EP 4 : จุดเริ่มต้น

ตอนที่ 4 : จุดเริ่มต้น

‘ขายตัวให้เสี่ยรวยๆสักคนก็สุขสบายไปทั้งชาติ เอาเงินมาจุนเจือครอบครัว กูเลี้ยงมึงมาจนโตปานนี้มึงควรชดใช้บุญคุณกูบ้าง’

“นี่คำพูดของแม่จริงๆเหรอ” พริกหวานยังจำคำพูดพวกนี้ได้ขึ้นใจ เด็กสาวร่างเล็กนั่งกอดเข่าอยู่ในหอพักนักศึกษาที่สภาพทรุดโทรม มือเรียวเล็กกำโทรศัพท์ไว้แน่น นัยส์ตาร้อนผ่าวและรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อหยดน้ำตากำลังจะไหลออกมา สำหรับเธอแล้วการร้องไห้ไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด สมองเธอต้องใช้ความคิดมากกว่านั่งร้องไห้โดยที่สมองว่างเปล่า พริกหวานรีบไล่น้ำตาออกจากดวงตากลมโต

จากงานในห้างที่ทำรายชั่วโมง เธอเปลี่ยนจุดหมายเป็นงานกลางคืนที่ทำในร้านเหล้า เธอไม่ใช่เด็กต่างจังหวัดที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ รู้ดีว่างานพวกนี้ได้เงินเยอะกว่าทำงานรายชั่วโมง เพราะมีคนรู้จักแถวบ้านทำงานพวกนี้และได้ดิบได้ดี ได้เสี่ยรวยๆเลี้ยงตามที่แม่เธอพูด แต่เธอไม่เคยคิดอยากจะทำ เพราะตั้งมั่นว่าจะตั้งใจเรียนและมีงานดีๆทำมากกว่าเปลืองเนื้อเปลืองตัว แต่ตอนนี้คำว่า ‘บุญคุณ’ มันสำคัญกว่า พ่อแม่เธอกำลังเดือดร้อน น้องสาวช่วยอะไรไม่ได้ เสาหลักของบ้านมีเพียงแต่เธอ ทำให้เธอตัดสินใจหางานแบบนี้ 

ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์และหยุดที่โพสต์หนึ่ง แต่ใต้โพสต์นั้นมีคนคอมเม้นท์เป็นร้อย หลากหลายคอมเม้นท์มีแต่สาวสวยที่บอกว่าสนใจงานนี้ 

‘หาสาวสวยนั่งดื่มเป็นเพื่อน รายได้หลักหมื่น ถูกใจทุ่มไม่อั้นเผลอๆหลักแสน แค่นั่งดื่มเป็นเพื่อน สนใจส่งโปรไฟล์และประวัติมาได้ทางช่องแชทส่วนตัว’

“นั่งดื่มเป็นเพื่อนได้ขนาดนี้เลยเหรอ” พริกหวานพึมพำกับตัวเอง แต่ด้วยโพสต์ที่มีคนสนใจเยอะทำให้เธอตัดสินใจกดเข้าไปที่โปรไฟล์คนโพสต์ พอไล่ดูหน้าโปรไฟล์คนนี้ค่อนข้างมีเด็กในสังกัดเยอะ คล้ายกับแม่เร้าที่ส่งเด็กให้กับเสี่ย และดูเด็กแต่ละคนได้ดิบได้ดีทั้งนั้น

“แต่โพสต์นั้นแค่บอกว่านั่งดื่มเป็นเพื่อนเฉยๆ คงไม่ถึงขั้นเกินเลยใช่ไหม” 

อยู่ๆพริกหวานตัดสินใจกดส่งข้อความหาคนที่เหมือนเจ๊หาสาวให้เสี่ย เธอส่งรูปภาพถ่ายของตัวเองและประวัติคร่าวๆที่แทบไม่มีอะไรนอกจากชื่อเล่นและเบอร์ติดต่อ เพียงแค่อยากลองส่งไปดูเพราะเห็นคนที่สนใจจำนวนมากเธอคงไม่ได้ แต่ละคนแซ่บเผ็ดพริกขี้หนูยกสวน คนส่วนใหญ่จะชอบแบบนั้นมากกว่า

ติ๊ง

แต่แล้วเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นทั้งที่เธอพึ่งส่งไปไม่ถึงห้านาที คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมเพราะคนนั้นได้ตอบกลับมาหาเธอ

‘ถ้าอยากคุยรายละเอียดเพิ่มเติมให้มาที่ผับxxx เวลาสองทุ่มตรง มีคนสนใจหนู’

มีคนสนใจ...นั่นแปลว่ารูปเธอถูกส่งให้คนที่ต้องการเด็กนั่งดื่มเป็นเพื่อนแล้วสินะ แต่เมื่อได้รับข้อความแบบนั้นทำให้พริกหวานรู้สึกตื่นเต้น ไม่คิดว่าจะได้งานที่ง่ายขนาดนี้ทั้งที่เธอนั่งงมหางานมาสองวันแล้วแต่ไม่มีที่ไหนติดต่อกลับมาเลย

