All Chapters of จำเลยลับของเสือร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำครืด ครืด...เสียงโทรศัพท์แผดเสียงดังลั่นในช่วงสายของวัน ปลุกให้หญิงสาวตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น มือเรียวเล็กควานหาโทรศัพท์ทั้งที่เปลือกตายังปิดสนิท ใบหน้าหวานสวยแสดงความหงุดหงิดออกมาเล็กน้อยเมื่อมีเสียงเข้ามากวนเวลาการนอนทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดเรียนทันทีที่หยิบโทรศัพท์ได้ทำให้หญิงสาวค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นและมองหน้าจอโทรศัพท์ ทันทีที่เป็นชื่อของคนรู้จักทำให้เธอตัดสินใจรับสายและฟุบหน้าลงกับหมอนพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้ง“ฮัลโหล”น้ำเสียงที่แหบพร่ากล่าวทักทายทันทีที่กดรับสาย ด้วยที่เป็นสายของคนที่คุ้นเคยทำให้เธอไม่จำเป็นต้องแกล้งทำน้ำเสียงสดใส(ฮรือ ฮือ...)เสียงร้องไห้ดังมาจากปลายสายแต่คนที่ได้ยินยังคงหลับตาพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงแบบนี้ “ครั้งนี้เท่าไหร่”(สามหมื่น ฮรือ ฮือ...แม่คิดว่ากู้เอามาลงทุนแล้วจะได้ทุนคืน แต่สุดท้ายมันไม่เป็นแบบที่คิด ตอนนี้พวกเก็บเงินกู้ก็ตามมาที่บ้าน ขู่แม่ทุกทาง แม่ไม่มีทางเลือก แม่ไม่อยากรบกวนพริกหวานเลยนะลูก)ริมฝีปากบางยกยิ้มมุมปาก ‘ไม่อยากรบกวนเธอ’ รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เธอได้ยินประโยคแบบ

ตอนที่ 2 : ทำให้แตก…“พริกจะทำให้คุณพอใจ”จ๊วบริมฝีปากบางจูบเข้าที่ปลายหัวเห็ดหนึ่งทีก่อนจะแลบลิ้นเลียไปตามหัวเห็ดโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ ปรนเปรอหัวเห็ดอยู่นานพอสมควรและจัดการอ้าปากครอบงำท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มีความใหญ่กว่าข้อมือเธอด้วยซ้ำ ทุกการกระทำชำนาญบ่งบอกว่าเธอคุ้นชินกับท่อนเอ็นของเขาแล้ว ทันทีที่ริมฝีปากบางครอบงำความร้อนในโพรงปากทำให้ท่อนเอ็นอบอุ่นขึ้นมาทันที แค่เพียงเธอเลียที่หัวทำเอาเจ้าของร่างกายกำยำถึงกับกัดฟันแน่นเพื่อข่มความเสียวซ่าน สายตาคมยังคงมองหญิงสาวที่อยู่กลางหว่างขาไม่ละสายตา อ๊อก อ๊อกริมฝีปากบางเคลื่อนไหวระรัวดูดกินท่อนเอ็นขนาดใหญ่ราวกับมันเป็นไอติมแท่งโปรด น้ำหวานเคลือบท่อนเอ็นจนมันวาวหล่อลื่นให้ริมฝีปากรูดเข้ารูดออกได้เป็นอย่างดีมือเรียวเล็กจับท่อนเอ็นไว้และจัดการระรัวริมฝีปากเข้าออกจนไม่มีจังหวะให้หายใจ รับรู้ถึงอาการเกร็งของอีกคนทำให้พริกหวานได้ใจ เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ “ซี๊ด...ดี แบบนั้นพริกหวาน ซี๊ด” อ๊อก อ๊อก อ๊อกเสียงน้ำหวานดูดกินท่อนเอ็นขนาดใหญ่ดังก้องไปทั่วห้อง หัวของหญิงสาวผงกขึ้นผงกลงตามจังหวะ ใบหน้าหวานแดงก่ำเพราะต้องเกร็งและทำให้เร็วเพื่อจะไ

ตอนที่ 4 : จุดเริ่มต้น‘ขายตัวให้เสี่ยรวยๆสักคนก็สุขสบายไปทั้งชาติ เอาเงินมาจุนเจือครอบครัว กูเลี้ยงมึงมาจนโตปานนี้มึงควรชดใช้บุญคุณกูบ้าง’“นี่คำพูดของแม่จริงๆเหรอ” พริกหวานยังจำคำพูดพวกนี้ได้ขึ้นใจ เด็กสาวร่างเล็กนั่งกอดเข่าอยู่ในหอพักนักศึกษาที่สภาพทรุดโทรม มือเรียวเล็กกำโทรศัพท์ไว้แน่น นัยส์ตาร้อนผ่าวและรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อหยดน้ำตากำลังจะไหลออกมา สำหรับเธอแล้วการร้องไห้ไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด สมองเธอต้องใช้ความคิดมากกว่านั่งร้องไห้โดยที่สมองว่างเปล่า พริกหวานรีบไล่น้ำตาออกจากดวงตากลมโตจากงานในห้างที่ทำรายชั่วโมง เธอเปลี่ยนจุดหมายเป็นงานกลางคืนที่ทำในร้านเหล้า เธอไม่ใช่เด็กต่างจังหวัดที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ รู้ดีว่างานพวกนี้ได้เงินเยอะกว่าทำงานรายชั่วโมง เพราะมีคนรู้จักแถวบ้านทำงานพวกนี้และได้ดิบได้ดี ได้เสี่ยรวยๆเลี้ยงตามที่แม่เธอพูด แต่เธอไม่เคยคิดอยากจะทำ เพราะตั้งมั่นว่าจะตั้งใจเรียนและมีงานดีๆทำมากกว่าเปลืองเนื้อเปลืองตัว แต่ตอนนี้คำว่า ‘บุญคุณ’ มันสำคัญกว่า พ่อแม่เธอกำลังเดือดร้อน น้องสาวช่วยอะไรไม่ได้ เสาหลักของบ้านมีเพียงแต่เธอ ทำให้เธอตัดสินใจหางานแบบนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองหน

