Chain of Lies

Blair Castro5 years later... “HUWAG!!” mabilis akong bumangon kasabay ng paghiyaw ko sa kalagitnaan ng hikbi. Isinubsob ko ang mukha ko sa aking mga palad at doon umiyak ng umiyak. “Blair, hija.” Nilingon ko ang matandang babaeng yumakap sa akin. Marahan niyang hinaplos ang aking buhok habang mahigpit ang yakap sa akin. Mas lalo akong napaiyak. “Shh! Tahan na, anak. Tahan na. Panaginip lang iyon.” Humikbi ako at umiling-iling. “Hindi po iyon basta panaginip, mom. Alaala ko iyon. Ang huling alaala ko kasama ang mga anak ko.” “Oh, sweetie!” Yumakap ako ng mahigpit sa kaniya. Ilang saglit pa ay bumukas ang ilaw sa kwarto ko. Pumasok ang isang matandang lalaki at isang lalaking mas matanda lang ng ilang taon sa akin. “Honey, ano ba iyan? Bakit sumisigaw si Blair?” tanong ng matandang lalaki saka lu

Blair Castro MAAGA akong umalis sa condo ni kuya kinabukasan. Suot ang simpleng jeans at itim na damit ay lumabas ako bitbit ang shoulder bag ko. Habang lumalakad ay isinilid ko ang cellphone ko sa shoulder bag. Nang mag-angat ako ng mukha ay pasara na ang elevator kaya agad akong tumakbo para umabot ako. Umabot ako pero gulat na napatingin sa akin ang babaeng naglilipstick. Kumalat pa ang lipstick sa gilid ng labi niya kaya awkward akong napangiti. Pumasok ako at tumayo sa tabi niya. Nagpatuloy naman siya sa kaniyang ginagawa habang tahimik lang ako. Hindi na rin ako nag-abalang pindutin ang button ng ground floor dahil doon rin ang punta ng babae. Biglang sumagi sa isip ko ang pagkikita namin ni Lukas kahapon. Hindi ko akalaing sa pangalawang pagkakataon ay malulunod ako sa titig ng luntian niyang mga mata. Tumibok ng mabilis at malakas ang puso ko at natakot ako. Natakot ako dahil b

Blair Castro TAHIMIK akong umiinom ng milk tea habang nakaupo sa loob ng shop. Katatapos lang ng klase ko sa pangalawang section ng mga bata at alas kuwatro palang kaya pinili kong tumambay muna dahil wala naman akong aabutan sa condo dahil tiyak akong wala pa si kuya—susunduin ako niyon kung nakauwi na. Mataman kong pinagmamasdan ang mga teenagers na nagtatawanan habang umiinom rin ng milk tea. Masaya silang nagkukwentuhan tungkol sa mga bagay-bagay na nakapukaw sa interes nila. Bigla ko tuloy naalala sa kanila ang mga barkada ko noong highschool. Nakakatawa lang isipin na bigla nila akong iniwan noong nawala na ang mga negosyo ng magulang ko. Inisip ko noon na mga plastik sila at si Alicia lang ang totoo pero nagkamali ako—mas matinding pahirap pala ang aabutin ko sa taong inakala kong totoo. Napatingin ako sa straw nang wala na akong masipsip. Binitawan ko ito nang mapagtantong wala

Blair Castro MARAHAN kong pinasadahan ng daliri ang bawat letra ng pangalan ni Lira. Pakiramdam ko'y may kuryenteng dumadaloy sa daliri ko sa bawat pagsayad ng balat ko sa papel. Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin sa kamay ko ang paghawak niya dito at nakikita ko pa rin sa isip ko ang matamis niyang ngiti lalo na nang sunduin siya ni Lukas kanina. Bumuntong-hininga ako saka binitawan ang papel at lumingon kay kuya na kalalabas lang ng banyo. Nakasuot siya ng pants at simpleng sando habang tinutuyo ng tuwalya ang basa niyang buhok. Bigo pa rin siyang makahanap ng clue tungkol sa umampon sa kambal dahil confidential raw ang impormasyon na iyon ayon sa nakausap niyang tao. “Ano iyan?” Napangiti ako kay kuya at ipinakita sa kaniya ang papel na galing kay Lira. “Pangalan ni Lira. Hiningi ko ito sa kaniya kanina matapos niyang isulat.” “O

Blair Castro NANG sumapit ang sabado ay hindi ko napigilang mapasimangot. Gusto kong lumipas na kaagad ang weekend para makita ko na ulit si Lira. Pagkatapos ng engkwento ko kay Lukas ay napansin kong mas maaga na itong dumarating para sunduin si Lira kaya hindi na ako nagkakaroon ng pagkakataon para makasama si Lira tuwing tanghali. Alas tres ng hapon nang mapagpasyahan kong lumabas muna. Agad akong naligo at nagbihis ng simpleng damit saka lumabas. Gusto ko muna sanang magliwaliw at kalimutan ang mga problema ko—kahit ilang oras lang marelax ko ang isipan ko. Pauli-uli lang ako sa mall. Naglalakad ng walang direksyon at napapatigil sa tuwing mapapadaan ako sa lugar kung saan may mga bata—saglit silang pagmamasdan saka muling maglalakad ng walang direksyon. Pumasok naman ako sa bookstore nang mapadaan ako dito. Nagtingin-tingin ako ng mga libro hanggang sa mapadako ako sa mga babasahin