LOGINShare
บทที่ 9
Latest chapter
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 10
"เฉาจวิ้น แกเห่าอะไรอีกแล้ววะ?"หลินไป๋เริ่มเบื่อหน่าย "หน้าหายเจ็บแล้วรึไง?""หลินไป๋ เราเคยเรียนด้วยกัน นายเป็นเจ้าชายนิทราอีกสามปี ตอนแรกฉันก็สงสารนายอยู่หรอก!"เฉาจวิ้นสีหน้าโกรธจัด "แต่นายกลับยอมทำตามคำสั่งของฉินเสวี่ยเหยา มาก่อกวนที่บ้านตระกูลเฉียว งั้นฉันจำเป็นต้องเปิดโปงแผนชั่วของพวกนาย!""ทุกท่านโปรดฟังที่ผมพูดหน่อยครับ!"เฉาจวิ้นพูดเสียงดังขึ้น "เมื่อครู่ตอนผมอยู่ข้างนอก ได้ยินหลินไป๋กับฉินเสวี่ยเหยาคุยกันว่า จะมาทำลายงานเลี้ยงคืนนี้ หลินไป๋ตบหน้าผมสองครั้งเพื่อข่มขู่ผม พวกคุณดูนี่ รอยฝ่ามือยังอยู่อยู่เลย!"เมื่อเห็นรอยมือชัดเจนบนหน้าเฉาจวิ้น ทุกคนจึงเชื่อในสิ่งที่เขาพูดเพียงแต่ว่า ทำไมฉินเสวี่ยเหยาถึงต้องทำลายงานเลี้ยงนี้ด้วยล่ะ?"ฉินเสวี่ยเหยา เธอบ้าไปแล้วรึไง?"น้ำเสียงโกรธจัดดังขึ้น มาพร้อมกับฉินฉางเฟิงที่เดินเข้ามา"เธอกับไอ้บ้านนอกหลินไป๋นี่กำลังทำให้ตระกูลเฉียวไม่พอใจนะ ตอนนี้ยังจะทำให้ตระกูลฉินซวยไปด้วยอีกหรือไง?""ทำไม? พอรู้ว่าตัวเองไม่มีทางได้ร่วมมือกับคุณหนูเฉียว ก็เลยอยากให้ทุกคนฝังไปพร้อมกับเธองั้นเหรอ?"ได้ยินเช่นนั้น จึงเกิดเสียงฮือฮาขึ้นฉินเสวี
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 9
"อะไรนะ?"หลิ่วซินเหมยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ในที่สุดเธอก็เริ่มเข้าใจ"เขา เขาคือแฟนเจ้าชายนิทราที่เธอเฝ้าดูแลมาสามปีคนนั้นน่ะเหรอ... ขะ ขอโทษ คุณหนูฉิน ฉันไม่รู้ว่า...""คุณหนูฉิน ฉัน ฉันต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ ค่ะ..."อย่างที่ฉินเสวี่ยเหยาพูด ตระกูลหลิ่วก็แค่ปลายแถวตระกูลระดับสอง เทียบกับตระกุลฉินแล้ว ต่างกันสุดๆ ไปเลย"คนที่พวกเธอต้องขอโทษไม่ใช่ฉัน!"ฉินเสวี่ยเหยาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "แต่เป็นสามีของฉัน!""ช่างเถอะ คำขอโทษขยะๆ แบบนี้ ไม่เอาก็ได้"หลินไป๋ส่ายหัว "ที่รัก พวกเราเข้าไปกันเถอะ อย่าเสียเวลากับขยะพวกนี้เลย"เฉาจวิ้นมองด้วยความอิจฉาตาร้อน หลินไป๋จึงเดินโอบฉินเสวี่ยเหยาเข้าไปข้างใน"ทำไมนายแต่งตัวแปลกๆ แบบนี้ล่ะ?"ฉินเสวี่ยเหยาสงสัยจนต้องถาม"ก็เพราะว่า เฉียวเฟยหยานชอบให้ฉันแต่งตัวแบบนี้"หลินไป๋พูดด้วยสีหน้าจริงจัง"พูดอย่างกับว่านายรู้จักเฉียวเฟยหยานเลยนะ"ฉินเสวี่ยเหยาพูดอะไรไม่ออก"ถ้าฉันบอกเธอ ว่าฉันเชื่อมโยงทางใจกับเฉียวเฟยหยานมาหลายปี เธอจะเชื่อไหม?"หลินไป๋ยิ้มเบาๆฉินเสวี่ยเหยากรอกตา ชัดเจนแล้วว่า เธอไม่เชื่อ"จะว่าไป วันนี้นายดูเหมือนจะมีออร่าขึ้นนะ"
