บทที่ 7

ซ่งอวี้เจียวเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี หลินไป๋กับฉินเสวี่ยเหยาจึงเดินเข้าไปในร้านอาหาร

ร้านอาหารระดับหรูหรา สเต๊กก็สุดยอด แต่ฉินเสวี่ยเหยาก็เอาแต่รับโทรศัพท์

หลินไป๋โคม่าอยู่สามปี ตอนนี้กลับรู้สึกจืดชืดไปหมด

เดิมทีเขาคิดว่านักพรตศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าก็แค่ความฝัน ไม่มีทางเป็นจริงได้

แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อของเฉียวเฟยหยาน ก็เริ่มนึกได้ว่า เรื่องนี้น่าจะมีอะไรมากกว่านั้น

"ฉันอิ่มแล้ว ถ้างั้น เรากลับบ้านกันก่อนไหม?"

ฉินเสวี่ยเหยาพูดขึ้น จริงๆ แล้ว เธอไม่ได้กินอะไรเลยสักนิดเดียว

"อืม"

หลินไป๋พยักหน้า

ทั้งสองจ่ายเงินแล้วออกไปจากร้าน ขับรถมาจนถึงหมู่บ้านวั่งเจียง

ที่นี่คือหมู่บ้านหรูริมน้ำชื่อดังของเจียงเฉิง ที่ตั้งคอนโดหรูขนาดใหญ่หนึ่งชั้นหนึ่งยูนิต วิวแม่น้ำสวยงดงาม ราคาต่อห้องไม่ต่ำกว่าร้อยห้าสิบล้านบาท

ห้องของฉินเสวี่ยเหยาอยู่ชั้นบนสุด ภายในตกแต่งสวยงาม มีครบทุกอย่างทั้งห้องนอนหลัก ห้องรับแขก ห้องเด็ก ห้องทำงานและฟิตเนส

"หลินไป๋ ของใช้ส่วนตัวของนายอยู่ที่นี่หมดแล้วนะ นายลองดูเอาก็แล้วกัน"

ฉินเสวี่ยเหยาพาหลินไป๋เข้าไปในห้องนอนหลัก เตียงนอนกว้างไม่ถึงขั้นหรูหรา แต่กลับดูอบอุ่น

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของผู้หญิงลอยฟุ้งอยู่ทั่วห้อง

หลินไป๋พยักหน้าเบาๆ หาโทรศัพท์ตัวเองเจอได้อย่างรวดเร็ว

ฉินเสวี่ยเหยาออกไปรับโทรศัพท์อีกแล้ว หลินไป๋จึงชาร์จแบตโทรศัพท์ทันที แล้วจึงเปิดเครื่อง

จากนั้น จึงเริ่มเสิร์ชหาข้อมูลของเฉียวเฟยหยานบนอินเทอร์เน็ต

เฉียวเฟยหยานมีชื่อเสียงโด่งดังในเจียงเฉิง ในอินเทอร์เน็ตเองก็มีรูปของเธออยู่ ทันทีที่หลินไป๋ได้เห็นรูปของเธอ ก็มั่นใจในทันที

"เธอจริงๆ ด้วย"

หัวใจของหลินไป๋เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ พยายามควบคุมให้ตัวเองสงบลง แต่ก็ทำไม่ได้

เขาแทบห้ามความรู้สึกที่อยากจะไปหาเฉียวเฟยหยานเอาไว้ไม่อยู่!

เธอคือนักพรตหญิงศักดิ์สิทธิ์คู่บำเพ็ญเพียรของเขา!

ความฝันพันปี จะกลายเป็นความจริงหรือ?

"หลินไป๋ คุณปู่ให้ทางเลือกฉันมาสองทาง"

ฉินเสวี่ยเหยาเดินเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

"หนึ่งคือเป็นหุ้นส่วนกับเฉียวเฟยหยาน สองคือแต่งงานกับเฉียวซานฉือ"

"ถ้าทั้งสองทางเลือกนี้ฉันทำไม่ได้เลย ฉันจะถูกขับออกจากตระกูลฉิน สูญเสียทุกสิ่ง"

ฉินเสวี่ยเหยาถอนหายใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล "พรุ่งนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงตระกูลเฉียว ลองเสี่ยงดวงดู แต่ก็มีโอกาสไม่มาก นาย... "

"พรุ่งนี้นายไม่ต้องไปหรอก อยู่บ้านรอข่าวจากฉันก็พอ"

คุณปู่กำชับไว้โดยเฉพาะ ว่าไม่ให้เธอพาหลินไป๋ไปที่งานเลี้ยง

"เธอควรพาฉันไปด้วยสิ ฉันช่วยเธอโน้มน้าวเฉียวเฟยหยานให้ร่วมมือกับเธอได้นะ"

ในที่สุดหลินไป๋ก็สงบลง เขาตัดสินใจรออีกหนึ่งวัน

งานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ ค่อยไปเจอเฉียวเฟยหยาน

"คุณฉินดาวมหาลัยครับ ถ้าเธอไปเอง ก็ทำได้แค่หวังให้เฉียวซานฉือช่วยเธอ แต่ถ้าไม่ยอมเป็นเมียเฉียวซานฉือ เขาคงไม่ช่วยเธอจริงๆ หรอก"

"แต่เรื่องนี้ สิทธิ์ในการตัดสินใจจริงๆ เป็นของเฉียวเฟยหยาน ถ้าเธอพาฉันไปด้วย จะยิ่งทำให้เธอโดดเด่นไม่เหมือนใคร"

เมื่อเห็นฉินเสวี่ยเหยาทำหน้าไม่เชื่อ หลินไป๋จึงพูดต่อ

"ผมโคม่าไปสามปี เพิ่งฟื้นวันนี้ เฉียวเฟยหยานเองก็โคม่าไปสี่ปี ฟื้นวันนี้เหมือนกัน เธอไม่คิดว่า เขาจะเห็นใจฉันที่มีชะตากรรมเดียวกันเหรอ?"

