Ep3 : ว้าวุ่นเลยทีนี้

                                                                        (ว้าวุ่นเลยทีนี้)

ขวัญฤทัยตะเกียกตะกายดันตัวเองให้ลุกออกจากสิ่งล่อแหลม ถึงจะไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวกับผู้ชายมาก่อนหากไอ้ดุ้นเนื้อแข็งๆแถวบริเวณสะโพก ทำไมเธอถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไหนจะแววตาพราวระยับของเจ้านายนี่อีก มันทำให้เลือดในตัวของเธอรู้สึกร้อนผ่าวๆ

“อย่าเพิ่งลุก นอนอีกแป๊บฉันกำลังจุกที่เธอร่วงลงมาทับ”

“อะ...แต่ว่า...ท่านี้มันไม่ค่อยจะ...เอ่อ...ดีนะคะ” ขวัญฤทัยร้องเตือนเจ้านายด้วยความรู้สึกร้อนใจ ไหนจะมือไม้เขาอีก ทำไมต้องยกมารัดไว้ตรงเอวเธอด้วย

“จะกลัวอะไร? ฉันไม่มีแรงลวนลามเธอตอนนี้หรอกน่า...”

แต่อีกนิดก็ไม่แน่ ออสตินต่อประโยคต่อมาในใจ...

ขวัญฤทัยยอมนอนทับร่างกำยำของเจ้านายโดยสงบไม่ดิ้นรน มีเพียงหัวใจเธอเองเท่านั้นมันเอาแต่คอยเต้นโครมคราม อารมณ์ภายในปั่นป่วน เลือดสาวแล่นพล่าน

สักพักมือใหญ่ก็ขยับขับเคลื่อนแถวสะโพกผาย ขวัญฤทัยผวาเฮือกอย่างไม่นึกไว้ใจ

“อะ!เจ้านาย...จะทำอะไรขวัญคะ?”

“ฮึ!จะยกเธอขึ้นน่ะสิ...ฉันหายจุกแล้วล่ะ...”

“ขวัญลุกเองดีกว่าค่ะ เจ้านายยังเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือคะ?...”

บอกแล้วเธอก็เตรียมจะปีนออกจากตัวเขาเอง หากออสตินก็ยังรัดร่างเธอไว้แน่น ศีรษะทุยได้รูปสวยของเขาถูกยกจนลอยขึ้นเหนือพื้น ทำให้ลมหายใจผ่าวร้อนของเขาเป่ารดผิวแก้มเนียนใสของเธออย่างเลี่ยงไม่ได้ อีกอย่างปลายจมูกโด่งของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าเธอไม่ถึงคืบ ขวัญฤทัยจึงเกร็งตัวพยายามไม่ให้โดนปลายจมูกโด่งๆของเขา

“ฉันรู้ว่าขวัญไม่เคย...”

คำเกริ่นนำของเขาพาทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำหนักขึ้นกว่าเดิม ถึงอายุขวัญฤทัยจะเพียงแค่ยี่สิบนิดๆทว่าเธอก็ไม่โง่จนไม่เข้าใจความหมายที่เจ้านายต้องการสื่อออกมา แต่เพราะความไม่เคยมาก่อนทำเอาขวัญฤทัยใจฝ่อ คิดไม่ถึงหรือไม่คิดด้วยซ้ำเจ้านายสุดหล่อของเธออยากจะได้เธอเป็นเมีย

“แต่ครั้งแรกอาจจะเจ็บอยู่สักหน่อย ขวัญต้องอดทนหน่อยนะ...” 

เขาว่าพร้อมกับออกแรงพลิกตัวเองขึ้นมาอยู่เหนือร่างขวัญฤทัย...เปลี่ยนเป็นฝ่ายคร่อมทับเธอไว้ซะเอง...

“ว้าย!แต่ว่าขวัญไม่...”