ตอนที่ 6 : ดื่มเป็นเพื่อนเที่ยงคืนตรงรถยนต์คันหรูขับเคลื่อนมาจอดด้านหลังของผับดังใจกลางเมือง ตามมาด้วยรถคุ้มกันสีดำสนิท ก่อนที่คนในรถยนต์คันหรูจะลงจากรถ ลูกน้องหลายสิบคนต้องคอยเช็คความเรียบร้อยก่อนเสมอ เมื่อทุกอย่างปกติทำให้ส่งสายตาไปยังลูกน้องที่คอยเปิดประตูรถยนต์คันหรูให้เปิดประตูได้ชายหนุ่มร่างกายกำยำก้าวขาลงจากรถยนต์คันหรู ที่รายล้อมไปด้วยลูกน้องนับสิบที่คอยคุ้มกัน การแต่งกายคุมโทนสีดำสนิท เสื้อเชิ้ตปลดกระดุมลงจนเผยแผงอกแกร่ง ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก สายตาคมกริบจ้องมองทางที่เดินไปด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา เท้าแกร่งก้าวเป็นจังหวะสม่ำเสมอและมุ่งตรงไปยังพื้นที่ประจำของตัวเอง “เด็กที่นายต้องการเตรียมพร้อมอยู่ในห้องแล้วครับ” ธนินลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้น“ดี”ประตูห้องรับรองในผับหรูเปิดออกทำให้ชายหนุ่มร่างกายกำยำก้าวเข้ามาในห้อง สายตาคมกริบมองหญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างโซฟาหนังราคาแพง สายตาคมมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าโดยที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไร สายตาคมหยุดมองที่หน้าอกอวบอิ่มอยู่สักพักก่อนจะตวัดสายตาไปมองอย่างอื่นแทนพร้อมกับนั่งลงที่โซฟารูปร่างหน้าตาเธอไม่ต่างจากในรูปที่ได้เห็นก่

ตอนที่ 8 : ของเล่นแก้ เงี่ย-(น)กลับมาปัจจุบันมือเรียวเล็กกำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงค่ำคืนที่แสนเจ็บปวด กลิ่นคาวเลือดที่ลอยเข้ามาเตะจมูกในคืนนั้นยังชัดเจนเสมอ คราบน้ำตาที่ไหลอกมาอาบสองข้างแก้มในคืนที่สุดแสนทรมานยังจำได้ดี เขาไม่จบแค่ครั้งเดียวแต่เขาทารุณร่างกายเธอยันเช้าจนร่างกายเธอบอบช้ำขั้นสุด แต่เขาคือคนที่รักษาคำพูดได้ดี เงินหนึ่งแสนบาทถูกโอนเข้าบัญชีทันทีหลังจากเขาเดินออกจากห้องนี้ และตั้งแต่นั้นมาเวลาเขาต้องการเธอ เธอจะมาโรงแรมนี้ สร้างบทรักยั่วสวาทให้เขาพอใจเพื่อต้องการเงิน หลังจากครั้งนั้นแม่ของเธอได้โทรมาหาหลายครั้งจนเงินแสนนั้นหมด และเป็นจังหวะเดียวกันที่เขาต้องการนอนกับเธออีก ถึงแม้เงินจะไม่ได้มากเหมือนครั้งแรกแต่เธอได้เงินมากพอที่จะโอนให้ทางบ้าน ในเพียงระยะเวลาสองเดือนเธอได้เรียนรู้คำว่า ‘ขายตัว’ แบบแจ่มแจ้ง ชีวิตเธอเปลี่ยนไปหลังจากเรามีอะไรกันครั้งที่สอง เขายื่นข้อเสนอจะซื้อคอนโดให้อยู่และส่งเสียค่าเทอม แต่ต้องแลกมาด้วยการที่เธอคอยปรนนิบัติเขา ซึ่งไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม และสิ่งต่างๆได้พลิกผันจนเธอกลายเป็นเด็กเลี้ยงเสี่ยไปแล้ว ถึงเขาจะไม่ดูเหมือนเสี่ยทั่วไปแต่สิ่งที่เข