All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 1551 - Chapter 1560

จูหมานหลินพูดไม่ออกนี่เป็นโชคที่ท้าทายสวรรค์จริงๆถึงอย่างนั้น การชนคนก็ยังดีกว่าการชนโจรสลัดอวกาศ“ขอโทษที หลินตง ดูเหมือนว่าเราจะชนคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ” จูหมานหลินพูดด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อยหลังจากคิดทบทวนหลินตงก็ได้รวบรวมสถานการณ์เข้าด้วยกันเมื่อเขาออกจากพื้นที่มิติที่สี่ มีบางอย่างพุ่งเข้าหาเขาจากด้านล่าง“เอ่อ พี่สาว ฉันขอถามหน่อยเถอะ ฉันอยู่ที่ไหน?”“คุณอยู่บนยานขนสินค้าของฉัน เรามาจากดวงดาวจักรพรรดิที่อยู่ห่างไกล และกำลังมุ่งหน้าไปยังแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว”“อ๋อ คุณกำลังจะมุ่งหน้าไปยังแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวด้วยเหรอ”“ถูกต้องแล้ว! แล้วคุณล่ะ หลินตง คุณจะไปที่แผ่นดินลอยฟ้าเสินโจวเหมือนกันเหรอ?”“เอ่อ... เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ฉันกำลังวางแผนที่จะไปที่นั่นเหมือนกัน” หลินตงตอบ"เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ หลินตง เมื่อคุณเหนื่อยนิดหน่อยก็พักผ่อนบนยานลำนี้เถอะ! จุดหมายปลายทางของเราเหมือนกัน และเมื่อเราไปถึงแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว ฉันจะเรียกคุณ" จูหมานหลินแนะนำ"ไม่! พี่สาว ฉันไปคนเดียวได้โดยไม่รบกวนคุณ" หลินตงปฏิเสธเขาไม่ได้เหนื่อยและต้องการพักผ่อนจริงๆนี่เป็นเพียงข้อแก้ตัวเท่านั

ทันทีที่หลินตงมาถึงอาณาจักรดวงดาว เขาก็ถูกไป๋หลี่เหยียนหงพามายังนิกายแก้วเจ็ดแสงทันทีผู้คนที่เขาพบในนิกายแก้วเจ็ดแสงคือใคร?ผู้นำนิกายแก้วเจ็ดแสง กงซุนจื้อเหมิงซีเหมินฟู่กุ้ย ปรมาจารย์อาณาจักรเซียนที่เพิ่งเลื่อนขั้นจากตระกูลซีเหมินและผู้อาวุโสสูงสุดในอาณาจักรเซียนทั้งสองของนิกายแก้วเจ็ดแสงบุคคลเหล่านี้ ทุกคนล้วนเป็นบุคคลที่มีสถานะและชื่อเสียงในอาณาจักรดวงดาวแม้แต่ในพิธีรับศิษย์ของกงซุนจื้อเหมิงพื้นที่ที่จัดเตรียมสำหรับหลินตงยังเป็นโซนรับรอง VIP ของนิกายแก้วเจ็ดแสงด้วยมีสมาชิกระดับกลางถึงระดับสูงของนิกายแก้วเจ็ดแสงายล้อมเขาอยู่ส่วนใหญ่อยู่ในอาณาจักรนิรันดรสิ่งนี้ทำให้หลินตงเข้าใจผิด คิดว่าปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรมีอยู่ทั่วไปเหมือนวัชพืชในอาณาจักรดวงดาว ไม่มีอะไรพิเศษเลยจริงๆ แล้วนี่ไม่ถูกต้องอาณาจักรนิรันดรไม่ได้หายากเท่ากับในอารยธรรมระดับกลางถึงระดับต่ำในอาณาจักรดวงดาวแต่พวกเขาไม่ได้มีอยู่ทั่วไปเช่นกันเพียงแค่ต้องดูที่สถานที่ถ้าอยู่ในสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของอาณาจักรดวงดาว เช่น แผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว อาณาจักรนิรันดร์ก็ไม่มีอะไรพิเศษเลยมากจนแทบนับไม่

จูมานหลินลุกขึ้นนั่งตามแล้วพูด “อื้ม ได้สิจ๊ะ”"ดีจังเลย! แม่จ๋า ต่อไปแม่ หนู แล้วก็พี่ชาย เราสามคนอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่ต้องแยกจากกันได้ไหม?""จูจู ลูกจะโลภมากไม่ได้ ถ้าเลือกได้แค่คนเดียวระหว่างแม่กับพี่ชาย ลูกจะเลือกใคร""หนูเลือกทั้งคู่ไม่ได้เหรอ ฉันชอบแม่ แต่ฉันก็ชอบพี่ชายด้วย..." เด็กน้อยฟังดูสับสนจูหมานหลินส่ายหัวแล้วพูด "ไม่ได้!""งั้นหนูจะเลือกแม่! หนูอยากอยู่กับแม่ตลอดไป" เด็กหญิงตัวน้อยทำปากยื่นและพูดชัดเจนว่าในใจของเธอ แม่ของเธอยังคงครองอันดับหนึ่งท้ายที่สุดแล้ว เธอรู้จักหลินตงเพียงไม่กี่วัน"งั้นลูกไม่ต้องการพี่ชายแล้วเหรอ"“ใช่แล้ว! เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจะไปหาเขา” เด็กหญิงตัวน้อยพูดหลังจากคิดสักครู่"จูจู ไปนอนเถอะ! ลูกต้องโตไวๆ นะ" จูหมานหลินกอดลูกสาวแล้วนอนลงอีกครั้ง"อื้ม! ไม่ต้องห่วงแม่ แม่ หนูจะโตเร็วๆ นี้แน่นอน แล้วแม่จะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีก" จูจูหลับตาแล้วพูดจูหมานหลินรู้สึกอึดอัดในใจมากเธอรู้ว่าลูกสาวของเธอไม่ได้รับความรักจากพ่อมาตั้งแต่เด็ก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงชอบหลินตงมากทันทีที่เห็นเขาตั้งแต่แรกเริ่ม ตระกูลจูไม่เคยต้อนรับการมีอยู่ของจูจูอ