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 8
หลินไป๋หันไป ก็เห็นรถมาเซราติคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกล พร้อมหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังเดินลงจากรถผู้ชายใส่สูทสวมรองเท้าหนังกับผู้หญิงในชุดราตรีและรองเท้าส้นสูง ทั้งตู่แต่งตัวดูดีและดูมีมูลค่าสูงส่วนเรื่องหน้าตา ทั้งคู่ก็นับว่าดูดีใช้ได้ แต่ก็แค่ใช้ได้ล่ะนะ"ขอบคุณที่เป็นห่วง ฉันฟื้นแล้วล่ะ"หลินไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อยผู้ชายคนนั้นคือเฉาจวินเพื่อนสมัยมหาลัยของเขา ตอนนั้นก็ถูกเขาแกล้งอยู่บ่อยครั้งเมื่อเห็นเฉาจวิน หลินไป๋ก็นึกถึงความทรงจำในคืนเกิดอุบัติเหตุนั้นขึ้นมา ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะเมานิดหน่อย แต่ตอนนี้พอนึกย้อนกลับไป เขาพอจะจำได้ว่า ก่อนถูกรถชน มีคนผลักเขาอย่างแรงจากด้านหลังตามที่ฉินเเสวี่ยเหยาบอก หลังเกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยู่ข้างๆ เขาเลย ไม่มีเพื่อนคนไหนมาหาเลย แต่เขาจำได้ว่า ตอนนั้นมีคนอยู่ข้างหลังเขาหลายคน"ชุดแบบนี้ จะไปโชว์ศิลปะการแสดงเหรอ? หรือว่าโดนรถชนจนสมองพังไปหมดแล้ว?"เฉาจวินมองหลินไป๋อย่างดูถูก น้ำเสียงเต็มไปด้วยการประชดประชัน "จะว่าไป นายมาทำอะไรที่นี่?""ที่นี่บ้านของตระกูลเฉียว ตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงเฉิง! ไม่ใช่ที่ที่พวกยาจกบ้านนอกอย่างนายจะมาได้!"ตอนนี้หลินไป๋แ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 7
ซ่งอวี้เจียวเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี หลินไป๋กับฉินเสวี่ยเหยาจึงเดินเข้าไปในร้านอาหารร้านอาหารระดับหรูหรา สเต๊กก็สุดยอด แต่ฉินเสวี่ยเหยาก็เอาแต่รับโทรศัพท์หลินไป๋โคม่าอยู่สามปี ตอนนี้กลับรู้สึกจืดชืดไปหมดเดิมทีเขาคิดว่านักพรตศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าก็แค่ความฝัน ไม่มีทางเป็นจริงได้แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อของเฉียวเฟยหยาน ก็เริ่มนึกได้ว่า เรื่องนี้น่าจะมีอะไรมากกว่านั้น"ฉันอิ่มแล้ว ถ้างั้น เรากลับบ้านกันก่อนไหม?"