Semua Bab พิษรักคุณหมอมาเฟีย: Bab 111 - Bab 120

“หมอไม่พักบ้างเหรอคะ” “อยากทำให้มันเสร็จ” เขาตอบแต่สายตายังคงจ้องมองงานตรงหน้า “ไหนบอกว่าหยุดไงคะ ทำไมถึงยังทำงานทั้งวันเลย” “หยุดแต่ใช่ว่าจะต้องหยุดทำงานไปด้วย” “เป็นหมอนี่เหนื่อยนะคะ” วันหยุดแต่ก็ต้องทำงาน เขาทำได้ยังไง ลำพังแค่เธอเรียนกับวันหยุดต้องไปดูงานที่โรงพยาบาลเหนื่อยแทบแย่ ได้หยุดแค่ว

มีญ่ากลับมานั่งที่มุมหนึ่งของห้องพักพยาบาล สายตาจ้องเอกสารที่เพิ่งถูกโยนกระจายไปเมื่อครู่ด้วยความรู้สึกอัดอั้นในใจ เธอเม้มริมฝีปากแน่น กัดฟันไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมาแต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยความน้อยใจ เธอพยายามทำให้ดีที่สุดแล้ว แต่ทำไมหมอรวิกรถึงต้องพูดจาดูถูกกันขนาดนั้น… “ยังไม่กลับอีกเหรอมีญ่า” เสี

ให้ตายเถอะ… เธอพยายามสลัดเรื่องนี้ออกจากหัว รีบเดินไปยังรถอย่างรวดเร็ว จังหวะกำลังเปิดประตูรถกลับมีมือของใครบางคนคว้าแขนเอาไว้แล้วปิดประตูรถเอาไว้เหมือนเดิม หมับ “มะ…หมอ…” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย สีหน้าแสดงออกชัดเจนว่าตกใจ “ขึ้นรถ” “ขึ้นรถ?” เธอทวนคำพูดเขาอีกรอบ “ขึ้นรถฉัน” “

“จำอะไรได้บ้างไหม” “หมอพูดเรื่องอะไร มีญ่าไม่เข้าใจ” “จำไม่ได้สินะ…” เขาแอบผิดหวังอยู่ลึกๆ เธอนอนมองเขาเงียบๆ อย่างไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไร แม้สงสัยแต่ก็เลือกที่จะไม่ถามให้เขาหงุดหงิดไปมากกว่านี้ “ที่หมอบอกว่ามีเรื่องจะคุย มีญ่าว่าหมอรีบพูดมาดีกว่าค่ะ” เธอเข้าประเด็น “ฉันเคยบอกแล้วใช่ไห

ไรอันยิ่งฟังยิ่งเดือดดาล ราวกับไฟที่ถูกโหมกระพือด้วยเชื้อเพลิงไม่สิ้นสุด พยายามกดโทสะที่ใกล้ประทุมรอมร่อเอาไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา แต่ดูเหมือนมันจะ…ไม่สำเร็จ “อ๊ะ อื๊ออ!” เพียงพริบตาเดียวร่างบางก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนแข็งแกร่ง แรงดึงนั้นทำให้มีญ่าเซถลาไปชนอกแกร่งเต็มๆ มือหนากดล็อกเอวบางไว้แน่นจนแทบขยั