Killing Lies (English-Tagalog)

The ambulance hastened up with a bold force, letting everyone know its siren wasn't a polite request to move. Every head turned, following its red and blue streak. It's a pity they are in the rain-washed town of Oaken Ridge. No one here gives a single damn about melancholia, especially during the annual feast. The speed of our car slowed down when it turned in another direction. The rocky grounds of the parking lot show that I finally arrived at my destination. Vino clears his throat as he stops the engine. Our eyes met when I glanced at the rear-view mirror. "Janice," tawag niya sa akin. Napairap ako ng mata bago ko tanggalin ang suot kong shades at madiin itong isinara. Para siyang nayuping lata nang lumingon siya sa akin. Ngayon niya lang siguro napansin ang kamaliang sinabi niya. Bago pa siya makapagsalita ulit, hinagis ko sa kan'ya ang mamahalin kong shades. Ngumiwi siya nang tumama ito sa kan'yang pango na ilong. "The next time I'll hear that name,

Tinapat ko ang ilaw sa likuran. Isang pares ng mga paa ang biglang lumabas mula sa kabilang kwarto. Napaangat ako ng tingin at nakita ang kanyang namumutlang mukha. May bahid ng dugo ang kanyang bibig at may hawak siyang duguang karne sa kamay. Tumayo ako at humakbang palayo sa kan'ya. Napakapit ako sa sling bag na dala ko at kinuha ang lipstick taser. Nagkatinginan kami, mata sa mata. Nangilabot ako sa takot nang mapansing purong puti lamang ito na pinapalibutan ng nangingitim na mga ugat. Bigla siyang sumungab sa akin kaya agad ko siyang ginamitan ng tinatago kong taser. Akala ko gagana, pero parang wala man lang nangyari sa kan'ya. Tinulak ko siya at lumabas sa haunted house na iyon. Naramdaman ko ang mga mabibigat at mabilis niyang hakbang na papalapit sa akin. Napatili ako, nanghihingi ng tulong sa mga nakabanggaan ko, pero nagbingi-bingihan ulit sila at mas piniling tumakbo palayo sa akin. Binuksan ko ang phone para tawagan sana si Vino, ngunit huli na ang lahat na

There is a long silence between the three of us. "Your claims are hard to believe. How could you - " Bago ko pa matapos ang sasabihin ko, nilabas niya ang phone niya at pinakita sa akin ang video. Low-angle shot iyon kaya kitang-kita ang lahat. Sa tingin ko nasa pinakatuktok siya ng ferris wheel nang magsimula siyang mag record ng video. Rinig sa video ang malakas na patugtog mula sa baba at ang mga hiyawan ng mga tao. Kung sa normal na okasyon, aakalain ng iba na masasayang hiyaw lamang ito ng mga excited na tao pero ang totoo niyan naghihiyawan na sila dahil sa takot. Nandito rin ako at hindi ko inakalang nagmumukha na pala kaming mga langgam na nagtutulakan at takbuhan sa iba't ibang direksyon kanina. Nag-zoom in ang video sa stage. Inagaw ko ang phone sa kaniya at napatutok lalo dahil nakita ko na naman 'yung babaeng mukhang office worker na nagbigay ng babala kanina. Nangingisay siya sa platform kaya lalong na-stress ang mga kapulisang nakapalibo

"It's not safe to go back, Jane," Caite said in a serious tone, making me stop typing messages from my phone. "Going to La Primo is not safe either," I retorted, then continued typing. "At least I have company unlike you. You only have Vino. Both of you should call for backup!" "Ayun din sana gusto kong sabihin dito, kaso ayaw akong pakinggan kanina." Matalim akong tiningnan ni Vino. Hindi ko siya pinansin. "Everyone's busy!" I shut my phone off since Shae's not responding to my messages anymore. I glance in the rearview mirror to look at Caite. "Shae also said, the station is clear. We can handle it." They were both against it. Luckily, a long honk from an E-bus disrupted our conversation. I shifted my head to her. "Caite, you really should go now." Huminga muna siya ng malalim bago niya buksan ang pinto sa tabi niya. "Thanks again for driving me here." Bumaba na siya ng sasakyan at yumuko para tingnan kaming dalawa. "I'll pay you

Tahimik na sa kaninang overcrowded na plaza nang makarating kami rito. Lahat sila ay nasa loob maliban na lamang sa mga pulis na nagmamanman at nagbabantay sa labas. Kasalukuyan silang gumagawa ng barricade gamit ang kanilang mga sasakyan. Tumayo at humakbang na palayo si Vino sa pinagtataguan naming halamanan nang hilahin ko ulit siya pabalik. "I'm scared." Hinawakan niya rin pabalik ang mga kamay ko. "Nothing bad is gonna happen. We will find them. We just need to tell the situation and the authorities would help us." Paulit-ulit akong tumango habang pilit na tinatago ang nagbabadyang luha. Huminga ako ng malalim at hinanda muli ang sarili para tumayo paalis sa pinagtataguan namin nang may nakakasilaw na liwanag ang tumapat sa mga mukha namin. Naningkit ang mga mata ko dahil sa flashlight. "Anong ginagawa niyo riyan?" tanong ng isang lalaki na may malalim na boses. "Teka," sabi niya pa na may pagtatakang tono. Una