ตอนที่ 2 ชีวิตที่น่าเบื่อของ ฟาร์ริก เรนย์

พรึบพรับๆๆๆ

เอกสารมากมายเกี่ยวกับสินค้ามืดที่กำลังจะถูกลำเลียงขึ้นสู่เรือส่งสินค้าลำใหญ่ภายในค่ำคืนนี้ ถูกวางทับซ้อนกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่บนโต๊ะกระจกใสขนาดใหญ่..ภายในห้องทำงานของประมุขมาเฟียตระกูล เรนย์ คนปัจจุบัน และที่สำคัญยังเป็นหนึ่งในห้าของกลุ่มมาเฟียพันธมิตร ที่มีอิทธิพลกว้างขวางและมีอำนาจทั้งในด้านมืดและด้านสว่าง จนทุกคนไม่กล้าคิดสร้างตัวเป็นศัตรูเพียงเพื่อต่อกรกับตระกูลอภิมหาอำนาจทั้งห้า เพราะรู้ตัวดี…ว่าจุดจบคงไม่พ้นความตายที่พวกเขาเหล่านั้นจะมอบให้

กึกกๆๆ ก่อนปลายนิ้วเรียวยาวประดุจอิสตรีที่ประดับด้วยแหวนเกลี้ยงราคาแพงเกือบทุกนิ้ว จะหยิบเอาปากกาด้ามหรูมูลค่าเหยียบแสนขึ้นเคาะลงไปบนโต๊ะอย่างเป็นจังหวะ ราวกับกำลังใช้สมองที่ฉลาดเป็นกรดของตัวเอง..ครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ภายในนั้น! ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่นานริมฝีปากสีไวน์ก่ำก็แสยะยิ้มเย็นยะเยือกออกมา พร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ชายหนุ่มผู้มีรูปร่างสูงใหญ่เพอร์เฟค..ไม่ต่างจากผู้บิดาบังเกิดเกล้าเลยแม้แต่น้อย และที่สำคัญไปกว่านั้นนิสัยของเจ้าตัวยังถอดแบบมาจากบิดาแทบทุกระเบียบนิ้ว..และเผลอๆอาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำไป เพราะฟาร์ริก เรนย์ คนนี้..เย็นชาเสียยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลก!

ฟู่ว์~~~ ควันบุหรี่สีขาวค่อยๆพวยพุ่งขึ้นสู่อากาศ เหนือใบหน้าหล่อเหลาแบบฉบับสายเลือดตะวันตกผสมเอเชียได้อย่างลงตัว ไม่นานดวงตาคมกริบแสนเย็นชาก็ลืมขึ้น..เผยให้เห็นนัยน์ตาสีดำขลับที่ดุดันและน่ากลัวไม่ต่างจากปีศาจร้ายในขุมนรกที่ลึกที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นผู้หญิงเกือบทั่วทั้งโลกก็พร้อมที่จะยอมพลีกายเพียงแค่ได้สบตากับเขาคนนี้

ก๊อกก!! ก๊อกก!! ก๊อกก!!

และในขณะที่ฟาร์ริกกำลังดื่มด่ำกับสารนิโคตินที่อยู่ในบุหรี่อย่างเพลิดเพลิน พร้อมกับทอดสายตาราบเรียบมองออกไปยังบริเวณท่าเทียบเรือ ที่ตอนนี้ต่างก็คับคั่งเต็มไปเรือบรรทุกสินค้าของตระกูล เรนย์ หรือก็คือหนึ่งในธุรกิจด้านสว่างที่ทุกคนทั่วไปต่างก็เข้าใจว่าตระกูลเรนย์ ทำธุรกิจท่าเรือจนร่ำรวยมหาศาล แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันก็เพียงแค่ธุรกิจบังหน้า..เพราะท่าเรือตระกูล เรนย์ และเรือทุกลำที่จอดเทียบท่าอยู่นั้น รับขนส่งเพียงสินค้ามืดเท่านั้น! และแน่นอนว่าไม่มีใครกล้าโผล่หน้าเข้ามาขอตรวจสอบอภิมหาอำนาจอย่างตระกูล เรนย์ ทั้งนั้น!

ตึกๆๆๆ

“ขออนุญาตครับนาย”เสียงทุ้มเข้มของมือขวาคนสนิท..ที่ติดตามฟาร์ริกมาตั้งตีนเท่าฝาหอยเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ หลังจากเปิดประตูเดินเข้าในห้องทำงานของผู้เป็นนายเหนือหัว โดยในมือข้างหนึ่งของเขามีแฟ้มเอกสารข้อมูลสินค้าสำคัญ ที่ร่างสูงสง่าตรงหน้าต้องการและเรียกหาเมื่อสิบห้านาทีก่อนหน้านี้