"อีกอย่างนะ เธอคอยดูแลแฟนหนุ่มมาสามปี เขาต้องคิดว่าเธอไม่เหมือนใครแน่ๆ ดังนั้น เธอพาฉันไปด้วยนะ ถึงจะมีโอกาสสำเร็จมากที่สุด"

ฉินเสวี่ยเหยานัยตาเป็นประกาย

เธอมองหลินไป๋อยู่นิ่งๆ จากนั้นไม่นาน ก็พยักหน้าอย่างแรง นายโน้มน้าวฉันได้! พรุ่งนี้ฉันจะพานายไปงานเลี้ยงด้วย!"

"งั้นก็ตกลงตามนี้นะ"

หลินไป๋ยกยิ้มสดใส "ฉันมีธุระส่วนตัวต้องจัดการนิดหน่อย อืม ฉันไปที่ห้องรับแขกก่อนนะ คืนนี้ไม่ต้องเรียกฉันทานข้าวนะ"

"โอเค"

ฉินเสวี่ยเหยาไม่ได้สงสัยอะไร เพราะไม่ว่ายังไง หลินไป๋โคม่าไปสามปี ตอนนี้ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง ก็ถือเป็นเรื่องปกติ

เมื่อหลินไป๋มาถึงห้องรับรองแขก ก็ปิดประตูทันที จากนั้น จึงนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น เพื่อเริ่มบำเพ็ญ"

ในฝัน เขาคืออันดับหนึ่งในโลกแห่งเซียน สุดยอดผู้แข็งแกร่งในช่วงเผชิญบททดสอบสวรรค์

แต่ตอนนี้ เขายังฝึกพลังขั้นแรกไม่ได้เลย

ต้องเสริมความแข็งแกร่ง ถึงจะมั่นใจได้!

เช้าวันต่อมา

หลินไป๋ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก พร้อมความรู้สึกสดชื่นและสดใส

ฝึกพลังขั้นแรกได้แล้ว

นับว่าก้าวเข้าสู่เกณฑ์การฝึกเซียนจริงๆ แล้ว

ถึงแม้ระดับพลังยังต่ำมากๆ แต่ก็ถือว่าเป็นผู้ฝึกเซียนแล้ว ยังไงก็เพียงพอที่จะเอาชนะมนุษย์ธรรมดาในโลกนี้ได้แล้ว

หลินไป๋ลุกขึ้นเดินออกจากห้อง พบฉินเสวี่ยเหยากำลังเดินหาวออกมาจากห้องนอน

"สุดยอดไปเลย โคตรเด็ดเลย"

หลินไป๋ถึงกับตาค้าง เพราะชุดนอนของฉินเสวี่ยเหยานั้นค่อนข้างเปิดเผย อะไรที่ไม่ควรเห็น ก็ได้เห็นหมดแล้ว

"อ๊าก..."

ฉินเสวี่ยเหยากรีดร้องขึ้นมาทันที รีบถอยกลับเข้าไปห้องนอนของตนเอง

ปกติเธออยู่คนเดียว ก็มักจะใส่เสื้อผ้าสบายๆ แต่เธอที่เพิ่งตื่นขึ้นมา ดันลืมไปว่ามีผู้ชายอยู่ในห้องนี้อีกหนึ่งคน

หลินไป๋รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ที่ภรรยาปลอมๆ ของเขาไม่ใจกว้างเอาเสียเลย

"นี่ คุณฉินดาวมหาลัย ฉันจะออกไปทำธุระข้างนอกหน่อย คืนนี้เจอกันที่บ้านตระกูลเฉียวนะ"

หลินป๋ายพูดเสียงดัง ก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง

แม้ดาวมหาลัยจะงานดี แต่นักพรตหญิงศักดิ์สิทธิ์มันดีกว่านี่สิ

เพื่อจะได้พบนักพรตหญิงอัศนีของเขาอีกครั้ง เขาต้องเตรียมตัวอีกเล็กน้อย

เวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงเย็นเวลาห้าโมงครึ่ง

ณ คฤหาสน์ตระกูลเฉียว มีแต่คนระดับสูงมารวมตัวกัน

นอกคฤหาสน์ เต็มไปด้วยรถหรูมากมาย

"ชีวิตของคนรวยนี่ช่างหรูหราจริงๆ"

หลินไป๋ลงมาจากรถแท็กซี่ มองดูคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความรู้สึกทึ่ง

"ที่รัก ออกมารับผมหน่อยครับ"

หลินไป๋ส่งข้อความให้กับฉินเสวี่ยเหยา แล้วยืนรออยู่หน้าประตู

จะเข้าไปข้างในจำเป็นต้องมีบัตรเชิญ แต่เขาไม่มี

"ไอ้โห นี่ฉันเจอใครเนี่ย?"

เสียงอุทานเกินจริงดังขึ้น "หลินไป๋? นายโดนรถชนจนกลายเป็นเจ้าชายนิทราไม่ใช่เหรอ?"