Marrying A Probinsyano?

Sebastian's POV "Who is she?" Tanong ko sa kaibigan kong bartender habang hawak-hawak ang iniinom kong alcohol. It's not new for me to see a woman dancing seductively, especially since I've been to a few bars many times, but I can't help but notice the woman in the center. I'm not sure why I can't take my eyes off of her. "Sino diyan?" Tanong nito. "'Yung naka pula," sambit ko. Sumasayaw ito na para bang wala itong pakealam sa paligid niya. Uminom ako ng wine habang hinihintay ang sagot niya. "I don't know. Ngayon ko lang siya nakita. Type mo? Bago 'yan ah. Kailan ka pa nagkainteres sa babaeng nakita mo rito sa bar?" Tanong nito sabay iling. "Sa tingin mo kung ganyan kumilos may boyfriend?" Tanong ko habang nakatitig pa rin sa babaeng iyon. She's hot. Hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya. Para siyang nang-aakit sa sayaw niya. At aminin ko, isa ako sa naaakit niya. Maraming nakatingin sa kanya, at isa na ako roon. "Woah! Type mo nga?" Natatawang sambit niya. Nilagok ko ang

"My house, my rule," I touched my forehead and laughed when I heard what he said.       His house, his rule?     "What's funny?" kunot noong tanong nito. Nakitaan ko rin ng inis sa mukha niya.       Lumapit ako sa pintuan at pumasok sa bahay niya, inilibot ko ang tingin ko bago magsalita. "Makapagsabi ka ng my house, my rule, Ito lang naman ang pinagmamalaki mo. Noong mayaman pa kayo, hindi niyo ba 'to pinarenovate? My ghad subrang luma," sambit ko.        Pagpasok ko ay kitang kita ang sikip ng bahay, hollow blocks nga ang ginamit, pero ang bintana ay gawa sa plywood, nilalagyan ito ng kahoy para mabuksan. Cheap!         "Iisa ang kwarto, iisa ang kama. Lumaki ka sa manila, hindi naman siguro bago sayo ang matulog katabi ang lalake," sambit nito

Nakatitig ako sa puting bistida na nasa harapan ko, nakalagay ito sa kama. Unti-unti ko iyong nilapit at hinaplos. Dahil sa isang desisyon. Dahil sa isang kasunduan malalagay ako sa ganito. Ikakasal na ba talaga ako sa araw na 'to? Mapait akong ngumiti. Hindi pa rin ako makapaniwala. Ayokong umiyak at ayokong ipakitang apektado ako, pero hindi ko mapigilan. Subrang sakit mawalan ng karapatang pumili ng papakasalan. Mula pagkabata, sinabi ko sa sarili ko na maghahanap ako ng taong mamahalin ko at mamahalin ako. Taong papakasalan ko, pero hindi na iyon mangyayare.  Mabilis kong pinunasan ang tumulong luha ko nang bumukas ang pinto. Seryoso akong tumingin kay Sebastian, ang taong papakasalan ko.   "Parating na ang pamilya ko," sambit nito.  Tumitig siya sa'kin.  Kaawa-awa na ba ako?  

Mabilsi akong tumayo, habang siya ay unti-unti nang umupo. Hindi ko alam anong dapat sabihin o dapat sabihin. Subrang gulat ako sa biglaan niyang paghila sa'kin at mas lalo akong nagulat sa naging posisyon namin.  Damn! I even touched his chest, and I'm not sure why he's not wearing anything.     "Ano bang problema mo! Bigla bigla ka na lang gumagalaw alam mong iisang upuan ang kinatatayuan na'tin," nakasimangot na sambit niya.  I exhaled a sigh. Is he blaming me? Wait a minute, I'm not at fault! Is he going insane? Nababaliw na nga siguro ito.   "Eh bakit kasi bigla bigla kang sumusulpot sa likuran ko!" Inis na ring sambit ko. Kahit sino naman ay magugulat sa nangyare. Nailayo ko ang kamay niya dahil promoseso ang nangyare sa isip ko at kahit sino magugulat doon. 

Isang palakpak ang narinig ko, hanggang sa sinundan pa ng ilang palakpak pagkatapos lumayo si Sebastian sa'kin.   "Congrats, Mr. and Mrs. Sarmiento." Inilahad ng nagkasal sa'min ni Sebastian ang kamay niya.   Bilang pagrespeto ay ngumiti ako at tinanggap ang kamay nito.  Mr. and Mrs Sarmiento. Mrs. Sarmiento na ako. Kasal na ako. May asawa na ako. Para lamang akong nananaginip sa subrang bilis.  Pagkatapos na pagkatapos ng kasal ay nagpaalam muna ako.   Mababait sila at alam ko na ramdam nila na hindi ako okay. Oo nga, mainit at maayos ang pakikitungo nila, pero hindi ko pa rin kayang maging masaya. Kaya kong ngumiti sa harap nila, pero sinong niloloko ko? Hindi sila tanga para hindi mapansin ang mata ko.   "Balik ka rito, Iha, at kumain t