ฉินเสวี่ยเหยาพูดขึ้น จริงๆ แล้ว เธอไม่ได้กินอะไรเลยสักนิดเดียว"อืม"หลินไป๋พยักหน้าทั้งสองจ่ายเงินแล้วออกไปจากร้าน ขับรถมาจนถึงหมู่บ้านวั่งเจียงที่นี่คือหมู่บ้านหรูริมน้ำชื่อดังของเจียงเฉิง ที่ตั้งคอนโดหรูขนาดใหญ่หนึ่งชั้นหนึ่งยูนิต วิวแม่น้ำสวยงดงาม ราคาต่อห้องไม่ต่ำกว่าร้อยห้าสิบล้านบาทห้องของฉินเสวี่ยเหยาอยู่ชั้นบนสุด ภายในตกแต่งสวยงาม มีครบทุกอย่างทั้งห้องนอนหลัก ห้องรับแขก ห้องเด็ก ห้องทำงานและฟิตเนส"หลินไป๋ ของใช้ส่วนตัวของนายอยู่ที่นี่หมดแล้วนะ นายลองดูเอาก็แล้วกัน"ฉินเสวี่ยเหยาพาหลินไป๋เข้าไปในห้องนอนหลัก เตียงนอนกว้างไม่ถึงขั้นหรูหรา แต่กลับดูอบอุ่นกลิ่นห
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 6
"ซ่งอวี้เจียว ทำไมที่ไหนๆ ก็เจอแต่เธอกันเนี่ย?"ฉินเสวี่ยเหยาสีหน้าไม่พอใจซ่งอวี้เจียวคือคุณหนูของตระกูลซ่ง เรียกได้ว่าเป็นคู่ปรับกับฉินเสวี่ยเหยาตระกูลซ่งกับตระกูลฉินเป็นตระกูลชั้นนำกลุ่มเดียวกันในเจียงเฉิงฉินเสวี่ยเหยาทุ่มเทดูแลแฟนหนุ่มที่เป็นเจ้าชายนิทรามานานหลายปีโดยไม่ทอดทิ้ง จนได้รับชื่อเสียงว่าจงรักภักดีตรงกันข้ามกับซ่งอวี้เจียว ประธานสาวเซ็กซี่ยั่วสวาทชื่อดังแห่งเจียงเฉิง เปลี่ยนแฟนเร็วราวกับสายฟ้าแลบคนที่สอดรู้เรื่องคนอื่นชอบเอาเขาสองคนมาเปรียบเทียบกัน เพราะเหตุนี้ ซ่งอวี้เจียวจึงเกลียดฉินเสวี่ยเหยาแน่นอนว่า ที่สำคัญที่สุดคือ ฉินเสวี่ยเหยาสวยกว่าซ่งอวี้เจียว"ทำไม? อายจนโกรธเลยรึไง?"ซ่งอวี้เจียวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ถ่ายคลิปฉินเสวี่ยเหยากับหลินไป๋เอาไว้ "ฉันจะให้ทุกคนดูท่าทางยั่วสวาทของประธานผู้บริสุทธิ์อย่างเธอเอง!""ฉันว่านะฉินเสวี่ยเหยา เรื่องที่เธอแอบไปกินเจ้าชายนิทราแฟนของเธอก็พอเข้าใจ แต่ทำไมไม่หาให้ดีๆ หน่อยล่ะ?"ซ่งอวี้เจียวมองหลินไป๋อย่างมีนัยยะ "ตัวเล็กอย่างเขา จะทำให้เธอพอใจได้เหรอ?""เธอหาแฟนที่ทำกับเธอแค่สามวิก็พอใจแล้วเหรอ อย่างฉันขั้นต่ำก็ส
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 5
ฉินเสวี่ยเหยาช็อกจนทำอะไรไม่ถูกหมอนี่ ทะ ทำไมสู้เก่งขนาดนี้?เจ้าชายนิทราเพิ่งฟื้นเลยนะ!เหลือเชื่อ!"ฮือๆๆ ..."เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังแว่วมา เฉียวซานฉือใบหน้าแดงก่ำ พยายามฝืนสู้อย่างสุดกำลัง"อย่า หลินไป๋ ใจเย็นก่อน!"ฉินเสวี่ยเหยาได้สติ จึงรีบเข้าไปดึงหลินไป๋ "นี่นาย รีบปล่อยมือซะ เขาจะตายนะ!"หลินไป๋สะบัดมือ พลางโยนเฉียวซานฉือลงกับพื้น"ขยะ คิดจะฆ่าฉันงั้นเหรอ? แค่มือข้างเดียวฉันก็บีบแกให้ตายได้!"หลินไป๋ดึงสติกลับมา ยังไงซะที่นี่ก็ไม่ใช่โลกแห่งเซียน จะฆ่าคนตามอำเภอใจไม่ได้"แค่กๆ ..."