ตอนที่ 2

" ที่ครูแจกให้คือตารางปฎิทินการลงทะเบียน TCAS ของแต่ละมหาลัยที่เปิดรับสมัครลงทะเบียนนักเรียนเข้าไปดูและเตรียมตัวให้พร้อมในการสอบด้วยครูหวังว่านักเรียนทุกคนจะตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อทำคะแนนให้ได้ดีที่สุดและครูขอให้นักเรียนที่กำลังจะไปสอบที่มหาลัยหรือคณะที่ฝันครูก็ขอให้สอบได้สอบผ่านตามที่ทุกคนตั้งใจไว้นะ "

\\\อ๊อดดดด ////

"หมดคาบโฮมรูมแล้วครูขอให้นักเรียนทุกคนโชคดี "ครูประจำชั้นเอ่ยขึ้นพร้อมเดินเก็บของและเดินออกจากห้องเรียน

"สายไหมวันนี้มึงเป็นอะไรว่ะป่วยหรอถึงใส่แมสได้ทั้งวัน "เบลเอ่ยถามสายไหมขึ้นทันทีเพราะวันนี้ทั้งวันเพื่อนรักดูท่าทางเงียบขรึมและใส่แมสตั้งแต่เช้าไม่ยอมถอดออก

" อือกูป่วย"ฉันตอบพร้อมกับหยิบกระเป๋านักเรียนและลุกเดินออกจากห้องเรียนทันที

" หืออ อีไหมมม มึงอย่ามาสะตอใส่พวกกูนี่ใครกูเพื่อนมึงตั้งแต่อนุบาลยันตอนนี้รู้แจ้งเห็นชัดว่ามึงมีอะไรปิดบังพวกกูอยู่คิดว่าจะหลอกพวกกูได้หรือไงว่ะ "เทียนหอมเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงแมสที่สายไหมออกทันที

" เฮ้ยย ไหมมึงไปพลาดท่าโดนใครตบมามึงบอกพวกกูมาเดี๋ยวนี้นะกูจะไปตามตบคืนให้ หืออ ดูดิบวมแดงเป็นรอยนิ้วเลย" เบลดักหน้าของสายไหมไว้ทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นลูบแก้มขาวเนียนของเพื่อนที่ตอนนี้บวมแดงเป็นรอยนิ้วชัดมาก

" " ฉันที่นิ่งไปก็มองหน้าพวกเพื่อนรักทั้งสองคนที่ตอนนี้ดูท่าทางเป็นห่วงและโกรธแค้นแทนฉัน

"มึงไม่ต้องจะพูดอะไร กูพอจะเดาออกว่าเป็นใคร อีรินดาช่ะ ได้!!!อีรินเดี๋ยวมึงเจอกู"'

เทียนหอมเอ่ยขึ้นพร้อมกับจะเดินไปยังห้องเรียนของรินดาที่อยู่ไม่ไกลจากห้องเรียนพวกฉันเท่าไร

" เฮ้ยเทียนมึงใจเย็นไม่ใช่มันหรอก " ฉันดึงแขนห้ามเพื่อนตัวเองไว้ก่อนจะมองหน้ามันนิ่งๆ

" ไม่ใช่มันแล้วเป็นมันใคร " เบลเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

" พ่อกูเอง "ฉันตอบด้วยเสียงนิ่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง

"ห๊าาา/// ห๊ะ พ่อมึง!!!" ทั้งสองถึงกับร้องออกมาเสียงหลงและมองฉันด้วยความตกใจ

"อือพ่อกูเองผลงานชิ้นโบว์ที่ตบกูโชว์อีลูกนอกคอกกับชู้แม่กูนะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเดินลงบันไดอาคารเรียนไปด้วย

"เดี๋ยวนะไหมนี่มึงอย่าบอกพวกกูนะว่าน้าฤดีเพื่อนแม่มึงกับพ่อมึง " เบลพูดขึ้นด้วยความตกใจ

"เป็นอย่างที่พวกมึงคิดแหละกูก็เพิ่งรู้เมื่อวานนี้เหมือนกันพ่อขอหย่ากับแม่กูแถมยังไล่กูกับแม่ออกจากบ้านอีก"