“มีอะไร?” เสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยอำนาจเอ่ยขึ้นเพียงสั้นๆ ในขณะที่สายตาคมกริบยังคงมองไปยังเรือลำใหญ่ที่ลอยลำอยู่กลางท้องทะเลสีคราม คลื่นลมที่ยังคงสงบนิ่งบ่งบอกว่าคืนนี้เรือบรรทุกสินค้าของตระกูล เรนย์ ทุกลำ จะไม่เจอเข้ากับมรสุมทางท้องทะเลอันแสนกว้างใหญ่ ไม่นานบุหรี่นอกราคาแพงในมือสากก็ถูกบี้ลงบนจานรอง ก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนสนิท..ที่เป็นทั้งเลขาและบอดี้การ์ดมากฝีมือดีของตัวเอง

“สินค้าจากตระกูล บูเกต์ มาถึงท่าเรือแล้วครับนาย”ฟอสเตอร์หรือบอดี้การ์ดคนสนิทของฟาร์ริกเอ่ยรายงานแทบจะทันที พร้อมกันนั้นก็รีบนำแฟ้มเอกสารข้อมูลสินค้าของมาเฟียพันธมิตรวางลงบนโต๊ะทำงานของผู้เป็นนาย และเดินถอยหลังกลับมายืนขอรับคำสั่งอยู่กลางห้องตามปกติเหมือนเคย

“ช้ากว่ากำหนด..เสียเวลาชีวิตกูฉิป!” เสียงถอนหายใจดังขึ้นบ่งบอกถึงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาฟอสเตอร์ที่ได้ยินถึงลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก่อนจะตั้งใจฟังผู้เป็นนายต่อว่าต่อขานคนไม่รักษาเวลาอย่างเดมเคร์ ที่มักจะทำตัวเอ้อระเหยลอยชายไปวันๆ จนฟาร์ริกรู้สึกเบื่อหน่ายกับนิสัยเจ้าตัวเต็มทน!

“เออ..คุณเดมเคร์ฝากข้อความมาให้นายด้วยครับ”ฟอสเตอร์เอ่ยขึ้นหลังเว้นช่องว่างให้ผู้เป็นนายได้ระบายความหงุดหงิดลงกับบุหรี่ม้วนใหม่ในมือ และเมื่อได้รับสายตาคมกริบราวกับคมมีดกลับมา..ฟอสเตอร์ก็ไม่รอช้า รีบเข้าเรื่องที่รุ่นน้องคนสนิทของคนตรงหน้าฝากข้อความมาถึงทันที

“ข้อความ?”ฟาร์ริกเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย..พร้อมกับทวนคำพูดของมือขวาคนสนิทด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเบื่อหน่าย..กับนิสัยสุดไร้สาระของรุ่นน้องตัวเองอย่างไม่ปิดบัง

“คุณเดมเคร์เรียนเชิญนายไปที่มอซิลล่า ผับ คืนนี้ครับ”

“หึ…ทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่นไปได้..”สิ้นคำรายงานของมือขวาคนสนิท..ริมฝีปากหนาสีไวน์ก่ำก็แสยะยิ้มเย็นยะเยือก พร้อมกับกัดฟันตำหนิรุ่นน้องของตัวเองที่มักจะคิดแผนการต่างๆนาๆ..เพื่อชักชวนให้เขาและคนอื่นๆไปรวมตัวสร้างความบรรลัยด้วยกัน และถึงแม้ว่าเขาจะรู้ทันแผนการเจ้าเล่ห์ของมันดี..แต่เขาก็ยังคงเลือกที่จะเดินทางไปเล่นสนุกกับพวกมันเพื่อฆ่าเวลา..นั้นเพราะชีวิตเขาในตอนนี้..มันชักจะน่าเบื่อมากจนเกินไปแล้ว!

“เอายังไงดีครับนาย”ฟอสเตอร์ฝืนใจเอ่ยถามหลังเห็นผู้เป็นนายหยัดยิ้มมุมปาก เป็นสัญญาณเตือนว่า..เจ้าตัวคงได้ข้อสรุปเกี่ยวกับคำชักชวนของรุ่นน้องตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ฟู่ว์~~

“ไปเตรียมรถ…เพราะกูก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกมันจะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์กูอีก”ควันบุหรี่สีขาวถูกพ่นออกจากริมฝีปากสีไวน์ก่ำอีกครั้ง ก่อนบุหรี่ที่เหลืออยู่ในมือเกินครึ่ง..จะถูกทำลายลงด้วยการบี้ลงกับที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะ ดวงตาคมกริบทอประกายขึ้นเพียงชั่วครู่..ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับคนสนิทของตัวเอง ด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ทุกคำพูดล้วนเต็มไปด้วยอำนาจน่ากลัว

“รับทราบครับนาย..ผมจะรีบให้ทุกคนเตรียมทุกอย่างให้พร้อมภายในครึ่งชั่วโมงครับ”ฟอสเตอร์รีบค้อมศีรษะลงรับคำสั่งอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะรู้นิสัยของผู้เป็นนายดี..ว่าฟาร์ริก เรนย์ นั้นไม่ชอบอะไรที่มันชักช้ายืดยาด

“อืม..ที่เหลือทางนี้ก็ให้ไอ้โคดี้มันจัดการต่อแล้วกัน” เสียงเข้มตอบรับในลำคอหนาเพียงสั้นๆแต่ได้ใจความ ก่อนจะโยนงานที่ท่าเรือทั้งหมดไปให้โคดี้หรือบอดี้การ์ดคนสนิทของตัวเองอีกคนหนึ่งทันที

“ครับนาย”ฟอสเตอร์รับคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างแข็งขัน ก่อนจะค้อมศีรษะลงอย่างนอบน้อมหมายจะหมุนตัวเดินจากไป แต่กลับต้องรีบหยุดชะงักปลายเท้าของตัวเองลงฉับพลัน! เมื่อยังมีอีกหนึ่งเรื่อง..ที่เขายังไม่ได้รายงานต่อผู้เป็นนายเหนือหัว

กึกกก!!