คำว่าไม่ยอมถูกกลืนหายผ่านลำคอแกร่ง ออสตินปิดทุกถ้อยคำด้วยจูบแสนเร่าร้อนและช่ำชองของเขา ขวัญฤทัยที่ไม่เคยโดนใครจูบมาก่อนเธอได้แต่ตัวอ่อนระทวย มือไม้ที่เตรียมจะผลักไสตกลงข้างลำตัว...ทำให้ออสตินหลงเข้าใจผิดคิดว่าหญิงสาวมีใจหลงใหลในตัวเขาจึงไม่คิดต่อต้าน

 เจ้านายหนุ่มจึงตั้งหน้าตั้งตาจูบกลีบปากอิ่มของสาวเจ้าไปพร้อมกับมือไม้เคลื่อนไหวพลิ้วพราว สัมผัสผ่านจุดไหนล้วนทำให้ขวัญฤทัยสั่นเกร็ง

ร่างงามบดเบียดนวดคลึงเข้าหาร่างกำยำเพราะอยากระบายอารมณ์อึดอัดคับแน่นให้พอบรรเทา

“อื้อ...อื้อ...อื้อ...”  สาวน้อยส่งเสียงครางแผ่วผิว ยอมให้เขาถอดเสื้อยืดตัวโคร่งผ่านทางศีรษะ ด้วยความที่สติยังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจึงไม่คิดปัดป้องตอนถูกเจ้านายหนุ่มลอกคราบจนตอนนี้ไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นปกปิดร่างกาย

ผิวกายเนียนนุ่มปรากฏเด่นชัดต่อสายตาหื่นกระหาย

นัยน์ตาสีน้ำทะเลฉายชัดถึงความรู้สึกพึงพอใจ...

“อา...ผิวเธอเนียนนุ่มดีมากเลยนะขวัญ แล้วก็ซ่อนรูปชะมัด”

 เขายอมผละห่างจากกลีบปากอิ่มที่ให้ความรู้สึกหอมหวาน พร้อมกระซิบชื่นชมความงดงามที่เขารู้ว่ามันต้องเป็นเช่นนั้นด้วยน้ำเสียงกระเส่า

 และเขาก็มองไม่ผิดซะด้วย หญิงสาวผู้นี้สวยหมดจดตั้งแต่หน้าตายันผิวพรรณ และนี่แหละคือเหตุผลแรกที่เขารับขวัญฤทัยเข้าทำงาน...

เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกมนผายออกอย่างพอเหมาะพอเจาะ หน้าอกถึงจะไม่ใหญ่โตเท่ากับสาวๆที่เขาเคยควง แต่ก็เต่งตึงขาวอวบน่าขยี้ขยำเล่นออสตินวาดฝ่ามือหยาบประคองเต้าสล้าง ช่างน้ำหนักดูว่าจะสักเท่าไรกันเชียว เพียงแค่แตะเบาๆหัวจะงอยสีชมพูอ่อนก็แข็งชูชัน หญิงสาวที่ไม่เคยถูกสัมผัสใกล้ชิดสะดุ้งโหยง

“อือ...”  

อา...รู้สึกดีชะมัด ริมฝีปากร้อนครอบงับกัดกินเต้าสาวอย่างเอร็ดอร่อย งับข้างหนึ่งแล้วก็ปล่อยเปลี่ยนมางับนมขาวๆอีกข้าง ขวัญฤทัยแอ่นหยัดแผ่นหลังโค้งลอยจากพื้นโดยไม่ตั้งใจ ทั้งที่เมื่อกี้ตัวเองเป็นคนร้องห้ามเขาแท้ๆ

นมอีกข้างที่ว่างจากกลีบปากก็ถูกมือหนาบีบขยำ ด้วยอารมณ์ร้อนเร่าที่ออสตินเผชิญรุนแรงไปหน่อย ชายหนุ่มจึงเผลอออกแรงบีบขยำเต้าสาวจนขวัญฤทัยเจ็บจี๊ด เธอปล่อยเสียงครางประท้วง

“อะ...เจ้านายขา...ปล่อยขวัญก่อนเถอะค่ะ...”

