Chasing The Guy Who Saved Me

Gabi na nang makauwi ako dahil sa nangyaring group project. My dad can't pick me up in my school because of a reason that they have a business meeting to attend with my mom.Umihip ang malakas na hangin kasabay ng pagtayo ng mga balahibo ko sa batok dahil pakiramdam ko ay may sumusunod sa akin. Natatakot ako dahil kaliwa't kanan na ang balitang may nararape sa school namin lalo na't gabi na. Tuloy ay nagsisisi ako na tinakasan ko pa si Hugo kanina.Nilakasan ko na lang ang aking loob saka dumaan sa alam kong shortcut pauwi sa bahay. Balak ko pa sanang lumingon sa likuran ko kung hindi lang may biglang humila sa akin. Tuluyang umalpas ang luhang pinipigilan ko kanina. Sinubukan kong manlaban sa pamamagitan ng pag-apak sa mga paa niya pero hindi naging sapat iyon para makawala ako sa mga bisig niya.Ito na nga ba ang katapusan ko? Hanggang dito na nga lang ba talaga ang buhay ko? piping tanong ko sa aking sarili.

Matapos ang short quiz ay nagmamadaling umalis si Josh. Bago ko pa man siya matawag ay nakalabas na siya ng room na siyang ikinasimangot ko na lang.Maya-maya lang ay nag-vibrate ang phone ko. Nang kunin ko iyon ay nakatanggap ako ng text mula kay Jam.Bebs: Nasa cafeteria na ako.Hindi na ako nag-abala pang magpadala ng mensahe pabalik sa kanya. Matapos kong maipagtanong sa isa kong kaklase kung saan ang direksyon papuntang cafeteria ay dumiretso na kaagad ako roon.Nakabusangot ang mukha ni Jam nang datnan ko siya sa cafeteria, ilang layo lang mula sa table nila Josh. Hindi pa man umiinit ang pwet ko sa upuan ay nagsimula na siyang magtatalak."Nakakainis na chizwis na iyon. Biruin mo ba naman, bebs? Natawag pa kaming palaman loveteam. I started hating my name."Mababakas ang inis sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya. Pati dibdib ay nagtataas-baba na rin. Pero kahit

Sobrang bigat ng pakiramdam ko pagkagising ko kinabukasan. Parang pinupukpok ang ulo ko. Mukhang nasobrahan yata ako ng inom kagabi.Sapo-sapo ang aking noo nang maupo ako sa kama. Gano'n na lang ang pagngiti ko nang maalala kung anong nangyari kagabi. Mula sa aking noo ay bumaba ang kamay ko sa aking labi nang maalala ang halikang nangyari sa pagitan naming dalawa ni Josh. Naghatid iyon ng bolta-boltaheng kiliti sa aking tiyan, sabayan pa nang biglang pag-iinit ng aking pisngi. Kinuha ko ang isang unan saka doon nagtitili. Tila nawala bigla ang sakit ng ulo ko dahil sa alaala kagabi.Na-realize ko na ipinaparamdam sa akin ni Josh na tila wala lang ako sa kanya. Ngunit dahil sa nangyari kagabi ay tila nagkaroon muli ako ng pag-asa.Nagambala ng tunog na nagmumula sa cellphone ko ang malalim kong iniisip. When I checked who texted me, I received messages from my dad and mom asking me how am I. Nakangiti akong nagtipa ng men

Excited akong pumasok kinabukasan dahil nakita ko sa schedule ni Josh na magkaklase kami sa first period. Ngunit naglaho rin ang sayang nararamdaman ko nang bumungad sa akin ang hindi okupadong pwesto niya. "Hanggang ngayon pala ay hindi pa rin siya pumapasok. Hindi kaya may sakit pa rin siya? Ganoon ba talaga kalala ang naging halikan namin noong Friday? Ano siya, Matteo Do lang ang peg? Bawal mahaluan ng laway ng iba, genern?" nakasimangot kong bulong sa aking sarili. "Wala nanaman si Josh? Kaya pala nakabusangot ka," si Jam na tumabi sa akin habang ako ay nakatingin pa rin sa pwesto dapat ni Josh. Ibinaling ko sa kanya ang tingin saka ko siya kinurot sa kanyang tagiliran nang pagtawanan niya ako. "Hindi ka nakakatulong." Natahimik lang kaming dalawa nang dumating na ang prof naming mala-balyena ang katawan. Kaagad kaming naupo ni Jam sa proper seat namin which is magkatabi lang kami. Bigla ay nagkatinginan kaming dalaw

Nakangiti ako habang naglalakad papuntang room nila Josh – dala ang naiisip kong plano para makuha ang number niya. Alam ko naman kasi sa sarili na hindi niya ibibigay iyon dahil masyado talaga siyang sweet pagdating sa akin. Ayoko rin namang basta-bastang kunin iyon sa kanya. I want to make an effort because he deserves it. So that if we will become a couple in the future, he will remember that I try to make an effort for him. Ang nasa isip siguro ng iba ay masyado akong assuming at advance mag-isip ngunit sadyang malakas lang talaga ang fighting spirit ko. Pasimple akong sumilip sa room nila at mabuti na lang ay wala pa silang prof. Basta na lang ako pumasok na mukhang kinagulat ng lahat. Ang kaninang maingay na paligid ay biglang tumahimik. Marahil nagulat silang may bumisitang anghel na tulad ko sa room nila. But of course they should'nt be surprise if I'm visiting their room because my future architect is in their section.&nb