“สนใจค่ะ”

ฝ่ายนั้นได้แชร์โลเคชั่นผับมาให้พร้อม เธอกดดูแผนที่ของผับนั้นถึงจะไม่รู้จักแต่ไม่ยากกับการเดินทางในกรุงเทพ พริกหวานรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพราะตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

เด็กสาวร่างเล็กยืนมองตัวเองผ่านกระจกเงา มองดูเสื้อผ้าที่ตัวเองแต่งถึงกับคิดไม่ตก เข้าใจคำว่าชุดเที่ยวผับแต่เธอไม่มีชุดพวกนั้นเลย มีเพียงชุดเดรสสั้นสีขาวแขนตุ๊กตา แนวไปทำบุญไปวัดมากกว่า เธอซื้อมาเพราะเห็นน่ารักดีในราคาหนึ่งร้อยเก้าสิบเก้าบาท สวมรองเท้าคัทชูไม่มีส้นสีดำให้ดูไปในทิศทางเดียวกัน ใบหน้าหวานเติมแค่ลิปมันเปลี่ยนสีกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ และปัดแก้มสีชมพูพีชบางเบา ปัดๆคิ้วด้วยสีฝุ่นสีน้ำตาลเข้ม ตามสไตล์เหมือนแต่งไปมหา’ลัย

“คงพอแล้วแหละ เตรียมตัวไม่ทัน ได้เท่านี้ก็ดีกว่ากางเกงขาสั้นเสื้อยืด” พริกหวานพึมพำกับตัวเองและสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองก่อนเดินออกจากห้อง และตอนนี้ก็ไม่มีเวลาเตรียมตัวหรือเปลี่ยนชุดอีกแล้ว ทำให้เธอรนรานออกจากห้องทันทีกลัวว่าจะไปไม่ทันนัด

ใช้เวลาไม่นานรถแท็กซี่ได้มาจอดหน้าผับแห่งหนึ่งใจกลางเมือง หญิงสาวร่างเล็กจัดการจ่ายค่าโดยสารด้วยความเสียดายที่ค่าแท็กซี่หลักร้อย แต่ไม่มีทางเลือกอื่นเพราะจวนเวลาและรอรถเมล์แล้วแต่ยังไม่มีสักที สุดท้ายจบที่แท็กซี่จนได้

หญิงสาวร่างเล็กเดินมาหยุดอยู่หน้าผับด้วยความรู้สึกประหม่า ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาหัวค่ำแต่เริ่มมีผู้คนมาเที่ยวแล้ว ความเงอะงะของเธอทำให้หลายคนมอง คงเห็นสภาพชุดที่เธอใส่มาไม่เหมาะกับการเที่ยวที่นี่เลย

“ขอบัตรประชาชนด้วย” เสียงของการ์ดหน้าผับพูดด้วยน้ำเสียงดุ

พริกหวานยื่นบัตรประชาชนให้ตามคำขอและอายุเธอยี่สิบปีถึงเกณฑ์ที่สามารถเข้าผับได้แล้ว

“หนูไม่ได้มาเที่ยวค่ะ มาตามนัดของพี่คนนี้ค่ะ” พริกหวานยื่นแชทที่คุยกับคนที่เธอจะมาคุยเรื่องงานให้การ์ดหน้าผับได้ดู

“เดินตรงไปจนสุดทาง มีบันไดขึ้นชั้นสอง เจ๊รออยู่”

“ค่ะ” พริกหวานรีบรับบัตรประชาชนกลับคืนมาและเดินไปตามคำบอกกล่าวของการ์ดหน้าผับ 

บรรยากาศในผับเปิดไฟสลัว และเสียงเพลงเคล้าคลอไปเรื่อยแต่มีจังหวะให้โยกเบาๆ ดวงตากลมโตมองไปรอบผับด้วยความตื่นเต้นเพราะมันคือครั้งแรกที่เธอได้เข้าผับ เห็นกลุ่มวัยรุ่นนั่งดื่มกันและพูดคุยกันอย่างออกอรรถรส แต่เธอรีบมุ่งตรงไปตามทางเดินเมื่อเดินมาจนสุดทางเห็นบันไดขึ้นไปด้านบนทำให้เธอขึ้นไปทันที หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำเมื่อขึ้นมาถึงชั้นบน ความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นบรรยากาศต่างจากข้างล่างสิ้นเชิง ถึงแม้เสียงเพลงจะยังได้ยินอยู่แต่ดูเหมือนไม่ใช่พื้นที่คนทั่วไปจะขึ้นมาได้ 

บรรยากาศโดยรอบแบ่งเป็นห้อง มีโซนนั่งดื่มที่สามารถมองลงไปข้างล่างได้ แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครนั่งอยู่ด้านนอกและเธอก็ไม่รู้ว่าแต่ละห้องด้านบนมีคนอยู่หรือเปล่า แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังเพราะมีชายชุดดำคล้ายกับการ์ดยืนอยู่ตามจุด

“พริกหวานใช่ไหม”