"เฮ้ยยย มึงงงงงงง "'

"มึงโอเคหรือเปล่าและแม่พินท์ของพวกกูล่ะเป็นยังไงบ้าง"เทียนหอมเข้าไปโอบไหล่สายไหมทันที

" ไม่โอเคก็ต้องโอเคแหละกูไม่อยากให้แม่คิดมากด้วยแค่เมื่อเช้าเห็นแม่ตาบวมมากคงร้องไห้มาทั้งคืน "

"มึงยังมีพวกกูสองคนนะไหมและมึงจะย้ายบ้านไปอยู่แถวไหนแล้วจะไปสอบมหาลัยไหนพวกกูจะตามไปด้วยกูจะตามติดมึงไปทุกที่เลย "เทียนหอมพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ

" มึงเป็นผีหรือไงถึงมาติดกูขนาดนี้ "

" อือเป็นผี ผีไม่มัวผัวไม่มีค่าเพื่อน คริคริ"

เทียนหอมพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างชอบใจก่อนที่เบลจะเอ่ยขึ้นและมองไปยังหน้าประตูโรงเรียนด้วยความแปลกใจ

" ว่าแต่ตรงนั้นเขามุงอะไรกันว่ะ "

" ไม่รู้ดิพวกเราแยกอีกทางดีกว่าคนเยอะเกิน"ฉันพูดขึ้นแต่สายตาเพ่งมองไปยังกลุ่มคนที่มุงอยู่ตรงนั้นด้วยความสนใจเช่นกัน

" เฮ้ยได้ไงไปทางนี้แหละกูอยากรู้ว่าเขามุงอะไรกัน"เบลเอ่ยขึ้นพร้อมกับจับลากเพื่อนทั้งสองให้เดินตามมาทางหน้าโรงเรียนทันที

ฉันที่เดินเข้าไปใกล้ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหนุ่มหล่อออร่าที่มีรอยสักคุ้นตาอยู่ในชุดนักศึกษานั่งสูบบุหรี่บนรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่เหมือนกำลังรอใครสักคนก่อนที่เขาจะหันมาทางที่ฉันยืนอยู่และสบตากันโดยบังเอิญ เฮ้ยยยนั่นมันผู้ชายคนที่ฉันช่วยไว้เมื่อวานนี้นิทำไมพี่เขามาอยู่หน้าโรงเรียนฉันได้อ่ะฉันที่ได้สติก็รีบก้มหน้าลงพร้อมกับเดินหลบไปยังอีกฝั่งของประตูโรงเรียนทันทีแต่ไม่ทันจะหันหลังเดินเสียงตะโกนก็ดังขึ้นจนฉันถึงกับชะงักไปทันที

" สายไหมหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!!!!" โลกันต์ตะโกนเรียกเสียงดังก่อนจะขยับตัวเดินเข้าไปหาและดักหน้าเด็กน้อยของเขาทันที

" เพิ่งเลิกเรียน??? " โลกันต์เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆหน้าของสายไหมก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นทันทีเมื่อเห็นรอยบวมแดงที่แก้มขาวๆก่อนจะยกมือเชยคางของสายไหมขึ้นมาพร้อมสบตามองด้วยสีหน้านิ่งๆ

" ใครเป็นคนทำ!!!"

" ปะ เปล่าคะ เอ่อ พี่โลกันต์มาทำธุระแถวนี้หรอคะ"

ฉันปัดมือของพี่โลกันต์ออกเบาๆพร้อมกับขยับตัวออกห่างและมองหน้าพี่เขาตรงๆ หืออ พี่โลกันต์ในชุดนักศึกษาคือหล่อมากหล่อแบบเว่อวังไม่ไหวจริงๆทำเอาหัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมา

"มารอเรานั่นแหละจะกลับหรือยัง??"

โลกันต์พูดขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าหวานด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยใครแม่งทำร้ายเด็กของเขาว่ะ

" มารอหนู ??"

