Ocean Waves

Pasado alas-nuebe ng umaga ako nakarating dito sa Bar na pinag apply-an ko dahil kagabi lamang ay nakatanggap ako ng tawag mula sa kanila na ako raw ay hired at pwede na mag-start kinabukasan. “Uh, hello po. Ako po ‘yong bagong hire na waitress dito,” bati ko sa isang staff na nahagip ng mata ko. “Kari?” tawag ng isang babae mula sa likod ko, “Kari, ikaw nga!” masiglang bati ni Winnie nang makita ako. Siya ang nag-alok sa’kin na magtrabaho rito, kaya naman agad akong nag-apply dahil kailangang-kailangan ko na rin talaga. “Tara! ihatid kita sa opisina ni Boss,” aya niya sabay hila sa braso ko. Nang makarating sa tapat ng opisina ay akma na akong kakatok pero pinigilan niya ako, “Bakit?” tanong ko. Bago magsalita ay humugot muna siya ng malalim na paghinga. Pakiramdam ko naman tuloy napakasungit ng boss namin dahil sa lalim ng buntong hininga niya. “Pagbabantaan na kita ha, gwapo ang boss natin kaya the moment na makita mo siya ‘wag kang titili

Si Maam Solange ba? Siya ba? Bakit siya nandito? At may kasama pa siya. Ang dami, ang dami-dami kong gustong itanong pero pinangunahan na naman ako ng pagkabato rito. Hindi pa ako handa para sa pangyayaring ‘to.Yung galit at sakit na matagal ko ng kinalimutan ay bumalik simula nang makita ko siya ulit.---“Ano na Kari? Kwento ka na dali. Gwapo ba? Matangkad?” pangungulit ni Winnie sa akin habang naglalakad kami pauwi galing sa raket namin.Bigla namang tumunog ang cellphone ko kaya dali-dali ko itong hinanap sa bulsa at tinignan kung sino ang nag-text. ‘Di ko maiwasang kiligin at ma-excite dahil baka si Aki ang nag-text.“Si Aki ba ‘yang nag-text? Anong sabi? Huy! Magsalita ka naman.” Niyuyugyog ako ngayon ni Winnie dahil nabato na ako sa kinatatayuan ko dahil sa natanggap kong mensahe.“Ano ba ‘yan? Patingin nga!” agaw ni Winnie sa cellphone ko. &ld

Bukas ang huling araw ng paghahanda namin para sa event dito sa Bar kaya naman abalang-abala ang lahat. Ito ang ika-apat na araw na uuwi kami ng madaling araw, at ito rin ang ika-apat na beses kong makikita ang sasakyan na palaging nagpa-park malapit sa Bar.Napansin na iyon ni Winnie pero wala siyang pangamba dahil siguro ay nakikita  na niya ito noon pa man kaya hindi ko na rin pinairal ang takot at kaba na nararamdaman ko sa tuwing makikita ang sasakyan na iyon. Hindi na rin ako nag-abalang i-kwento pa kay Winnie ang nangyari ng gabing iyon dahil ayaw kong pag-alalahanin siya at isiping kasalanan niya kung sakali man may mangyari.“Naku! Saglit lang mare ha? Naiwan ko sa locker ‘yong cellphone ko.” Tumango ako kaya dali-dali siyang pumasok sa loob.Hindi ako nagkamali, ang itim at tinted na sasakyan ay pumarada na naman sa di kalayuan. Paanong hindi ko mapapansin, e rinig ko ang takbo ng sasakyan at umaabot sa’kin ang ilaw ng sasa

“Bro ano ba ‘yan? Para kang tanga hubarin mo na nga ‘yan nasa loob na tayo,” wika ni Sir Gio sa kaniyang katabi.Napaawang ng bahagya ang mga labi ko kasabay ng panlalaki ng mata ko sa nakita ko. Nagtaas ito ng kilay saka ngumisi.“Maiwan ko na po kayo, Sir, Maam.” Paalam ko dahil wala naman na akong ibang gagawin pa.“Wait lang, Kari!” pigil sakin ni Sir Gio.“Since you’re new, I want you to meet my twin, Jed. Boss mo rin sya, so don’t get confuse ha? At itong isang manong dito ay boss mo rin,” aniya. Sa kabuuan, silang tatlo ang nagpapatakbo ng Bar na ito, at si Aki ang pangatlong. Karamihan sa mga empleyado ay hindi kilala si Aki at napaka-dalang daw nito dumalaw dito.'Di gaya ni Sir Gio ay napakatahimik niya. Mukhang masungit pa at strikto. Muli na namang napadako ang tingin ko kay Aki na ganoon pa rin ang ekspresyon. Malalalim ang tingin sakin at diretsong diretso.

Normal namang lumipas ang isang linggong pagtatrabo ko rito sa Bar. Hindi na rin ako nag-abalang magkwento pa kay Winnie at buti na lang din ay hindi siya nagtangkang magtanong sa kung anong nangyari ng gabing ‘yon.“Kari?” natigil naman ako sa pag-iisip dahil sa pagtawag sa’kin.“Ronald, bakit?” tanong ko.“Girl, kanina ka pa tinatawag ni Sir,” agad naman akong nagpunta sa opisina ni Sir Gio.“Pasensya na po, Sir. Ano po pala ‘yon?” tanong ko pagkatapos umupo. Bahagya naman akong naginhawaan dahil sa lamig ng opisina ni Sir. Ramdam na ramdam ko ang mga pawis na tumutulo sa noo ko, gano’n din sa likod at leeg.“Wag!” nagulat naman ako sa biglaang pagpigil ni Sir Gio sa’kin habang nagpupunas ng pawis. “It’s uh—rug.”“Putcha—sorry!” sobrang nahihiya na ‘ko sa pagiging lutang ko at napamura sa kawalan ng bigl