“…มีอะไรอีก” สายตาเย็นชาปาดมองไปยังบอดี้การ์ดของตัวเอง..พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฟอสเตอร์กลับรู้ดีว่าผู้เป็นนายเหนือหัวกำลังไม่สบอารมณ์ บรรยากาศภายในห้องเย็นยะเยือกและอึดอัดจนเขาต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออยากยากลำบาก..ก่อนอดทนสบประสานกับสายตาเย็นชาแล้วเอ่ยรายงานเรื่องดังกล่าวออกไป

“เธอ..กลับมาแล้วครับนาย”

“….”

มอซิลล่า ผับ

ตึกๆๆๆ

เสียงเพลงบรีสหนักๆดังแทรกเข้ามาในหูทันทีที่ปลายเท้าหนาเหยียบลงบนอาณาจักรของตระกูล มอซิลล่า ที่คับคั่งเต็มไปด้วยสิ่งยั่วกิเลสตันหา…ของคนที่พากันตบเท้าเข้ามาใช้บริการกันอย่างล้นหลาม และถึงแม้ว่าที่นี่จะเลือกสรรลูกค้าอย่างเรื่องมากแล้ว..แต่ก็ไม่สามารถทำให้ที่นี่เงียบเหงาลงได้เลยด้วยซ้ำ เพราะทุกคนต่างก็เต็มใจที่จะให้ผับแห่งนี้ตรวจสอบบัญชีเพื่อแลกกับบัตรสมาชิก ที่บ่งบอกถึงทรัพย์สินของผู้เข้าใช้บริเวณได้อย่างชัดเจน

“หนวกหูฉิป!..” เสียงเข้มพึมพำขึ้นอย่างเบื่อหน่าย หลังจากก้าวขาลงจากรถแล้วตวัดสายตาคมกริบกวาดมองความวุ่นวายเบื้องหน้า ที่เนืองแน่นเต็มไปด้วยบรรดานักท่องราตรี..ที่กำลังเพลิดเพลินกับสิ่งล่อลวงชั่วครั้งคราว ซึ่งตรงข้ามกับเขาที่นานครั้งถึงจะแวะเวียนมาเหยียบที่นี้ ฟาร์ริกกลอกตามองบนก่อนจะขยับปลายเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า โดยที่มีกลุ่มบอดี้การ์ดชุดดำร่างใหญ่มากมายเดินล้อมหน้าล้อมรอบอย่างแน่นหนา

แกร๊กกก!!

“ไงฮะเฮีย~ ทำไมวันนี้ถึงได้มีอารมณ์มาเยี่ยมน้องนุ่งได้ฮะเนี่ยย~” เพียงแค่ร่างใหญ่ปรากฏตัวขึ้นภายในห้องรับรองVVIP บริเวณชั้นสองของมอซิลล่า ผับ เสียงทักทายอย่างอารมณ์ดีของเจ้าของผับ..ที่ฟาร์ริกแสนจะเอือมระอากับความกะล่อนปลิ้นปล้อนของเจ้าตัวก็ดังขึ้น และนั้นอาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาไม่อยากมาเหยียบที่นี่ก็เป็นได้

“กูเบื่อ..”เสียงเข้มดุดันเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงหนวกหู ก่อนจะใช้สายตาคมกริบกวาดมองหาตัวต้นเหตุที่ชักชวนเขามาที่นี้..แต่ตัวมันเองกลับไม่อยู่ภายในห้องจนเขาเริ่มจะไม่สบอารณ์

“ว้าาา~~ เฮียฟาร์ของตินเบื่อรึเนี่ย..งั้นเดี๋ยวตินหาอะไรมาให้เฮียเล่นฆ่าเวลาดีกว่า”เมื่อได้ยินคำพูดของเฮียใหญ่ของตัวเองแล้ว ออสตินก็รีบผละตัวออกจากพริตตี้สาวทรงโตแล้วเร่งสับขาไปยืนระริกระรี้อยู่ตรงหน้าของฟาร์ริก พร้อมกับสวมบทเจ้าของผับที่ดี..รีบนำเสนอวิธีทำให้เฮียใหญ่ของกลุ่มกลับมาอารมณ์ดีอย่างรวดเร็ว

“…!”

“^.^รับรอง..ช่วยฆ่าความเบื่อของเฮียได้แน่นอนครับ..อิๆ”

………………………………………….

🫨 งื้อออ~~ ทรงอย่างแบดแบบนี้จะมีอนาคตเหมือนพ่อตัวเองไหมนร้าาา🍀🍀🍀