sa tingin ko’y isa siyang bulag. Marumi rin ang gula-gulanit nitong damit. Kumuha ako ng pera sa aking bulsa at inilagay iyon sa lata. Narinig kong nagpasalamat siya ngunit hindi ko na iyon tinugon.

 

My mind was in chaos right now.

 

Hindi ko parin ma-digest sa utak ko ang mga nalaman ko. Hindi ko matanggap na ang ex-childhood best friend ko ang pumatay kay granny.

 

Hell, how could he killed someone when he’s too young for that?

 

Alam ko naman na hindi malabong mangyari iyon dahil madalas na ikinukuwento niya sa akin na sinasanay siya ng kaniyang tiyuhin kung paano humawak ng baril at mga deadly weapons noong bata pa lamang kami.

 

But I’ve never imagined he would used it to kill someone. I’m so---- .

 

Napahinto ako sa paglalakad at walang emosyong napatingin sa isang magarbong kulay itim na sasakyan. Ang malakas na pagbusina nito ang isa ring dahilan kung bakit ako huminto. Ilang inches lang ang agwat nito sa akin, muntikan pa akong masagasaan pero wala akong pakialam. Nilagpasan ko ang sasakyang iyon ngunit nagulat ako nang may humawak sa aking mga kamay at iniharap ako sa kaniya.

 

The moment he touched me, I felt spark rushed into my veins. So, I gave him a hard punch right on to his face. And now, his cerulean blue eyes widened in a surprise while looking at me. And then, he got up and laughed.

 

‘’Shit, I didn’t expect it though”, he stated while laughing.

 

Napakunot-noo ako nang mamukhaan ko siya. Muling sumiklab sa akin ang matinding galit.

 

Xylon Raldshin, my former child hood best friend. I didn’t expect as well that I will meet him like this. Honestly, I’m not yet ready to face him. Who knows what I could possibly do to him for this moment. He should be grateful because that’s what he only got from me.

 

’Your gray eyes are so alluring and familiar. Have we met before?”, he asked.

 

Pagak akong natawa sa aking isip. So, totoo pala na nagkaroon siya ng amnesia. Hindi niya naaalala ang mga nangyari noong kabataan niya. Malamig ko siyang tiningnan.

 

It’s been years since the last time I saw him. It's true that his physical appearance improved even more. He’s undeniably gorgeous. No wonder why people gave him a name, '’The most handsome in the world”.

 

But even if he won such title, the fact that he’s responsible for my granny’s death, it still has no effect for me. Coz, he’s a killer. “Uh, are you okay? I almost hit you”

 

I rolled my eyes at him. 

 

Sana nga ay hindi na lang siya nagkaroon ng amnesia para lang maalala niya ang krimen na ginawa niya.

 

But I know, the truth always prevail. “Ayos lang ako. Umalis ka na, hindi kita kailangan”, masungit kong pahayag at naglakad na papaalis.

 

‘’Sigurado ka ba? Pwede kitang dalhin sa hospital---”

 

‘’Sabi ko, hindi na kailangan. Umalis ka na!”, naiinis kong sagot.

 

Humarang siya sa dinaraanan ko at kinuha niya ang aking kamay at may ibinigay doon.

 

‘’This is my calling card. If you need help, just call me okay?”, he smiled widely as he entered inside his car.

 

Mabilis akong naglakad papaalis ngunit nagulat ako nang may humarang sa aking matandang babae. Nakasuot ito ng hood na kulay itim at may tungkod. Nagulat ako sa mahigpit nitong paghawak sa aking pulsuhan at matiim niya akong tinitigan.

 

‘’P-pigilan mo ang binatang iyon. Hindi siya maaaring mamatay dahil siya ang ‘sealed’ sa isinumpang tadhana. Walang sinumang makapipigil sa kaniyang kamatayan maliban sa iyo. Iligtas mo siya, at maililigtas mo rin ang sumpang nakapangingilabot. “

 

Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa akin at medyo nasasaktan na ako.

 

‘’Dalawang magkaibang nilalang ang nagbabanta sa kaniya. Sa lugar na makikita ang bituin magaganap ito. Kung mahuhuli, ito rin ang panahon kung saan pagtutugmain kayo ng isang sumpa. Iligtas mo ang buhay ng ‘sealed’ at maililigtas kayo sa nakaambang sumpa. Labing-isa iha. Tandaan mo, labing-isa”.

 

Matapos niyang sabihin iyon sa akin ay may itinuro siyang direksiyon. Lumingon ako roon. Sa kabilang tawiran ay may nakalagay na, “ Predict your Future” Natawa ako nang mabasa iyon.

 

Isa iyong lugar kung saan may manghuhula sa iyo at huhulaan ang iyong kapalaran. Hindi ako naniniwala sa mga ganoong klaseng bagay. Sa katunayan, wala naman talagang tao ang naniniwala sa hula. Kung meron man, iyon ay marahil ang mga taong desperado na sa buhay.

 

Alam ko namang isang panggogoyo lang iyon kaya’t hindi ko sineryoso. ‘’Lola, hindi po iyon toto---“.

 

Nang muli akong napalingon sa kinatatayuan ng matanda ay wala na ito. apakibit-balikat na lang ako at pinagpatuloy ang paglalakad. Wala akong panahon para intindihin ang sinabi ng matanda. Isa lang ang gusto ko at iyon ay magkaroon ng hustisya ang pagkamatay ni granny.

 

I don't have any plan to save him. Let the karma hits him.