เฉียวซานฉือไอไม่หยุดพลางหอบหายใจอย่างหนัก"คุณปู่คะ หลินไป๋เพิ่งฟื้น สติยังไม่ค่อยดี อย่ายั่วโมโหเขาจะดีกว่านะคะ!"ฉินเสวี่ยเหยากอดแขนหลินไป๋เอาไว้ น้ำเสียงอ่อนลงทันที"ที่รัก คุณ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พวกเราไปจากที่นี่ก่อนเถอะ ฉันพาคุณกลับบ้านเอง"ฉินเสวี่ยเหยาจูงแขนหลินไป๋ออกไปทันที เธอคิดว่าออกมาก่อนดีที่สุดแล้วแล้วเธอก็ยังได้รู้ว่า ตัวเองแทบไม่เข้าใจอะไรหลินไป๋เลย เธอคงต้องพูดคุยกับหลินไป๋ให้ลึกซึ้งกว่านี้และครั้งนี้ ก็ไม่มีใครหยุดเขาเมื่อหลินไป๋กับฉินเสวี่ยเหยาออกจากประตูไป
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 4
ทุกคนในตระกูลฉินตกตะลึงจนพูดไม่ออก"ไอ้บ้านนอก ทำไมแกไม่ไปปล้นเอาวะ?"ฉินฉางเฟิงโกรธจัด "แกรู้หรือเปล่าว่าห้าร้อยล้านมันเท่าไหร่?""คุณปู่ครับ ดูสิครับ ไม่ได้รักพี่ผมจริงเลย ไม่ต้องให้เงินมันหรอกครับ ไล่มันไปเลยครับ!""คุณปู่คะ หลินไป๋แค่ประชด เขาไม่ได้ต้องการห้าร้อยล้านจริงๆ หรอกค่ะ!"ฉินเสวี่ยเหยารีบแก้ต่างทันที แล้วจึงกันไปกระซิบข้างหูหลินไป๋ "นายคิดอะไรอยู่เนี่ย? ปู่ฉันไม่มีทางให้เงินมากขนาดนั้นหรอก แค่ห้าสิบล้านก็ไม่ให้นายจริงหรอก!""ฉันก็แค่พูดไปงั้นแหละ ถ้าได้ขึ้นมาจริงๆ ล่ะ?"หลินไป๋หัวเราะเจ้าเล่ห์ยังไงเสวี่ยเหยาก็ไม่ใช่แฟนเขาจริงๆ เขาแค่อยากได้เงินไปใช้ชีวิตมากกว่า"ห้าร้อยล้านใช่ไหม ได้!"เสียงหนึ่งดังมาจากทางประตู ปรากฏชายหนุ่มผิวขาวร่างสูงเดินเข้ามา"เห็นไหม มีกระเป๋าตังค์เดินได้อยู่นี่?"หลินไป๋พอใจมาก "เธอรู้จักกระเป๋าตังค์เดินได้นี่ไหม?"แน่นอนว่าเป็นคนที่ฉินเสวี่ยเหยารู้จัก เมื่อเห็นว่าใครมา ก็ปรากฏความรังเกียจอยู่ในแววตาของเธอทันที"คุณชายเฉียวซาน มาแล้วเหรอครับ!"ฉินฉางเฟิงรีบเข้าไปต้อนรับยิ้มประจบประแจงทันที"คุณชายเฉียวซาน"ฉินเจิ้นเจียงเองก็ทันทา
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 3
"ห้าแสนบาทนายเอาไว้ไล่ขอทานรึไง?"หลินไป๋มองอย่างดูถูก คนพวกนี้ก็ตระกูลฉินนี่นา ทำไมเจ้านี่มันขี้งกจัง?"อย่างแกยังคิดว่าน้อยอีกเหรอ?"ฉินฉางเฟิงชะงักไป แล้วหัวเราะเย็นชา "ได้ แกตั้งราคามาเลย!""ห้าสิบล้าน"หลินไป๋ขัดสนอย่างหนักถ้าตอนนี้ได้ห้าสิบล้านก็คงไปเลยทันที คงไม่ต้องรอให้ครบปี"ไอ้เวรเอ๊ย ทำไมไม่ไปปล้นเอาล่ะวะ?"ฉินฉางเฟิงโมโหขึ้นมาทันที "ไอ้บ้านนอกโง่ๆ อย่างแก คิดว่าตัวเองมีค่าถึงห้าสิบล้านหรือไง?""ไม่มีปัญญาก็ไสหัวไป อย่ามายุ่งกับฉัน!"