Sold To My Disguised Best Friend

ISLA’S POV   “Adam! Pumasok ka, anak! Sumabay ka na sa aming kumain. Si Isla natutulog pa, pakigising na nga rin! Hay naku talaga itong batang ito. Alam na may pasok pero ang late gumising sabagay at late na rin naman siyang umuwi kagabi. Pasok ka na lang, Adam!” Nagising ako sa ingay sa labas. Ang ingay talaga ni Mama lagi, inaraw-araw niya na ang pagiging maingay. Hays! Nagtakip ako ng unan sa mukha. Inaantok pa ako, ramdam ko ang sakit ng likod ko.    Pagod ako kagabi, madami kasing tao sa restaurant na pinagta-trabahuan ko kaya pinag-over time kami. Pero okay lang basta may pera.    Naramdaman kong may tumabi sa akin.    “Hoy! Gisingin daw kita sabi ni Tita.” Tsk! Maaga pa naman. Alas-dyes pa ang unang klase ko, utang na loob patulugin niyo muna ako. Bago ako natulog kagabi ay itinuloy ko pa iyong plates ko. Hindi ko siya pinansin at nagtulog-tulugan. Nagkunwari pa akong humihilik

ISLA’S POV   “Excuse me po?” Napabitaw ako sa yakap kay Adam nang tawagin ako ng nurse na tumingin kay Papa. Hindi na ako umiiyak pero ramdam ko ang bigat at pamumugto ng dalawang mata ko.    “Papirma na lang po ito Miss.” Inabot niya sa akin ang papel na hawak niya. Bakit ba atat na ata ang mga tao na ito sa bayad? Oo, mahirap kami pero hindi naman kami tatakbo! Kita na nilang may nag-aagaw buhay pera pa rin iniisip nila! Tinignan ko siya ng matalim na tingin at pahablot na kinuha ang inaanot niyang papel. Muntik na akong matumba sa laki ng babayaran! Pero pera lang ito, mas importante pa rin si Papa. Kung kinakailangan kong ibenta itong katawan ko para makabayad ay gagawin ko! Pinirmahan ko ang papel.    “Ano pa?” tanong ko sa nurse na halatang kabado. Malamang nakita niya iyong ginawa ko kanina sa kasama niyang nurse. Umiling siya at saka umalis.    Martin Hospital ang pangalan ng h

THIRD POV “Dito sa parte na ito ng ulo niya, may namuong bukol, iyon ang nagiging dahilan kung bakit lagi siyang nakakaranas ng pananakit ng ulo at minsan ay pagkahilo.” Bukol? Bukol sa ulo? Tumingin siya sa tinuturo ng Doctor, hinahanap niya kung saan iyong bukol na sinasabi ng Doctor pero wala siyang makita bukod sa itim. “I’m sorry… may tumor ang Mama mo, kailangan niya ng agarang gamutan at operasyon bago pa mas lumaki at lumala ang bukol sa ulo niya.” Tumor. Tumor. Tumor. Nagpaulit-ulit ito sa isip niya, parang sirang plaka. Napailing siya ng ilang beses dahil sa narinig. Gusto pa nga niya sanang tumawa.“Do-doc, baka naman nagkakamali lang po kayo ka-kasi malakas naman po si Ma─” “Miss, kung gusto mo magpa-second opinion ay pwede kitang i-refer sa kaibi

THIRD PERSON’S POV “Ayon! Kumpleto na tayo, so shall we start?” bungad ng principal sa kaniya. Malalaking hakbang ang ginawa niya at tumabi sa mga kapatid. Hindi siya mapakali dahil nag-aalala siya sa babaeng kapatid. Hinawakan niya ang mga kamay ng mga kapatid para iparamdam na nandito siya at hindi na nila kailangang matakot. “A-ate,” nanginginig na tawag sa kaniya ni Ashleigh. Napatingin siya sa kapatid at hinalikan ang noo. “Shh. Nandito na si ate,” pag-aalo niya sa kapatid. “Ang kapal naman talaga ng mga mukha niyo! Sa dami ng utang niyo sa amin nagawa niyo pang saktan ang anak ko! Mga wala kayong utang na loob!” Nagulat siya nang biglang sumigaw si Mrs. Meiji, parang umuusok ang ilong nito sa galit. Napadako ang tingin niya sa pasa ng anak ni Mrs. Meiji. Hindi siya makapaniwala! Si Asher ba ang may gawa niyan? Pinigilan niyang tumingin kay A

ISLA’S POV Kanina ko pa tinatawagan si Adam pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Sa tagal na naming magkaibigan, ilang beses na rin naman kaming nagkatampuhan at nag-away. Kahit kasalanan ko, siya pa rin ang unang kakausap sa akin o minsan, tatawag lang ako tapos sasagutin niya tapos magkakaayos na. Ngayon niya lang ako binalewala ng ganito kasi hindi niya ako kayang tiisin eh. At hindi ko alam ang mararamdaman ko. Ayoko na galit siya sa akin. Hindi ko naman sinasadya. Nakukuha ko rin naman ang punto niya.  “Ate, ayos ka lang ba? Nahihilo na kami sa palakad-lakad mo.” Napatingin ako kay Asher nang sabihin niya iyon. Napakagat-labi ako nang ma-realize na nandito pala sila, kasama ko. Tumigil ako at umupo na lang sa kusina. Hawak-hawak ko pa rin ang cellphone ko. Paulit-ulit ko ibababa sa lamesa at saka kukunin pabalik. Tinawagan k