" อืมไปกันเถอะ"โลกันต์เอ่ยจบก็จับมือสายไหมเดินตรงไปทางที่รถจอดอยู่ทันที

ฉันที่หันไปมองหน้าเพื่อนรักทั้งสองที่ยืนยิ้มอย่างล้อเลียนพร้อมกับยกมือบายๆฉันกันหน้าระรื่นก่อนที่ฉันจะมาหยุดที่ข้างรถบิ๊กไบค์ของพี่โลกันต์ท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กในโรงเรียนฉัน

"อร๊ายแฟนของพี่สายไหมนี่เอง น่ารักอ่ะแก"

"หือออยากมีแฟนหล่อกร้าวใจแบบนี้บ้างอ่ะ "

" งืออพวกพี่เขาดูเหมาะกันมากเลย"

บลาๆๆๆๆๆ

โลกันต์ที่ได้ยินคำพูดซุบซิบก็ถึงยิ้มขึ้นมาก่อนจะหยิบหมวกกันน็อคสีชมพูที่เขาเพิ่งซื้อมาใหม่เพื่อน้องสายไหมโดยเฉพาะสวมใส่ให้กับน้องทันที

ฉันที่ยืนนิ่งเงยหน้ามองหน้าพี่โลกันต์ที่กำลังใส่หมวกกันน็อคให้ฉันพลันหัวใจน้อยๆก็เริ่มทำงานหนักอีกครั้งเมื่อได้มองใบหน้าหล่อแบบใกล้ชิดขนาดนี้บวกกับกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ออกมาจากตัวของพี่เค้า

\\\ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ///

งือออ กลัวพี่เค้าได้ยินเสียงหัวใจฉันจังเลยคิดได้ดังนั้นใบหน้าฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีก่อนที่เราทั้งสองคนจะสบตามองกันอีกครั้ง

โลกันต์ที่ยืนนิ่งมองน้องสายไหมที่ใบหน้าแดงจ้องมองเขาตาใสแป๋วจนเขาอดไม่ได้จึงยกนิ้วขึ้นมาเคาะที่จมูกรั้นของน้องเบาๆด้วยความเอ็นดูก่อนโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆและเอ่ยขึ้น

"เขินหรอใจเต้นแรงได้ยินมาถึงนี่เลย "

" " ฉันตาเบิกโพล่งขึ้นพร้อมกับมองหน้าพี่โลกันต์ด้วยความตกใจ คนบ้า!!!เรื่องแบบนี้ใครเค้าพูดกันล่ะ งืออ น่าอายชะมัด

" หึหึ ขึ้นมาสิเดี๋ยวพี่ไปส่ง "

โลกันต์ที่นั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์คันโปรดเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นน้องเสียอาการ ฮืมมม ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้อยากจะจับฟัดฉิบหายเลยก่อนที่น้องจะก้าวขึ้นรถมานั่งอย่างเก้ๆกังๆ

" นั่งแบบนั่นเดี๋ยวก็ปลิวตกรถพอดี"

" แล้วจะให้หนูนั่งแบบไหนล่ะคะ " ฉันโน้มตัวและเอียงคอมองพี่โลกันต์ด้วยความสงสัย

" แบบนี้ไง " พี่โลกันต์พูดจบพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือฉันไปกอดเอวของเขาไว้แน่นจะเหมือนว่าฉันโอบกอดพี่เขาจากด้านหลังเลยก็ว่าได้

"เกาะแน่ๆล่ะปลิวตกไปพี่ไม่ลงไปเก็บนะ"

บรืนนน บรึม บรึมมมมม////

" ว้าย!!!!"

ฉันที่แทบจะหงายหลังเมื่อพี่โลกันต์ขับเคลื่อนรถออกตัวอย่างแรงจนฉันรีบยกมือโอวกอดเอวของพี่เขาไว้แน่นเพราะกลัวตกจากรถจริงๆพร้อมกับได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากคนร่างยักษ์ตรงหน้า

" งืออออฉันจะมีชีวิตรอดกลับไปหาแม่ไหมเนี๊ย"'

*( TCAS เป็นระบบการรับเข้ามหาวิทยาลัยรูปแบบใหม่)*