Tenement Uno

  Malamig na gabi. Madilim at malakas ang buhos ng ulan. Tinatahak ng isang lalaki ang daan paakyat sa isang hindi katarikang overpass. Nakasuot ito ng itim na jacket at pantalon na pakupas na. Ang mga kamay ay nakasuksok sa pares na bulsa ng kaniyang pang-ibaba. Walang na s’yang pakialam sa basang-basa na buhok, patuloy lang s’ya sa mabagal na paglalakad na animo’y isang modelong naglalakad sa malawak na entablado. Malamlam ang kaniyang mga mata habang diretso ang tingin sa dinaraanan.  Nang makarating sa itaas ay kumaliwa siya, matatanaw naman mula sa hindi kalayuan ang isang babaeng nakasuot ng sexy fitted red dress. Three inch stilleto at may nakasukbit na black pouch sa kan’yang balikat. Nakatanaw ito sa mga sasakyang tinatahak ang madulas na kalsada.  Tumigil ang lalaki sa tabi ng magandang dilag. Tumabi siya rito’t matuwid na tumayo, hindi man lang nag-aksaya ng minuto upang pagpagin ang tumutulong kasuotan.  “So, bakit mo ‘

Hi! New Friends.       Napabalikwas ako ng bangon. Nakaririndi ang pagsigaw ng aking alarm clock. Pinatay ko na kanina ‘yon, ha. Ano't nagwawala na naman? Pabalang ako na bumangon at kinapa sa side table ang naghu-hurumintadong orasan. “Badtrip! Inaantok pa ako.” Ilang beses akong napayu-yukyok habang nakaupo. Sabog na sabog ang buhaghag kong buhok sa aking mukha.  “Tinatamad ako,” bulong ko sa sarili.  Ngunit kasing bilis nang pagdating ng sahod ang ginawa kong pagbangon ng maalala ang tungkol sa kwentong sinusulat ko. Kailangan ko na palang matapos ‘yon bago matapos ang isang buwan. Dahil kung hindi ay patatalsikin na ako ni boss sa kumpanya. Dali-dali kong nilinisan ang sarili’t nilagyan ng laman ang kumakalam na tiyan. Napakadali ko lang naubos ang dalawang pirasong toasted bread with strawberry jam at chocolate milk na tinimpla ko. Gano’n nga talaga siguro kapag matakaw.&nbs

The Party with my Neighbors Ripped jeans at pink t-shirt na pinatungan ng gray hoodie jacket ang isinuot ko paglabas ng unit. It was 8pm already, siguro ay nagsimula na sila sa party 'kuno' sa Tenement. Actually, na shocked talaga ang aking kaluluwa nang imbitahan ako ng Landlord namin sa piging na gagawin nila mamaya. Pero dahil bago ako rito ay kailangan ko'ng makisama. Gusto ko sanang magmukmok na lang sa silid at matulog dahil para baga akong napagod sa maghapon, kahit wala naman akong ginawa. Mag-isa lang ako na bumababa sa matarik na sementadong hagdan ngayon, siguro'y nando'n na silang lahat. Pinakiramdam ko ang aking paligid, tahimik ang bawat sulok ng third floor. I started humming para maiwasan ang kaba sa dibdib ko. Medyo takot kasi ako sa dilim at sa paglalakad sa gabi mag-isa. But as I was about to take my last step sa palapag ng second floor ay may narinig akong lumagabog sa taas. Na estatwa pa ako saglit, pinakiramdaman kung ano iyon. Ngunit wala namang lumitaw na

Victoria, the Witch Doctor.   "Aray! Ang sakit ng ulo ko." Nasapo ko iyon nang mapamulat ako ng aking mga mata. Nabigla rin ang gising ko nang may kumatok sa pintuan. Walang lakas kong sinulyapan ang wall clock sa mini table na katabi ng kama. 8 o'clock in the morning. Puwede pa dapat ako matulog nito, eh.  Muli ay narinig ko ang katok mula sa labas.  "Saglit lang," pagsigaw ko bago kapain ang sapin sa paa. Sigaw ako nang sigaw akala mo maririnig ako mula rito sa silid.  Marahan kong tinampal-tampal ang mag-asawang pisngi ko bago binuksan ang pintuan. "V-Victoria?" Bungad ko sa magandang babae na nakatayo sa likod ng binuksan kong pintuan .  "Hi! Breakfast tayo?" Pag-aaya niya. Pinasasadan ko s'ya ng tingin. Bagay sa kaniya ang suot niyang maluwag na t-shirt at embudo-type na pantalon. Nakalugay ang kulay abo niyang buhok at nababalot nang matingkad na kulay pula ang labi niya. Pero ang

Saved by Gabriel. Tanging pagbuga nang hangin ang nagawa ko habang nakaupo sa dalawahang upuan ng pampasaherong bus na aking nasakyan. Matapos kong makita ang tunay na anyo ni Cindie ay hindi na ako nagdalawang isip na kumaripas nang takbo palabas ng malaking tarangkahan na 'yon. Wala na akong pakialam kung matisod o may malaglag man ako sa daan. Ang importante ay makatakas ako sa katakot-takot na lugar na iyon. Kinuha ko ang cellphone na nakasuksok sa bulsa nang aking bagpack. Siguro dapat  na tawagan ko si Monica, kailangan kong mai-kwento sa kaniya ang ginawa ni Abi sa akin.  Aba! Patirahin ba naman ako sa lugar na pulos hindi maipaliwanag ang nakatira!  Ngunit sandali, kung alam ni Abi ang tungkol sa Tenement Uno... Sino o Ano siya? Ilang beses kong ni-dial ang numero ni Monica ngunit wala akong nahita na sagot.  Lunch time na, panigurado'y kumakain na 'yon. Impossible na hindi niya napapansin ang tawag ko,