แรงบีบจากเต้าสาวช่วยดึงสติให้ขวัญฤทัยหลุดเสียงที่เธอควรจะพูดออกมาจนได้ ทว่าคำห้ามนั้นจะมีความหมายอะไรถ้าผู้กระทำหมายมั่นว่ายังไงซะวันนี้เขาต้องลงมือจัดการให้สำเร็จก่อนจะถูกแมวขโมยไปกิน

“แต่ฉันอยากได้ขวัญ...มาเป็นเมียของฉันเถอะนะ ยังไงก็จะเลี้ยงดูอย่างดี  จะไม่ให้ลำบากในวันข้างหน้า...”  เขายื่นข้อเสนอเพราะคิดว่ายังไงเขาก็ดูแลขวัญฤทัยเป็นอย่างดีมาเสมอ

“แต่ขวัญไม่อยากได้เจ้านายเป็นสามีสักหน่อย...”

ขวัญฤทัยไม่แน่ใจนักหรอกไอ้คำว่าเมียของเจ้านายจะหมายถึงเมียเก็บเมียบำเรอหรือว่าเมียออกหน้าออกตา เธอเป็นสาวใช้เขามาหลายปีจึงเห็นสาวๆของออสติน โคล แต่ละนางนั้นฐานะหาใช่ธรรมดาที่ไหนกัน ทุกคนล้วนแต่มีหน้ามีตาทางสังคม หรือไม่ก็เป็นดารานางแบบ ส่วนตัวเธอล่ะ...มีอะไรไปเทียบเคียง ถ้าวันนี้ยินยอม สุดท้ายเธอคงเป็นได้แค่ของเล่นสำหรับเขาเอาไว้แก้เซ็ง ไม่ต้องไม่ฝันสูงหรือหวังไกลให้ป่วยการ

“จริงเหรอ?...” ออสตินโน้มใบหน้าเข้าหาคนที่ทำตาคุ้นคิดหนัก ส่งสายตาว่าไม่เชื่อ

“ฉันไม่ถูกตาต้องใจเธอสักนิดเลยหรือไง? ใครๆก็ออกปากว่าฉันทั้งหล่อแล้วก็หุ่นดีด้วยนะ...” ออสตินทอดเสียงอ่อนหยอกล้อ มือก็คอยขยับลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอรชร ลำอวบเขาปวดหนึบหากก็พยายามยับยั้งไม่ให้มันพวยพุ่งเข้าหาแอ่งสวาท 

“ขวัญทราบค่ะว่าเจ้านายหล่อแล้วก็เอ่อ...หุ่นดีมากๆ แต่ก็ไม่เห็นเกี่ยวกันนี่คะ เพราะขวัญไม่อยากตกเป็นของเล่นของเจ้านาย”

“ใครว่าจะให้ขวัญเป็นของเล่น...ฉันก็บอกอยู่ว่าจะให้ขวัญเป็นเมีย ไม่เชื่อคำพูดฉันแล้วหรือไง...”

“ค่ะ...ขวัญไม่เชื่อ...”

“ถ้าไม่เชื่อก็อยากให้ลองพิสูจน์ดู...ว่าฉันเป็นคนพูดจริงทำจริงหรือไม่?”

“ถ้าขวัญเสียให้เจ้านายไปแล้ว...จะเอากลับคืนมาไม่ได้น่ะสิค่ะ...เจ้านายอย่ามาหลอกขวัญดีกว่า...”

ขวัญฤทัยเถียงสู้ ปากอิ่มๆจึงถูกเขาปิดให้อีกรอบ...

รอบนี้เขาจูบปากเธอเนิ่นนานกว่าครั้งก่อน กว่าขวัญฤทัยจะได้รับอิสรภาพเธอก็เกือบขาดอากาศหายใจ หญิงสาวจึงสูดเอาอากาศเข้าปอดหอบจนตัวโยง พลันหูก็ได้ยินเสียงเขาหัวเราะขบขัน และนิ้วมือเรียวยาวกำลังวางทาบลงบนเนินสาวอวบอูม ล้อเล่นอยู่กับขนอ่อนสีดำสนิท...

“อุ๊ย!อย่าค่ะเจ้านาย ...”