เซ็นเซอร์บนยานขนสินค้าบ่งชี้ว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้ข้างหน้าแม้ว่าจะยังไม่ได้รับการยืนยันว่าเป็นโจรสลัดอวกาศก็ตามแต่ก็ห้ามประมาทแม้แต่นิดเดียวเพราะนี่เกี่ยวข้องถึงชีวิตของทุกคนบนเรือ รวมถึงความหวังของตระกูลจูทั้งหมดจูหมานหลินไม่ลังเลแม้แต่น้อย กดปุ่มสัญญาณเตือนภัยทันที"หว่อ....หว่อ....หว่อ...."ทันใดนั้น เสียงไซเรนดังแสบแก้วหูไปทั่วทั้งยานขนสินค้าเจ้าหน้าที่หลายคนในห้องควบคุมซึ่งกำลังควบคุมยานขนสินค้าต่างหันศีรษะไปทางจูหมานหลินด้วยความกังวลทันทีเจ้าหน้าที่ทุกคนบนเรือสินค้าได้ยินเสียงนี้ยกเว้นหลินตงและจูจูคนอื่นๆ ต่างเตรียมพร้อมทันทีจูเฟิงถังก็รีบวิ่งไปที่ห้องควบคุมเช่นกัน"คุณหนู! มีอะไรงั้นเหรอ?" จูเฟิงถังถามด้วยความกังวลเขารู้ว่า คุณหนูจะไม่ส่งเสียงเตือนโดยไม่มีเหตุผลต้องมีบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอน“มีบางอย่างกำลังเข้าใกล้ยาน บอกทุกคนให้กลับไปประจำที่และเตรียมพร้อม” จูหมานหลินตอบอย่างใจเย็นตอนนี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวลแต่ในฐานะกระดูกสันหลังของยานขนสินค้าลำนี้ ไม่สามารถแสดงความกลัวได้หากเธอตื่นตระหนกยานทั้งลำจะตกอยู่ในความโกลาหล“ใช่

แต่ถ้าเป็นโจรสลัดอวกาศธรรมดาๆ ทั่วไป พวกเขาคงไม่กลัวหรอกอย่างน้อยกล้าที่จะทำธุรกิจข้างนอกก็ไม่อ่อนแอเกินไปหลินตงอยู่แต่ในห้องของเขา พักผ่อนต่อไปกำลังคิดอยู่ในใจเมื่อเขาไปถึงแผ่นดินลอยฟ้าเสินโจว เขาจะตั้งหลักปักฐานได้อย่างไร"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะดังขึ้นทันใด“ใคร?” หลินตงถาม“พี่ชาย เปิดประตู ฉันเอง!” เสียงเล็กๆ ของจูจูก็ดังขึ้นจากด้านนอกจูจู?เหตุใดเด็กหญิงตัวน้อยจึงมาหาเขาเกิดความสงสัยขึ้นในใจหลินตงลุกขึ้นและเปิดประตูเขาเห็นเด็กหญิงตัวน้อยยืนอยู่หน้าประตูหลินตงย่อตัวลงแล้วถามว่า "จูจู ทำไมเธอถึงตามหาพี่ล่ะ?""พี่ชาย ตอนนี้แม่ยุ่งมากและไม่มีเวลาเล่นกับฉัน เธอขอให้ฉันมาเล่นกับคุณ” เด็กหญิงตัวน้อยพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย"แม่ของเธอยุ่งอะไรอยู่เหรอ?""ฉันก็ไม่รู้!“ เด็กน้อยส่ายหัวหลินตงหัวเราะเด็กน้อยอายุเจ็ดหรือแปดขวบจะรู้ได้อย่างไร“เอาล่ะ! เพราะแม่ยุ่ง พี่ชายจะคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”เขาอุ้มเด็กน้อยและพาเธอเข้าไปในห้อง ปิดประตูตามหลัง“ขอบคุณ พี่ชาย!”เด็กน้อยค่อนข้างรู้สถานการณ์หลังจากวางเธอลงบนเก้าอี้ หลินตงก็ถามว่า “แล้วจูจู เธออยากเล่นอะไร?”“ฉั