หลินไป๋เริ่มหมดความอดทน"บ้าเอ๊ย ฉันให้เกียรติแกรึไงวะ?"ฉินฉางเฟิงโบกมือ "พวกแกเข้ามา จัดไอ้เวรนี่ให้กลายเป็นเจ้าชายนิทราอีกรอบ!"ชายร่างใหญ่สองคนเข้ามาในห้องทันที ไม่รอช้ารัวหมัดทักทายหลินไป๋ทันทีหลินไป๋โต้ตอบโดยสัญชาติญาณ คว้าหมัดของทั้งสองคนเอาไว้ แล้วใช้แรงบิดเล็กน้อย"อ๊าก..."ชายร่างใหญ่ทั้งสองร้องโอดครวนขึ้นพร้อมกัน"ไสหัวไปซะ!"หลินไป๋ใช้แรงเหวี่ยงชายร่างใหญ่ทั้งสองคนออกไปจากห้อง"แกก็ด้วย!"หลินไป๋เตะฉินฉางเฟิงออกไป"ไอ้บ้านนอก ฝากไว้ก่อนเถอะ!"ฉินฉางเฟิงหัวเสียสุดๆ แต่ก็ไม่กล้าเข้ามาอีกหลินไป๋มองอย่างดูถูก เ
บำเพ็ญเพียรในฝันเป็นพันปี ฉันตื่นอีกทีไร้เทียมทาน บทที่ 2
"ฉันคือฉินเสวี่ยเหยา"หญิงสาวพยายามสงบสติลง: "คุณจำอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อนได้ไหม?"อุบัติเหตุ?ความทรงจำเริ่มถาโถมเข้ามาหลินไป๋หลุดออกจากความฝัน แล้วกลับสู่โลกแห่งความจริงในที่สุดเขาก็นึกออก คืนนั้นหลังงานเลี้ยงเรียนจบมหาวิทยาลัย เขาเดินออกมาจากคาราโอเกะพลังร้องเพลงเสร็จในสภาพเมามาย ถูกรถชนจนกระเด็นลอยไปเดี๋ยวก่อนนะ ฉินเสวี่ยเหยา?"เธอคือฉินเสวี่ยเหยาดาวอัจฉริยะแห่งมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเหรอ?"จู่ๆ หลินไป๋ก็นึกชื่อนี้ขึ้นมาได้ ตอนนั้น ฉินเสวี่ยเหยาโด่งดังมาก ครองแชมป์ดาวมหาลัยตลอดทั้งปี ถึงแม้จะอายุมากกว่าเขาแค่ปีเดียว แต่ปีที่เขาเรียนจบมหาลัย ฉินเสวี่ยเหยาจบปริญญาเอกไปแล้วบ้าเอ๊ย ดาวมหาลัยที่ปีนั้นเขาแทบไม่มีโอกาสได้เจอหน้า ตอนนี้กลับอยู่ในอ้อมแขนของเขางั้นเหรอ?หลินไป๋ตื่นเต้นขึ้นมาทันทีโอกาสดีๆ แบบนี้ จะพลาดไม่ได้เด็ดขาด ต้องขอจับสักหน่อย!หลินไป๋โอบเอวของฉินเสวี่ยเหยาเอาไว้อย่างไม่ลังเล แล้วยังเลื่อนมือไปบีบก้อนนุ่มสองก้อนด้านล่างเบาๆ สองทีสัมผัสดีจัง!"นะ นี่นาย อย่าจับมั่วสิ..."หลินเสวี่ยเหยาใบหน้าแดงซ่าน เจ้านี่ฟื้นมาก็ลามกขึ้นมาเลยเหรอ?"ขอโทษนะ ฉัน ฉันชนนา
You may also like
หนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา
จันทร์ส่องแสง3.7K viewsทายาทอันดับหนึ่ง
ปรมาจารย์ยูผู้เล่นควัน90.2K viewsหนิงชิง
橙花4.8K viewsมังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
เฟิงฮั่วเหลียนเทียน102.8K viewsเกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ647 viewsบทเพลงแห่งความเงียบ(The Symphony of Silence)
theoneyoulove218 viewsไฟร้ายพลาดรัก 20+
ฅนบนดอย2.4K viewsแพทย์เซียนน้อยมือฉมัง
กระดาษรักครึ่งแผ่น103.7K views