 ร้องห้ามพร้อมกับรีบหนีบเรียวขาให้ปิด ไม่ยอมปล่อยให้ปลายนิ้วร้ายสัมผัสผ่านลอยแยกของเนินสาวตัวเองได้ง่าย ๆ

ออสตินยิ้มกริ่ม เขายกมุมปากสูงกับการกระทำของสาวเจ้า คิดหรือว่าแค่นี้จะห้ามอะไรเขาได้ อีกประเดี๋ยวก็คงมีแต่จะแดดิ้น ร่ำร้องให้เขาเอาเธอแรงๆ เหมือนกับคู่นอนของเขาคนอื่นๆนั่นแหละ นิสัยของผู้หญิงสมัยนี้ก็ไม่เห็นจะแตกต่างกันสักเท่าไร แรกๆก็ขัดขืน พอได้ลิ้มลองรสชาติของเซ็กส์ดีๆเข้าหน่อย ขี้คร้านจะติดใจ มาให้เขาทำด้วยบ่อยๆ...

“ขวัญคนดี...”  

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงอ้อน กดริมฝีปากร้อนนาบบนผิวเนียนนุ่ม สัมผัสตั้งแต่ผิวแก้มเนียนใสลากไซ้ลงมาเกลือกกลิ้งตรงซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นหอมอ่อนจางบริสุทธิ์จากผิวสาวไม่ทำให้ออสตินฉุนจมูกเหมือนกับสาวรายอื่นๆที่เขาเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย ชายหนุ่มจึงเฝ้าวนเวียนซุกไซ้ใบหน้าคมคาย สูดดมกลิ่นหอมนั้นราวกับต้องมนต์สะกด

ถ้าจะมีบางสิ่งที่แตกต่างเห็นจะเป็นตรงจุดนี้กระมัง...

ขวัญฤทัยยังคงขัดขืนด้วยการดิ้นอึกอัก เธอยังไม่คิดยอมศิโรราบให้เจ้านายง่ายๆ อย่างน้อยๆเธอก็ต้องการรักษาศักดิ์ศรีของหญิงสาวฐานะธรรมดาคนหนึ่งเอาไว้ให้นานที่สุด เธอไม่ได้ต้องการตกเป็นของเล่นสำหรับใครทั้งนั้น ต่อให้เขาจะร่ำรวยแค่ไหนก็ช่าง ขวัญฤทัยไม่คิดสนใจในเรื่องนั้น ถ้าต้องเสียพรหมจรรย์ให้ใครเธอก็อยากให้เขาเห็นคุณค่า หรือไม่ก็ยอมเสียให้กับชายหนุ่มที่เธอรัก ทว่ากับออสติน โคล ผู้ชายอย่างเขาเขาอยู่สูงเกินกว่าหญิงสาวธรรมดาอย่างเธอจะเอื้อมถึง ...

ออสตินกดใบหน้าครอบครองเต้าสล้างอีกหน หัวจะงอยถูกเขารวบไปดูดราวกับเป็นทารกตัวน้อย ดูด เลียจนสมใจอยาก เขาก็ดึงตัวเองเลื่อนใบหน้าให้ตรงกับใบหน้าหวาน สบตาเจ้าหล่อนตรงๆ

“ขวัญ...ยอมฉันเถอะนะ แล้วฉันจะทำให้เธอมีแต่ความสุข”

 เสียงเขารำพึงรำพันอ้อนวอนอ่อนหวาน ความเป็นเขาบดเบียดแนบชิดไม่ห่างจากกลีบกึ่งกลางสาวแล้วเคลื่อนไหวถูไถแผ่วเบา สร้างอารมณ์ชนิดหนึ่งที่ขวัญฤทัยไม่เคยรู้จัก ทว่ามันกลับสร้างความรู้สึกสั่นคลอนที่หญิงสาวอยากจะรักษาศักดิ์ศรีไว้เป็นอย่างดี ปากบวมเจ่อจึงเผยอขึ้นน้อยๆ

“ขวัญยอมก็ได้ค่ะ...”

----------------------------